Afl. 42 Onthechten van eten

Afvallen voor de korte termijn is iets heel anders dan voor altijd. Dat laatste lukt alleen als je nieuwe levensstijl je nieuwe normaal wordt. Afvallen gebeurt dan zonder spanning en sensatie. Het is een bijkomstigheid.

Dit proces gaat langzaam. Je verandert niet alleen wat je eet, maar ook hoe je over dit eten denkt. Het grote voordeel hiervan is de rust in je hoofd die het met zich meebrengt. Je telt de dagen niet en rekent niet uit hoe lang het al goed gaat. Waarom zou je?

Je rekent ook niet uit hoeveel dagen je al via dezelfde route naar de supermarkt loopt. Het is gewoon je route.

Precies zo kan het met eten zijn. Als dit als muziek in je oren klinkt is deze aflevering het luisteren waard en helpt je op weg om jouw nieuwe normaal te creëren

Ik noem het een geweldige relatie met eten want dat is het en zo voelt het.

Luister naar de podcast

Wat je ontdekt:

• Wat het verschil is tussen afvallen voor de korte of lange termijn.
• Waarom kleine stappen het beste werken.
• Waarom langzaam gaan je tegenstaat en hoe je dit oplost.

Transcript Afl. 42

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 42.

Je luistert naar Etenslessen de podcast over Afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvallen zonder dieet een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

INTRODUCTIE: VAKANTIE!

Het is zomer en ik ga bijna met vakantie. Hoe is het met jou? Ik ben heel erg vrolijk. Het is zo lekker. Ik heb alle tijd om deze podcast op te nemen en dat is niet altijd het geval. Het voelt echt heel erg lekker chill, om het zo maar te noemen, in populaire jongerentaal. Jongeren, het woord jongeren. Oké. Dan ben je echt middelbaar als je dat zegt. Jongeren. De jongeren zeggen chill en ik zeg het nu ook..haha

Hoe gaat het met je? Ik hoop dat het goed met je gaat. Ik wil weer even bedanken voor al jullie fantastische reviews. Ik vind het zo leuk om iedere keer te zien dat de podcast zo gewaardeerd wordt. Ook op Instagram postte jullie soms foto's van wat je aan het doen bent terwijl je naar de podcast luistert. Het maakt me echt heel erg blij. En het geeft me ook een binding. Dat gevoel van, aan de andere kant van de microfoon wordt het inderdaad ook allemaal ontvangen en beleefd. En er wordt van geleerd. En daar doe ik het natuurlijk voor. Dus dat vind ik fantastisch om te zien en ben ik heel erg blij mee. Dankjewel, daarvoor. Blijf dat vooral doen. Maakt me heel erg blij.

ONTHECHTEN VAN ETEN

In deze les ga ik het met je hebben over het verschil tussen afvallen op de korte termijn en de lange termijn. En ik denk dat we het hier niet vaak genoeg over kunnen hebben, omdat dat korte termijn, die korte termijn methodiek die is er in de afgelopen tientallen jaren zo ingeramd. Dat is eigenlijk het enige wat we kennen, waar het altijd over is gegaan. Zolang als ik mij kan heugen was een dieet iets wat je tijdelijk deed, tijdelijk volhield. En dus is dat ook hoe je het benadert en waar je je keuzes op baseert. En je kan je voorstellen dat op de korte termijn, als je dus even snel die kilo's kwijt wil voor de zomer, je bereid bent om van alles overboord te gooien en te zeggen: 'oké, dan doe ik dit niet meer. En ik eet dat niet meer. En ik eet dat niet meer en ik drink dit niet meer en ik drink dat niet meer. En dat is wat ik nu de komende weken in de aanloop naar mijn zomervakantie toe wat ik doe.'

Of na de feestdagen zeg je: 'oké, die feestdagenkilo's, die wil ik er echt af heb. Ik ben helemaal klaar met chocola. De chocolade hulsblaadjes, de banketletters.' Wat eten we nog meer met die feestdagen? Wat hebben we allemaal? De afbak croissantjes bij het ontbijt. Nou, noem maar op. De oliebollen natuurlijk. En de kerstkransjes. Je bent er helemaal klaar mee en je wilt de kilo's eraf hebben en dus gooi je weer van alles overboord. Ik eet dit niet meer. Dat niet meer en dat niet meer en dit is hoe ik het gaat doen.

En voor de korte termijn is het heel erg makkelijk om van alles overboord te gooien en afscheid van te nemen. En vooral ook als je je op dat moment behoorlijk vol voelt en sloom en loom en vies en het gevoel hebt van: 'bah, eten zit me echt tot hier. Ik wil dit niet meer.'

Vanuit die walging, vanuit die weerstand, dat nare gevoel, ook in je lichaam, is het heel makkelijk om eten overboord te gooien en tegen van alles te zeggen: 'oké, daar ben ik echt helemaal klaar mee. Dit doe ik gewoon niet meer. Weg ermee!'

Totdat je na verloop van tijd, zeker ook als je merkt dat je wat begint af te vallen, dat eten begint te missen en denkt van: 'nou maar weet je, ik ben nu zo mooi afgevallen, dit kan nu wel weer. En zonder dit vind ik het eigenlijk ook niet meer zo gezellig. En al mijn vriendinnen doen dat. En als zij dat doen wil ik eigenlijk wel gezellig mee kunnen doen.'.

Dit onderwerp heb ik ook heel goed voor je uitgepakt, in die aflevering over die twee cirkels van verlangen en van restrictie en ik ben even vergeten welke aflevering dat is, maar ik zal dat in het transcript (aflevering 23) erbij zetten. Dus als je naar deze podcast luistert via mijn website of even naar mijn website gaat, dan zal ik zorgen dat je die aflevering het transcript ziet.

Dus op de korte termijn zijn we vaak bereid om van alles overboord te gooien. Je voelt heel veel commitment. Je bent heel gemotiveerd, hoog gemotiveerd, en je weet precies wat je wil en je kan alles loslaten. Maar voor de lange termijn werkt dit gewoon echt helemaal niet. Je hebt een relatie met eten en die relatie is niet alleen iets tussen voedsel en je lichaam. Maar die relatie is ook mentaal en emotioneel.

Eten heeft een betekenis voor je. En zolang je die betekenis niet verandert, zal je uiteindelijk weer terug verlangen naar de relatie zoals die was. De relatie die je had met eten. Je wilt die chips of die koekjes of wat het ook is wat je overboord had gegooid weer terug hebben, want ze betekenen iets voor jou.

En zolang je die betekenis niet verandert en daar geen aandacht aan besteedt, gaat dit op den duur schuren en doe je het alleen maar op volhouden. En van dat volhouden weet je dat daar uiteindelijk een barst in komt. Dat moment dat dingen tegenzit, je slecht hebt geslapen, je misschien last hebt van wat zelfmedelijden of veel frustratie over heel veel stress. Je hebt al heel veel aan je hoofd. En dan moet dat er ook nog bij. En dan denk je op een gegeven moment: 'stik, vergeet het. Vandaag of nu even niet. Ik maak nu een andere keuze en het kan me even niks schelen.' En dat wat je op dat moment niks kan schelen, kan je achteraf heel veel schelen. En dan lig je in je bed en baal je. Baal je dat je van je plan bent afgeweken, want dat was al niet je beste dag. En nu heb je ook dit nog gedaan. Ook dit nog verpest. En dus wil je dat de volgende dag weer terugpakken en compenseren. En ook daarvan weet je wat daarmee gebeurt. Natuurlijk komt er nog zo'n dag voorbij en heb je het opnieuw verpest. En dan begin je dat op te tellen bij elkaar en zeg je: 'oh nee, weet je, dit begint me tussen de vingers door te glippen. Als ik het nu niet heel goed terugpak...'

En uiteindelijk brokkelt dit af. En kom je terug bij af. En denk je: 'laat maar, ik kan het niet opbrengen. Het lukt me gewoon niet.'

En dan komt al dat eten wat je met zoveel overgave overboord had gegooid weer bij je terug en je eet meer nog dan daarvoor. En al dat gewicht komt er weer aan. Dit is die cirkel van die korte termijn die jij en ik ontelbare keren al hebben bewandeld en voorbij hebben zien komen. En wat je natuurlijk wilt is dat het voorgoed is. Je wilt die relatie met eten waarvan je zegt: 'ja, hier wil ik oud mee worden. Dit is voor de lange termijn.' En om dat voor elkaar te krijgen wil je naar eten gaan kijken en je keuzes gaan maken op basis van een nieuwe betekenis die je dat eten geeft.

En ik zal je hier een voorbeeld van geven.

Om af te vallen en niet te snel af te vallen, want anders gaat je lichaam protesteren en krijg je alleen maar heel veel gedachte aan eten en een intens verlangen naar eten. Om daadwerkelijk duurzaam af te vallen zal je met kleine stapjes moeten gaan. En we moeten gaan kijken naar hoe je nu eet en wat je daar aan wilt veranderen en dat wat je wilt veranderen, wil je voorgoed kunnen veranderen. Tijdelijk is het heel makkelijk om te zeggen..Stel jij een brood met boter? Jij bent iemand die boter op d'r brood eet. Je eet brood en je eet boter. En stel dat je voor dat tijdelijke dieet kan zeggen: 'ik doe geen boter meer op mijn brood.' Maar is, geen boter op je brood doen, als je voor dat lange termijn wilt gaan het duurzame succes, als je het zo wilt noemen, is boter dan iets wat je los kan laten? Is dat iets waarvan je kan zeggen: 'hmm, dat heb ik tot nu toe gedaan. En nu laat ik het los. Ik wil dat niet meer. Ik ga boter een andere betekenis geven voor mezelf. Ik wil ervan onthechtte.'

Onthechten is iets heel anders dan het tijdelijk opgeven.

Is iets heel anders dan het overboord gooien in een opwelling van balen en walgen van je lichaam en het helemaal zat zijn. Dan kan je heel makkelijk overboord gooien. Maar onthechtte van boter en echt zeggen: 'dit is geweest. Ik laat het los. Ik word iemand die geen boter op haar brood eet.' Betekent dat je heel goed wilt gaan kijken naar de gedachten die je over boter hebt. Als boter voor jou maakt dat een boterham lekker is en je die gedachte daarbij hebt: 'ik vind het alleen lekker als er boter op zit', zal je niet duurzaam die boter los kunnen laten. Want je voelt dat je iets mist. Je bent daar nog niet.

HET SPECTRUM VAN JE RELATIE MET ETEN

Je kunt het veranderen van je relatie met eten zien als een spectrum. En op het ene uiterste van dat spectrum zit een vrouw die heel, heel erg aan eten hangt. Heel gehecht is aan eten. Heel erg gehecht is ook aan snelle suikers en suiker en die misschien ook s nachts door bed uitkomt om te eten. Misschien zelfs meerdere keren. En ze wil aldoor eten. Ze voelt continu een verlangen om te eten. En op het andere uiterste van het spectrum zit, ik noem het altijd een verlichte onthechtte yogini die alleen maar puur en onbewerkt eet naar de behoeften van haar lichaam. En zij eet niet buiten als haar lichaam niet om voedsel vraagt. Dan eet ze niet, dus ook niet voor haar plezier of omdat andere mensen haar op dat moment iets te eten aanbieden. En ze drinkt alleen kruidenthee en water..haha

En ergens op dat spectrum tussen die twee uitersten in, zit jij met jouw relatie met eten, en ik, met die van mij. En als je je relatie met eten gaat veranderen, dan is de enige stap die je kan zetten, de eerst volgende stap op dat spectrum. Jouw eerstvolgende stap op dat spectrum. Je kan niet in één keer doorschieten naar het andere uiterste, omdat er onthechting voor nodig is om op dat andere uiterste te kunnen zijn en blijven zonder dat het als volhouden voelt. En dit is één van de belangrijkste boodschappen, in vergelijking met dat tijdelijk.

Tijdelijk willen afvallen, joh, je gooit alles overboord. Prima, geen suiker in mijn thee. Geen boter op mijn brood. Uhm, intermittent fasting, kom maar door. Je bent bereid om alles aan te passen wat nodig is om zo snel mogelijk dat ene resultaat te bereiken. Maar duurzaam een slanke vrouw worden die ook altijd te slank is en die dat niet op volhouden doet, maar die gewoon voelt: 'dit is mijn nieuwe normaal en dus ben ik er helemaal niet zo mee bezig. Ik denk er helemaal niet zo over na.'

Kijk, dat is van een hele andere orde. Dat is wat ik in Etenslessen met je doe. Dat is wat ik zelf heb gedaan.

En dat is wat al mijn succesvolle cliënten hebben gedaan. Die hebben naar zichzelf gekeken op dat spectrum en een eerstvolgende stap gezet. En hebben daarin het werk gedaan om onthecht te raken van iets waar ze voorheen gehecht aan waren.

En hechting bestaat uit meerdere componenten: gewoonte. Dus je gaat lunchen, en dan pak ik weer even dat boter voorbeeld, en automatisch pak je de boter, denk je aan boter en associeer je boter met brood. Is gewoon een gewoonte, wat je gewend bent en je brein is erop ingesteld. Je zoekt naar beleg en je denkt meteen aan die boter. Dat is één onderdeel daarvan.

Het andere stuk, is de gedachte die je erbij hebt. ' Oh, lekker. Ik ben gek op boter. Ik vind een boterham met boter zo lekker. Alles smaakt beter met boter erop’...haha...Wel grappig om het zo te benoemen. Ik eet zelf al jaren geen boter meer op mijn brood. Maar dit waren wel ooit mijn gedachten daarover. Oké. Boter. Nu! Lekker. En als je boter dus associeert met dat wat een boterham lekker maakt, dan voel je daar ook, en dat is het derde stukje een warm en fijn gevoel bij. Je wordt er blij van. Je verheugt je erop.

Dus er is de gewoonte, de gedachte over de boter en het gevoel over de boter.

En als je boter dus echt los wilt laten, zul je ervoor moeten zorgen dat je er een andere gedachte bij krijgt en een ander gevoel.

De gewoonte doorbreek je door iedere keer, als je dus denkt: 'oh ja de boter...oh nee geen boter. Ik doe geen boter op mijn brood. Ik heb geen boter nodig. Ik pak de boter niet.' Daar is in het begin, om die conditionering, die gewoonte los te laten, heb je daar je werkgeheugen voor nodig. En het bewustzijn want je automatische brein wilde boter zoeken en je hebt je bewustzijn nodig, je werkgeheugen nodig om te zeggen : 'nee, dat is niet meer nodig. Dat eet ik niet meer. Dat is klaar.' Ja, dat is een correctie die je aanbrengt in je automatische brein waar die gewoonte geactiveerd wordt zodra jij denkt aan het woord lunch.

Maar dan dat mentale en emotionele stuk. Hoe wil je over boter denken? En wat wil je gaan denken over lunchen, brood eten zonder boter? Wat wil je daarover geloven? Welke gedachte wil je daarover kiezen? Als die gedachte heel erg goed gaan voelen en je heel erg blij bent met de keuze die je daar maakt, dan heb je niet het gevoel dat je iets opgeeft, maar dat je iets vervangt door iets anders. Iets anders wat jou meer voldoening geeft en waar je diezelfde blijdschap die je eerst voelde bij het idee van 'ohm nu is mijn boterham lekker', nu voel jij daar ook datzelfde enthousiasme over door de gedachten die je erover gekozen hebt.

En dat is het werk wat voor je ligt.

Als het alleen maar is: 'ik eet nu geen boter op mijn brood, want ik wil afvallen', maar je blijft denken: 'met boter vind ik het lekkerder. Met boter is de boterham pas fijn.' Dan zal je het op volhouden doen.

En dan lukt dat maar tijdelijk. Maar als je heel enthousiast bent over jouw nieuwe vorm van brood eten en lunchen en hoe je dat vormgeeft, als je brood eet. Dan heb je niet het gevoel dat je iets mist. Dan raak je dus daadwerkelijk onthecht van boter. En dat is hoe dat werkt. Dat is hoe je dat loslaat.

En als je daarin niet heel veel in één keer overboord gooit, dus de boter gaat eruit. En stel dat je melk in je koffie dronk en de melk gaat eruit. Misschien gaat zelfs je suiker ook in je koffie eruit. De suiker gaat eruit. Misschien gaat de koffie eruit...als je niet te veel overhoop trekt uit je huidige relatie met eten, maar met kleine stapjes, de veranderingen die je aanbrengt, dusdanig begeleid dat het heel erg goed voelt waar je voor kiest, in die kleine stapjes, dan wordt dat je nieuwe normaal. En dan ben je dus daadwerkelijk een stukje opgeschoven op dat spectrum in de richting die je op wilt. En misschien wil je wil je helemaal nooit die verlichte en onthecht yogini worden. Dat hoeft helemaal niet. Het gaat erom dat jij jouw relatie met eten vormgeeft op de manier die bij jou past en waar jij het resultaat mee creëert waar jij blij mee bent. En soms kan het resultaat nog verschillen, het resultaat waar je naar verlangt, nog verschillen met wat jij bereid bent om op te geven en van onthecht te raken.

Stel bijvoorbeeld dat je een lichaam wilt wat vraagt om meer onthechting van snelle suikers dan waar jij nu bereid bent voor te kiezen. En dan vraag je iets wat niet past, wat je lichaam je niet kan geven omdat je meer eet, meer energie binnenkrijgt en dus ook meer vetreserves bij je houdt, omdat je daarin nog wat stappen te maken hebt waar je waar je het werk nog niet voor hebt gedaan. Je kan het nog niet zo aan jezelf verkopen dat je echt oprecht heel enthousiast bent over je nieuwe keuze. En dat is het element wat altijd heeft ontbroken, daar waarbij steeds maar tijdelijk resultaat boekte.

Dat tijdelijke resultaat werd onder andere veroorzaakt omdat je deze stappen nog niet had gezet. Je was niet daadwerkelijk onthecht, je hebt alleen maar iets tijdelijk overboord gegooid. Onthechting is iets heel anders en daar neem je dat mentale en emotionele aspect in mee. En als je nu merkt dat bij het woord kleine stapjes, je teleurgesteld raakt omdat je denkt: 'ik wil helemaal geen kleine stapjes zetten. Ik wil gewoon nu snel afvallen.' Weet dan, dat waar dat over gaat, als je zegt van: 'ja kleine stapjes, daar heb ik het geduld niet voor.' Dat je eigenlijk gewoon ontevreden bent over wie je nu bent en daar zo'n last van hebt, je jezelf zo mee lastig valt continu dat je daar aldoor pijn over voelt en onvrede over voelt. En dat maakt dat je haast voelt om te veranderen. Ook daar heb ik meerdere afleveringen over opgenomen. Het is zo belangrijk dat je deze onvrede eruit haalt, want zolang je je laat opjagen door die onvrede zal je te snel te veel te grote stappen willen zetten op dat spectrum, terwijl je het eigenlijk nog niet aan jezelf kan verkopen als iets waar je oprecht heel erg blij mee bent.

Je gooit alleen maar iets overboord, voortvloeiend uit de pijn die je voelt om zo snel mogelijk te kunnen veranderen. Zo snel mogelijk van die lelijke kilo's af. En zo werkt het niet, lieverd, echt niet. Daar ga je dat niet meer voor elkaar krijgen.

Dus de pijn eruit halen is iets wat op je wacht, het is een Etensles die op je wacht en zorgen dat je daadwerkelijk onthecht raakt. Als je onthecht raakt dan mis je niets. Ik ga er maar even van uit dat jij geen heroïne gebruikt. Dus dat kan ik als voorbeeld gebruiken. Als je geen heroïne gebruikt, ik denk niet dat jij het mist in je leven. Je denkt niet aan heroïne. Je ben niet bezig met heroïne. Je loopt niet rond en denk bij jezelf: 'ha, fijn, weer een dag zonder heroïne.' Het leeft gewoon niet voor. Het speelt geen rol in je leven. En zo gaat het ook met dat eten waar je daadwerkelijk van onthecht raakt. Als je er eenmaal van onthecht bent, mis je het niet. Je denkt er niet aan. Je denkt niet: 'oh al zoveel dagen zonder, ik eet al zoveel dagen geen chocola meer.' Dat zit helemaal niet op je radar. Chocola heeft een andere betekenis voor je gekregen en een andere plek in je leven gekregen. En als je dus last hebt van de gedachten: ' joh, zonder chocola zou ik het echt heel saai vinden. Pak me niet met chocola af,' dan zie je dat chocola dus nog heel betekenisvol voor je is.

En dan kan je het wel tijdelijk overboord gooien, maar dat is iets anders dan onthecht raken.

En in je relatie met eten hoeft het niet zo zwart wit te zijn. Het hoeft niet zo te zijn dat je alleen om slank te kunnen zijn, de rest van je leven dat je nooit chocola eet. Maar de betekenis die chocola voor je heeft, als je het nu nog heel veel eet, die wil je zo gaan veranderen, dat chocola een plek in je leven krijgt die jou niet belet om slank te zijn, maar waar je in ook niet op volhouden, continu jouw chocola gebruik moet zien te managen. Want dan probeer je iets af te dwingen bij jezelf waar je nog helemaal niet aan toe bent. En dit is het, het belangrijkste verschil tussen dat korte termijn afvallen of duurzaam afvallen. Een slanke vrouw worden, een slanke vrouw zijn. Dan ben je niet aldoor bezig met het eten wat je niet meer eet. Je denkt niet aan wanneer je het weer mag hebben. Wanneer weer de volgende keer is dat je het weer een keer mag eten. Zit gewoon niet meer op je radar. En dat gaat dus over onthechting, dat gaat over de gedachten die je hebt over chocola. De betekenis die chocola voor je heeft en daarmee dus ook de gevoelens die je hebt bij die gedachte aan chocola. Als chocola voor jou de ultieme traktatie, een beloning is, dan is het heel betekenisvol. En als je het ook nog waanzinnig lekker vindt, dan denk je aan chocola zodra je behoefte hebt aan een beloning, zodra je denkt aan traktatie.

En dat is dus allemaal mentaal werk wat daar op je ligt te wachten. En zolang je dat overslaat en chocola gewoon alleen maar overboord gooit omdat je wil afvallen, doe je het op volhouden.

Dus, het zijn de kleine stapjes die werken, onthechting is hier in de weg. Een andere betekenis gaan vinden voordat eten wat jou nu nog belet om je overgewicht te kunnen verliezen, als dat is wat je wilt. Als je duurzaam dat overgewicht wilt verliezen en ook als je die strijd met eten uit je hoofd wilt hebben. Dat is natuurlijk een hele belangrijke. Die rust waar je naar verlangt.

En dan, als je zo'n stapje hebt gezet, dat is het laatste deel daarvan en je bent onthecht geraakt van iets en je hebt je relatie met eten verder in ontwikkeling gebracht en het is je gelukt om de beloning waar je naar verlangd bij jezelf te halen zonder dat je daar eten bij nodig hebt. Dan ga je vervolgens gewoon door met je leven. De aanpassing die je maakt, daar kan je verder geen spanning en sensatie omheen.

Je klopt het verder niet op. En dat maakt het ook makkelijker voor je om geen spanning te voelen rondom eten.

Ik deed altijd suiker in mijn thee en nu doe ik geen suiker meer in mijn thee. En dat is de stap die je hebt gezet. En voor de rest spring je dan niet steeds op de weegschaal om te zien wat dat wat tot nu dan al met je lichaam doet.

Want hoe minder spanning en sensatie eromheen, des te makkelijker het gaat.

En daarmee kom je dan uiteindelijk uit op die fantastische relatie met eten die als een oase van rust voelt, waarin je niet voortdurend bezig bent met nadenken over wat je al gegeten hebt of nog gaat eten en waarbij het gewoon allemaal voor je op z'n plaats valt. En dat is natuurlijk wat je het allerliefste wilt. Die fijne relatie met eten, die rust in je hoofd en als je graag slank wilt zijn dat slanke lichaam. Oké.

Ik ben er volgende week weer en ik wens je een prachtige dag. Tot gauw.