Afl. 113 Jouw ticket uit overeten

Niet overeten als je het moeilijk hebt. Hoe doe je dat? Soms heb je last van een groot probleem of komen meerdere problemen tegelijk bij elkaar. Er is niet direct een oplossing voor en je overeet. 

Andere keren gaat alles in je leven op zich goed, maar heb je gewoon last van alledaagse stress. Je hebt een volle agenda en als meerdere kleine dingen niet gaan zoals je wilt overeet je ook. 

Hoe kan je hier beter (en zonder eten) mee om leren gaan? 

Harder aan je problemen werken is niet het antwoord, dat overeten is dan allang gebeurd.

Wat je nodig hebt zijn de inzichten die moeilijke momenten waardevol maken, zodat je hier juist bij wilt blijven en deze beleven in plaats van overeten om eraan te ontsnappen. 

Ik geef je drie inzichten die het licht schijnen op het beleven van moeilijke momenten. Problemen blijven komen, maar jij kan daar zo slank als je wilt mee om leren gaan. Het is de levenskunst zoals je die in programma leert.

Wat je ontdekt:

• Drie inzichten die de waarde van moeilijke momenten zichtbaar maken

• Eckhart Tolle over bewust leven

Transcript Afl. 113

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 113. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten, maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen. 

Hallo, hoe is het? Hoe gaat dat met jou? Wat fijn dat je weer luistert, dat je hier bent. Ik kan niet anders zeggen met mij gaat het heel erg goed. Ik voel me zo lekker, voel me zo blij en dat creëer ik helemaal zelf met mijn gedachten...haha...Het zit niet in mijn omstandigheden, hoewel ik daarin niets te klagen heb, maar dat niets te klagen, dat Hollandse ik mag niet klagen, daar wil ik het nou juist het met jou over hebben. Waarom zou je niet mogen klagen? Wie zegt dat? Omdat anderen daar dan last van hebben? Is hun probleem...haha...Nee hoor, nee. Wacht even...overnieuw overnieuw. En ik laat de opname lekker doorlopen. 

Ik wil het met je hebben over een quote die ik tegenkwam van Eckhart Tolle en ik vind m prachtig. En hij laat een hele mooie Etensles zien en die wil ik met je delen. En indirect hangt dat wel samen met klagen. Dus ik zal allemaal voor je aan elkaar knopen. Het komt goed, komt goed. Luister. 

Dit is wat ik las. 

The best indicator of your level of consciousness is how you deal with lives challenges when they come. Through those challenges an already unconscious person tense to become more deeple unconsciousness and the conscious person more intensly conscious.

 Wat zegt de hij hier nu? Hij zegt daarmee dat de beste indicatie voor je niveau van bewustzijn is hoe je omgaat met uitdagingen in je leven. In een uitdaging zal iemand die onbewust leeft geneigd zijn om nog onbewuster te worden en iemand die bewust leeft juist intenser bewust willen worden. En dit alleen. Dat zegt alles, zegt alles over je relatie met eten en het overeten wat je doet. Laten we hier naar kijken en laat ik dit voor je uitpakken. 

Wat hij hier zegt, gaat in relatie tot overeten, over het niet willen voelen, eten om te vergeten. Dat is eigenlijk waar het verband wat hier gelegd wordt. Dus als je geneigd bent om lastige emoties te verdringen door iets te eten zodat je ze minder voelt en wilt kunnen afdwingen, wilt kunnen manipuleren hoe je je voelt, dan zal je natuurlijk, als je midden in een uitdaging zitten, je lastig vindt geneigd zijn om nog meer te gaan eten. Zodat je nog meer die lastige gevoelens kunt wegduwen. 

Om te kunnen stoppen met overeten kan je of heel erg hard proberen om geen uitdagingen te hebben. Dus zodra je een uitdaging tegenkomt in je leven, direct er alles aan doen om de oplossing voor elkaar te krijgen. Of iemand worden die in een uitdaging altijd kan voelen wat er te voelen valt en openstaat voor die ervaring. En ik ga daar een aantal inzichten over geven die je kunnen helpen om te zien hoe dat er in de praktijk, hoe je dat kan ervaren. 

In mijn programma maak ik je hier meester in, ik gaf er vanmorgen nog een les over en iedereen zat er zo'n goed in. Iedereen was aan het schrijven. Er werden prachtige vragen gesteld en we konden er echt met z'n allen een hele mooie strik omheen doen van: oké, dit is geland. Deze tool, dat voelen wat er te voelen valt, dat landt nu en dit is hoe ik dit toepas. In mijn programma rol ik de rode loper voor je uit en hoef je dit niet zelf uit te vinden of uit te vogelen. Je komt het bij mij leren en ontwikkelen. Ik heb daar een programma voor. Hier in de podcast wil ik je laten zien: waar praten we dan eigenlijk over? Als je dus stopt met overeten, dan word je iemand die altijd voelt wat er te voelen valt en dat niet weg duwt of manipuleert met eten. En ik wil je daar drie inzichten over geven. 

Hoe kan je nou aangehaakt raken, enthousiast worden over het idee van voelen wat er te voelen valt, want hé, ben je blij, opgewekt, geïnspireerd, leergierig, vrolijk, trots, dan wil je wel voelen wat er te voelen valt. Maar hoe doe je dat met al die momenten waarin je de kleine en grotere frustraties of stress horen van alledag kan voelen? Ik geloof dat het werk wat je daar doet, wat je daar in tegenkomt, jouw werk in de schaduw is. En wat ik daarmee bedoel is dat dit het werk is wat je doet, waar niemand getuige van is. Alleen jij. Jezelf gaan zien, daarin, in jouw werk in de schaduw. Jezelf daarin kunnen herkennen, opmerkzaam zijn dat dit jouw werk in de schaduw is, dat dit zo'n moment is van werk in de schaduw en jezelf daarin waarderen. Contact maken met jou en je laten weten dat je het herkent. Waardeert en getuige van wilt zijn. Dat. Is één van de rijkdommen van het voelen van ongemak. Wat het voor jou doet om in zo'n moment herkend te worden. En dat is niet wat ons wordt geleerd. De meeste van mijn klanten hebben thuis vroeger geleerd: hé, als je een probleem tegenkomt, moet je niet piepen. Stel je niet aan. Stroop je mouwen op en los het zo snel mogelijk op. En dus leren mijn klanten als kind: oh, ik moet nu niet naar mijn gevoel. Ik moet mijn ratio inzetten om zo snel mogelijk mijn oplossing te regelen. En niet piepen. Want dat is aanstellerij en niet functioneel. 

En hoewel ik kan zien dat daar waarde inzit. Productief zijn, opbouwend zijn, zoeken naar oplossingen absoluut als waardevol. Heb je nodig in je leven om te kunnen creëren wat je wil. Maar als jij daarin ontkend wordt in wat je voelt, stap je over jezelf heen, negeer je jezelf en dat vind je terug in het overeten wat je doet. En je zal daarin ook heel vaak tegenkomen dat dat waar je tegenaan loopt niet direct op te lossen is. Er zijn legio uitdagingen die helemaal niet eens van jou zijn, waar je geen controle over hebt. Als je kind door een moeilijke fase heen gaat, de verkeerde studie gekozen heeft, niet weet wat hij of zij wil en hoe daarmee om te gaan. Als het uit is met die ene liefde, die liefde onbeantwoord blijft en ineens even wegzakken in: ik ben niet geliefd en dit komt nooit meer goed. Je kan niet afdwingen dat je kind zich lekker voelt en direct aanhaakt op het idee: hé, er is nog meer vis in de zee. Ik weet nog van mijn eigen liefdesverdriet, dat genoeg vriendinnen dat tegen mij konden zeggen. Nee, ik wilde die ene vis en dat was het...haha...En dit kwam nooit meer goed. Toch? Kan jij ook van jezelf herkennen. 

Bijvoorbeeld, je baan staat misschien op de tocht, er komt een sanering in de organisatie, in het bedrijf en je weet niet of jij boventallig bent en je bent in het ongewisse. Dat laat zich niet oplossen in dat moment. En het idee van jezelf opnieuw uitvinden, een andere baan zoeken, daar heb je even wat stappen voor nodig om daar enthousiast je schouders onder te zetten. Dus niet piepen is hier niet handig. En als je het bestempelt als gepiep, dan overeet je. Want ergens heb je een uitlaatklep nodig. En wat we vaak doen is dit niet herkennen en alleen maar denken: oké, ik moet gewoon zo gauw mogelijk weten waar ik aan toe ben. Wanneer wordt duidelijk? Wat laat personeelszaken weten? Wat laat de HR weten? Wanneer weet ik of mijn baan nog heb? Of ik bij de groep hoor, of ik eruit moet of niet? En daar dan over piekeren en van wakker liggen en overeten, want je bent in het ongewisse. Als nou maar eerst dit achter de rug is, dan kan ik anders met eten omgaan. Heb je dat wel eens gedacht? Herken je die gedachte? Als we nou maar eerste verbouwing achter de rug hebben. Als hij nou maar over is naar het volgende jaar, als hij het examen maar gehaald heeft. Want dan wordt hij weer blij en dan wordt het weer gezellig in huis. Maar deze stress, ik kan het er nu niet bij hebben. Het is nu allemaal even te veel. Als ik nou maar eerst de uitslag heb van de dokter. 

Er zijn zoveel omstandigheden in je leven waar je geen controle over hebt. En dit zijn nu grote dingen waar ik het over heb. Een diagnose, je baan, je kind. Maar dan zijn er nog al die kleine dingen. Meer e-mails binnenkrijgen dan jij in de tijd die je daarvoor had geblokt kan beantwoorden. In de wacht zitten, aan de telefoon om iets geregeld te krijgen. Dingen die net even anders lopen dan je ze had ingepland. Iets wat niet doorgaat, waar je op had verheugd. Kleine dingen van alledag die je ook raken, waar je ook iets bij voelt en die ook niet in dat moment oplosbaar zijn. Hier zult je vaak genoeg in kunnen ontdekken dat er meerdere dingen tegelijk gebeuren die jou raken en waar jij, als je daarvoor kiest, kan besluiten dat dit zo'n moment in de schaduw is waarin je normaal gesproken zou gaan eten, over jezelf heen stapt en nu besluit om jezelf daarin te zien en te waarderen. 

Ah, ik zie je. Ik waardeer je. Ik zie het. Je bent geraakt, je voelt nu veel. Wow! Ben ik trots op ja. Wat ben ik trots op dit moment wat ik hier nu voor je vang, waar ik je nu in zie en jou getuige in ben. 

Het tweede inzicht wat ik je wil geven gaat over onvoorwaardelijke support die je aan jezelf kan geven, ongeacht de uitkomst van de dingen die je doet. Zodra jouw support, voor jezelf onvoorwaardelijk wordt en altijd een gegeven is, ongeacht de dingen die jou lukken of niet lukken, de prestaties die je levert, de verwachtingen die je van jezelf hebt of die de omgeving van je heeft. Ongeacht wat jou daarin wel of niet lukt, als je altijd kan rekenen op jouw onvoorwaardelijke support daarin, dan wordt je leven heel erg veilig en wordt de relatie met jezelf veilig, want je wordt niet meer afgewezen door jou. Als je je deadlines niet haalt. Als je je fouten hebt gemaakt. Als je hebt gesnauwd terwijl je dat eigenlijk niet wil. Als je iets niet durft waarvan je vindt dat je het zou moeten durven. Als je hiernaar gaat kijken en gaat onderzoeken waar de relatie met jou zelf nog niet onvoorwaardelijk is. Waar jij jezelf afwijst als je niet aan je verwachtingen kan voldoen. Als je dat opruimt en voor onvoorwaardelijke support kiest, terwijl je dan misschien nog steeds iemand wilt worden die dat ene ding wel durft, die dat ene ding wel kan, die deze ontwikkeling wel voor elkaar krijgt. Die niet meer overeet, wel op tijd haar werk af heeft die wel iets durft, wat je nu nog niet durft. 

Als je daar in onvoorwaardelijk door jezelf gesteund wordt, altijd net zo lang totdat je het wel kan en misschien kan je het nooit. Misschien durf je het nooit. Misschien word jij dat nooit. Maar als die support daarin onvoorwaardelijk is en dus ook eindeloos geduldig en opbouwend, heeft dat invloed op jouw relatie met eten. Dan hoef je niet te eten om te vergeten. Dan hoef je niet te compenseren met eten. Je gaat dat merken. 

En het derde stuk wat ik je wil laten zien is wat er voor je veranderd op het moment dat je hier in het moment, observeert wat je denkt en wat je voelt. Als je in een verhaal zit, dus we praten over het tegenkomen van uitdagingen in je leven en je zit in een uitdaging. Dan is er altijd een verhaal in je hoofd actief over wat je anders zou willen dan de werkelijkheid van dat moment. Waarom je dat wél? Waarom je het als een probleem ervaart? Alle spookfantasieën over wat er mis kan gaan en kan gaan gebeuren als het niet gaat lukken. Waarom het eerder niet is gelukt en hoe het moet gaan lukken? Zodra je naar dat verhaal kijkt in plaats van er alleen maar in opgaat, maar jezelf observeert in het beleven van dat verhaal en het dus kan herkennen als een verhaal in je hoofd, ontstaat er afstand tussen jou en het verhaal. En dat maakt dat de scherpte van de beleving het effect ervan kleiner wordt. 

Ons brein kan bijna geen onderscheid maken tussen fantasie en werkelijkheid. En omdat ons brein continue verhalen bedenkt over wat er gaat gebeuren in de toekomst, wat er eerder is gebeurd in het verleden en welke betekenis dat heeft. Als dat een negatieve, pijnlijke betekenis is en jij gaat daarin op, je bent ingezogen in dat verhaal en je daar niet van bewust dat je helemaal in die negatieve toekomst bent ingezogen, doet dat meer pijn, voel je daar meer bij dan wanneer je ziet: oh, wacht even, ik zit helemaal in een negatieve fantasie in mijn hoofd over de toekomst, over wat er nu mis kan gaan. En zodra je dat herkent en jezelf kan observeren in het beleven van die fantasie, wordt die minder scherp. 

Hiermee zou je kunnen zeggen, met deze drie dingen. De observant kunnen zijn van de verhalen in je hoofd. Onvoorwaardelijk jezelf support geven in alles wat je beleeft en jezelf kunnen herkennen en waarderen in jouw schaduwmomenten. Deze drie bij elkaar maken dat je de waarde gaat zien van jouw moeilijke momenten en daar dan juist bij wil zijn in plaats van ervan wegvluchten. Als je eenmaal aan deze kant van dit besef staat, als je ingekocht bent op dit besef, zal je motiveren om de vaardigheid te ontwikkelen om bij je moeilijke momenten te blijven in plaats van ervan weg te willen vluchten. En je gaat daarmee in de ontwikkeling daarvan een tegengestelde beweging maken. 

Daar waar we pijn voelen, is onze reflex om er juist altijd vandaan te willen en overeten helpt je er vandaan. Tijdelijk, maar op dat moment leidt het je even af. Dus dat reflex om bij pijn, bij ongemak om daarvandaan te willen, dat is er. Als je dan ook nog eens verteld dat problemen er zijn om op te lossen en je dus geleerd is om in je hoofd te gaan zitten, rationeel te worden, zodra je het moeilijk hebt. Of je verteld is dat je je aanstelt als je open gaat staan voor wat je voelt op die momenten, dan zal dat reflex het steeds van je winnen. En je eet om te vergeten. Of je eet om te belonen dat het zo'n lastige dag was en nu is het jouw tijd en mag je genieten en nu heb je recht op gezelligheid. En dus eet je ter compensatie. 

Dus kijk eens naar deze quote van Eckart, de beste indicatie voor je niveau van bewustzijn is hoe je omgaat met de uitdagingen in je leven. In een uitdaging zal iemand die onbewust leeft, geneigd zijn om nog dieper onbewust te worden en iemand die bewust leeft er juist voor kiezen om intensiever bewust te worden. En om dus in een lastig moment juist naar jezelf toe te bewegen in plaats van er vandaan te gaan, zal je aan jezelf moeten verkopen wat er zo waardevol aan is om juist bewuster te worden in een lastig moment dan uit te willen checken en te willen verdwijnen. Of heel hard gaan hollen om zo snel mogelijk de oplossing te kunnen forceren. 

Mijn kind wordt gepest. Ik ga meteen op hoge poten naar school en ik ga ervoor zorgen dat de juf nu dit dat.…Ik ga die ouders bellen. Zorgen dat nu ogenblikkelijk dit dat.…Oh, mijn kind is niet uitgenodigd voor een partijtje. Dan gaan wij nu vanmiddag meteen een feestmiddag inplannen. Als je altijd direct probeert om op te lossen wat ongemakkelijk voelt...Je hoort het alleen al om de manier waarop ik het zeg, mis je al deze prachtige kansen. Toevallig hadden we vanmorgen in de les een mooie casus over ouderschap en keken we hier naar en hoe je omwille van het niet willen voelen van het ongemak waar je kind doorheen gaat, probeer je je kind weer zo snel mogelijk happy te krijgen in plaats van getuige te willen zijn van jouw schaduwmoment. Van de pijn die je waarneemt bij je kind en de pijn die jij daar zelf bij voelt. Dus aan jezelf kunnen verkopen wat de waarde is van intensiever bewustzijn in lastige momenten is je ticket uit je strijd met eten en de vaardigheid die jou zo slank maakte als je wil. Je kan zo slank worden als jij wil. En dit is de vaardigheid die daar tegenover staat. Dit is de vaardigheid die je wil ontwikkelen in jezelf en waar je jezelf op wilt kunnen inkopen. 

En dat fiks je niet, met een dieet op wilskracht, met punten met calorieën tellen, met wegen met meten. 

Dit is een ontwikkeling die je doormaakt. En als je nu hoort wat ik je vertel en het landt en je ziet het en je denkt: oh maar wacht even. Dan heb ik dus veel meer in handen dan alleen maar een dunner lijf. Dan heb ik ook een rijker leven, een onafhankelijker leven. Want dan word ik iemand die altijd kan voelen wat er te voelen valt. En al die voorbeelden die we nu net besproken hebben. Daarvan kan ik zien, die blijven een leven lang voorbij komen. Daar valt niet tegenop te oplossen. Dan ben ik meer in stress, aan het jagen op het kunnen controleren van mijn leven, dan aanwezig zijn voor dat leven en de kans benutten om mezelf onvoorwaardelijk support te geven in alles wat ik voel. Mezelf te kunnen waarderen en getuige te zijn van de momenten waarop het schuurt, ik schuur met mijn eigen leven. En de vaardigheid te kunnen ontwikkelen van een observant zijn van al die verhalen in mijn hoofd. Want dat is wat een brein doet. Dat is het verschil tussen ons en dieren. Wij kunnen projecties loslaten op de toekomst en rumineren over het verleden en het verleden gebruik om een voorspelling over de toekomst te doen. En we kunnen daar in die fantasie zo opgaan dat dat brein alle stress en alle hormonen aanmaakt die reageren op die fantasie, alsof die werkelijkheid er nu is. 

Dit ontwikkelen maakt je niet alleen zo slank als je wil, maar ook meester in de kunst van het leven. Het maakt jou vaardig in de kunst van het leven en dat maakt je leven rijker. Dus als je dit wil, dan heb ik daar de tools en het huiswerk voor. Ik heb daar de oefeningen voor. Dit is wat je bij mij komt halen. Weet dat dat er is en ik denk dat ik met deze drie inzichten je in ieder geval heb laten zien wat er voor je mogelijk is. En misschien kun je daar ook zelf al stappen in zetten en ernaar kijken en mee experimenteren. Samen is het leuker. Dat is wel wat ik ervaar en wat mijn klanten ervaren om het in die momenten met elkaar te kunnen bestuderen en ernaar te kunnen kijken. Met de tools die daarvoor zijn. Oké genoeg met de pitch! Je weet het en ik wens je een hele mooie dag, een hele fijne dag en ik ben er volgende week weer. Tot dan.