Afl. 28 Stiekem eten

Stiekem eten doe je in de eerste plaats omdat je schaamte voelt over wat je doet en niet wilt dat iemand zich ermee bemoeit of hier een oordeel over uitspreekt. Dat oordeel heb je immers zelf al.

Ik pak dit onderwerp voor je uit omdat de spanning van stiekem eten, je strijd met eten in stand houdt. Ik geef je een aantal inzichten waarmee je deze spanning oplost.

Zodra je de schaamte over je strijd met eten kan loslaten doet het oordeel dat een ander hier mogelijk over heeft geen pijn. De overgang van schaamte naar schaamteloosheid heeft enige tijd nodig, daarom geef ik je een script voor dialoog ter inspiratie. Gebruik deze als je goedbedoelde inmenging uit je omgeving wilt begrenzen.

Luister naar de podcast

Wat je ontdekt:

• Waarom een strijd met eten niets over jouw karakter zegt.
• Hoe je de spanning van stiekem eten loslaat en stappen zet richting schaamteloosheid.
• Hoe je grenzen stelt rond je relatie met eten en mensen om je heen kan aanspreken op ongevraagd commentaar of goed bedoelde hulp.

Transcript Afl. 28

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 28.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

COMPLIMENT

Hallo, hoe gaat het met je? Ik hoop dat het goed met je gaat. Met mij gaat het waanzinnig. Ik ben mijn dag zo heerlijk begonnen. Ik kreeg een e-mail van een klant die mij vertelde dat wat ze aan het leren is ook gebruiken kan en in kan zetten in de relatie met haar kinderen. En hoe goed dit werkt. En ze gaf me een voorbeeld van een situatie die zich had voorgedaan. En ik kreeg kippenvel. Echt. De investering die je in jezelf doet op het moment dat je gaat leren om je eigen gedachten te managen. Een echt doorkrijgt hoe gedachtenwerk in elkaar steekt en wat het voor je kan doen. Dat werkt door in al je relaties en om dat terug te krijgen terug te horen met een prachtig voorbeeld waarin iemand eerst heel veel pijn voelde en daarna zo opgelucht is. Wauw. Ze had me niet blijer kunnen maken dan met die e-mail en ik schreef ook terug: kippenvel hier aan deze kant.

Het was een prachtig begin van de dag. Daarnaast barst de tuin van de lente en is alles op dit moment heel gezellig en knus nat aan het regenen. En mijn man en ik hebben vanmorgen al verschrikkelijk de slappe lach gehad. Met z'n tweeën, en dit is één van de dingen die wij met elkaar delen. Dat is de humor die we hebben. We hebben echt dezelfde humor en kunnen elkaar verschrikkelijk goed aan het lachen maken en ook heel erg hard lachen om onze eigen grappen.

Ik moet echt zeggen het is een van de dingen in het leven die gewoon echt helemaal niets kosten. Als je het eenmaal aan weet te zetten bij jezelf en ook iemand in je leven hebt die dezelfde humor heeft, dan is dat echt een joy for life.

We hebben zo gelachen met z'n tweeën en gisteravond ook. Het is echt verschrikkelijk leuk. Lachen is verrukkelijk. Ik kan je niet vertellen waar wij om lachen, want wij hebben van die onderonsjes, grapjes, woordspelingen waarvan een ander misschien denkt: oké, dit is grappig omdat? Maar wij vinden het dus hilarisch. We lachen ook heel erg vaak om onze honden en ik ga je niet vertellen hoe dat er uitziet...haha

Maar ik denk wel dat als jij dat ook in je leven hebt, dan weet je precies waar ik het nu over heb. Het is heerlijk en lachen is gezond.

DE WORKSHOP WAS EEN SUCCES

Oké, daarnaast, als laatste, ben ik heel erg blij met de workshop die ik op dit moment maandelijks geef. Ik gaf hem afgelopen zaterdag voor de tweede keer. Het was een groot succes. De kwaliteit was verdriedubbeld in verhouding met de eerste keer dat ik die workshop gaf. En dat is natuurlijk altijd hoe zoiets gaat. Je moet het een aantal keer doen en dan wordt het alleen maar beter, beter en beter. Dus die workshop over het werken met de hongerbalans kan ik je enorm aanraden en aanbevelen. Het is echt zo'n mooie ingang naar het oplossen van je strijd met eten en het creëren van een fantastische relatie met eten en afvallen zonder dieet. Als dat is waar je naar op zoek bent. Check mijn website etenslessen.com. Kijk wanneer de volgende workshop is, de Hongerbalans, hij staat er in het menu en meld je aan. Voor het bedrag hoef je het niet te laten. Het is echt een waanzinnig goeie workshop. Wat nog meer…uhm...

DE AFLEVERING: STIEKEM ETEN

De aflevering van vandaag.

Ik heb een steengoed onderwerp voor je, waar ik ook echt naar uitkeek om deze met je te kunnen delen. Ik kijk naar al mijn afleveringen uit, maar deze in het bijzonder omdat het zo diep snijdt als hij niet goed zit en je zo enorm kan helpen en een boost kan geven als je hem weet op te lossen.

En het onderwerp van vandaag is stiekem eten.

Stiekem eten, vertelt je natuurlijk iets over het oordeel wat jij hebt, over het overeten, wat je doet, of jouw omgeving misschien heeft, over het overeten wat je doet. En oordelen zijn heel ondermijnend en houden je juist in een strijd met eten gevangen. Dus in deze aflevering wil ik dit onderwerp voor je uitpakken en je een aantal waardevolle inzichten geven waarmee je hier stappen in kan zetten, dit in ontwikkeling kan krijgen in de richting die je op wilt om jouw strijd met eten op te lossen.

In voorbereiding deed het mij denken aan de jaren waarin ik zelf nog diep, diep, diep in mijn gevecht met eten zat en hier een enorm oordeel over had in mezelf, over mezelf. Ik voelde er heel veel schaamte over en ik keek er, als ik heel eerlijk over ben, heel erg op neer in mijzelf, wat natuurlijk ongelooflijk pijnlijk was. In die jaren zocht ik in alle hoeken en gaten naar de oplossing die mij kon helpen om uit mijn strijd met eten te komen. En een van de remedies die ik uitprobeerde in die jaren was een zelfhulpgroep: de anonieme overeters.

En in die tijd waren de anonieme overeters nog heel klein. Er waren weinig meetings waar je naartoe kon. Die waren allemaal op vrijwillige basis gebaseerd. En dat waren hele kleine clubjes mensen die bij elkaar kwamen om langs de lijn, de filosofie van de twaalf stappen programma's die van origine komen vanuit de Anonieme Alcoholisten waren opgezet. En ik vond het verschrikkelijk om daar te zitten. En waarom? Omdat ik mezelf zag. Ik keek enorm neer op mijn gedrag met eten. Ik keek enorm neer op mijn gebrek aan zelfbeheersing en ik vond mijn overgewicht afschuwelijk. Omdat het vet op mijn lichaam voor mij voelde als een uithangbord, wat ik niet kon verbergen voor de buitenwereld. Het was als een uithangbord waarmee ik over straat liep en waar met grote letters op stond: ik heb mijn eten niet onder controle. Ik ben een veelvraat. En ik heb te weinig wilskracht. En dat was een oordeel waar ik natuurlijk helemaal geen ruchtbaarheid aan wilde geven. En dat vet op mijn lichaam riep het aldoor voor mijn gevoel om mij heen. En als ik ergens binnenkwam en mij ging voorstellen, en die eerste indruk maakte en een hand gaf en mijn naam zei, had ik altijd het gevoel dat nog voordat ik die hand gaf, ik die eerste indruk al had gemaakt met mijn overgewicht. En ik had geen controle over het oordeel dat een ander, degene op wie ik een goede indruk wilde maken, daar misschien wel of niet over had.

En dit was zou pijnlijk. Ik moest dat zo verbloemen, met mijn glimlach, met mijn voorkomen. Met die stevige handdruk, de positieve, spontane, intelligente indruk die ik wilde maken en mijn gewicht, mijn overgewicht was mij altijd voor. En als je dit herkent is deze aflevering voor jou, want ik weet precies wat je voelt. Ik ben daar geweest en ik help je.

Oké, dus dat overgewicht, had ik een oordeel over. En als ik bij die anonieme overeters naar binnen liep en ik zag daar soms in een kleine bijeenkomst een groepje meisjes zitten. Allemaal net als ik. Jonge vrouwen in de twintig of dertig met overgewicht. Net die ene broek die je dan nog past. Of die broek die lelijk is, maar waarvan je denkt: ik ga geen nieuwe kopen, want dat vind ik het niet waard, want ik wil afvallen. En dus zag ik daar een uitvergroting van mezelf. Een meervoudig aantal Marjena's, allemaal te zwaar, met een oude vale joggingbroek aan, vet haar, voorovergebogen, depressief, somber aan het praten over je gevecht met eten. En nu heb ik het natuurlijk over mijzelf. Niet over die vrouwen die daar zaten, maar dat was wat ik in ze zag. Ik zag daar mezelf zitten en ik kon dat, ik verdroeg dat bijna niet om daartussen te zitten. In die tijd waren de anonieme overeters nog heel klein. En omdat de aanbeveling is als je net bij die zelfhulpgroep komt om naar zoveel mogelijk meetings te gaan het liefst elke dag één, en er niet voldoende leden waren om elke dag een meeting te kunnen organiseren, ging ik de rest van de week naar de Anonieme Alcoholisten en de Anonieme Drugsgebruikers, de NA, Narcotics Anonymous.

En daar vond ik het wel oké. Daar kon ik wel tussen zitten, omdat voor mij, mijn associaties bij alcohol en drugsverslaving, dat had nog het aura van romantiek. Dat was voor mij nog rock 'n roll. Dat kon ik nog associëren met life fast, die young, Herman Brood. De romantiek van de rock 'n roll junkie. En natuurlijk kan ik daar echt wel doorheen prikken en de ellende zien van een drugs- of alcoholverslaving. Maar als je dan toch een verslaving moest hebben, zo voelde ik dat zelf, dan was overeten niet van de koekjes af kunnen blijven, zo sneu. Daar keek ik echt op neer in mezelf. Ah, kijk haar te dik. Ze heeft geen zelfbeheersing. Ze kan niet van de koektrommel afblijven. Terwijl de romantiek van een cokeverslaving of pillen, hé weet je, daar kon ik nog een glamour bij associëren. Nogmaals, ik kan er allemaal doorheen prikken, maar dat was hoe het in mij leefde en hoe ik dat voelde.

Dus de pijn en schaamte van overgewicht, de pijn en schaamte die je voelt bij je overgewicht en bij je strijd met eten worden veroorzaakt door je gedachten, door de oordelen die je hebt.

Je voelt misschien een intense schaamte en in deze aflevering wil ik die voor je uitpakken en je een aantal stappen geven waarmee je dit tot ontwikkeling kan brengen en achter je laten.

In de eerste plaats wil je kunnen herkennen. Waar komt die schaamte eigenlijk vandaan? Waarom zijn die oordelen die ik hierover heb zo intens? En in mijn analyse hierover heb ik ook een blik geworpen op de kerk, omdat Gula is één van de zeven hoofdzonden en de hoofdzonden zijn ooit opgetekend door paus Gregorius de eerste, in de zesde eeuw en daarvoor bestonden ze ook al in een andere vorm. Maar zo ver wil ik voor deze podcast nu niet teruggrijpen. Paus Gregorius de eerste tekenden de zeven hoofdzonden op en Gula, vraatzucht. Onmatigheid is er daar één van.

En de kerk had een aantal generaties geleden nog een veel grotere plaats in onze samenleving. En elke zondag luisterde wij naar hoe moet ik mijn leven leiden? Wanneer ben ik een goed mens? Wanneer doe ik het goed? En als je dan verteld wordt dat vraatzucht slecht is, dan wordt het op dat moment geplaatst in het kader van een morele kwestie. Een goed mens is het niet om onmatigheid. De wet van de kerk vertelt je dat je de wet overtreedt als je onmatig of gulzig gedrag laat zien. En hiermee wordt vraatzucht dus binnen de context van je normen en waarden geplaatst.

En wie zijn strijd met eten associeert met de morele tekortkoming, die wentelt zich om in schaamte. Wie wil openlijk toegeven of zichtbaar zijn in een moreel tekort. Niemand.

Natuurlijk wil je dat niet. Je wilt een goed mens zijn. En wat ik hier, voor je duidelijk wil maken is dat je normen en waarden leven in je prefrontale cortex, het hoogst ontwikkelde deel van je brein. Daar zitten jouw normen en waarden en daar zitten jouw eigen leefregels over hoe je wilt leven en wie je wilt zijn en dat je een goed mens wilt zijn. Vraatzucht zit niet in je prefrontale cortex. Vraatzucht leeft in je limbisch systeem. Dit is een heel ander deel van je brein waar je prefrontale cortex geen toegang tot heeft. Die twee zijn om beurten dominant actief in je bewustzijn en hebben dan toegang tot je taalcentrum en beïnvloeden je vanuit die positie.

Wat ik daarmee wil zeggen, om het niet al te technisch voor je te maken: jouw strijd met eten heeft niets met jouw normen te maken, niets met jouw mores te maken en is dus ook geen persoonlijk falen. Het is een reactie van je brein. Voor het merendeel veroorzaakt door het volgen van de diëten, vaak al op jonge leeftijd. En de vrouwen die bij mij komen, als ik ze vraag in mijn intakeformulier, in mijn vragenformulier: wanneer is jouw strijd met eten begonnen? En wanneer ging je voor het eerst op dieet? Dan vallen die twee jaartallen samen.

Dus haalt deze twee alsjeblieft uit elkaar. Een strijd met eten ervaren heeft niets te maken met jouw karakter. Jij bent intact en helemaal oké. Je hebt last van een verschijnsel dat niets te maken heeft met je persoonlijkheid.

Oké, dat is in ieder geval één van de herleidbaar oorzaken van de schaamte rondom het hebben van een strijd met eten en compulsie kunnen voelen, dwangmatig eten of eetbuien, last hebben van overeten en intens verlangen naar eten of eetbuien. Je diëten zijn daar ook debet aan. En opnieuw is het dus niet jouw tekortkoming. Je hebt gedaan wat jij dacht dat goed was om iets te doen aan je overgewicht en het heeft geleid tot een spanningsveld met eten.

Oh en als laatste. Leuk klein weetje, de symbolische verbeelding van vraatzucht is een varken en een beer. En een vet varken is vaak ook waar wij onszelf mee associëren, als we overgewicht hebben en een strijd met eten. Dus zie je hoe al deze symboliek en deze mores vanuit de Rooms-Katholieke Kerk, jou het idee geeft dat je slecht zou zijn en tekort zou schieten als mens. En ik wil niets liever dan dat je dit onderscheid kunt gaan maken en zegt: 'Oké, hier trek ik de streep. Overeten is geen persoonlijk falen.'

Andere bronnen van schaamte zijn boodschappen die je misschien hebt gekregen van ouders, ooms, tantes, docenten, vrienden, vriendinnen, je man, je partner, de mensen om je heen die dit niet weten. Die geen idee hebben wat een strijd met eten betekent. Die zelf nooit als op jonge leeftijd zijn gaan lijnen en dat spanningsveld in hun brein niet hebben omdat het nooit bij ze is geactiveerd.

Als deze mensen jou proberen te helpen of denken dat ze jou erop moeten attenderen dat je moet opletten met eten, dan mag je hun goedbedoelde adviezen diskwalificeren. Want ze weten niet waar ze over praten.

Laat je daarmee geen schaamte aanpraten.

Denk hierover na. Jij bent autonoom in jouw relatie met eten. Die relatie is van jou en jij bent de autoriteit in die relatie. En het is heel belangrijk dat je grenzen daarin stelt die jou dienen, die jou helpen. En mensen die opmerkingen maken die schaamte in jou oproepen, daarmee wil je in de eerste plaats de schaamte in jezelf oplossen, zodat je hun opmerkingen niet meer om die trigger voor je laat zijn. Ja? Want je hebt geen controle over wat mensen wel of niet tegen je zeggen, behalve tegen de mensen die heel dicht bij jou sfeer leven. En daar ga ik dadelijk nog iets over zeggen, maar het merendeel heb je gewoon geen controle over. En je wil natuurlijk het liefst dat als die een opmerking maken over wat je eet, over de keuzes die je maakt of over je gewicht, dan wil je natuurlijk het liefst dat jij daar niets bij voelt. Dat het niet zo bij je binnenkomt en jou niet in schaamte triggert. En dat begint in de eerste plaats, en dat is ook jouw verantwoordelijkheid, om de schaamte in jezelf op te lossen.

Hoe krijg je dat nu voor elkaar?

Stiekem eten wil zeggen dat er een spanning in jouw actief is en die jou vertelt dat je er zelf een oordeel over hebt. Zolang je stiekem eet kan je er niet echt van genieten. Stiekem eten gebeurt altijd met een spanning, je voelt op dat moment een warmte in je lichaam. Oh je, dit moet nu snel gebeuren voordat die ander thuiskomt. Ik moet het snel verstoppen voordat er iemand naar boven komt of naar de keuken komt. Ik moet het in mijn jas verborgen houden. Ik wil het niet naast me hebben liggen op de autostoel. Ik wil dat mijn jas eroverheen ligt, zodat ik, als ik in de file rij, de ander niet kan zien, die vrachtwagenchauffeur die van boven naar beneden kijkt wat er hier naast mij ligt. Dat, dat stiekeme eten, dat roept een spanning in je op.

En die spanning triggert een signaal van schaarste. Als je eet met spanning, de angst om betrapt te worden, geef dat in jouw limbisch systeem een signaal van schaarste. Althans, zo wordt die spanning geïnterpreteerd. En dat maakt dat je opnieuw een verlangen zal voelen naar eten terwijl je geen honger hebt.

Dus het houdt je strijd met eten in stand zolang je met veel spanning stiekem eet. Dit ondermijnt je in het oplossen van je strijd met eten. En dus ga ik je een aantal stappen geven waarmee je dit kan oplossen

In de eerste plaats heb ik er dus nu even een maatschappelijk culturele context gegeven voor de oorsprong van je schaamte. Boodschappen van familie en vrienden, collega's, je partner, boodschappen uit de kerk die suggereren dat een strijd met eten een persoonlijk falen is. Dat wil je loslaten, dat idee, omdat een strijd met eten zich in een heel ander deel van je brein afspeelt dan die prefrontale cortex waar jouw normen en waarden leven.

Wat kun je nu doen met dat stiekeme eten?

In de eerste plaats wil ik dat je voor jezelf erkent dat je dat stiekeme eten nodig hebt, omdat je er nu nog zo'n sterk oordeel over hebt. Dus laat het oordeel over stiekem eten los en zeg tegen jezelf: 'Oké, dit is wat ik nu doe en ik wil het in de eerste plaats gaan begrijpen in plaats van vooroordelen.' Stel jezelf hierin gerust en zeg:' Oké, onderdeel van mijn strijd met eten is op dit moment nog dat ik stiekem eet. Ik wil dat stiekem eten in ontspanning krijgen en dat doe ik in de eerste plaats door het te legitimeren. Het is oké. Dit is één van de symptomen waar je last van hebt.' Stel jezelf hierin gerust en als je kan, benader het met wat humor.

Ik kan heel vaak lachen met mijn cliënten over wat ze doen, omdat het voor mij altijd herkenbaar is en die herkenbaarheid ook altijd weer ontspant. En dan kunnen we er wat lucht in brengen en er wat humor in zien.

Oké dus je eet stiekem. En als je dan stiekem eet is één van de dingen die je voor jezelf kan doen, in dat geruststellen, zeggen: 'Hé, wat zou je willen dat dit eten nu voor je doet? Wat is de aanleiding? Waarom heb je dit nu nodig?' En die aanleiding kan van alles zijn. Het kan zijn omdat je al de hele dag angstige gedachten hebt over niet willen overeten en daarmee een enorme spanning hebben opgebouwd. Ja, dat gaat over die obsessie met de weegschaal en aankomen en afvallen. En de angst voor je strijd met eten.

Het kan zijn dat er een emotie onder zit die je probeert te managen. Je wilt ontstressen door te eten, onthaasten, door te eten. Jezelf misschien zoet houden omdat je eigenlijk boos bent, maar je niet wilt uitspreken omdat je bang bent voor conflict. Het kan zijn dat je even wilt uitchecken omdat je moe bent. Al deze redenen wil je het liefst altijd naar je bewustzijn halen. Dus wat wil ik nu dat dit eten voor me doet?

Stap 1.

Erkennen dat je stiekem eten nog nodig hebt en dat oké maken. Wees er oké mee. Geef jezelf toestemming om stiekem te eten en zegt dit is wat ik nu nog nodig heb. En dat is oké.

Onderzoek dan als je stiekem eet, waarom eet ik nu? Wat wil ik dat dit eten voor me doet? Wil ik dat het me ontspant? Wil ik dat het me zoet houdt? Wil ik even uit kunnen checken en niet meer denken of voelen. Alleen al die vraag helpt je bij het repareren van de relatie met eten, maar vooral bij het verstevigen van de relatie met jezelf. En dat is je ticket uit je strijd met eten.

En dan? Jezelf de vraag stellen: is die schaamte terecht die ik voel over dat stiekeme eten? Probeer daar compassie voor te voelen en jezelf te begrijpen.

En een derde stap. Als je eenmaal het oordeel over het eten, het overeten eraf hebt gehaald in jezelf en echt goed gaat begrijpen. En daar zijn natuurlijk al mijn andere podcasts, die helpen je daar ook bij, en mijn programma helpt je daar ook bij. Echt goed gaan begrijpen: waar gebruik ik eten voor? Welke functie heeft het voor mij? Als ik niet eet omdat ik honger heb, maar om andere redenen. Welke functie heeft het dan voor mij? Want als ik die functie eenmaal goed begrijp en in beeld krijg, kan ik hem gaan ondervangen en hem op een andere manier leren, op z'n plek te krijgen. Stel bijvoorbeeld dat je moeite hebt met het toelaten van woede omdat je een angst hebt voor conflict. Zodra je die angst voor conflict kan adresseren op een adequate manier. En dan dus op een gezonde manier je eigen woede leren hanteren. En conflict vaardig worden, heb je dat overeten niet meer nodig. Het is één van de Etenslessen die dus op je wacht. Dus ga op onderzoek uit. Welke Etenslessen wacht hier op mij?

En dan is de volgende stap: eten in het zicht. Jezelf zodanig gaan begrijpen en aan je eigen kant komen staan dat je niet meer stiekem hoeft te eten. En als je eenmaal op dat punt bent, is er al heel veel terrein gewonnen. Dan heb je al heel veel uit je strijd met eten opgelost.

En hoe kan dat eruitzien? Voor mij was het indertijd een heel eng idee. Wat?? Overeten in het zicht? Zichtbaar mogen zijn met mijn strijd met eten, wat kan dat voor mij betekenen? En wat ik ontdekte is dat zodra ik eenmaal mijzelf volledig kan accepteren waar ik ben in mijn leven, op het punt in mijn leven waar ik ben, dan kan dat er bijvoorbeeld als volgt uitzien:

Ja, het klopt. Ik heb niet altijd controle over wat ik eet. Ik vind dat zelf heel erg lastig en ik ben aan het onderzoeken hoe ik dit oplost. Een van de manieren waarmee ik dit oplost is door mijzelf er niet langer voor te schamen. Ik heb besloten om een verlangen naar eten als ik geen honger heb, niet langer te bestempelen als een persoonlijk falen. Ik zie het als een fenomeen in mijn brein. Ik zie het als een issue in mijn relatie met eten en ik ben bezig om dat issue te verkennen, te onderzoeken, te ontleden en op te lossen. Dat heb ik nu nog niet. Niet op dit moment. Daar zit een stijgende lijn in. Ik ben daar stappen in aan het zetten, maar ik ben er nog niet. En soms betekent het dat ik overeet. Dat ik eet, terwijl ik geen honger en door dit helemaal oké te maken en mij hier niet langer voor te schamen, kan ik iets leren van dit soort momenten. Doordat in het zicht te doen. Schaamteloos geef ik mezelf de ruimte om mijn relatie met eten te onderzoeken. En dit betekent dat ik geen opmerkingen meer tolereert van mijn omgeving over wat ik op dat moment doe. Ik ben me er al bewust van wat ik doe en ik heb daar geen hulp bij nodig.

Voel je hoe ik mij hiermee positioneert als eigenaar van mijn relatie met eten en mijn eigen mores daar niet mee in verwarring breng? Ik ben een oké mens. Ik ben helemaal oké. Ik sta aan mijn eigen kant hierin en ik heb niets om mij voor te schamen. Ja, dit is een issue. Een probleem in mijn leven, een pijnlijk probleem in mijn leven en één van de manieren waardoor ik het opgelost krijg is door mij er niet langer voor te schamen en door mij er niet langer mee te verstoppen, maar mij bewust te blijven van wat ik doe. En een ander mag mij hierin kennen zonder dat het ze zeggenschap geeft in mijn relatie met eten. En dat betekent: dat ik niet wil dat iemand er opmerkingen over maakt. Als zij dat doen, bijvoorbeeld een goed bedoelende opmerking is: 'Weet je zeker dat je dit wil eten? Heb je eigenlijk wel echt honger? Wil je dit nu wel?'

'Ja, ik wil dit nu wel. En bemoei je er niet mee.'

Het beste is als je je omgeving hierin gaat opvoeden om het bespreekbaar te maken op een moment waarop je het niet doet, dus buiten de situatie om, buiten de context van overeten. En een goed scenario, kan het scenario zijn zoals ik dat nu net heb ingesproken.

'He, ik wil het even ergens over hebben met je. Een van de dingen die mij op dit moment heel erg bezighoudt is mijn relatie met eten. Ik wil niet meer op dieet, maar ontdekken hoe ik kan afvallen zonder dieet door de functie van overeten goed te gaan begrijpen in mijn leven. En dat betekent dat ik nu nog soms eet, terwijl ik helemaal geen honger heb. Ik ben me daar prima van bewust. Ik ben me ervan bewust dat ik op dat moment overeet en het is mijn keuze omdat op dat moment toe te laten. Ik wil daar geen hulp bij en ik wil daar geen opmerkingen over horen. Op het moment dat je aan mij vraagt, weet je zeker dat je dit wilt eten. Of zou je dit nou wel doen? Of weet je hoeveel calorieën hier zitten trigger je maar alleen maar in oude ideeën van oordelen en schaamte die ik nou juist heb besloten los te laten. En als je mij wilt helpen, want ik denk dat dat de reden is waarom je zo'n opmerking maakt, als je mij wilt helpen, dan kan je al die liefde die je voor mij voelt stoppen in het niet becommentariëren van wat je mij ziet doen.

Maak er geen opmerkingen over. Dan help je mij nog het beste. En als je er een keer met mij over wil praten, doe dat dan buiten de situatie om. En dan zal ik wel aangeven of ik daar voor open sta of niet. Maar alle hulp mag je gieten in het met rust laten van wat ik op dat moment doe. Ik wil geen commentaar van je. Ik ben mijn eigen autoriteit in mijn relatie met eten, zoals jij ook jouw eigen autoriteit bent in relatie met eten. En ik respecteer die. Het is iets tussen jou en je lichaam en mijn relatie met eten is iets tussen mij en mijn lichaam. Dus dank je wel voor je betrokkenheid. Dank je wel voor je liefde. En dit is wat je voor me kan doen. Je er niet mee bemoeien.'

Zo'n gesprek voeren kan natuurlijk pas op het moment dat jij zelf helemaal achter deze aanpak staat. Als jij zelf al helemaal hebt besloten dat je geen kritiek verdient, dat je moreel niet tekortschiet en dat je gaat staan voor het begrenzen van jouw eigen relatie met eten en dat jij daarin de leiding hebt en autonoom bent en de autoriteit bent.

Op het moment dat jij ook hebt besloten dat de beste manier om jezelf te helpen is het niet langer veroordelen van wat je doet, maar aan je eigen kant komen staan door te kiezen voor onderzoek, nieuwsgierigheid en begrip, in plaats van vooroordelen onderdrukken en verzetten tegen wat er toch al is in die relatie met eten. Dat overeten is er al. Dus je kunt het beter gaan begrijpen en onderzoeken, zodat je het vanuit de oorzaak kan oplossen. Dan proberen het te verstoppen. Niet te zien en met schaamte bedekt houden voor jezelf, want pas als je het in het licht zet, kan het veranderen.

Overeten in het volle zicht met de poedersuiker op je trui of de chips kruimels in je schoot, is een grote daad van liefde. Als je het dus niet doet vanuit defensiviteit, maar echt vanuit overgave en liefde voor jezelf, dan kan ook die humor erin komen, zoals ik die eerder benoemde en kun je zeggen: 'Ik zie je naar me kijken. Ik zie ook dat je probeert om niet naar me te kijken, want je kent me al wat langer en je denkt dat ik nu aan het overeten ben. En dat klopt. En dit is wat ik nu aan het doen bent en wat ik nu wil doen.'

Dat kan je zeggen, je kan ook niks zeggen, meestal wil je op zo'n moment helemaal niet contact hebben met andere mensen, maar door die positie te kiezen, die liefde voor jezelf, die liefde voor die poedersuiker op je trui, en die chipskruimels, ook als het een pijnlijk moment is. Omdat je eigenlijk de hele dag al hebt geprobeerd om het niet te doen en je doet het, kies dan voor compassie. Hé lieverd, wat naar, wat naar dat je dit nu moet eten terwijl je het eigenlijk niet wilt en tegelijkertijd ook wel wilt. En ik wil je niet beschamen. Ik wil je niet veroordelen. Ik wil je alleen maar gaan begrijpen en helpen. En helpen doe ik het beste nu je dit toch aan het eten bent door voor ontspanning te kiezen.

Adem in, adem uit. Het is oké. Kijk of je met aandacht kan eten. Probeer te proeven wat je eet. Probeer te genieten van wat je eet. Trek je jas uit. Leg het op een mooi bordje. Maak er een legitiem moment van, des te eerder zal je door het contact wat je met jezelf maakt en de spanning die van je afglijdt er ook genoeg van hebben.

En het niet meer willen en de rest kunnen laten liggen.

Oké, ik hoop dat ik hiermee heb geïnspireerd en geholpen en dat je deze stappen gaat toepassen. Het heeft voor mij een wereld van verschil gemaakt. Het hielp mij veel sneller om mijn strijd met eten op te lossen. En ik realiseer me ook dat het iets heel lastig is om te doen. Maar als je weet dat het werkt, als je weet dat het je helpt om je strijd met eten op te lossen. Als je weet dat het je ticket is naar afvallen en niet alleen afvallen, maar daarna ook slank worden voor het leven. Dan is de moed die je hier misschien voor nodig hebt om die schaamte en die oordelen eraf te krijgen en je eetbuien in het volle zicht van jezelf en je omgeving te hebben, misschien wel helemaal de moeite waard. En ik zeg nu misschien maar het is gewoon de moeite waard.

Ga dit onderzoeken. Ik wens je een prachtige week en ik ben er volgende week weer. Bye.