Afl. 117 Voordat je opnieuw op dieet gaat

Als je ondanks tegenvallend succes opnieuw een dieet overweegt is deze les voor jou.

Ik geef je een aantal simpele toetsvragen die je helpen bij het maken van je keuze. Laten we onderzoeken waarom je op dieet wilt, waar je precies naar verlangt en wat je nodig hebt om te krijgen wat je hebben wilt.

Met een dieet is niets mis, als je daar je doel mee bereikt.

Maar wat is dat doel precies en waarom is het je tot nu toe nog niet gelukt om dit met een dieet te behalen?

Ik geef je vijf toetsvragen die het antwoord zichtbaar maken en helpen om een aanpak te kiezen waarmee je een herhaling van zetten kan voorkomen.

Wat je ontdekt:

• Vijf toetsvragen als je een dieet overweegt.

• Waar je naar verlangt als je op dieet wilt en hoe je dit creëert.

Transcript Afl. 117

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 117. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten, maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Overweeg je opnieuw een dieet? Zullen we het daar eens over hebben? Hallo, hallo, hallo, hoe is het? Ik weet dat aan het begin van het kalenderjaar je misschien overweegt om toch weer op dieet te gaan. Ondanks eerder gebrek aan positieve resultaten en die positieve resultaten, die waren er misschien wel, waarschijnlijk wel, anders zou je het niet opnieuw overwegen. Alleen ze waren niet blijvend. En ergens ben je gaan geloven dat dit waarschijnlijk betekent dat je gewoon te weinig doorzettingsvermogen had. En daardoor kan je, als je maar genoeg onvrede voelt op de plek waar je nu bent, gaan geloven dat het dit keer anders wordt. Dit keer. Dit keer zet je door. Dit keer zet je echt alles op alles. Laat je je niet afleiden, laat je je niet ontmoedigen en hou je gewoon beter vol.

Als dat is waar je nu staat en je twijfelt en overweegt om het toch nog een keer een kans te geven, laat ik dan in deze les een aantal checkpoints met je aflopen waar aan jij kan zien wat je hiervan mag verwachten, wat je van dit idee mag verwachten. En maak je daarna zelf de balans op en trek je jouw eigen conclusies. Dus laten we hiernaar kijken. Vink mee in gedachten, met wat ik hier aan argumenten voor dat dieet voor je opsom, oké?

Je wilt op dieet omdat je op dit moment echt heel ontevreden bent over je lichaam. Is dat een check voor je? Herken je dat? Ok, je vindt het niet mooi. Je baalt van je overgewicht. Je wilt als het ware je lijf terug. Je vindt dat je er veel beter uit kan zien. Je wilt gezonder zijn, je vindt het mooier. Dit is gewoon niet wat je wil. Iedere keer als je jezelf in de spiegel ziet bij het aan- en uitkleden of onder de douche of in de spiegel van de sportschool, dan denk je: ik wil dit gewoon niet. Ik wil hier van af. Ja, dus dat is één ding. Je bent heel ontevreden over je lichaam. Vink die af als je die herkent.

De tweede. Je bent ontevreden over je gedrag als het om eten gaat. Misschien kan je die ook een vink geven. Je ziet jezelf continu dingen doen waarvan je denkt: aah, waarom blijf ik dit toch herhalen? Waarom blijf ik dit toch doen? ''s ochtends gaat het nog goed, is meestal wat ik te horen krijg. En voor mij gold dat vroeger ook. ''s ochtends gaat het nog goed, maar ergens in de loop van de middag begint dat overeten of begint dat overeten aan me te trekken. Wordt het een ding in m'n hoofd. Bouwt zich een bepaalde spanning op en de ene keer kan ik die spanning beter verdragen dan de andere keer. Maar er komt dat moment waarop ik toch denk: ah, stik, kan mij het ook schelen. En dan overeet ik, waarna ik achteraf spijt heb. Of ik ben zo makkelijk te verleiden met eten. Ik spreek met iemand af, ik ga ergens heen en ik zeg tegen mezelf: ik wil geen wijn, ik neem lekker een spa of als er een koekje bij de thee is, laat ik dat koekje liggen. Ik hou het lekker bij die thee en zodra het me wordt aangeboden, hoor ik mezelf zeggen: oh, lekker. Dank je ja, graag. En dan is er even die flits, dat moment dat ik me realiseer: hé. Dit was toch niet wat je wilde? En je wuift het weg, want het is gewoon groter dan jezelf. En pas eenmaal op weg naar huis denk je: ah, waarom hield ik me nou niet aan mijn plan? Waarom deed ik dit nou? Dus je bent ontevreden over je gedrag en als er geen sprake is van overeten, kan die onvrede ook gaan over dat continue rumineren over hoe het met eten en je gewicht gaat, dat bijhouden of je aan het aankomen bent, aan het afvallen bent. Op de weegschaal staan. Piekeren over eten, het analyseren van je relatie met eten. En dat kan ook gedrag zijn, laat ik het dan eerder mentaal gedrag noemen omdat het zich allemaal in je hoofd afspeelt, voor het merendeel waar je ontevreden over bent. Die kan je misschien ook een vink geven. Ontevreden over je lichaam, ontevreden over je gedrag.

Je derde argument om een dieet te overwegen is omdat je zekerheid wil over de uitkomst. Als ik dit nu gewoon vijf weken doe, onafgebroken knallen, verstand op nul, gaan, me houden aan dit plan, dan kan ik rekenen op de volgende uitkomst. En dan kan ik dit pijnpunt uit mijn leven afstrepen. Heerlijk gevoel, die zekerheid waar je naar verlangt. Zekerheid over de uitkomst. Vink die ook voor jezelf als je die herkent.

Een vierde argument is dat je behoefte hebt aan een interventie waar je direct mee kan beginnen. Je wilt nu iets doen om verandering te kunnen realiseren. Je wilt daarmee ook instant verlichting uit je frustratie. Ik ben hier klaar mee. Hier stopt het. Dit stopt nu. Dat gevoel. Als je daarnaar verlangt, kan je daar ook een vink achter zetten.

En als laatste heb je misschien verlangen, voel je een verlangen naar een helder, simpel en toepasbaar plan. Iets wat je goed kan overzien en inregelen. En een dieet doet dat natuurlijk voor je. Dit ga je wel eten. Dit ga je niet eten. Dit is wat je 's ochtends doet. Dit is wat je 's middags doet. Dit is wat je 's avonds doet. Klip en klaar. Glashelder. Dit is wat je gaat doen. En dat idee van helder, simpel en toepasbaar, dat spreekt je zo aan omdat je misschien zo'n last hebt van dat rumineren, van dat piekeren, van dat heen en weer blijven bewegen tussen iets wel willen en het dan weer niet willen. Het misschien een beetje van willen. En dan wordt het toch weer meer. Dat gedoe, die ruis op de lijn. Daar wil je van af. Klaar. Dit zijn de richtlijnen. Helder, simpel en toepasbaar. Ik kan dit overzien. Ik kan dit inregelen. Grenzen! Behoefte aan duidelijke grenzen die het allemaal voor je versimpelen. Ja, als je daarnaar verlangt kan je die ook een vink geven.

Deze bij elkaar. Ontevreden zijn over je lichaam. Ontevreden zijn over je gedrag. Zekerheid willen over de uitkomst. Nu behoefte hebben aan een interventie. En verlangen naar een helder, simpel toepasbaar plan wat je kan overzien en inregelen. Als je die allemaal een vinkje hebt gegeven, dan is het goed en belangrijk om een stap verder te kijken met elkaar.

Want deze verlangens zijn heel legitiem. Ze zijn mijn drijfveer altijd geweest om toch weer opnieuw op dieet te gaan. Dit was precies waar ik naar verlangde. Precies wat ik wilde.

Het is soms ook de reden waarom iemand tegen me zegt: ja, ik zat eigenlijk te overwegen om eerst nog even te gaan crashen en er snel vijf kilo af te krijgen en dan naar jou toe te komen om te gaan leren hoe ik een fijne relatie mee eten creëer en dat heb ik geprobeerd. En dat lukte natuurlijk niet, want ik heb dat al zo vaak geprobeerd, maar ik begrijp het wel. Daarom kan ik er ook om lachen en dat is puur vanuit de compassie en de herkenning. Been there, done that! Vaak genoeg!

Dus laten we een stap verder kijken en onderzoeken wat nou eigenlijk de onderliggende vraagstukken zijn, als dit je argumenten zijn. Want nogmaals, ze zijn volledig legitiem. Het is helemaal oké dat je hier behoefte aan hebt, want een strijd met eten is ook ruis op de lijn. Het houdt je ook tegen in de andere dingen die je wilt doen met je leven en het houdt je ook tegen in de beperkte denkkracht, het beperkte concentratievermogen dat je op een dag hebt. En als er mentale energie weglekt naar gepieker over eten, zal ik wel, zal ik niet? Zal ik een beetje of zal ik pas van het weekend? Waarom deed ik dit nu toch weer? Waarom kon ik niet gewoon nee zeggen? Ik ga de volgende keer gewoon nee zeggen. Al die ruis op de lijn. Dit is al de derde dag dat ik aankom. Of dit is de vierde dag dat het goed gaat met eten. Nu moet ik het vol blijven houden. Al deze mentale energie wil je eigenlijk daarvan af hebben. Eruit hebben, inclusief dat resultaat waar je naar verlangt, dat gewicht wat je graag wilt hebben. Ja, dus die verlangens zijn heel legitiem. Maar laten we gaan kijken wat er onder zit.

Als je heel ontevreden bent over je lichaam, doe je nu de aanname dat als je maar gauw genoeg de kilo's afvalt die je eraf wil te hebben, je daarna op een plek komt waarop je ineens die negatieve gedachten over je lichaam niet meer hebt. En dit is een misverstand. De gedachte die jij hebt over je lichaam zijn van het brein, zijn geautomatiseerd en die blijven op die automatische piloot staan. Ook als je bent afgevallen. Het zijn twee sporen die parallel lopen naast elkaar wat je lichaam doet, hoeveel je weegt en wat jouw brein denkt in associatie op je lichaam. Die twee parallelle sporen hebben allebei hun eigen aandacht nodig. En als je denkt dat door je gewicht te veranderen het spoor van de gedachte in je brein automatisch ook verandert, dan ga je teleurgesteld raken. Want dat is niet zo. Wat er gebeurt als je bent afgevallen, is het enige wat er veranderd in het spoor van je brein, in het spoor van je gedachtewereld, laat ik het zo zeggen, is dat je vanaf dat moment toestemming voelt om anders over je lichaam te mogen denken.

En wat heel veel mensen die ooit heel veel kilo's zijn afgevallen herkennen, is dat ze wel tijdelijk dat voelde. Van: eigenlijk zie ik er best goed uit nu. Ik vind dat ik er goed uitzie. Omdat ze dat dan ook uit hun omgeving gereflecteerd krijgen. Ben je afgevallen? Wauw! Wat ben jij aan het doen? Wat zie je er goed uit? Ben je aan het lijnen. Hé, vertel eens, wat ben je aan het doen? Want dan hoor je "ik wil daar ook wel wat van. Wat heb jij ontdekt wat ik nog niet heb ontdekt?" En dat maakt allemaal gevoelens in je los die op dat moment legitimeren dat je jezelf anders mag gaan zien en beleven.

Maar het patroon van kritisch naar je lichaam kijken is niet opgelost. En dus zodra je bent afgevallen, gaat je geest op zoek naar zich op een andere manier zorgen blijven maken over dat lichaam, namelijk of over die paar kilo extra die je er nog af wilt hebben. Ofwel een angst activeren om opnieuw aan te komen. Je lichaam blijft daarmee voor jou een geautomatiseerd punt van zorg. Dus dat gevoel van je lekker voelen in je lichaam, wat dat ook voor jou mag zijn, waar jij dat ook mee associeert. Krachtig, vrij. Misschien sexy, mannelijk, vrouwelijk. Sensueel, vreedzaam, veilig, ontspannen, gelukkig. Wat het ook is wat jij erop projecteert. Je gaat het daar niet van krijgen. Het legitimeert het, maar het werk moet nog steeds gedaan worden.

En laat het nou zo zijn dat dat hele afvallen veel gemakkelijker gaat, als je jouw geest gaat leren om negatieve gedachten over je lichaam los te laten en niet langer voortdurend op te zoeken nog voordat je bent afgevallen.

Dus dat verlangen om die onvrede, om daar die onvrede over je lichaam, om daar zo snel mogelijk van af te komen, dat krijg je niet cadeau door nu vijf weken lang heel strikt te gaan lijnen. Gaat het niet voor je veranderen. En het is een grote teleurstelling om daar achter te komen. Mensen die heel lang overgewicht hebben gehad in hun leven en niet hebben geleerd om een gedachtenwerk te doen, die kunnen heel gemakkelijk nog steeds ineens de beleving van dik zijn weer ervaren zonder dat ze het zijn. Puur en alleen getriggerd, bijvoorbeeld doordat ze tijdens een maaltijd net even iets te veel hebben gegeten, wat spanning op hun maag voelen. En in reactie daarop triggert het brein direct de oude associatie, de oude gemoedstoestand van dik.

Ik had het hier laatst over tijdens één van de lessen die ik gaf, een masterclass die ik hierover gaf en vrijwel iedereen herkende dit dat er soms momenten kunnen zijn dat je geest ineens weer getriggerd raakt in de gemoedstoestand van dik, met alle somberheid daarvan. En we brachten precies met elkaar in kaart in welke situaties dat kan gebeuren en welke gevoelens dan geactiveerd worden.

En wat nou eigenlijk die generieke somberheid van de dik-beleving en onvrede daarover, hoe die er nou eigenlijk uitziet en hoe je dat oplost. Dus ontevreden zijn over je lichaam is een argument om opnieuw op dieet te willen. Alleen wat ik hier wil aanreiken als coach is dat ik zeg: het afvallen gaat veel gemakkelijker als je je brein gaat leren om dat continu opzoeken van kritiek als het om je lichaam gaat, als je langs de badkamerspiegel loop, langs een passpiegel loop, langs een etalageruit loopt, als je je aan en uitkleedt, om dat patroon los te laten zonder dat je je overgewicht nu mooi hoeft te gaan vinden, is dit het werk wat voor je ligt. En doe je dat niet ga je teleurgesteld zijn als je straks op dieet gaat en inderdaad bij wijze van spreken in vijf weken tijd vijf kilo lichter bent. Het is een van de redenen ook waarom zodra het nieuwtje ervan af is, je je weer terug gaat glijden in oud gedrag. Want dat gevoel waar je op zat te wachten, dat blijft niet bij je.

Het tweede argument. Je bent ontevreden over je gedrag. Dat is de reden om nu te zeggen van: oké, dit stopt hier! En wat ik je hier wil aanreiken is dat als je vanuit negatief vertrekpunt probeert om een positief resultaat te creëren, je teleurgesteld gaat raken.

Wat je nodig hebt en niet alleen als het om afvallen gaat, maar in alle gebieden van je leven, is in staat zijn om iemand te zijn die op een plek is waar de dingen die je doet en de situatie zoals die zich voordoet niet naar je zin is, en je daar toch op een positieve manier toe kunnen verhouden.

En waarom is dat? Omdat er in je leven heel vaak situaties gaan zijn die niet zijn zoals je wilt. Die gedachte in je zullen activeren, die voorspellen dat er iets helemaal mis is. Dat het misgaat. Dat het niet goed is zoals het nu is. En wat je nodig hebt, is de vaardigheid om binnen die situatie, binnen dat kader, binnen de container van een situatie die niet is zoals je wilt, zoals in dit geval jouw gedrag met eten ziet er niet uit zoals je wilt. En je wilt iemand worden die dat kan omzetten naar een positieve verhouding daarmee. En waarom is dat in relatie tot eten sowieso? Als je dat niet leert, als je die vaardigheid niet ontwikkeld, heb je geen tolerantie in de relatie met jezelf voor het gedrag wat je afkeurt, het gedrag wat je laat zien, wat je niet oké vindt. En als die tolerantie er niet is en je die niet kan omzetten in iets positiefs, door aan je eigen kant te komen staan, dan is er geen ruimte in die relatie met eten voor imperfectie. En dat zal je keer op keer op keer laten terugleiden in oud gedrag.

Want perfectie, in primair gedrag zoals eten kan niet bestaan en ik vind het lastig om dat te zeggen, omdat ik natuurlijk nooit alle mensen van de wereld heb gesproken over hun relatie met eten, dus het is een boude uitspraak die ik hier doe. Laat ik het zo zeggen: ik heb het nog niet gezien. Niet bij mezelf. Niet bij mijn klanten en niet bij de mensen die ik ken. Niet bij de mensen die ik hier ooit over heb gesproken. Perfectie en het primaire gedrag van eten wordt gezien als olie en water, omdat het deel van het brein wat je gebruikt, wat je inzet om je gedrag in te regelen, om je keuzes te maken, de keuzes die jou het beste dienen en het deel van je brein wat daar helemaal geen boodschap aan heeft, maar eten altijd als een goed idee ziet. Die twee altijd helemaal kunnen inzetten en beheersen zoals jij wilt tot in perfectie. De kans dat je dat lukt is erg klein en het goede nieuws is het hoeft ook niet.

Het hoeft niet perfect om toch zo slank te kunnen zijn als je wilt en een fijne relatie met eten te hebben. Dus dat is hier het goeie nieuws. Laat ik je daarmee geruststellen.

En wat ik hier dus mee wil aanreiken is dat je er verreweg meer aan hebt om te leren hoe je op dit moment nog gedrag laat zien waar je niet tevreden over bent, om het te kunnen gaan begrijpen en oplossen en veranderen zonder dat je het alleen maar probeert te onderdrukken met een quick fix. Want dat is natuurlijk wat je vanuit die intolerantie voor dat negatieve gedrag, dat gedrag wat je afkeurt in jezelf direct probeert te forceren. Dit stopt hier. Dit is nu klaar. Ik accepteer dit van mezelf geen dag langer, geen moment langer. En als er zo'n lik op stuk beleid is, zero tolerance beleid is in relatie tot voedsel, dan komt er vroeg of laat een moment waarop je toch tegen dat verbod bent ingegaan. En dan speel je direct hoog spel in de relatie met jezelf. Dan is er direct drama. En ik weet, ik weet dat je er veel meer aan hebt om een drama-vrije, imperfecte, fantastische relatie met eten te gaan creëren.

En als je een dieet nu vijf weken lang tot op de letter volgt, heb je vijf weken lang getraind en geoefend in volhouden, maar niet getraind en geoefend in het veranderen van relatie met jezelf.

Het derde punt. Zekerheid willen over de uitkomst. Wat ik je hier wil aanreiken, als je dus tegen jezelf zegt van: oké, ik kan in elk geval daarop rekenen. Als ik dit nu vijf weken doe, dan kan ik dat vertalen naar ongeveer zoveel kilo. En dat getal geeft jou nu toestemming dan om opgelucht te zijn. Oké, ik heb perspectief op een betere toekomst. Dit komt goed en het gaat snel goedkomen. En dat vertelt me iets over je gebrek aan geduld om te kunnen creëren waar je naar verlangt. En geduld, als je die strijd met eten wilt oplossen en je verlangen naar eten niet wilt onderdrukken maar oplossen, dan heb je dat geduld nodig. Ook dit vraagt van je dat je uitgaat van een ruimte creëren voor jezelf om te veranderen. Maar ook de zekerheid kunnen creëren in jezelf zonder dat je bewijs hebt. En dat dieet wat je wil volgen is een soort van rekensommetje. Ik ga zoveel calorieën consumeren, of dit en dat en dat eet ik allemaal niet meer. Dit is de belofte van dit dieet. Ik kan rekenen op zoveel kilo en daarom geef je jezelf toestemming om te kunnen vertrouwen op een positieve uitkomst. Die zekerheid waar je naar verlangt, die vind je in dat rekensommetje.

Wat ik je wil aanreiken, opnieuw, als coach is dat ik zeg: zekerheid wil je als het om eten gaat niet hoeven creëren via de rekensom van calorieën of punten of wat dan ook. Maar die wil je creëren in je gedachten. Je wilt de gedachtenpatronen creëren over jouw relatie met eten en de manier waarop je je zelf daar in begeleidt, die niet afhankelijk zijn van een voorspelbaar perspectief in kilo's en getallen en punten en calorieën.

Nogmaals, omdat imperfectie waarschijnlijk een leven lang een rol zal spelen in je relatie met eten en als je de zekerheid moet halen uit die getallen en dat getal op de weegschaal is het voortdurend recept voor drama. Dus kijk eens terug naar de eerdere diëten die je hebt gevolgd en ga eens voor jezelf na of je dit herkent. Die afhankelijkheid van die rekensom wat dat voor je heeft gecreëerd. En ik heb zo vaak mensen gesproken die zeggen: ik kan niet meer naar eten kijken zonder dat ik calorieën zie. En ik word hier gek van. Ik wil dat voedsel weer gewoon voedsel voor me is. Ik wil niet leven in een rekensom, een continue rekensom, waarbij ze me dan ook vertellen: soms eet ik iets omdat die rekensom die ik toch volautomatisch bij hou mij vertelt dat ik nog zoveel calorieën mag. En eigenlijk heb ik niet eens honger. Maar ik ben zo getriggerd en getraind ook in dat continu bijhouden van die rekensom, leven in een rekensom, dat ik ineens ook eten wil omdat het nog mag. En deze meerdere laagjes, die dus zijn ontstaan in die relatie met eten, die die relatie met eten hebben gereduceerd tot een continue rekensom. Die willen ze eruit hebben.

Dus waar dat eigenlijk ooit begonnen is, leven in die rekensom, gaat over je verlangen naar zekerheid en wat ik tegen je zeg is zekerheid kun je creëren in je gedachten, zonder dat je daar tastbaar of rekenkundig bewijs voor nodig hebt. En dat cultiveer je door wat je jezelf vertelt over jouw relatie met eten en jouw vermogen om een fantastische relatie met eten te creëren, inclusief het gewicht waar je blij mee bent. Dat is het werk wat voor je ligt.

En dan dat verlangen naar een instant interventie, hé: ik wil dat er nu iets gebeurt en ik wil nu. Ik verlang nu naar verlichting! En dit gaat over jouw emotionele draagvlak. Hoe goed ben je in staat om in ongemak te zijn? Opnieuw, zie je ook dit terug in andere gebieden van je leven, ook daar kom je vaak genoeg situaties tegen die je niet direct kunt oplossen en forceren. Ook dit is een van de dingen die ik heel veel tegenkom in mijn coaching. Mensen die me vertellen: ja, ik kom echt uit een gezin waar alles gewoon direct werd opgelost. We gingen direct kijken naar hoe we het konden oplossen. En als je daarmee bent opgevoed, dan kun je zien dat iedere keer als je een situatie tegenkwam die zich niet direct liet oplossen, dat je spartelde en het ondraaglijk vond waar dat overeten zich dan natuurlijk ook weer liet zien. En soms kom je situaties tegen waarin je echt je machteloos voelt, omdat het niet te fixen is. Niet instant.

Misschien vertonen je buren gedrag waar je last van hebt. Die buren kan je niet zomaar controleren. En misschien dreigt er dan conflict en wat doe je daarmee? Of misschien gaat je kind ergens doorheen waar je geen controle over hebt. Iets wat zich op het schoolplein afspeelt, waar jij niet bij bent, wat jij niet kan beïnvloeden. Je kan niet al die kinderen de waarheid komen vertellen. Of de ouders van die kinderen de waarheid gaan vertellen en de docent van de klas gaan vertellen hoe die z'n werk moet doen, of haar werk moet doen. Of je kind, daar zelfverzekerdheid induwen. Dus hoe je door al dat soort situaties heen beweegt, of die medewerker die je hebt. Of die leidinggevenden die je hebt. Of dat team wat je hebt, wat team, wat je aanstuurt, waarin dingen zich laten zien waarin jij niet zomaar de dingen naar je hand kan zetten, direct iets kan oplossen, maar je moet zien te verhouden tot iets wat tijd nodig heeft om te kunnen veranderen.

En wat ik je hierin wil aanreiken is dat als je deze vaardigheid gaat opzoeken om hem te leren beheersen in je lichaam, de sensatie van je machteloosheid of de sensatie van je ongemak, als je daar meester in wordt om die te kunnen dragen, kun je je veel beter leren verhouden tot dit soort situaties. En daarmee beargumenteer ik dat die instant verlichting die je wil door een quick fix toe te passen, waarvan je weet ik heb dit al zo vaak gedaan en het heeft me precies gebracht waar ik nu ben.

Dus eigenlijk is mijn verlangen om het toch opnieuw te overwegen alleen maar gebaseerd op mijn intolerantie voor dit ongemak. Ik wil nu verlichting en ik wil kunnen bepalen wanneer ik verlichting voel. En dat is één van de redenen waarom je overeet. Je eet om jezelf te belonen, zodat je je instant lekkerder kan voelen. Je eet omdat je even een time out wil van dat wat je dwars zit. Kijk daarnaar.

En dan dat laatste stuk, dat laatste argument. Je wil een helder, simpel en toepasbaar plan wat je kan overzien en inregelen. En daar tegen zeg ik volmondig ja, ja, ja en ja. Natuurlijk wil je een helder, simpel en toepasbaar plan wat je kan overzien en inregelen. De vraag is alleen welk plan wíl je? Het plan, wat jou alleen vertelt, wat je moet eten, wanneer en hoeveel? Maar jouw relatie met eten niet verandert? Wat je al eerder hebt meegemaakt hè? Die herhaling van zetten. Of een plan, een helder, simpel en toepasbaar plan wat je kan overzien en inregelen, waarbinnen je leert om je verlangen naar overeten kleiner te maken. Een plan waarmee je verlangen leert begeleiden. Als dat ineens opkomt in plaats van onderdrukken.

Verlangen wat je onderdrukt wordt sterker. Vroeg of laat barst die bom. Verlangen wat je leert begeleiden kan je domineren. Een verlangen kleiner leren maken betekent dat je steeds minder vaak behoefte voelt om je emoties te managen via voedsel.

En een plan van ontwikkeling, zodat dit probleem uit je leven verdwijnt en je het gewicht wat je wilt hebben al kan behouden. En dat is natuurlijk de vraag. En wat ik daarmee wil zeggen is dat afvallen zonder dieet en het creëren van een fantastische relatie met eten niet uit te leggen is in twee zinnen zoals een dieet uit te leggen is in twee zinnen. Als ik jou vertel: om 10 uur mag je een appel, om één uur mag je een ei et cetera. En zo vertel ik je hoe de week eruit ziet voor je. Dan heb ik dat in twee zinnen uitgelegd.

Dit, waar we nu over praten en waarom je naar deze podcast luistert en hem interessant vindt. Daarin zit ontwikkeling en ontwikkeling betekent dat je jezelf beter gaat begrijpen. En dat betekent dat je jezelf vragen stelt. Dat doe je niet in een dieet. Dan hoef je niet over na te denken. Je besteedt het allemaal uit en je zegt tegen iemand anders vertel mij maar wat ik moet doen. Want zelf maak ik er een puinhoop van. Ik heb geen tolerantie meer voor mijn eigen onvrede hierover. Ik heb geen tolerantie meer voor dat lichaam wat ik lelijk vind, zeg jij maar wat ik moet eten. Ik zet mezelf uit, ik schakel mezelf af en ik volg gewoon slaafs dat plan. Net zo lang totdat ik ben waar ik wil zijn.

Daar maak je geen ontwikkeling in door. Je stelt jezelf geen vragen. Maar jezelf de vragen stellen die jou door een proces heen begeleiden van ontwikkeling waarin je leert om je verlangen naar overeten kleiner te maken, om je verlangen naar overeten overbodig te maken en om verlangen als het er is te leren begeleiden, dat resulteert in het gewicht dat je hebben wilt en dan ook vervolgens kan behouden omdat je bent veranderd.

En ik denk dat ik hiermee de vijf argumenten om opnieuw op dieet te gaan tegen het licht heb gehouden voor je en je hebt laten zien waar je dan voor kiest en wat je daarvan mag verwachten. Denk hierover na en realiseer je dat dat heldere, simpele en toepasbare plan wat je kan overzien en kan inregelen tot je beschikking staat. En daar kan ik je bij helpen als je dat wilt gaan onderzoeken. Ik ben er volgende week weer en ik wens een mooie dag. Tot dan. Bye!