Afl. 177 Porties. De juiste voor blijvend gewichtsverlies

Wat is de juiste portie? Hoeveel moet ik eten om af te vallen? Als je deze vragen stelt ben je op zoek naar houvast. Je wilt weten wat ervoor nodig is om je doel te behalen. Een dieet kan het voor je dicteren, maar een tijdelijke aanpak geeft ook tijdelijk resultaat.

Voor blijvend gewichtsverlies is iets anders nodig: een samenwerking met je lichaam waar je altijd op kan vertrouwen. In elk seizoen van het jaar en elk seizoen van je leven. Ook tijdens en na de overgang. Wat je nodig hebt is dus maatwerk, zoals alleen jouw lichaam dat op elk moment van de dag kan geven.

De beste bron voor blijvend gewichtsverlies is je lichaam. Maak daar gebruik van.

Wat je ontdekt: 

• Het verschil tussen honger en schijnhonger.

• Wat je nodig hebt voor de samenwerking met je lichaam.

• Wat de voordelen zijn naast blijvend gewichtsverlies.

Transcript Afl. 177

Hoe is het? Hoe gaat t met jou? Hoe gaat t met je relatie met eten? Zit je al in mijn programma of hik je daar nog tegenaan? In april gaan we weer open. Je bent van harte welkom en in deze les gaan we het hebben over porties, de juiste porties voor blijvend gewichtsverlies.

Mmm, welke porties zijn dat? Hier gaan we het over hebben. Voordat ik er induik, met mij gaat het heel erg goed. Ik ben aan het kamperen in m'n eigen huis. M'n kantoor is helemaal gestript. Ik ben verhuisd naar een extern kantoor, maar ik moet waarschijnlijk helemaal mijn huis uit met het hele gezin. Terwijl Camille z'n nieuwe liefde heeft meegenomen en die woont nu ook tijdelijk bij ons. Kortom, het is een hybride aangelegenheid van komen en gaan en dozen inpakken en dozen uitpakken en mezelf daarin coachen..haha..Maar wat er voor terug gaat komen wordt fantastisch, dus daar ben ik blij mee. Een huis waar de plantjes tussen de tussen de plinten groeien is niet de bedoeling en niet gezond. Dus daar gaan we voor. Een schimmel vrij huis zonder vochtproblemen. En als we t dan toch aanpakken, dan is dat natuurlijk ook een prachtige kans om het meteen allemaal te pimpen en een beetje mooier te maken. Dus dat is wat er bij mij hier gaande is.

Oké, porties, de juiste porties voor blijvend gewichtsverlies. Ik heb dit onderwerp voor je uitgekozen omdat ik soms bij mijn deelnemers in het programma zie dat ze nog steeds verbaasd zijn als ze merken dat luisteren naar je lichaam daarin gewoon supergoed werkt. En ik begrijp dat. Ik weet ook nog goed waarom ik het zelf ooit zo lastig vond om de juiste porties te vinden en ook graag wilde vasthouden aan porties, omdat het voor mij voelde alsof ik mezelf dan kon ontzorgen. Vertel jij me dan maar hoeveel ik hiervan mag hebben, hoe vaak ik dit mag hebben, en dan hoef ik daar verder niet over na te denken. En dan heb ik duidelijkheid. Het probleem met mezelf laten vertellen wat ik mag eten, wanneer en hoeveel was dat ik me daar niet aan kon houden. En ik dacht altijd dat dat mijn tekortkoming was, dat ik gewoon een gebrek aan wilskracht had. Te weinig discipline, zelfdiscipline en in andere gebieden van mijn leven liet ik heel duidelijk discipline zien. Alleen als het op eten aankwam, dan werkte dat niet. En ik dacht dat dat gewoon was omdat ik een veelvraat was en gewoon niet kon stoppen met eten en ik dus juist op het gebied van eten alleen maar meer regels nodig had. Meer restrictie, nog meer duidelijkheid. Misschien had ik ook gewoon niet het juiste dieet te pakken, had ik een ander dieet nodig. Welk dieet volgde jij? Hoe doe jij het? Vertelde jij eens! Wat ben jij? Wat mag jij allemaal hebben en wanneer? Want jij bent slank dus misschien als ik doe wat jij doet dat dat dan ook voor mij werkt. En ik heb daar heel veel in uitgeprobeerd. En als er een nieuw dieet op de markt kwam dan was ik er als eerste bij. Ik kon ook zelf heel goed diëten verzinnen of een beetje met knippen en plakken bij elkaar sprokkelen op basis van andere dieet of eerder gevolgde diëten. Maar het bracht mij nooit blijvend gewichtsverlies, altijd alleen maar tijdelijk gewichtsverlies en op den duur werkte ook zelfs dat niet meer. Zodra ik alleen al dacht aan afvallen, zodra ik alleen al dacht oké maandag begin ik. Ik ben helemaal klaar met dit gerommel in de marge of helemaal klaar met dat overeten wat ik doe. Maandag begin ik, Vanaf maandag hou ik me strak aan het volgende plan. En alleen al bij die gedachte, alleen al bij die gedachte liep ik 10 minuten later naar de koelkast en at ik. En ik wist dat ik op dat moment geen honger had. Het was echt een reactie op dat aanstaande plan, op die aankomende restrictie.

En als je je afvraagt wat nou de juiste portie is voor blijvend gewichtsverlies, dan hebben we echt een ander gesprek met elkaar. Wil je tijdelijk gewichtsverlies, dan kan ik je direct verwijzen naar dat nieuwste dieet, naar dat dieet wat voor jouw vriendin heeft gewerkt of wat voor je collega op het werk heeft gewerkt. Go for it. Maar als je al meerdere diëten hebt gevolgd, als je al vaker restrictief en volgens een plan hebt gegeten en daarna weer bent aangekomen. Dan heb je geen dieet nodig, maar aandacht voor jouw relatie met eten.

En laten we dan eens kijken naar de periode in je leven waarin eten voor jou geen issue was. Geen probleem was. Dat was toen je nog een klein kind was. Als klein kind had je nog geen gedachte over porties. Dat hele concept bestond niet voor je. Je had honger en als je honger had, dan liet je dat merken als baby door te huilen en als peutertje door naar je ouders of verzorgers te lopen. En als je verzadigd raakte, verloor eten gewoon je aandacht. Dan hupste je van je stoeltje en ging je door met spelen. Sterker nog, eten was iets wat je graag uitstelde als je op dat moment lekker aan het spelen was. Als peuter en als kleuter stelde je eten uit. Zoals je ook je plas zo lang mogelijk probeerde op te houden omdat je lekker een hut aan het bouwen was of een tekening aan het maken was, of met je poppen speelde, of auto's of krijgertje speelde, verstoppertje speelde. Je ging zo op in je levenslust, in de fantasieën die je uitleefde. Dat als je voelde dat je moest plassen dan stelde je dat het liefst zo lang mogelijk uit en je wipte van je ene beentje op je andere beentje om je plas op te houden. En zo was het vaak ook met honger. Je negeerde je eerste hongerprikkel en je besteedden daar geen aandacht aan omdat je zo opging in wat je op dat moment deed. En pas als je echt voelde dat je maagje rammelde, dan ging je je melden en wilde je eten. En als je iets te eten werd aangeboden terwijl je lekker aan het spelen was, dan weigerde je. Je had er geen aandacht voor, het kreeg je aandacht niet. En ergens is dat voor je verandert. Als je je nu afvraagt wat zijn nou voor mij de juiste porties voor blijvend gewichtsverlies, dan nodig ik je uit om uit je hoofd te gaan en terug te gaan naar de wijsheid van je lichaam en de relatie die je met eten had als kind. En dan zul je merken dat die relatie wat uit het spoor is geraakt omdat je zo in je hoofd bent gaan zitten. Maar hij is er nog wel. Hij is er nog steeds. Je lichaam praat met jou de hele dag.

Het laat je weten wanneer je moe bent. Het laat je weten wanneer je fysiek vermoeid bent. Wanneer je geestelijk vermoeid bent. Wanneer je emotioneel vermoeid bent. Je lichaam laat je weten wanneer je het koud hebt. Wanneer je het heet hebt. Wanneer je dorst hebt. Wanneer je honger hebt. Je lichaam laat je weten wanneer het tijd is om actief te worden en je uit te leven. Wanneer er een emotie aandacht nodig heeft om verwerkt te kunnen worden. Jouw hele prachtige systeem is heel en compleet. En zodra je ermee gaat samenwerken, zul je merken dat je blijvend gewicht kan verliezen. Een van de dingen waar ik ook vaak vragen over krijg is wanneer maak je een keer een podcast over de overgang en gewichtsverlies? Ik ben nu even kijken, sinds mijn 49ste heb ik geen cyclus meer. Ik ben nu 55 en ik ben superslank. Ik kom niet aan door die overgang. En waarom niet? Omdat ik naar mijn lichaam luister. De reden dat ik geen aparte aflevering maak over de overgang is omdat het echt hele biochemische informatie is. Als je echt gaat zoeken naar specialisme rondom overgang en de hormoon veranderingen in je lichaam, dan praat je over biochemie en ik ben daar onvoldoende in thuis. Ik kan het bestuderen, maar nooit lang genoeg onthouden om het goed uit te kunnen leggen aan een ander. Wat er nou precies gebeurt in je lichaam als je een opvlieger krijgt, ik heb ze niet meer, maar ik kan toch gewoon niet vertellen..haha..Dit laat ik heel graag over aan iemand die heel goed thuis is in de abstractie van scheikunde. Dat is gewoon niet mijn kracht.

Maar wat wel mijn kracht is, is die samenwerking met mijn lichaam. En wat mij opviel in de overgang was dat mijn honger kelderde. Zonder cycles had mijn lichaam veel minder brandstof nodig. En wat ik heel bijzonder vond is dat mijn lichaam ook duidelijker tegen mij ging praten. Daar waar ik misschien veel koffie kon drinken ging dat ineens niet meer. Daar had ik dan last van. Dus de subtiliteit, als ik dan kijk naar kleine kinderen of tieners. Tieners kunnen heel veel junkfood eten en snoep eten. Ze hebben er geen last van. Ze worden uitgerust, wakker en ze slapen goed. Veertigers en vijftigers die ongezond eten of alcohol drinken, te veel alcohol drinken, slapen niet goed. Die hebben daar echt last van. Je lichaam praat duidelijker tegen je als je d'r niet goed voor zorgt. maar dat betekent niet dat je aan hoeft te komen en zwaarder hoeft te worden. Betekent alleen dat je dus aandacht blijft besteden aan wat je lichaam je vertelt over je levensstijl.

Nou, dit is geen aflevering over de overgang, maar een aflevering over porties en de juiste porties voor blijvend gewichtsverlies. En waar ik je dus toe uitnodig is om uit je hoofd te gaan en niet te denken in wat je mag hebben, wanneer en hoeveel. Want zodra je dat doet, trek je als het ware een streep voor jezelf, waarbij je tegen jezelf zegt als ik het zo doe, tot hier mag het. Daarna mag het niet meer. En als ik het tot hier doe, als ik dit eet, doe ik het goed. Ga ik daarover heen of doe ik iets anders, dan doe ik het fout. En dit veroorzaakt een spanning met eten. Een spanning die je als kind niet had omdat je niet op die manier naar je bordje keek. Je keek niet op die manier naar voedsel. Als je honger had, dan at je. Als je verzadigd raakte, stopte je met eten en liet je liggen wat er over was. Je dacht dan niet dit is zonde. Je dacht dan niet ik moet het opmaken omdat ik dankbaar ben voor het eten wat ik nu heb gekregen. Je reageerde puur vanuit de natuurlijke verbinding met jouw honger en verzadiging en daarmee kon je ook goed voelen wat voor jou verzadigd betekende, want je at pas als je honger had. Je at niet omdat het tijd was voor ontbijt of omdat je een tussendoortje nodig zou hebben, omdat je daarna buiten ging spelen of sporten. Er was geen honger en dus geen behoefte aan voedsel. Zo simpel was het. En wat ik je hiermee wil laten zien is dat het houvast dat je zoekt als je je afvraagt wat de juiste porties zijn voor blijvend gewichtsverlies voor je beschikbaar is.

Die houvast is beschikbaar. Want de vragen die daaronder zitten zijn: hoe krijg ik nou wat ik hebben wil, het gewichtsverlies wat ik hebben wil, het gewicht wat ik hebben wil, het lichaam wat ik hebben wil, hoeveel kan ik eten en toch afvallen of hoeveel kan ik eten en voorkomen dat ik aankom? Hoeveel heb ik nodig om te zorgen dat ik alles binnenkrijg? Hoe voorkom ik dat ik overeet? Als ik geen dieet volg, wat volg ik dan wel? Als ik geen dieet volg, wat is dan mijn kompas? En dat is je lichaam en wat het je vertelt over de keuzes die je maakt met eten. Maar om je lichaam tegen je te kunnen laten praten, moet je het eerst de kans geven om het gesprek met je aan te gaan. En die kans, die krijgt het pas als je eerst wat honger laat ontstaan. Zonder honger kan je lichaam je niet vertellen wat het van je nodig heeft en kan het je niet vertellen welk eten goed bij je past en voor je werkt. Is je wel eens opgevallen dat peuters vaak cycli hebben van eten wat hun voorkeur heeft. Toen ik nog hele kleine kindjes had, die leeftijd dat ze op het aanrecht kunnen zitten terwijl je kookt, plantjes op het aanrecht naast je. Wat mij zo opviel aan ze, in het in het zien van hoe ze in contact zijn met hun lichaam is dat ze bij periodes ineens olijfjes helemaal geweldig vonden of aldoor mandarijntjes wilden eten of juist eitjes ineens fantastisch vonden.

Die natuurlijke voorkeur voor voedsel. Daarvan heb ik later, toen ik terugging naar deze communicatie met mijn lichaam. Daarvan heb ik ontdekt dat die daar nog steeds is. En ik ontdekte dat mijn lichaam andere behoeftes heeft in de winter dan in de zomer. Andere behoeftes heeft toen ik nog een cyclus had dan toen ik die niet meer had, andere behoeftes heeft in periodes dat ik heel intensief sport of meer zit bij de verwarming achter m'n computer. Andere behoeftes heeft als ik emotioneel meer bewogen ben en geraakt ben of meer stress ervaar dan wanneer ik heel ontspannen ben en luier en nergens heen hoef. In al deze omstandigheden maken dat mijn lichaam me iets anders te vertellen heeft. In elk seizoen van het jaar, in elke fase van mijn leven en in elke periode van activiteit of inactiviteit. En het luisteren daarnaar en weten hoe ik daarmee samenwerk heeft mij een kompas gegeven wat altijd werkt. Altijd werkt. Ik heb geen kennis van buitenaf nodig om te weten hoe ik slank, vitaal en met veel energie oud wordt. En dat is waar je over praat als je praat over blijvend gewichtsverlies.

Jij hebt in je hoofd een beeld van en waarschijnlijk ook een gevoel van wanneer jouw lichaam voor jou gezond voelt. Gezond, vitaal, levenslustig, krachtig, in zijn kracht. In haar kracht. En je hebt een esthetisch plaatje in je hoofd over wat je mooi vindt en bij welk gewicht daarmee correspondeert of welke kledingmaat daarmee correspondeert. Maar je ziet t vooral in de spiegel. En je voelt het. Je voelt als je beweegt, als je rent of beukt of trappen klimt. Dan weet je wanneer jouw lichaam overbelast voelt. Wanneer je overgewicht hebt, te veel gewicht met je meedraagt en wanneer je lichaam licht voelt, soepel voelt. Capabel voelt. Voor jou kan rennen, sprinten, bukken, klimmen, kracht zetten, de bank verschuiven in de woonkamer of de dingen die jij zou willen doen met je lichaam. En wat je waarschijnlijk het allerliefste wilt. Als je vitaal oud wil worden, is je mobiliteit zo lang mogelijk behouden en geen hulp hoeven vragen voor de dingen die je wilt doen. En daar waar je wel hulp nodig hebt. De gebieden waar je die nog niet nodig hebt kunnen waarderen en kunnen voelen dat er sap in de tank zit. Toch? Dat er sap in de tank zit, dat jouw batterij is opgeladen. En de brandstof die er in die batterij gaat. De kwaliteit van de brandstof die in die batterij gaat. Die is heeft daar een enorme invloed op. En het mooie is dat juist jouw lichaam je beter dan wie dan ook kan vertellen welke brandstof dat is, want die brandstof wisselt.

In elke fase van je leven, in het seizoen van je van het jaar en in de levensstijl die je op een moment hebt, wisselt dat. Dus hoe fijn als je daar de communicatie mee open hebt staan. En wat je opgeeft hiermee als je hier voor kiest, als je voor blijvend gewichtsverlies gaat. Wat je opgeeft is het kunnen. Hoe moet ik dat zeggen? Het is het delegeren van de verantwoordelijkheid. Het delegeren van deze verantwoordelijkheid. Waarmee je dus zegt, vertelt jij t me maar. Zeg jij maar hoeveel ik mag en wanneer, want dan hoef ik daar zelf niet over na te denken en dan ben ik ontzorgt. Maar als je nou weet dat wat je nodig hebt, wanneer en hoeveel wisselt, hoe kan je dat dan delegeren? Dat gaat niet. Je zou het hooguit tijdelijk kunnen delegeren als je op onderzoek uitgaat om te ontdekken wat bij je past. En dan verschillende levensstijl diëten misschien uitproberen, maar je zal het nooit blijvend kunnen delegeren omdat je lichaam een organisme is wat in beweging is. En wat het nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren verandert, is continu in beweging. Dus wat je opgeeft is het kunnen delegeren van je porties, het kunnen delegeren van wat je eet, wanneer en hoeveel. Het is de slimste keuze die je kan maken. De slimste keuzen voor blijvend gewichtsverlies en optimale vitaliteit voor een lichaam dat bruist, wat wakker wordt en aanstaat.

En dan ga ik nog een stapje verder. Binnen de relatie die je met eten hebt zal je waarschijnlijk ook kunnen zien dat je niet altijd gezonde keuzes wil maken. Er is een deel van mijn psyché wat absoluut geen behoefte heeft aan verstandige beslissingen nemen. Aan verstandige keuzes maken en nadenken over verstandig zijn. Er is een deel van mijn brein dat inspanning wil vermijden, plezier najagen en dat zo efficiënt mogelijk. Dat is de motivatie triade van het menselijk brein. Maar in een wereld van overvloed, in een wereld vol met knutsel voedsel, in een wereld vol met digitale verleiding en afleiding. Een wereld die erop gericht is om mij te laten consumeren, om mezelf daarin te kunnen begeleiden en mijn weg te kunnen vinden, heb ik hier een verantwoordelijkheid en als ik die neem, als ik die gebruik, ben ik mijn leven lang, slank en vitaal en levenslustig en heb ik een lichaam dat optimaal functioneert. En heb ik daarmee dat deel van mijn brein wat niet geïnteresseerd is in verstandig, wat niet geïnteresseerd is in moeilijkheden overwinnen, grenzen verleggen, al die dingen die maken dat je je dromen kan realiseren. Dat deel van mijzelf kan ik dan begeleiden. Zonder daardoor gedomineerd te worden. Ik kan zelf besluiten vanuit mijn zelfleiderschap welke plek ik dat deel van mijzelf geef in mijn relatie met eten.

En jij kan dat ook. Jij kan dat ook. Die potentie heb je en het instrument heb je. Je hebt een lichaam dat dat voor jou kan doen en jij kan ervoor kiezen om daar mee samen te werken.

En wat je nodig hebt om dit voor jezelf te creëren is bewustzijn, een tolerantie voor een zekere onzekerheid. Want waar iemand anders jou vertelde dit is de perfecte portie, kon jij dan een vinkje zetten en zeggen oké, nu heb ik zekerheid. Ik weet precies waar ik aan toe ben. Als je gaat samenwerken met je lichaam, heb je die zekerheid niet. Die moet je nog ontwikkelen. En dat is dan ook mijn volgende punt. Je moet vertrouwen ontwikkelen. Dus je hebt bewustzijn nodig. Bewustzijn van je sensatie van honger en je sensatie van verzadiging. Je hebt tolerantie nodig voor onzekerheid, voor jouw ervaring van onzekerheid omdat je het niet meer delegeert, maar gaat voelen en gaat luisteren. Hé, wanneer ben ik nou eigenlijk verzadigd? Vertrouwen ontwikkelen dat je dat kan. Dat je die samenwerking met je lichaam aan kan gaan. En dan is de volgende stap wat je nodig hebt opmerkzaamheid. Het leren herkennen van het verschil tussen honger en schijnhonger. Maaghonger voel je duidelijk in je maagstreek. Je hebt daar een hol gevoel en wat rammelend gevoel of een samentrekkend gevoel. Verzadiging voelt als het oplossen van die sensatie en een stilte, een kalmte, een ruimte, dit was lekker. Dit is wat ik nodig had. Maar er zijn factoren die maken dat je zoiets kan ervaren als wat ik schijnhonger noem.

Schijnhonger lijkt op honger hebben, maar je hebt geen honger en dat kan eruitzien als genotzucht. Je eet iets waar je brein van aangaat, waar meestal suiker in zit of snelle suikers in zitten. Het zien van die snelle suikers kan je genotzuchtig maken. Het denken aan die snelle suikers kan je genotzuchtig maken, maar dat is geen honger. Alleen als je het niet weet wat het is dan kan het. Uhmm kan je denken dat dat honger is, maar t is schijnhonger. Je hebt niet echt daadwerkelijk honger, je hebt alleen zin om te eten. Zin om te eten, schijnhonger is ook de gewoonte. Als je bent opgegroeid met het idee dat je een ontbijt mag of dat je een ontbijt moet eten of ontbijt nodig hebt en je luistert naar je lichaam en je merkt dat je lichaam helemaal geen behoefte heeft aan voedsel, maar jij gehecht bent aan de gewoonte van ontbijt. Dan kun je t gevoel hebben dat je je ontbijt hebt overgeslagen als je het niet eet. Maar dat is maar een idee in je hoofd. Je hebt helemaal niks overgeslagen. Je lichaam heeft behoefte aan voedsel of niet. Honger hebben en behoefte hebben aan voedsel en daar niet naar luisteren. Dan stap je ergens overheen. Maar als er geen sprake van honger is, als er geen behoefte aan brandstof is, heb je ook je ontbijt niet overgeslagen. Alleen in je hoofd het idee ervan.

Is het herkennen van schijnhonger versus daadwerkelijke honger en het kunnen herkennen van die overgang tussen honger naar verzadiging. En als je dan nog langer door blijft eten, dan zal je zeggen dat je vol zit te omschrijven als vol. Daar je bewust van zijn, van die overgang tussen honger naar verzadiging en van verzadiging naar vol. En dan ontdekken wat het beste voor jou werkt en bij je past. Dat maakt dat je je ook los gaat maken van de gewoonte porties. Mensen zijn echt gewoontedieren. Als je ooit eens geleerd dat lunch betekent dat je twee boterhammen eet of vier boterhammen eet, dan zal je merken dat je brein je wil vertellen dat je te kort hebt, dat je te weinig hebt gegeten als je maar één boterham zou eten. Maar als je niet gehecht bent aan dat idee in je hoofd, dan zal je merken dat je misschien de ene keer vijf boterhammen eet en de andere keer geen brood eet. Of dat je een halve boterham eet. En ik noem nu maar even brood als voorbeeld om dat brood zo gemakkelijk naar een portie te vertalen is. Dus je kreeg misschien naar school als jij nog brood van huis meekreeg, misschien twee boterhammen mee, of drie boterhammen mee, waarvan twee met hartig en een met zoet. Dat is een beetje hoe ik werd opgevoed. Of de cultuur die ik meekreeg van thuis. Lunch bestaat uit brood en dan eet je altijd meer hartige boterhammen dan zoete boterhammen en dan heb je het goed gedaan.

En dan nog een stukje fruit mee naar school en dan was dat helemaal verzorgd en af. Dan had ik goed gegeten. Dus het gaan ontdekken en luisteren naar he, wat is nou eigenlijk gewoonte hier? Wat zijn ideeën in m'n hoofd? Waar ben ik aan gehecht? Ben ik gehecht aan dooreten tot ik vol zit, Dooreten tot ik ontspannen ben en loom? En ben ik dat gaan herkennen als ik ben klaar met eten? Maar verschilt dat van je daadwerkelijke verzadiging en was je daadwerkelijke verzadiging er al eerder. En als je nu denkt. Ah, wacht even, dit is best wel veel. Ik moet dan dus met aandacht gaan eten om dit allemaal op te kunnen merken. Ja, dat klopt, daar ontkom je niet aan. Want dat dat is nou juist dat verschil tussen het gewoon delegeren en je door iemand anders laten vertellen wat je moet eten, wanneer en hoeveel. Of dat prachtige dynamische instrument wat je lichaam is gebruiken om je te laten vertellen wat je eet, wanneer en hoeveel en wat je daar in ontwikkelt is dus bewustzijn. Tolerantie voor onzekerheid, maar ook vertrouwen dat je dat kan, opmerkzaamheid.

En dan kan jij nog steeds besluiten wanneer je daar wel naar wil luisteren en wanneer niet. Wanneer je bewust wil eten en wanneer je onbewust wil eten. Gewoon eten omdat het lekker is, zonder te luisteren naar signalen van honger en verzadiging. Want jij bent de eigenaar van jouw relatie met eten. Jij bepaalt wat jij wil met die relatie. Jij bepaalt of je daarin wilt voldoen aan een ideaalbeeld van jezelf en die samenwerking met je lichaam Of niet. Of in welke mate je die samenwerking met je lichaam waardeert en apprecieert en belangrijk vindt. En het kan ook zo zijn. Het kan ook zo zijn lieverd, dat je voor een deel onbewust wil eten, ongezond wil eten. En wat nou zo mooi is he, als je werkelijk kiest voor het creëren van een fantastische relatie met eten en blijvend gewichtsverlies, dan ga je ontdekken dat ook daar ruimte voor is. En dat is echt de ultieme vrijheid. De ultieme vrijheid van een strijd met eten, van het moeten onderdrukken van je verlangens. Het niet kunnen begeleiden van je verlangens omdat je er niet in gelooft dat jij in staat bent tot het creëren van een dergelijke relatie, maar het nodig hebt om vast te blijven houden aan. Als ik het zo doe, doe ik het goed. Als ik het zo doe, doe ik het fout. En ik begrijp dat om dat je misschien diep in overeten hebt gezeten of daar nog in zit. Ik begrijp dat omdat je misschien geleerd hebt om bang te zijn voor aankomen.

Maar ik beloof je dat blijvend gewichtsverlies voor je mogelijk is en inclusief een fantastisch fantastische relatie met eten voor je mogelijk is. Een relatie die voelt als een jas die je aantrekt in de winkel waarvan je zegt ha, die wil ik niet meer uittrekken. Knip het kaartje er maar uit, want hij zit perfect. Hij voelt zo lekker, deze jas. Dat! Die relatie met eten. Die als gegoten zit. Helemaal bij jou past. En deze samenwerking met je lichaam brengt je dat, maar ook het mentale werk wat je doet om dit te kunnen creëren. Waarmee ik tegen je zeg klopt, het is een inspanning. Het is een investering die je doet om dit te ontwikkelen voor jezelf. Maar er komt een punt waarop het je nieuwe normaal is en niet meer zoveel werk voor je is. Er komt een punt waarop je door de feestdagen heen zeilt, zonder dat je helemaal uit het spoor bent. In overeten blijft hangen in een alles of niets keuze blijft hangen, nee je zeilt door die feestdagen heen omdat je zo'n fijne relatie met eten hebt. Je zeilt door de verjaardagen heen waar je naartoe gaat omdat je zo'n fijne relatie met eten hebt. In de zomer trek je een bikini aan of een badpak aan, of een zwembroek. Of je gaat naakt en het is geen issue omdat je zo in harmonie bent met wat je voor jezelf hebt gecreëerd. En je bent niet meer bang voor eten. Je bent niet meer bang voor alles waarvan je ooit is verteld. Daar word je dik van en je voelt geen dwang meer of weerstand tegen puur eten als je daar nog last van hebt. Je hebt niet meer t gevoel dat als je puur eet dat je het goed doet en als je iets ongezonds eet dat je t fout doet.

Kan je zien wat een geschenk dat is in je leven als die hele ruis op de lijn in je hoofd eruit is? En daarvoor doe je deze investering. En wat je hebt gecreëerd met het werk wat je hierin doet is jouw vermogen om gewoontes te kunnen veranderen. Niet alleen je gewoontes in hoe je eet, maar ook andere gewoontes in hoe je leeft, hoe je met jezelf omgaat. Je hebt het vermogen ontwikkeld om ongemak te kunnen voelen en je te kunnen verhouden tot het voelen van onzekerheid, je kunnen verhouden tot het voelen van verleiding. Zonder daar iets mee te doen. In elk gebied van je leven. Je hebt het vermogen ontwikkeld om jezelf te kunnen begeleiden in elke droom die je wil realiseren en ieder doel. En dit zijn geschenken in je leven die je erbij krijgt, die de bonus zijn. Om die reden ben ik er zo'n voorstander van dat je je porties niet delegeert, want je mist al deze ontwikkeling. Je mist al deze groei.

Het oplossen van overeten. Het creëren van een relatie met je lichaam en in samenwerking met je lichaam, die resulteert in blijvend gewichtsverlies en een lichaam wat straalt, wat vitaal is, waar je oud mee kan worden en zo lang mogelijk mobiel en beschikken over goede cognitieve functie, je goed kunnen concentreren en het voelen van optimisme en levenslust. Dat is je fysieke geschenk wat je jezelf daarmee geeft. Maar het geestelijke geschenk, het mentale geschenk, is deze prachtige ontwikkeling waar je de rest van je leven plezier van hebt. En daarom ben ik er een voorstander van. Dat je je porties niet delegeert, maar dat jij onderzoekt hoe je deze fantastische samenwerking met je lichaam ontwikkelt en bouwt.

En dat is wat we doen in Etenslessen. Daar geef ik je mijn programma de tools voor.

Het voelen van honger. Het verschil met verzadiging, het verschil met verzadiging en vol. Het kunnen onderscheiden van honger en schijnhonger, wat daarin gewoonte is, welke functie onbewust eten daarvoor je heeft. Al die stukken zijn op een gegeven moment uitgekristalliseerd. Je bent door een verandering gegaan. Jij bent veranderd en het loont een leven lang. Ik ben er volgende week weer. Ik wens je een mooie dag.