Afl. 49 Vragen die je helpen

Als je een probleem wilt oplossen is het stellen van vragen een van de slimste dingen die je kan doen. Vragen stellen maakt je creatief en brengt de oplossing die je zoekt dichterbij. Het is belangrijk om je daarbij bewust te zijn van de kwaliteit van je vragen.

Er zijn vragen die je helpen en vragen die dat alleen ogenschijnlijk doen, maar in werkelijkheid contraproductief zijn.

In deze aflevering schijn ik het licht op beide, zodat je ze beter van elkaar kan onderscheiden en alleen gebruik maken van vragen die je daadwerkelijk vooruithelpen.

Luister naar de podcast

Wat je ontdekt:

• Waarom je alert wilt zijn op de denkrichting die je aangeeft
• Welke vragen je in een strijd met eten gevangenhouden.
• Welke vragen opbouwend zijn en je altijd vooruit kunnen helpen.

Transcript Afl. 49

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering negenenveertig.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laat we beginnen.

Hallo, hoe gaat het? Ik hoop het goed met je gaat en ik hoor mezelf dit elke week opnieuw zeggen...haha...begint een patroon te worden, maar ik meen het wel. Het is een oprechte vraag. Ik hoop echt ook dat het goed met je gaat. Met mij gaat het super. Ik kijk net naar mijn uh, naar mijn bureaublad en ik zie hier drie sprays staan die mijn man voor me heeft neergezet. Echt zo lief. Het zijn vitaminesprays met vitamine D en K. En eentje is met kurkuma erin en één is zo speciaal voor mensen die plantaardig eten. En ik vind dat zo lief. Haar zorg zo goed voor mij. Ik bof met hem. Fantastische man.

Wat heb ik voor je. Voordat ik in de les duik van deze week. Ik heb een ebook wat je kan downloaden en ik heb het daar niet zo vaak over maar het is wel een geweldig boek waar je echt wat aan hebt. Het is een boek wat jou helpt om te zien hoe jouw relatie met eten er op dit moment uitziet. En misschien zeg je nou: dat weet ik al. Gewoon slecht. Maar daar zit wel wat meer onder. En er zijn verschillende vormen van slecht waarmee het resultaat niet is wat je hebben wilt, maar het is wel van waarde om te weten waar dat resultaat door ontstaan is, hoe het in elkaar steekt, hoe je met jezelf omgaat in relatie tot eten. En dat ebook geeft je daar inzicht in. Er zitten een aantal waardevolle inzichten waarmee jij jouw relatie met eten beter leert kennen. En het helpt je zien waar de opening zit in het verbeteren van die relatie. Dus als je mijn ebook nog niet hebt. Ga naar etenslessen.com en download daar dat dat ebook met dezelfde naam Etenslessen. Het gaat je helpen.

😍Nieuw product komt eraan!

Verder ben ik bezig met de laatste hand te leggen aan een nieuw product. Ik ben een les voor je aan het maken waarmee je afvallen gemakkelijker maakt. En dat is natuurlijk super fijn. Dus daar ben ik heel erg blij mee. En ik ga je er alles over vertellen als het af is. Kan niet wachten.

In deze les wil ik het met je hebben over vragen die jou kunnen helpen. Vragen stellen opent altijd deuren voor je. De vraag is alleen wat de kwaliteit is van de deur die je opent. Er zijn vragen die je kunnen helpen. En er zijn vragen die je de verkeerde richting opsturen. En ook al lijken het zinvolle, waardevolle vragen, omdat je vragen stelt, lijkt het alsof je een stap voorwaarts wilt nemen. Ik stel nu vragen, dus dat betekent dat ik voorwaarts ga. Maar het kan zijn dat je voorwaarts gaat in een richting die je helemaal niet op wilt, die je helemaal niet helpt. Ik heb mezelf in relatie tot mijn strijd met eten heel vaak vragen gesteld die absoluut niet hielpen, maar waar ik mij op dat moment niet bewust van was. Dus daar wil ik in deze les voor jou het licht op schijnen, zodat je dat misschien kan herkennen. Je bewust van worden en dan zien: Oh, wacht even. Dit is inderdaad een valkuil waar ik ook heel vaak instap. En die kan ik voortaan vermijden. Dus laten we daarnaar kijken.

Eén van de dingen die ik vaak tegen mezelf zei, vragen die ik mezelf stelde als ik me niet aan mijn plan had gehouden en iets had gegeten wat niet de bedoeling was, als ik van mijn plan was afgeweken of als ik een eetbui had gehad, was de vraag: waarom doe ik dit toch steeds? En dat lijkt een vraag waarmee je een stap voorwaarts zet. Het lijkt een opbouwende vraag, maar het is het niet. Een andere die ik mezelf stelde was waarom: verpest ik het altijd weer? Waarom verpest ik het altijd weer? Ik stelde ook de vraag: waarom kan ik dit nou niet? En als laatste de vraag: waarom kan ik me niet gewoon aan mijn plan houden?

Ik lees ze nog een keer voor en kijk even of je zit te knikken van herkenning.

Waarom doe ik dit nog steeds? Waarom verpest ik het altijd weer? Waarom kan ik dit nou niet? Waarom kan ik me nou niet gewoon aan mijn plan houden?

Zit je te knikken? Dit zijn vragen die lijken een uitnodiging te zijn voor onderzoek. En dat zijn ze misschien ook, maar je doet onderzoek op de verkeerde plek.

Want je brein gaat heel braaf voor je op zoek met deze opdracht. En de vragen die je stelt zijn negatief en het antwoord wat je gaat krijgen is ook negatief. Je gaat van je brein, je brein gaat voor je puzzelen en op zoek naar een onderbouwing. En het gaat voor jou onderbouwen waarom JIJ het nu eenmaal niet gewoon kan. En het woord gewoon verondersteld hier dat het eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn. Gemakkelijk zou moeten zijn en het feit dat JIJ iets niet doet, niet kan wat heel gemakkelijk is. Dat gaat jouw brein beantwoorden in de trant van: ja, wat er dus mis is met jou. Er is iets mis met jou. Dat is de enige, het enige plausibele antwoord, de enige onderbouwing die kan volgen op deze vraag waarom jij dit nou niet gewoon kan. Anderen kunnen het wel.

Daar zal je brein waarschijnlijk ook mee aan komen zetten, want de veronderstelling gewoon is een uitgangspunt wat maakt dat je om je heen gaat kijken. Gaat kijken naar mensen die het wel gewoon kunnen. En daar word jij dan mee vergeleken. Dus dat is de opdracht die je brein hier hebt gegeven. Ga op zoek naar mensen die het inderdaad gewoon kunnen. En vergelijk mij daarmee en zoekt dan naar de tekortkomingen. Zoek naar de zeven verschillen. Ken je nog? Die tekeningetjes? Vroeger twee tekeningetjes. Zoek de zeven verschillen. Zoek de zeven verschillen die onderbouwen waarom iets wat heel gewoon is mij niet kan lukken. En ik breng het hier met een beetje humor maar je kan zien dat je jezelf hier zo positioneert om alleen maar pijn te gaan voelen. Om alleen maar tekortkomingen te gaan horen.

Waarom kan ik dit nou niet? Waarom verpest ik het ALTIJD weer? Altijd is ook een vraag die alleen maar een recept is voor pijn. Want je brein gaat dan inderdaad op zoek naar al die herinneringen. Al die keren. Er wordt een dossier gemaakt, keurig, voor je. Er wordt een dossier opgesteld van al die keren waarin het jou dus niet is gelukt. AL die diëten. Al die momenten dat je echt vast van plan was om je aan je plan te houden en je het toch weer hebt verpest. En verpest, daar zit ook een waardeoordeel in. Het woord verpest. Dat klinkt alsof jij iets moedwillig saboteert. Alsof je, als je nou maar gewoon eender wat positiever in had gestaan en je opbouwend en constructief had opgesteld. Maar nee, dat wilde je niet, want jij moest het weer zo nodig verpesten. Ja, dus het is een beschuldigende uitspraak en dan ook nog altijd. Dus alsof jij iemand bent in het team die de boel saboteert en dat ook altijd weer doet. Er wordt niet uitgegaan van jouw zuivere intenties. Er wordt gesuggereerd dat je intenties niet oké zijn, je houding is niet oké en je houding is nooit oké.

En waarom doe ik dit nog steeds nodigt je uit, nodigt je brein uit om op zoek te gaan naar waar jij tekortschiet als mens. Jij bent niet oké. En ga mij nu eens vertellen waarom ik eigenlijk niet oké ben. Waarom ik tekortschiet als mens.

Dus je bent een saboteur, een dwarsligger en je bent ook ALTIJD een saboteur en een dwarsligger. Andere mensen kunnen dit gewoon, behalve jij, Dus moet er wel iets mis met je zijn. En wat er gebeurt als je brein deze opdracht van je krijgt, is dat je precies krijgt waar je om vraagt.

Een onderbouwing voor deze conclusies. Dus de conclusie is al getrokken en je brein hoeft het alleen nog maar voor je te onderbouwen. En dus gaat het om het dossier sluitend te krijgen keurig op zoek naar die onderbouwing. In mijn geval waar mijn brein mee kwam aanzetten is: je bent te beschadigd en je hebt dit al te lang. Nou ja, dat zijn ook nog weer conclusies die direct ook weer een voorspelling over de toekomst doen. Het is een voldongen feit. Als ik te beschadigd ben en dit al te lang heb, ja, wat betekent dat dan? Dat er inderdaad dus ook niets meer aan te doen is? En daarom verpest ik het dus ook altijd, want er is niks meer aan te doen. En waarom ik het niet gewoon kan? Ja, dat is omdat ik anders ben, ik ben te beschadigd. Andere mensen hebben misschien ook wat schade, maar ik te veel. Zie je hoe je gewoon echt geen kant meer op kan?

Als je je brein vragen gaat stellen waarbij de conclusie al getrokken is en je brein het alleen nog maar voor je hoeft te onderbouwen, dan kan er nooit iets uitkomen wat jou verder helpt.

En dat is zo belangrijk om je dat te realiseren, omdat te gaan zien. Wat is de kwaliteit van de vragen die jij jezelf stelt? Vragen zijn lang niet altijd van toegevoegde waarde of opbouwend. En met deze vragen kom je niet waar je wilt zijn. Kom je niet verder. Kan jouw relatie met eten niet in ontwikkeling komen. Kan jij de opening niet vinden om je strijd met eten op te lossen? En kan je ook nooit gaan geloven dat jij in staat bent om een fantastische relatie met eten te creëren en slank te worden voor de rest van je leven? En te zorgen dat het gewoon je nieuwe normaal is. En het eetprobleem iets in het verleden is. Iets van de verleden tijd. Kan je nooit gaan geloven met behulp van deze vragen. Kansloos. Echt kansloos. Dus wat je hier ziet is dat het belangrijk is om je bewust te zijn van hoe je tegen jezelf praat. En vragen help je niet altijd vooruit.

Ja dus ga over deze vragen nadenken en check bij jezelf: als ik mezelf vragen stel wat is de kwaliteit van die vragen?

Dus welke vragen zouden je nu kunnen helpen? Welke vragen helpen je om beweging te krijgen in je relatie met eten? Welke vragen kunnen jou een stap verder helpen en een deur voor je openen?

Vragen die helpen

Een eerste vraag die je zelf kan stellen is de vraag: wat werkt er hier wel? En dat is een vraag, die lijkt heel gemakkelijk, maar op het moment dat je net een eetbui hebt gehad of je hebt je niet aan het plan gehouden wat je voor jezelf had opgesteld, dan voel je enorm de verleiding om te gaan zoeken naar waarom je het niet. Waarom het niet goed is gegaan. Maar wat werkt er wel, schijnt juist het licht op het gebied daaromheen, het gebied daarbuiten. En dat kan je enorm helpen om uit de pijn te komen, uit de passiviteit en de neerslachtigheid van ach, dit gaat maar nooit lukken. Zo zie-je-wel-moment, ik kan dit gewoon niet. Zie je wel, dit lukt me gewoon nooit. Wat lukt er wel?

En in het verlengde van die vraag kan je de vraag stellen: waarom is dit probleem niet groter, dan schijn je opnieuw het licht om de ruimte eromheen, de ruimte om dat stuk heen wat nog niet lukt. En je stelt daar de vraag: waarom is dat hier wat hieromheen zit? Waarom is het probleem niet groter? Waarom zit er niet nog meer problematiek in dit stuk wat wel werkt?

Dus waarom weeg je niet het dubbele van wat je nu weegt? Als je jezelf die vraag stelt, waarom weeg ik niet het dubbele van wat ik nu weeg, wordt automatisch het licht geschenen op wat er wel werkt.

Wat doe je allemaal niet, wat je ook had kunnen doen, waarmee je nu het dubbele had gewogen van wat je nu weegt. Het is een interessante puzzel die je brein dan voor je mag aanleggen en waarmee je brein constructief aan het werk zet om positief onderzoek te doen. En goudklompjes voor je te gaan vinden. Dus wat werkt er wel? En waarom is dit probleem niet groter? Waarom weeg ik niet de dubbele?

Een andere constructieve vraag die je kan stellen is: wat werkt er nog niet? Dan ben je weliswaar aan het kijken naar wat niet werkt, maar vanuit een growth mindset. Je geeft jezelf, je vertelt je brein: het is een kwestie van tijd. En als je met de gedachte vanuit het idee dat het een kwestie van tijd is naar je probleem kijkt, dan open je een creatieve deur voor jezelf. Dus ik verpest het altijd weer, concludeert: het zal ook nooit veranderen. En dan gaat je brein op zoek naar de onderbouwing daarvan. Maar zodra je tegen jezelf zegt: wat werkt er NOG niet? Dan voel je, dat de onderzoeker, de onderzoeker in jezelf gaat aan, je creatieve brein gaat aan, omdat er wordt gekeken naar het probleem vanuit de gedachte: het is een kwestie van tijd. Dit is een tijdelijk probleem en dat maakt dat je met een open blik je analyse gaat maken en daardoor veel gemakkelijker je kansen ziet. Je kansen en mogelijkheden, dus wat werkt er nog niet?

Een andere vraag die je enorm kan helpen is: wat is er goed aan dit probleem? Wat is waardevol aan dit probleem?

Van het woord waardevol ga ik altijd enorm aan. Wat is er waardevol aan dit probleem? En dat is een beetje een hersenkraker. Want je hebt net een eetbui gehad misschien of net je niet aan je eigen afspraken gehouden. Je bent van je plan afgeweken, je baalt en je wil eigenlijk het liefst boos worden op jezelf en je zit in een negatief gevoel. Maar nu zeg je tegen jezelf: hé wacht even, wacht even, even een stukje terug. Wat is er waardevol aan dit probleem? En dat nodigt je brein uit om vanuit een ander gevoel, vanuit een andere gemoedstoestand naar de situatie te kijken. En één van de dingen die ik kon zien in de waarde van mijn strijd met eten is dat het een signaalfunctie had. Een loepzuivere signaalfunctie. Voor mij was emotie-eten absoluut onderdeel van mijn strijd met eten. En ik nam de momenten waarop ik getriggerd was in een emotie vaak helemaal niet meer waar. Omdat mijn brein in zijn efficiëntie gewoon een snelweg had gecreëerd tussen de trigger van een emotie. En dan vervolgens de emotie overslaan om meteen door te steken naar een verlangen naar eten. Dus ik was weliswaar geraakt in een gevoel, maar ik nam het gevoel niet waar. Ik nam alleen maar mijn verlangen naar eten waar. En toen ik ontdekte, omdat ik mijn brein dus de opdracht had gegeven van: hé, wat is de waarde van dit probleem? Toen kon ik gaan zien. Nou, het heeft een signaalfunctie voor mij.

Zoals je uhm, nou, laat ik maar zeggen als je iets hebt gegeten wat bedorven is, word je ziek en je lichaam gaat je beschermen door je misschien misselijk te maken en je te laten braken. Dat is een heel goeie alarmfunctie die het lichaam heeft waarmee je direct zegt: o wacht even, er is iets niet goed gegaan. Dit wat er nu in het lichaam zit moet er zo snel mogelijk weer uit. Nou, mijn verlangen, naar overeten was op dat moment op moment dat ik dat voelde een vervelend gevoel, want ik wilde niet eten, want ik wist dat ik geen honger had. En ik had heel vaak natuurlijk toegegeven aan dat verlangen naar eten, waardoor ik met heel veel tegenzin dan een eetbui of iets at wat ik eigenlijk maar niet wilde en ik wist: ik doe nu iets wat ik eigenlijk niet wil, maar ik geef toe aan een verlangen wat ik voel wat zo sterk is, dat ik het er niet van kan winnen. Dat idee had ik in mijn hoofd en dat was pijnlijk. Dat ervaarde ik als pijnlijk. Maar de waarde ervan was dat ik kon zien: hé Marjena iets heeft jou getriggerd. Het feit dat je nu wil eten terwijl je weet dat je geen honger hebt, betekent dat je van slag bent. Er is iets gebeurd wat je heeft geraakt en dat gaat nu eigenlijk helemaal niet over eten. Het lijkt over eten te gaan, maar dat dat verlangen naar eten wat je nu voelt is alleen maar de rook. Het is niet het vuur. Het vuur is wat er onder dit verlangen zit. En toen ik me dat realiseerde. Toen kon ik het gaan gebruiken. Toen kon ik mijn verlangen naar eten, gaan gebruiken en het gaan zien als een signaalfunctie. En dat haalde heel veel van het drama eraf. Het haalde ook het idee eraf dat het over het eten zelf ging. Het gaat niet over het eten.

Het enige stuk wat over het eten gaat als je een strijd met eten hebt, is dat je gevoelig bent voor het effect dat voedsel op je heeft.

En niet iedereen is even gevoelig voor dit effect. Niet iedereen gaat aan of wordt genotzuchtig van snelle suikers. En sterk bewerkt eten. Dat heeft de ene mens gewoon meer dan de ander. Zoals de één misschien helemaal niet gevoelig is voor het effect van alcohol en de ander wel. Ik heb klanten die beide hebben. Ze zijn en heel gevoelig voor het effect van voedsel en heel gevoelig voor het effect van alcohol. Ik heb het alleen met eten. Maar het gaat over exact hetzelfde. En de weg eruit ook.

Dus zodra ik dat kon zien en mijn brein dus de opdracht gaf om op zoek te gaan naar de waarde van dit probleem, verloor ik en het drama en ik kon het in mijn voordeel gaan gebruiken.

Dat is een hele waardevolle vraag: wat is er waardevol aan dit probleem? Dus wat hebben we nu. Wat werk er wel? Waarom is dit probleem niet groter? Wat werkt er nog niet? Het is maar een kwestie van tijd. En wat is er waardevol aan dit probleem? En als laatste vraag wat kan mij helpen?

En dat is natuurlijk een vraag die jou ook, je creativiteit opent en je aanzet om niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar te gaan kijken naar wat zijn mijn mogelijkheden? Wat zijn mijn opties? Wat zijn mijn kansen?

En hiermee zien we opnieuw hoe mentaal afvallen is, hoe mentaal het oplossen van je strijd met eten is en het creëren van een fantastische relatie met eten

Een slanke vrouw worden kan je op wilskracht. Een slanke vrouw blijven niet.

Om een slanke vrouw te zijn voor de rest van je leven zal jij moeten veranderen. En je wilt gaan ontdekken wat je daarin nodig hebt. Hoe dat voor je werkt. En dat zit allemaal op het mentale en emotionele stuk van jouw relatie met eten. Daar zitten je kansen en je mogelijkheden. En het feit dat je tot nu toe nog niet is gelukt om een slanke vrouw te worden en blijven heeft alleen maar te maken met het systeem wat je tot nu toe hebt gebruikt. Je hebt continu gezocht naar kennis over gezonde voeding en je bent continu blijven geloven dat het een kwestie was van wilskracht. En toen jij jezelf die negatieve vragen stelde: waarop kan ik dit nou niet gewoon? Want afvallen is toch alleen maar een kwestie van het hebben van een goed plan en het graag genoeg willen? En dus moet er iets mis zijn met mij dat het mij niet lukt. En dat ondermijnt dan weer je zelfvertrouwen en daarmee is de cirkel rond.

Zie je dat?

Dus het feit dat je tot nu toe nog niet is gelukt, is omdat nog steeds het idee heel breed gedragen wordt dat afvallen alleen maar een kwestie is van het graag genoeg willen en het hebben van een goed voedselplan. En als je dat niet lukt, dan ligt het aan jou. Dan schiet jij tekort.

En ik ben hier met deze podcast om je te vertellen dat dit wilskrachtmodel zoals ik het noem flauwekul is, achterhaald is en een grove onderschatting is van het feit dat je een relatie met eten hebt en die ze net zo goed mentaal en emotioneel als fysiek. En zolang je alleen maar blijft kijken naar de kennis kant op het fysieke stuk je al die kennis die je nodig hebt overslaat om een slanke vrouw te worden en daarna ook te blijven. De ontwikkeling die je daarin doormaakt, het bewustzijn van die relatie, van de emotionele en mentale kant van die relatie. En de manier waarop je je brein kan inzetten om daarmee te gaan werken en te creëren waar je naar verlangt.

En als je echt omarmt: oké, kennis over gezonde voeding heb ik genoeg. Ik wil het licht gaan schijnen op mijn kansen en mogelijkheden en mezelf daar opbouwende vragen in gaan stellen die mij helpen. Dan is dit een stap die je hiermee kan zetten. En als antwoord op de vraag wat kan mij helpen: coaching op dat mentale en emotionele stuk. Daarmee krijg ik die puzzel compleet. En in mijn programma gaat het voortdurend daarover. In mijn programma kijk ik voortdurend naar jouw gedachtenpatronen, naar de link tussen je gevoelsleven en de ideeën die je daarbij hebt en hoe je daarin omgaat met jezelf. En dan heb ik de perfecte formule om het allemaal voor je bij elkaar te brengen en te zorgen dat je de relatie met eten van je dromen kan creëren waarmee je echt weet: hé dit probleem is nu voor de rest van mijn leven uit mijn systeem. Ik ben veranderd en ik heb mijn relatie met eten veranderd en dus ben ik slank zonder het aldoor vol te houden. Zoals je ook je huwelijk niet volhoudt als je een fijne relatie hebt, dan weet je precies wat er werkt in je relatie. Je weet precies wat jullie relatie nodig heeft om te zorgen dat je in een fijne flow zitten met elkaar, dat je elkaar leuk blijft vinden, dat je je gezien en gehoord voelt, dat je de ander ziet en hoort en dat er inspiratie en een sprankelende relatie zit en je weet wat randvoorwaarden zijn om die relatie mee te ondersteunen.

Precies zo is het met je relatie met eten. Dat doe je niet op volhouden. Als je je huwelijk moet volhouden, dan zet je er uiteindelijk een punt achter. Een fijn huwelijk hoef je niet vol te houden. En zo is het ook met je relatie met eten. En zolang je dat nog niet hebt, kan je op zoek gaan naar wat jou daarbij kan helpen. En begin bij deze vragen. Begint bij deze positieve vragen en wordt alert op de vragen die jou alleen maar ondermijnen en je brein de opdracht geven om te gaan onderbouwen. Waarom het je niet lukt. Wat er mis is met jou en waarom met je niet gaat lukken. En dat is niet de manier.

Dat was het voor deze week. Met deze Etensles. En ik verheug me op het nieuwe product waarmee ik gauw bij je terugkom. Ik verheug me erop om je te zien bij mijn wekelijkse Facebook live op de woensdagochtend, daar kun je mij vragen stellen. En als je interesse hebt in dat ebook wat jou helpt om het licht te schijnen op de relatie met eten die je nu hebt, hoe die er uitziet en wat je nodig hebt om in ontwikkeling te krijgen, ik geef je een paar waardevolle inzichten voor, die kun je downloaden op mijn website via etenslessen.com. Een heerlijke dag en ik ben er volgende week weer. Tot dan.