Afl. 169 Meer bewegen

Wil je dit jaar meer bewegen? De sportschool kan een geweldige plek zijn om de relatie met jezelf en je lichaam te versterken, maar ook de plek waar je jezelf met anderen vergelijkt en je lichaam bekritiseert. Dat laatste verhoogt de drempel om te gaan en als je dan ook nog moe bent is de kans dat je besluit om thuis te blijven groot.

In deze aflevering vertel ik hoe je hier verandering in brengt en een positieve ervaring voor jezelf creëert, ongeacht je gewicht of gebrek aan conditie.

Juist waar je nu bent, doet zich de kans voor om iets met jezelf op te bouwen waar je de rest van je leven plezier van hebt en wat een positieve invloed heeft op je relatie met eten.

Wat je ontdekt: 

• Wat ik bedoel met een ‘safe space’ voor zelfzorg.

• Een nieuw script voor de gedachten die je kiest.

• Hoe je de drempel verlaagt om te gaan.

Transcript Afl. 169

Hallo, Hoe is het? Hoe gaat het? Laten we het hebben over bewegen. Aan het begin van een nieuw jaar. Kijk je vaak naar dat jaar en vraag je je af wat wil ik creëren? En het is vaak een van de momenten waarop je herijkt wat je belangrijk vindt. En als je kijkt naar wat je belangrijk vindt, kun je altijd opnieuw zien dat je lichamelijke samen met je geestelijke gezondheid je kostbaarste bezit is. Je aller kostbaarste bezit. Zonder jouw lichamelijke gezondheid en zonder jouw geestelijke gezondheid heb je niets, kun je niet genieten van al die andere elementen van je leven en dus wil je daar in investeren. En als je dat vorig jaar onvoldoende is gelukt, dan is dat misschien iets wat je bovenaan je lijst hebt gezet nu en waarvan je hebt gezegd ik wil dat mij dat dit jaar beter lukt, dat mij dat beter afgaat. En dan wil je misschien meer gaan bewegen. En ik heb zelf besloten niet om meer te bewegen, maar wel meer buiten de deur te bewegen. En ik heb me daarvoor aangemeld bij een sportschool.

Ik ben heel gedisciplineerd, dus ik kan ook prima thuis zelf met een matje en een app oefeningen doen. Maar ik heb besloten dat ik dit jaar meer onder de mensen wil komen, meer buiten wil komen en op en neer naar de sportschool gaan is natuurlijk een manier om meer zonlicht op je gezicht te krijgen. En ik wil me niet laten leiden door het idee dat ik tijd bespaar, want dat was de gedachte waarmee ik het vorig jaar deed. Dat ik tijd bespaar door thuis te blijven. Ik wil naar buiten en dus heb ik me aangemeld bij een sportschool. En een van de lessen die ik heb opgepakt was onder andere een bodyshape les en ik heb meegedaan aan een HIIT training en het was zo verschrikkelijk leuk! Ik had zo'n plezier in de bodyshape les, in het doen van al die pasjes en oefeningen in een groepje met vrouwen en een paar heren ertussen. Het was verschrikkelijk leuk. Ik had er heel erg veel plezier in. En hetzelfde gold voor de HIIT training. En wat me opviel was dat ik niet één, niet één negatieve gedachte over mijn lichaam had. Niet één negatieve gedachten over mijn conditie of performance en ik was een tijdje ziek geweest. Ik was er even uit. En ik had geen gedachten, geen negatieve gedachten over mogelijke oordelen van andere mensen over mijn lichaam, mijn conditie of performance.

En als je zelf meer wilt gaan bewegen en jij weet dat je hier wel snel last van kan hebben, dan is deze les voor jou. Ik ga je daarmee helpen. En is het belangrijk om je te realiseren dat er inderdaad alle gelegenheid voor je is op die plek om daar inderdaad negatieve gedachten over te hebben. Er valt zoveel te kijken en vergelijken in een sportschool. Daarbij hangen er overal spiegels. Er zijn veel lichamen en dan is er ook nog dat aan- en uitkleden in de kleedkamer. Kortom, de relatie die je met bewegen hebt, die je met je lichaam hebt en de oordelen die je mogelijk over je lichaam hebt en over je conditie, die komen tot leven in een dergelijke omgeving.

En wat ik zie is dat je brein, ons brein, onthoudt welke gedachtepatronen ooit geactiveerd zijn en gelinkt zijn aan bepaalde tijden en plaatsen. En als je jaren geleden in de sportschool bent geweest en daar een gedachtepatroon had van jezelf dik vinden. Lelijk vinden. Vinden dat je te weinig presteert. Dat het een slappe hap is wat je laat zien, dan zal je brein, zodra je terugkomt op die plek als Pandora's doos, die doos voor je openen en al die gedachten weer voor je oproepen. En wat ik in het verleden deed toen ik nog probeerde sport te gebruiken tegen mezelf om het vet op mijn lichaam te bevechten als het ware en de oorlog te verklaren is dat er heel veel ruimte was voor negativiteit. Heel veel ruimte was voor het creëren van een pijnlijk narratief in mijn hoofd over mijn lichaam, over mijn conditie, over de dingen die ik lelijk aan mezelf vond.

En als je dat wilt vermijden en daardoor de hele sportschool maar vermijd, dan denk ik dat je een kans mist. De kans om jouw relatie met bewegen te helen en te veranderen. En ik vind dat bij uitstek het opzoeken van de plek waar die negativiteit op je ligt te wachten, maar dan voorbereid, met als doel om die negativiteit op te ruimen, die plek weer op te zoeken, een prachtige oefening.

En je claimt daarmee ook, en dat vind ik zo mooi aan die kans, je claimt daarmee de autonomie in je leven en het zelfleiderschap over jouw leven. En je ontzegt jezelf niet de kans en de mogelijkheid om te genieten van bewegen, ook op een dergelijke plek. En laten we gaan kijken naar hoe je dit doet.

Ik vond het ontzettend leuk om te merken dat de sportschool voor mij zo'n veilige plek is geworden en dat heeft niets te maken met het feit dat ik slank en fit ben, want ik heb dat gecreëerd toen ik dat niet was. Ik heb van de sportschool mijn plek gemaakt om mezelf te bekrachtigen en te bevestigen terwijl ik nog volop in mijn strijd met eten zat en flink overgewicht had. Het was daar op die plek dat ik besloot om dat tij te keren en mijn relatie met mezelf te veranderen, maar relatie met eten te veranderen en mijn relatie met bewegen te veranderen.

Dus die mogelijkheid, die is er voor je. En het kan ontzettend leuk zijn om te ontdekken dat je misschien heel veel plezier kan hebben in een bodyshape les. In een HIIT training. In een Yin yoga stretch training, In een Pilates training waarbij jij niet hoeft na te denken over wat je doet en je kan laten inspireren door een docent en je kan laten dragen door de energie van de groep. Er is daar een kans voor je. En als je eerst wilt afvallen voordat je naar die plek gaat, dan bevestig je de overtuiging dat de negatieve gedachten over je lichaam terecht zijn of oordelen van anderen over je lichaam terecht zijn en dat je de plek, die sportschool, als veilige plek voor jou eerst moet verdienen. Eerst moet dat gewicht eraf en dan ben je veilig op die plek of waardig om op die plek te zijn. En ik wil juist dat je ziet dat jouw waarde al vaststaat. Je bent volwaardig, altijd, ongeacht je gewicht, ongeacht je conditie. Ja. En door die plek voor jezelf te claimen, bevestig je die volwaardigheid en zeg je die plek is er voor mij. Ik hoef niet te voldoen aan die plek. Die plek laat ik voldoen aan mij. Die is er om mij te pleasen. Om mij te ondersteunen in wat ik belangrijk vind in mijn leven en mezelf. Ik wil hem wel gebruiken om mezelf een fijne tijd te geven.

En wat kan je dan doen op die plek? Die doos van Pandora die daar op je wacht? De gedachten die je brein voor je heeft onthouden en heeft gelinkt aan die omgeving. Dus zodra we sportapparatuur zien en er mensen om ons heen lopen in fitness kleding en er lopen instructeurs rond, dan is dat de tijd en de plaats om mijn lichaam weer te gaan bekritiseren, om mijn lichaam weer te gaan beoordelen. Om negatief tegen mezelf te praten over mijn gebrek aan conditie of me gebrek aan spierkracht.

Dus verwacht dat je brein daarmee aankomt. Verwacht dat het die associatie heeft gemaakt. Die heb jij voor je brein gecreëerd, daar op die plek. En wat je nu gaat doen, op het moment dat je naar de sportschool gaat is dat je mag verwachten dat die gedachten zullen komen en gaan. Alleen jij, neemt ze niet meer aan. Dus je brein komt ermee aanzetten, reikt ze aan en je laat ze langs je heen gaan. En het enige wat je doet is tegen jezelf zeggen O ja, natuurlijk denk ik dit nu, want dat was wat ik hier voorheen altijd dacht en dat is wat ik nu niet langer doe. En daarbij is het belangrijk om je te realiseren dat je een gedachte die aankomt zetten kan herkennen als een gedachte waar je je niet meer mee inlaat. En van oh nee, die gedachte entertain ik niet meer, daar ga ik niet meer in mee. Maar dan heb je nog steeds een ander narratief nodig, een ander gesprek. Welk gesprek wil je dan wel met jezelf voeren?

Je brein heeft altijd instructie van je nodig en daar waar je een oud script loslaat en oude gedachten loslaat, heb je al een belangrijke stap gezet door die gedachten of dat script te labelen als iets wat je herkent als niet langer bruikbaar, niet langer helpend als iets waar je niet langer in meegaat. Maar dan nog heb je daar iets anders voor in de plaats nodig. Wat wordt de nieuwe programmatuur? Wat doe je dan wel op die plek? Want je kunt niet met jezelf in een vacuüm zijn. Tenzij je Eckhart Tolle heet en in een continue onthechting van alle gedachten die je denkt. De meeste mensen, zoals ikzelf, hebben een brein wat voortdurend iets een klusje op zal pakken. En zolang dat klusjes zijn, gedachten zijn, scripts zijn die jou helpen, waar je van groeit, waar de relatie met jezelf van groeit en die gevoelens in je activeren die het beste in jou naar boven halen. Kijk dan! Dan ben je zo opbouwend bezig en ben je iemand die creëert waar ze naar verlangt, die creëert waar je naar verlangt. De sturing geven aan je eigen gedachten is zo'n belangrijke vaardigheid. En hier, deze plek gebruiken. De plek waar je beweegt, daar waar je ooit die oude negatieve gedachtenpatronen hebt gecultiveerd die tot een strijd met eten leiden en veel negativiteit in je activeerden, is een prachtige kans.

Wat is dan hier je alternatief? Als je de gedachten voorbij ziet komen waarvan je ziet oh, die halen maar alleen maar naar beneden, die maken dat ik alleen maar pijn voel.

Dat kijken en mezelf vergelijken met iemand die veel fitter is dan ik, of veel jonger is dan ik en veel fitter is dan ik. Iemand die nou misschien wel mijn lichaamscompositie heeft, maar dan zonder dat overgewicht wat ik nu nog met me meedraag. Wat het ook is wat je ooit bent gaan doen in dat kijken en vergelijken. Je hebt ervaren dat het niet het beste in je naar boven haalt. Je voelt je alleen maar klein en je voelt je onzeker en het maakt je weerstand om naar de sportschool te gaan alleen maar groter. En als je bedenkt dat ons brein altijd liever lui is dan moe. Omdat je dan veiliger bent in de wereld, dan mag je verwachten dat je weerstand zal voelen om te gaan. En als dan ook nog die doos van Pandora van negatieve gedachten daar op die plek op je wacht, reken maar dat jouw verlangen om je relatie met bewegen en het belang van bewegen te herijken niet gaat lukken. Dus je eerste prioriteit is om die plek te gebruiken voor het helen van je relatie met bewegen. En het creëren van nieuwe opbouwende gedachten die de relatie met jezelf bevestigen en die jou aanmoedigen in wat je doet, waardoor die plek een aantrekkelijke plek voor je wordt. Voor mij was dit besef het begin. En ik besloot dat mijn relatie met bewegen een safe space ging worden.

Ik wilde een veilige ruimte voor mezelf creëren om fysiek actief te zijn met het overgewicht wat ik op dat moment had. En dat betekende dat dat kijken en keuren in de spiegel. Dat 'moet je nou zien hoe mijn dijbenen, hoe mijn billen, hoe mijn buik, Hoe mijn blablablabla.' Hoe mijn gezicht, alles wat je daar gewend was altijd te bekijken, te keuren en af te keuren.

Dat is van nu af aan taboe. Doe je niet meer. Daar heb je afscheid van genomen. Dat is klaar. Het is niet respectvol. Het is niet behulpzaam. En het haalt niet het beste in je naar boven. Het is misbruik.

Als je het niet tegen een ander hardop zou zeggen, dan weet je dat het misbruik is. Als je het niet zou overwegen om tegen een kind van vijf te zeggen, dan weet je dat het misbruik is, dus gebruik dat als je lakmoesproef.

Wat ik hier nu denk zou ik dit tegen een kind van vijf zeggen? En als het schaamrood je dan naar de kaken schiet, dan weet je dat het misbruik is. Ja. Dus creëer een veilige ruimte voor jezelf om in een ruimte te kunnen zijn waar veel spiegels hangen en wat je kan doen in plaats van dat kijken en vergelijken. Je lichaam van buitenaf bekijken en keuren. Wat je daarvoor in de plaats kan doen want zoals ik zei, je lichaam heeft een ander script of jij hebt een ander script van jezelf nodig. Je vervangende script is dat je aandacht niet van buitenaf naar jou gericht is om te kijken en te keuren of te vergelijken. Maar je richt je adem, je aandacht naar binnen toe om je lichaam van binnenuit te kunnen ervaren. Je wilt als je beweegt, je lichaam van binnenuit ervaren. En dit is niet alleen belangrijk om een knip te kunnen zetten in dat kijken en keuren en afkeuren van jezelf, maar het is ook nog eens heel belangrijk omdat het je helpt in verbinding te komen met wat er in je lichaam gebeurt als je je inspant. En dit is zeker belangrijk als je ongetraind bent, omdat je wilt voorkomen dat je over je grenzen gaat of een blessure krijgt of iets aan het doen bent wat ergonomisch schadelijk is. Veel blessures ontstaan omdat we niet met onze aandacht zijn bij wat we doen.

Dus voor je lichaam zorgen wil zeggen dat je met je aandacht naar binnen gaat en voelt, aftast wat je doet. Ja dus als ik beweeg, beleef ik mijn lichaam van binnenuit. En ik ben met mijn aandacht, bij de ervaring van het bewegen op zich. Wat ben ik hier aan het doen? Ik was in die les die ik volgde, in die HIIT training, was ons een circuitje gegeven en een van de oefeningen in dat circuit was zwaaien met een kettlebell. Ik heb het wel eens gezien op YouTube filmpjes en ik heb het andere mensen wel eens zien doen, maar ik heb het zelf nog nooit gedaan. Ik had dat nog nooit gedaan en de techniek was mij nog niet geleerd en het eerste wat ik deed was aangeven. Ik weet niet hoe dit werkt en ik ga niet met een bal van x aantal kilo's zwaaien als ik niet weet wat ik doe en hoe ik dat doe. Schaamteloos. Kan me niet schelen. Iedereen mag het weten. Ik weet niet hoe dit werkt. Het laat juist zien dat ik mijn lichaam zo respecteer. Dat ik hier ben om in verbinding te gaan met mijn lichaam en mijn lichaam iets kan laten verkennen, het iets kan laten leren en dat ik daar zorgvuldig en respectvol mee omga. Wat een voorbeeld. Hoe inspirerend!

Daar waar ik ooit, laten we zeggen, 25 jaar geleden zeker had gedacht O, ik schaam me omdat ik dit niet weet, omdat ik dit niet kan. Of nu kan iedereen zien dat ik dit niet kan. En zeker met het overgewicht wat ik had. Zou ik dan zijn gaan denken. Oh, zie je wel, nu ligt het er nog dikker bovenop. Ze is ongetraind. Ja, vind je t gek? Vind je t gek dat ze zo dik is? Ze sport niet. Ze weet niet hoe je met een kettlebell zwaait. Interessant hè?

Dus het statement wat je hier maakt, dat claimen van deze plek voor jou als een safe space, als een veilige plek voor jou om je volledig te mogen concentreren op jouw relatie met je lichaam, jouw meest kostbare bezit.

De liefde die je daarop los wilt laten. Het respect waarmee je je lichaam wilt behandelen en ermee om wilt gaan, ermee in verbinding wilt zijn, dat laat je daar aan jezelf zien en daar is die ruimte voor bedoeld. Daar is dat lidmaatschap voor bedoeld, om die relatie te laten groeien.

Dus ik voel aandachtig wat ik doe, zodat ik blessures kan voorkomen. En wat ik ook doe is ik tast af waar inspanning leveren nog een gezonde uitdaging is en waar het grensoverschrijdend wordt. Waar is inspanning leveren nog een gezonde uitdaging en waar wordt het grensoverschrijdend?

Een andere oefening die we deden was de oefening waarbij je een metalen plateau met paaltjes er op als een soort van tafel die op zijn kop ligt, een tafeltje die op zijn kop ligt, die veel weegt. Die duw je over een kunstgrasmat een aantal meters naar de overkant. En in dit circuitje lieten we, we hadden buddy's, we werkten in tweetallen, ging je buddy, ging je maatje op dat plateau staan en de docent had van tevoren gezegd de instructeur zet je maatje erop. Als het te zwaar is, doe je het zonder je maatje erop. En ik had van tevoren bedacht ik ga eerst voelen of ik dat ding in beweging krijg, of ik kan afzetten en beweging kan maken terwijl er iemand opstaat. Lukt dat niet, dan doe ik het zonder. Maar ik ga dat eerst aftasten en ik vertel mezelf niet dat het beter is of minder goed is die prestatie als daar iemand opstaat of niet. Omdat ik mijn onderrug goed wil beschermen

En wat ons lichaam geneigd is te doen, en misschien heb je dat ooit door een blessure ontdekt. Als je ergens de spierkracht niet voor hebt, probeert je lichaam me te compenseren door iets uit je rug te halen. Kortom door je gewrichten d'rin te gooien. En dat is heel blessuregevoelig. Dus daar waar je spieren nog iets op te bouwen hebben voordat je iets kan dragen, kan zwaaien, kan tillen, kan duwen wil je aandachtig zijn: kan mijn lichaam dit? Kan ik dit met mijn spieren doen? En wat je daarvoor nodig hebt is het bewustzijn en de vaardigheid van het aanspannen van je spiercorset. Ook dat is een technische vaardigheid. En als je dat nooit is geleerd, hoe je eerst, zoals dat heet, je core aanspant. Alle spieren die aan je romp verbonden zijn, hoe je die eerst aanspant voordat je iets probeert te duwen, te tillen, op te trekken. Voordat je dat doet, dan is dat een blessuregevoelige beweging die je daar maakt. Zeker als je zo in je hoofd zit dat je niet wilt onderdoen voor wat de groep doet. En ook dit is een belangrijk punt omdat wij als mensen sociale wezens zijn. En je oerbrein wil altijd dat jij ergens onder de radar blijft en mee kan met de grote groep. Dat je niet achterblijft, niet de zwakkeling bent en dat je ook niet boven het maaiveld uitsteekt, waardoor mensen jaloers op je kunnen worden en afgunstig kunnen worden en je van de troon stoten. Wat je oerbrein betreft willen dat je altijd ergens camoufleert met de middenmoot.

En als je ongetraind bent past je misschien niet tussen die middenmoot, maar ben je wel diegene die afsteekt, opvalt omdat je niet kan doen wat de groep doet. En dit is iets wat je vanuit je zelfleiderschap en met wat begrip voor hoe het menselijk brein werkt en hoe wij als sociale soort functioneren, iets wat je wilt kunnen herkennen en begeleiden. Jij zal waarschijnlijk wel op die radar opvallen als je ongetraind bent en vanuit je zelfleiderschap en vanuit je liefde en vanuit je intentie om je relatie met bewegen te herijken, hier jouw plek van te maken. Om te investeren in je lichamelijke gezondheid, om te investeren in jouw relatie met bewegen, is dit iets wat je herkent en volledig accepteert als onderdeel van je ervaring. Dat je als beginneling, als iemand die de oefening nog niet kent of als iemand die de conditie niet heeft om mee te kunnen met de groep, je daarin zal afsteken van de groep en je oerbrein je zal willen vertellen o, niet de bedoeling. Ga harder, ga beter, zorg dat je mee komt met de rest en dat laat je dus ook komen en gaan. Dat is één van die gedachten, een van de prikkels die je daar zal voelen.

Een signaal wat je brein je geeft. Ga harder, gaat dieper. Ga sneller. Anders blijf je achter en val je zo op. En voor dat oerbrein riskeer je dan dat je verstoten kan worden door de groep en eenmaal verstoten door de groep, binnen het concept van dat oerbrein ben je dan ten dode opgeschreven. Loop je levensgevaar, wat natuurlijk allemaal helemaal niet aan de hand is op een dinsdagavond in je HIIT training, maar dat wil je dus kunnen herkennen.

Ok, dus je houdt in de gaten daar waar het aangaan van een uitdaging grensoverschrijdend wordt. En het is absoluut de bedoeling dat je een uitdaging aangaat met jezelf. Want daar waar je spieren niet moe zullen worden of daar waar je longen en je hart niet wat harder zullen moeten werken, kan er ook geen groei zijn. Je spieren kunnen niet groeien als ze niet worden uitgedaagd. En opnieuw omdat het brein liever lui is dan moe, omdat je beter kan overleven als je energie bespaart, zit er dus een interessant contrast voor ons in onze menselijke ervaring om ons in te spannen, bewust in te spannen zonder dat er noodzaak is. Ja, wat je oerbrein betreft ga je echt toch alleen maar hollen als er inderdaad een tijger uit de bosjes tevoorschijn komt. Maar als die tijger er niet is, zegt dat oerbrein. Ga in je hangmat liggen, luier in de zon. Eet, want dan kun je energie besparen voor als die tijger komt.

Maar wij leven natuurlijk in een 24 uurs economie met een welvaart van heb ik jou daar en die tijger die komt niet. Dus voor ons is het inmiddels omgekeerd. Het is juist de bedoeling dat je gaat hollen terwijl er geen aanleiding is. Dat je kracht gaat zetten terwijl jij zelf je huis niet hoeft te bouwen.

Misschien bouw jij wel huizen..haha..En dan heb je die sportschool misschien ook niet eens nodig, want dan ben je al helemaal fit. Maar als je in de dienstverlening werkt, als je een zittend beroep hebt, als je een auto hebt en jezelf niet vervoert dagelijks. Als je niet zelf je huis bouwt, zoals die vader van Laura Ingalls in Het kleine huis op de prairie. Die man, die stond altijd in elke scène iets te bouwen. Als je van mijn generatie bent, dan is dat één van de kinderseries waar je naar keek. Dat kleine huis op de prairie en in dat kleine huis op de prairie werd altijd gebouwd. Een hek, een stal. Er werd iets gerepareerd aan het huis. En die man, die vader van Laura, die was ook heel fit en gespierd. Nou, wij moeten dat opzoeken en dus is dat voor je brein opnieuw iets heel onlogisch. Wat? Waarom zou ik dit doen? Wij moeten dus weerstand overwinnen om bewust inspanning op te zoeken.

En je zou niet naar deze aflevering luisteren als je deze uitdaging niet kende, want je hebt die aflevering niet nodig als je sporten verschrikkelijk leuk vindt en lekker vindt en heel graag doet. Maar daar waar je veel negativiteit ooit hebt ontwikkeld op je relatie met bewegen en veel negatieve gedachten hebt gedacht in de kleedkamer of in zo'n lesje in de sportschool, dan is dit een van de dingen die je daarin tegenkomt. Het ontmoeten van je eigen mentale weerstand.

En wat ik hierbij denk als ik die weerstand tegenkom, als ik merk dat mijn lichaam vermoeid raakt, dat mijn spieren zeuren, maar ik nog niet grensoverschrijdend me aan het inspannen ben. Maar ik ben precies op die sweetspot, daar waar mijn spieren zullen gaan groeien. Dan vertel ik mezelf dat mijn lichaam mij dankbaar is. Omdat het op dat moment vernieuwd, versterkt. En daarna gaat het diepe rusten en repareren en groeien. En ik slaap er beter door. Dieper door. Bewegen is onze intrinsieke natuurlijke behoefte. En omdat we het niet meer hoeven te doen om te overleven, kunnen we die kans missen. Maar je hebt het nodig. En nu je hebt besloten dat je jouw lichamelijke gezondheid en de investering die je daarin wilt doen wilt herijken, is dit zo belangrijk om jezelf als een nieuw script te vertellen.

Dus ik beleef mijn lichaam van binnenuit. Ik ben met mijn aandacht bij mijn ervaring van het bewegen. Ik voel aandachtig wat ik doe, zodat ik blessures kan voorkomen. Ik tast af waar ik inspanning lever en dit nog een gezonde uitdaging is en waar het grensoverschrijdend wordt. Ik zoek naar de ontmoeting met mijn mentale weerstand en mijn lichaam is mij daar zo dankbaar voor. Het vernieuwt, het versterkt, het rust dieper en het repareert beter.

En dan, als laatste.

De eerste hobbel die je hierin tegenkomt, is de hobbel om te gaan. Juist als je in de dienstverlening werkt of voor een gezin zorgt, zal je mentale vermoeidheid tegenkomen. En als je niet over je agenda kan beslissen en in staat bent om s ochtends te gaan trainen, maar het meestal aan het eind van je werkdag gebeurt, dan zal je merken dat je mentaal vermoeid bent en dan zal je daar gedachten over krijgen. Ik ben moe. Het komt nu eigenlijk niet uit. Ik heb nog zoveel te doen. Ik heb het koud. Ik wil me niet omkleden. Alleen de gedachte aan een koude kleedkamer kan die hobbel al voor je opwerpen als je kouwelijk bent. Ik ben moe. Het komt eigenlijk niet uit. Ik heb nog zoveel te doen. Ik heb het koud en ik wil me niet omkleden. En ook deze gedachten wil je laten komen en gaan. Komen en gaan, want ze horen bij dit deel van de dag. Ze horen bij dat punt waarop je bent, waarop je die mentale vermoeidheid voelt van je eerdere inspanning. En wat je jezelf opnieuw vertelt is dat je lichaam je zo dankbaar is, is als je gaat.

Dit is wat ik voor je wil en alles wat je in Etenslessen leert, en dat is zo krachtig van dit programma zijn de vaardigheden en de principes waarmee je een fantastische relatie met eten creëert. En die vaardigheid, heden en principes kun je als een blauwdruk over jouw relatie met bewegen heen leggen. Ze zijn allemaal van toepassing, ook op jouw relatie met bewegen. En daarmee krijg je als het ware twee voor de prijs van één. Als je die principes eenmaal hebt geleerd en de vaardigheden van het ontwikkelen van een fantastische relatie met eten hebt geleerd. De principes van afvallen zonder dieet hebt geleerd en de vaardigheden van afvallen zonder dieet hebt geleerd, dan merk je dat die relatie met bewegen zo voor je klikt. Het valt allemaal op zijn plaats. Het ligt in het verlengde van het zelfleiderschap wat je ontwikkelt en in het verlengde van de onvoorwaardelijke liefde die je ontwikkelt in dat oplossen van je strijd met eten.

Oké, dit is wat ik voor je heb deze week. Ik ben er volgende week weer en ik wens je een prettige dag. Tot dan.