Afl. 171 Vrij(willig) stoppen met overeten

Stoppen met overeten doe je het liefst in een keer. Je trekt een denkbeeldige lijn in het zand en spreekt met jezelf af dat je daar niet meer overheen gaat. Je hoopt dat de kracht waarmee je dit besluit neemt, groot genoeg is om je aan toekomstige momenten van verleiding voorbij te helpen.

Maar wat als dit niet lukt? Hoe ga je daarmee om welke betekenis geef je dit? Door je op dit moment voor te bereiden neem je een krachtige positie in, die je relatie met eten verder in ontwikkeling brengt. Ik geef je in deze aflevering de inzichten waarmee je dit doet.

Wat je ontdekt: 

• Waarom je vooraf wilt besluiten welke betekenis je aan overeten geeft.

• De betekenis die je ontwikkeling remt en overeten stimuleert.

• De betekenis waarmee je relatie met eten verder in ontwikkeling komt.

Transcript Afl. 171

Afl. 171 Vrij(willig) stoppen met overeten
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 171. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hey hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Met mij gaat het goed. Mijn zoon Camille is terug in het land. Terug uit Korea na een half jaar studeren daar en ik lijk wel een groupie. We zijn met het hele gezin gaan lunchen om de verjaardag van m'n schoonmoeder te vieren. Het was ontzettend gezellig. We zaten in de IJsbreker in Amsterdam, heel leuk Grand Café aan de Amstel en ik was alleen maar aan het staren naar hem. Alleen maar aan het genieten, aan t kijken naar hoe die eet, hoe die drinkt, hoe die lacht, hoe die praat. En ineens zag ik mezelf daarin. En ik vond t zo grappig. Ik dacht man, je lijkt wel een groupie. Je zit als fan alleen maar te glunderen en te bewonderen. Ontzettend leuk! En hij blijft niet zo lang en gaat over een paar maanden alweer weg. En dan gaat ie naar Amerika om daar te studeren. Dus ik geniet nog even van m zolang hij er is.

Ik ga het in deze les met je hebben over vrijwilligheid in stoppen met overeten. Maar voordat ik dat doe nodig ik je eerst uit voor een workshop. Een driedaagse workshop die ik geef op 6, 7 en 8 februari. En ik ga het daarin met je hebben over stoppen met overeten. Ik ga het hebben over hoe je dat doet en we gaan workshoppen en coachen op het geloof dat je dat kan, dat je kan stoppen met overeten. Deze workshop als je last hebt van een strijd met eten, last hebt van een spanning met eten, als je last hebt van obsessie en een einde wilt maken aan die strijd en gewicht wilt verliezen, al dan niet, dan is deze workshop van onschatbare waarde. Want ik breng die twee voor je bij elkaar. Hoe je stopt met overeten en het geloof dat je dat kan. En zodra die twee voor je bij elkaar komen, zodra je die twee bij elkaar krijgt, komt je relatie met eten in een positieve stroomversnelling. En jij, de relatie met jou beweegt daarop mee, lift daarop mee. Alles gaat naar het volgende niveau. Alles wordt daarin opgetild. Dus het is echt een workshop die je niet wilt missen. Hij gaat je relatie met eten veranderen, de relatie met jezelf veranderen en je komt in die positieve stroomversnelling. Zodra je weet hoe je stopt met overeten en dat gelooft dat je dat kan, daar op aansluit.

Op 6, 7 en 8 februari gaan we dit doen. Drie dagen, drie dagen coaching van mij, van onschatbare waarde, dus meld je daarvoor aan. Blok het in je agenda. Je kunt je aanmelden via mijn website in een tabblad op de homepagina, in de linktree van mijn Instagram en in de show notes van deze podcast. Dus overal waar je mij vindt, kan je ook vinden hoe je je aanmeldt voor deze workshop. Mis m niet. Drie dagen stoppen met overeten en het geloof dat je dat kan.

En dan nu naar de les. Vrijwilligheid in stoppen met overeten. Dit is een belangrijk onderwerp, een waardevol onderwerp als jij iemand bent die kan rebelleren tegen je eigen verlangen. Dus aan de ene kant wil je graag gewicht verliezen, wil je een fijne relatie met eten creëren. Maar zodra je daar de conversatie met jezelf over begint, merk je dat de rebel in jou al in verzet gaat.

Als ik kijk naar mijn deelnemers in Etenslessen en het spectrum van overeten, dan kun je daar duidelijk twee uitersten op zien. Aan de ene kant zie ik obsessie. Jezelf continu in de gaten houden en in de nek hijgen en op de vingers kijken om in de gaten te houden hoe je het met eten doet, wat je weegt, of je afvalt of aankomt, overeet of niet overeet, of je genoeg traint, hoe je lichaam eruit ziet. Het is vaak een relatie met eten waar veel spanning op staat, waar obsessie in zit. En die obsessie en die spanning maakt dat je een verlangen naar overeten voelt. Want ergens wil die spanning die je voelt zich uitleven. En hoe meer je jezelf onder druk zet, hoe groter je verlangen naar overeten ook wordt. Het is een lastige plek om te zijn en op die plek heb je vaak niet of nauwelijks overgewicht. Maar je bent wel voortdurend bang om aan te komen, omdat je zo vaak naar overeten verlangt. Waardoor je dus voelt...als hier de deksel afvliegt, ben ik niet te houden. En dat is dan ook wat er regelmatig gebeurt. Dus of je zit in perfectie en je houdt jezelf heel strak in de gaten totdat je dat niet meer lukt. En dan ineens heb je die eetbui.

Aan de andere kant van dit spectrum zie je vaak dat je rebelleert. Dus waar je in obsessie en jezelf in de gaten houdt, houden jezelf voortdurend vertelt wat je allemaal moet, hoe je moet eten, hoe je moet trainen, hoe je moet leven, wanneer je het goed doet, wanneer je het fout doet en daarin dus van alles moet, moet, moet, moet van jezelf. Zie je aan het andere uiterste van dit spectrum dat je jezelf aldoor hoort zeggen Ik vertik het, ik vertik het, ik vertik het. Je rebelleert. Je wilt graag beter voor jezelf gaan zorgen. Je wilt graag anders eten of niet meer overeten. Maar zodra je daar het gesprek met jezelf over begint, ga je in verzet en vertik je het.

En daarin heb jij het nakijken. Want het nadeel is dat je zegt ja, ik merk dat ik steeds zwaarder word en dat is ook niet wat ik wil. Dus ik kan wel tegen mezelf zeggen ik eet wat ik wil wanneer ik het wil, maar de prijs die ik daarvoor betaal, die vind ik ook hoog. En ik maak me soms zorgen over m'n gezondheid. Dit voelt ook niet goed. En hoe kom ik daar nou uit in dit laatste stuk? Dat rebelleren en jezelf als het ware in de voet schieten met die gevierde vrijheid van ik eet wat ik wil wanneer ik het wil en ik vertik het om daar iets aan te veranderen. Daar. Laten we daar eens naar gaan kijken samen.

Wat je kan zien als je onder de motorkap als het ware gaat kijken van deze relatie met eten. Die relatie met eten waarin je voortdurend rebelleert. Dan kun je gaan begrijpen waar die rebellie vandaan komt. En wat je mij veel in mijn podcast hoort zeggen, is dat een probleem zich pas laat veranderen nadat het eerst is begrepen. Pas als je een probleem echt begrijpt, jezelf daarin helemaal begrijpt, pas dan kan je iets veranderen. En dus is dat rebelleren niet iets wat je de kop in wil drukken, want dan ga je alleen maar nog meer in verzet. Je wilt het gaan begrijpen en dus onder de motorkap gaan kijken van dat verzet. En zeggen waarom gaan mijn hakken eigenlijk zo in het zand? Waarom wil ik aan de ene kant niet steeds verder aankomen, maar word ik ook direct boos? Ga ik in verzet zodra ik daar het gesprek over wil aangaan met mezelf?

En wat je dan kan zien is dat er een aantal gedachten zijn, een aantal waarheden, belevingen die maken dat het eigenlijk helemaal niet zo vreemd is dat je niet aan dat eten wil komen.

Een van de dingen die je daarin tegenkomt en die ik hoor in Etenslessen is als ik mezelf dit ga afpakken, dan vind ik er niks meer aan. Dan vind ik mijn dagen echt saai. En heb ik niets meer om naar uit te kijken. Met andere woorden het eten wat je doet is je enige highlight in de dag. En als die highlight er niet zou zijn, dan zie je echt enorm tegen de week op. Als ik pas weer mag eten waar ik zin in heb in het weekend, dan zijn mijn dagen door de week een aaneenschakeling van alleen maar dingen die ik moet. Moet dit, moet dat, ik moet van alles afkrijgen en het is nou net dat eten wat ik daartegenover zet. Het is nou net dat eten waarmee ik dat balanceer en zeg ja, ik moet heel erg veel en ik vind heel veel van de dingen die ik doe saai. Maar, ik heb dan wel dat lekkers. En als je er op die manier naar kijkt, dan kan je je voorstellen dat je zegt ja, als ik dat dan ook nog weghaal, dan ligt er echt alleen nog maar een grauwsluier over m'n weken heen en daar doe ik het niet voor.

En als je nog wat verder kijkt, dan kun je misschien ook zien dat buiten de dingen die je saai vindt, je misschien ook zegt weet je, in mijn leven spelen zich een aantal dingen af die ik best zwaar vind, die ik moeilijk vind en ik probeer me daar zo goed mogelijk toe te verhouden. En een van de dingen waar ik nu op leun, of eigenlijk het enige waar ik op leun, is nou net dat eten. En de rest alles daaromheen vind ik al moeilijk genoeg. Dus als ik nou ook nog iets met dat eten moet, dan voel ik mij te zwaar belast. Ik vind het leven gewoon best zwaar en dit komt er dan ook nog eens bovenop. Er wordt mij dan ook nog dat enige, dat lichtpuntje afgepakt. En dat vertik ik. En dus eet ik wat ik wil, wanneer ik het wil. En dat helpt mij.

En dit, het saai vinden of de moeilijkheden in je leven. De problemen die je in je leven hebt als zwaar ervaren en moeilijk ervaren en misschien zelfs het hele leven eigenlijk best wel zwaar vinden. En het idee dat eten je helpt, daarbij helpt, zijn allemaal ideeën. Het zijn gedachten die in de loop der tijd overtuigingen zijn geworden. En het lastige hiervan is dat omdat je ze al zo lang denkt: zonder iets lekkers erbij vind ik het saai. Ik vind het leven best zwaar. Ik vind het moeilijk om mij te verhouden tot de problemen in mijn leven. Eten helpt mij. Het zijn gedachten die je zo vaak hebt gedacht dat je ze niet meer herkent als gedachten, maar alleen maar als de waarheid. Alsof er wordt verteld dat het buiten regent. En je kan die regen zien. Dit is de waarheid. Het is het verslag. Maar in werkelijkheid zijn het ideeën die je hebt geadopteerd, waarvan je niet meer ziet dat het alleen ideeën zijn. Gedachten die je zo vaak hebt gedacht dat ze de waarheid zijn geworden. Maar in werkelijkheid zijn het geen waarheden. Het zijn gedachten. Het zijn overtuigingen. En door die gedachten, die overtuigingen tegen het licht te houden, kun je gaan kijken en onderzoeken of dat rebelleren en in verzet gaan nodig is en je helpt.

Ik wil er iets tegenover zetten voor je om over na te denken. Ik wil kunnen eten wat ik wil en wanneer ik het wil is een declaratie van vrijheid. Je vecht daar voor je vrijheid. Je gaat in verzet, want je wil vrij zijn. Ik wil eten wat ik wil en wanneer ik het wil.

Vrijheid is een hele belangrijke waarde voor ieder mens. Ieder mens wil zich vrij voelen. En daarmee kun je zeggen: stoppen met overeten zal dus echt altijd alleen maar vanuit vrijwilligheid kunnen gebeuren. Als jij niet het gevoel hebt dat je iets wordt afgepakt, maar jijzelf zegt dit dient mij niet meer, ik wil dit niet meer. En hoe kom je daar? Door te zien, althans dat is wat ik hier nu aanreik, door eens te kijken naar het volgende idee.

Als je een slaaf bent van je impuls om te eten, als je een slaaf bent van je verlangen naar overeten, dan ben je ook niet vrij. Jij geeft gehoor aan je impulsen zodra ze opkomen en je hebt daar geen keuzevrijheid in. Het is er en je leeft het uit. Het dient zich aan en je geeft eraan toe. Als slaaf van je impulsen ben je ook niet vrij. Je enige vrijheid is toegeven aan het verlangen wat je voelt. En je hebt er geen keuze in.

Waar je ook niet vrij in bent, is in je lichaam. Want dat is waarom je bij mij komt en zegt: ik weet niet waarom ik zo blijven rebelleren, want de prijs die ik ervoor betaal, die voelt niet goed. Ik merk aan mijn lichaam dat ik een belasting met mij meedraag en die zit mij in de weg. Het zit me in de weg als ik me aankleed, als ik me moet haasten naar de auto of om de tram te halen, als ik zware boodschappen moet tillen, als ik mijn kinderen wil tillen, als ik wil bewegen en dansen of zwemmen. Ik heb daar last van en ik maak me zorgen over mijn gezondheid. Dus je niet vrij in je lichaam kunnen bewegen, je lichaam wat het huis is waarin je woont. Als dat een zwaar huis is wat je daar draagt waar je in woont, is dat belastend en niet vrij.

En waar je ook niet vrij in bent. Waar in je niet vrij bent, is in je gevoelsleven. Je kent geen emotionele vrijheid, want wat hier gebeurt is dat wat jij ervaart als saai, iets is een beleving, een emotie waar je geen tolerantie op hebt. Het mag niet saai zijn. Saaiheid wil je niet voelen. Weiger je te voelen. En dus moet je eten om het te compenseren. Dat wat je ervaart als de moeilijkheden in je leven, weet je niet te dragen. Je weet je daar nog onvoldoende toe te verhouden. En moeilijkheden betekent meestal dat je stress voelt of zorg, gespannenheid, onzekerheid, angst. Frustratie. Een gebrek aan acceptatie en al die emoties horen bij onze menselijke ervaring.

En de kunst, de levenskunst die je hieraan voorbij kan helpen is het ontwikkelen van de vaardigheid waarmee je naar je eigen waarnemingen kijkt en de betekenis die je ze geeft. Op het moment dat je gelooft dat je leven zwaar is, voel je je machteloos. Mijn leven is zwaar. Dat is een zwart wit evaluatie, constatering van jouw leven. En als je die gelooft, ja, dan kan je geen kant op. En dus is het enige wat je dan nog een beetje daarvan afleidt eten. Dus afleiding vinden van jouw zware leven is je enige optie. En dat is natuurlijk niet zo. Je kan, ongeacht de problemen die bij onze menselijke ervaring horen, ontdekken hoe je jezelf daarin ondersteunt, nieuwe ideeën adopteert over hoe jij je daartoe kan verhouden en hoe je plezier, levensvreugde en levenslust naast je problemen kan laten bestaan. Dat is de uitnodiging die wij allemaal krijgen in dit leven. We worden allemaal uitgenodigd, want we zijn de enige soort die kunnen nadenken en kunnen piekeren over het verleden en over de toekomst. Dieren kunnen dat niet, die kunnen alleen maar in het nu leven. Maar wij zijn die uitzondering. Wij kunnen onszelf verliezen in anticiperen op komende problemen, rumineren over bestaande problemen. En dat betekent dat het leven ons uitnodigt ons daar vaardig toe te leren verhouden. En die problemen, die zorgen, dat rumineren, dat anticiperen op negatieve gebeurtenissen, daar waar je brein die afslag neemt, om daar interventies op te kunnen doen, om dat bij te kunnen sturen, om niet heel hard te gaan hollen, om alle problemen op te lossen en te zorgen dat er ook nooit meer problemen komen, want dat is kansloos. Maar je daartoe te leren verhouden en dat naast de vaardigheid laten bestaan van jezelf kunnen inspireren en levenslust kunnen opwekken en levensplezier kunnen opwekken, in jezelf, met de gedachten die je kiest. En dan is je situatie nooit een situatie van machteloosheid.

Dus, overeten en zeggen ik laat mezelf dat eten niet afpakken, want dat is mijn enige highlight, mijn enige lichtpuntje in mijn zware, saaie leven, houd je klein, Het houd je gevangen in het idee dat dit de waarheid is, dat dit nu eenmaal is wat jouw leven is. Je komt daar niet aan voorbij en je bent niet vrij in je lichaam en je tolerantie voor het voelen wat er te voelen valt blijft beperkt, want je fixt het steeds met eten. Je compenseert het steeds met eten. Bij iedere impuls die je voelt.

En daarmee kan jij niet evolueren. En dit is natuurlijk niet wat je jezelf cadeau wil doen. Dit is niet wat jij vrijheid zal noemen. Kan je dat zien? Dus ik eet wat ik wil, wanneer ik het wil. Onder die motorkap kunnen we zien dat je niet in vrijheid leeft. Het lijkt alsof je voor vrijheid kiest, maar je leeft niet in vrijheid. Je wordt beperkt door de overtuigingen waar je last van hebt. Je wordt beperkt door je emotionele gebrek aan flexibiliteit en draagkracht. En je leeft niet vrij in je lichaam.

En ik realiseer me dat het confronterend is als ik het zo met je deel. En ik zeg het met bakken liefde en begrip. Bakken, liefde en begrip. Want zolang we nog niet hebben geleerd en niemand ons nog heeft geleerd hoe we kijken naar onze eigen gedachten, hoe betekenis geven aan onze waarnemingen, hoe we emoties kunnen laten komen en gaan door ons lichaam en hoe we loskomen en ons brein leren begeleiden in alle impulsen waar het mee aankomt zetten, is dit het pakketje wat je hebt en je kan niet beter dan wat je nu doet. Maar je hebt de keuze om het te veranderen.

En daarin wil ik tegen je zeggen. Als je het nu eens als volgt bekijkt

Jij mag alles. Alles wat je doet heeft consequenties, maar je mag alles. Jij mag alles eten. Jij bent vrij. Je wilt alleen je brein niet alle vrijheid geven. Jij hebt alle vrijheid, maar je wilt je brein niet alle vrijheid geven. Je wilt je niet laten domineren door de impulsen van je brein. En waar jouw mooie kans schuilt, waar jouw mooie kans zit, is om je brein liefdevol te leren begeleiden en alle impulsen waar het mee aan komt zetten. Want het komt met de impulsen aanzetten van een kind van twee. En als jij door het verkeer gaat wil je niet een peuter van twee de leiding geven. Nou ik doe wat jij doet. Absoluut niet. Jij wilt de leiding geven en jij wilt zorgen dat je veilig bent.

En zo is het ook met dat primitieve deel van je brein, wat zo gemakkelijk kan leren om naar eten te grijpen en naar eten te verlangen en te willen eten en emoties te willen dempen met eten.

Hier, als je dit gaat doen, je brein leren begeleiden in alles waar het mee aan komt zetten. En niet alleen met die impulsen om te eten, maar ook met negatieve gedachten waar het mee aan komt zetten. Dat leren begeleiden, daar! Daar schuilt ware vrijheid. Daar ligt je kans om iets heel nieuws voor jezelf te creëren. Om jouw relatie met eten helemaal opnieuw uit te vinden en daarin de vaardigheid van levenslust te ontwikkelen en levensplezier te ontwikkelen. En jezelf kunnen inspireren, ongeacht de uitdagingen in je leven, ongeacht de problemen in je leven. Want die blijven komen, die horen bij je menselijke ervaring.

Dit. Dit is ware vrijheid. Om die keuze te hebben om dat te kunnen doen. Om een gevoel te kunnen voelen als je besluit: en nu mag het even saai zijn en dit mag ik pijnlijk vinden en dit mag ik zwaar vinden. En ondertussen, daarnaast kijk ik naar de gedachten die het zo zwaar doen voorkomen. En daarin heb ik de vrijheid om iets te veranderen.

Dit. Dit gaat het verschil voor je maken. Jezelf hierin leren begeleiden is de ultieme vrijheid, omdat je dan ook daadwerkelijk nooit meer afhankelijk bent van de kwaliteit van je leven in de zin van 'en toen waren alle problemen even helemaal weg'.

Ik denk daarbij vaak aan een oase in de woestijn, als kind, als je een stripverhaal las en er kwam ineens een oase in. Voor mij sprak dat altijd enorm tot de verbeelding, want dan was er natuurlijk ook altijd een personage wat enorme dorst had. En ineens was daar die oase met palmbomen en helder fris water. En meestal werden er dan ook schalen bij getekend met vruchten en noten en kortom, een paradijs in de woestijn. Dit is je paradijs in de woestijn. Problemen kunnen komen en gaan, maar als jij de vaardigheid ontwikkelt om jezelf daarin te kunnen begeleiden, ben je vrij.

En dan merk je ook dat je gewicht verliest. Want je bent niet meer afhankelijk van overeten om je daardoorheen te helpen. Jij helpt jezelf daardoor heen en je hebt daar geen eten bij nodig. En met het doven van het verlangen naar overeten. Want dat is wat er in dat proces gebeurt. Je wordt niet een kei, je gaat niet naar de andere kant van dat spectrum en wordt dan heel goed in je verlangens onderdrukken, je verlangen naar overeten onderdrukken. Dat is absoluut niet wat er gebeurt. Wat er gebeurt is dat daar waar je onafhankelijk wordt van overeten, omdat je jezelf steeds beter leert begeleiden in wat je denkt en voelt. Wat er op dat moment gebeurd is dat die keuzevrijheid er komt om niet te eten. Je merkt dat je het niet meer zo nodig hebt.

En daar waar jouw brein je nog prikkelt, stimuleert om naar eten te grijpen en jij het kan laten omdat je het niet meer nodig hebt en je meer aangetrokken voelt tot deze oase van ware vrijheid, van kunnen voelen wat er te voelen valt en je eigen gedachten kunnen begeleiden, gaat je brein die prikkel snoeien. Hij gaat doven, want het brein is efficiënt. Het brein stimuleert je niet om te overeten eindeloos als de beloning er niet op volgt. Het brein wil geen energie verspillen waar die energie niets oplevert en dus zal je merken dat je verlangen naar overeten verkleint.

En dat is bij uitstek wat je in Etenslessen ontwikkelt. Daar sturen we op. En dat is ook de enige reden waarom je gewichtsverlies blijvend is in mijn programma. Je wordt slank en je blijft dat ook omdat jij verandert, omdat je deze vaardigheden ontwikkelt. En we doen dat op het hoogste niveau, op het hoogste niveau. Je kijkt onder de motorkap, je leert jezelf diep, diep, diep kennen en je krijgt de tools en de formule waarmee je deze vaardigheden ontwikkelt. Zo fijn!

Dus denk hier over na en vraag je af op dat moment dat je denkt: ik eet wat ik wil, wanneer ik het wil en je hoort die rebel in je. Vraag je dan af is dit ware vrijheid? Ben ik werkelijk vrij als ik m'n gevoelens niet kan toelaten? Als ik geloof dat hoe ik mijn werkelijkheid nu ervaar, mijn wereld nu ervaar, een absolute situatie is waarin er niets anders voor mij opzit dan te bufferen met eten, te verdoven met eten. En als je kan zien dat je kans is het leren begeleiden van je brein, jou wordt niks afgepakt, gedomineerd te worden door je brein. Dat is iets wat je gaat oplossen en dan, als je dat ziet. Als je het op die manier bekijkt, voel je vrijwilligheid.

Natuurlijk voel je vrijwilligheid, want dan weet je dit is niet tegen mij, maar dit is voor mij, dit is van mij, dit is van mij. Ik wil iemand zijn die haar brein kan begeleiden in de impulsen waar het mee aan komt zetten. Ik wil iemand zijn die emoties kan toelaten en doorvoelen. Ik wil iemand zijn die zich kan verhouden tot de problemen die altijd in mijn leven zullen blijven komen en gaan. En in staat zijn om daarnaast plezier te kunnen voelen, levenslust te kunnen voelen en mijzelf te kunnen inspireren. Naast de momenten waarop ik pijn toelaat of saaiheid toelaat, of verdriet of frustratie. En-en, dat, dat is wie ik wil zijn. En dan, dan voel jij: natuurlijk wil ik dat. Natuurlijk wil ik dat niet missen. Dit is van mij.

Oké, een eerste stap kan zijn voor jou die workshop die ik geef op 6, 7 en 8 februari. Meld je aan! Mis het niet. We gaan het hebben over stoppen met overeten. Hoe je stopt met overeten en in het geloof stapt dat je dat kan. Die twee gaan we drie dagen lang, drie dagen voor je bij elkaar brengen.

Als je door mij gecoacht wilt worden, dan coach ik je. Kom erbij. Wees er live bij, Dan kan ik je coachen. Drie dagen lang. Stoppen met overeten. Hoe je dat doet en in het geloof stapt dat je dat kan. Zodra die twee bij elkaar komen, komt jouw relatie met eten in een stroomversnelling en ik verheug me daarop.

Meld je dus aan via mijn website. In de show notes van deze podcast en de linktree van mijn Instagram. Op Facebook kan je ongetwijfeld ga je die link ook tegenkomen en dan ben je erbij en ontvang je alle details. Ik ben er volgende week weer en ik wens je een mooie dag. Tot dan!