Afl. 72 Honger toelaten

Veel van mijn cliënten hebben last van weerstand tegen het voelen van honger. Ze blijven deze het liefst altijd een paar stappen voor. Maar als je wilt afvallen zal je honger moeten toelaten, pas dan kan je lichaam opgeslagen reserves benutten.

Als klein kind vond je het voelen van honger waarschijnlijk geen enkel probleem. Wat is daarin veranderd en hoe kan je deze natuurlijke sensatie opnieuw verwelkomen in je lichaam?

Ik bespreek dit onderwerp in de aflevering en maak daarbij onderscheid tussen honger en schijnhonger. Een daadwerkelijke behoefte aan brandstof in je lichaam voelt anders dan alleen zin hebben in eten. Zodra je dit verschil kan opmerken kom je al een stap verder.

Door je angst voor honger los te laten en hierin samen te werken met je lichaam kan je vrijwel ongemerkt afvallen en meer zorgeloosheid ervaren rond eten.

Luister naar de podcast

Wat je ontdekt:

• Wat de sensatie van honger is.
• Wat het verschil is tussen honger en schijnhonger.
• Waarom honger soms zo beladen raakt en je dit wilt overwinnen.

Transcript Afl. 72

 Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 72.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het met jou?

Gaat het goed met je? Zorg je goed voor je gedachten? Ik hoop het. Met mij gaat het super. Ik kan niet anders zeggen echt. Het gaat zo lekker met mij. Ik heb zoveel energie. En ik moest daardoor denken aan vitaliteit en wat het eigenlijk betekent. Wat betekent het nou voor mij? En wat ik herken en me heel bewust van ben, is dat vitaliteit zich laat zien als een totaalpakket. Het is niet alleen dat je heel veel energie hebt, hé. Ik kan echt op de fiets een sprintje trekken om het rode stoplicht nog te halen.

Ik heb altijd reserves. Als ik 's ochtends wakker wordt, dan ben ik gewoon meteen wakker en klaar om te gaan. Ik hoef niet op gang te komen, dus er is heel veel energie in mij. Ik merk ook dat ik heel veel werk kan verzetten. Echt belachelijk. En dan nog ben ik klaar om te gaan. Dus er zit inderdaad gewoon heel veel energie in mij.

Maar...het is ook meer kick.

Een energie die zit in mijn denken en in mijn gevoel. Ik merk dat ik door mijn vitaliteit mij heel goed kan concentreren, dus mijn brein functioneert uitstekend. Maar ik merk ook dat ik daardoor een optimisme heb en een mentale weerbaarheid en emotionele weerbaarheid waar mijn levenslust, mijn levenssap ook helemaal in gaat zitten. Dus het zit echt op alle niveaus. Als dingen niet helemaal gaan zoals ik wil. Of er gebeuren onverwachte dingen, dingen mislukken en die gebeuren ook in mijn leven. Dan merk ik dat ik dat heel goed kan hebben, omdat ik die levenslust die in mij zit. Die vitaliteit. Die maakt me gewoon weerbaarder. Dus ik veer makkelijk terug en dingen komen niet zo heel erg hard binnen. En daarbij is mijn basale optimisme groot.

Nou, ik tekende ervoor...haha...Ontzettend fijn gevoel. Heel rijk voel ik me daardoor door al die levenslust, doordat het zo bruist in mij.

En je kan je voorstellen dat als je dat hebt op alle niveaus: mentaal, emotioneel en fysiek, dat je heel erg graag daar wilt blijven op die plek. En dat maakt het ook stukken makkelijker om steeds keuzes te maken die die vitaliteit ondersteunen. Dus het is een fijne flow waarvan je denkt: oh ja, laat dit nog even duren. Hier wil ik blijven. Dit. Dit is zo waardevol. Dit is zo fijn. Dit brengt me zo veel. Dat ik met liefde en met plezier de inspanningen lever om goed voor mezelf te zorgen.

En dat doe ik natuurlijk in hoe ik eet en hoe ik slaap, in hoe ik drink. Maar ook zeker in het gedachtenwerk wat ik doe. En daarmee is het bijna een systeem geworden wat zichzelf steeds aan de gang houdt. Heerlijk om zo vitaal te zijn, om zo te bruisen en zo te kunnen genieten van alle levenslust in mij.

Ik ben levenslustig...belachelijk hoeveel energie ik heb voor een vrouw van mijn leeftijd en ik vertel je dit niet om op te scheppen, maar om je te laten zien wat er voor je mogelijk is.

Van middelbare leeftijd zijn wil helemaal niet betekenen dat je dan niet aan als een vrolijke stuiterbal door je leven kan gaan. En dat laat natuurlijk onverlet dat er dingen kunnen gebeuren die je pijn doen en waar je verdriet over hebt of die je lastig vindt. Maar het is de weerbaarheid, de veerkracht waarmee je daar ook weer van terug kan stuiteren. En dat vind ik fantastisch. Dat vind ik echt van grote waarde.

En in deze aflevering wil ik je helpen om een stap te kunnen zetten in de richting van die vitaliteit door het eens met je te hebben over honger.

Hmmm..ben je nog vertrouwd met jouw hongergevoel? Weet je nog hoe het voelt? En ben je bereid om het toe te laten? Of loop je er eigenlijk altijd met een paar stappen op vooruit? Ben je eigen honger altijd een paar stappen voor en wil je hem altijd zo goed mogelijk zien te vermijden?

Het is belangrijk dat we hiernaar kijken, want overgewicht ontstaat doordat je meer energie tot je neemt dan je lichaam nodig heeft. En om overtollige energie weer kwijt te kunnen raken, moet je je lichaam de kans geven om het te kunnen benutten. En je lichaam kan je reserves niet benutten als jij het niet de kans geeft om behoefte te hebben aan energie. En die behoefte aan energie die zal je pas waarnemen, die is pas aan de hand als je een hongerprikkel voelt.

Dus hoe graag je ook wilt afvallen als je tegelijkertijd als de dood bent om honger te voelen en daar direct van schrikt en je er naar bij voelt, dan wil je hier dus een stap in gaan zetten en een ontwikkeling in doormaken.

Dus laten we daarnaar kijken. En laten we dan eens beginnen bij de vraag: wat is nou eigenlijk de sensatie van honger? Hoe weet je wanneer je lichaam behoefte heeft aan brandstof, want er is zoiets als zin hebben in eten. Of daadwerkelijk een behoefte voelen aan brandstof. Een hongerprikkel voelen. Dat zijn twee verschillende dingen.

Honger, een behoefte voelen aan brandstof is een sensatie die je in je maagstreek waarneemt. Daar begint het, daar begint de prikkel. En je voelt daar een hol gevoel, een leeg gevoel of een wat een krampend gevoel. Een samentrekkend gevoel van de maag die zegt: hé, ik heb wat van je nodig. En vandaar uit word je je dan bewust. Neem je een prikkelbaar waar en voel: oh wacht even, ik geloof dat ik wat moet gaan eten. Ik begin trek te krijgen. Dat is je hongerprikkel.

Nu is er ook zoiets wat ik schijnhonger noem. Soms noem ik het schijnhonger. En dat is een zin hebben in eten waarbij je kan voelen dat je maag eigenlijk nergens om vraagt. En dat zin hebben in eten dat kan voelen als een soort van onrust. Je denkt aan eten. Je loopt een beetje te zoeken naar eten. Je kijkt in de kastjes, maar tegelijkertijd weet je dat je naar iets zoekt wat daar eigenlijk niet echt staat. En het is een wat vervelend, ongemakkelijk, onrustig gevoel in jou.

En dan kan het zelfs zo zijn dat je nog maar net gegeten hebt.

Dus je hebt misschien een heel bord pasta op of net een aantal boterhammen gegeten. En toch loop je daar ineens zowat ongemakkelijk in je keukenkastjes te kijken. En je wil nog iets, maar je weet eigenlijk niet echt wat. Dit is een vorm van schijnhonger die niet betekent dat je lichaam brandstof van je nodig heeft, maar mogelijk een signaal is dat je hormonen wat in de war zijn.

En die hormonale disbalans die gaande is, die doet jou verlangen naar eten en zoeken naar iets. Maar honger heb je niet.

Dus zolang je dat holle gevoel in je maag niet kan waarnemen en er geen lichte samentrekkende beweging is daar, dan is het geen behoefte aan brandstof.

Een andere vorm van schijnhonger is een verlangen naar eten in reactie op een emotie die je niet wil voelen. Een emotie waar je vandaan wil. En als je net zoals ik in het verleden heel vaak bent gaan eten omdat je iets niet wilde voelen. Dan kan je brein daar zo efficiënt op leren reageren omdat het weet dat je dan altijd gaat eten, dat het jouw bewustzijn van die emotie helemaal overslaat en je alleen nog maar een prikkel, een dopamine prikkel stuurt die jou doet denken aan eten en verlangen naar eten. Maar waar het vandaan komt, dat weet je niet.

Je was net met iets bezig en het volgende moment dacht je ineens: en nu wil ik drop...haha...dat.. Dat het zo plotseling invalt. En dan is er mogelijk sprake van een emotie waar je liever geen contact mee wilt maken en jouw brein kiest de korte route, kiest de sluiproute en stuurt je gewoon alleen maar het verlangen naar eten, de prikkel om te verlangen naar eten.

Nou, je kan je voorstellen dat als je je eigen honger liever niet wilt voelen of je veel last hebt van schijnhonger, dan kom je niet toe aan afvallen. En dus is het belangrijk dat je gaat herkennen wanneer je daadwerkelijk een behoefte hebt aan brandstof of wanneer er sprake is van een zin hebben in eten zonder dat er een behoefte is aan voedsel van jouw lichaam.

Hier word je je het beste bewust van door te gaan onderzoeken hoe het voelt om die honger weer toe te laten. Echt daadwerkelijk te wachten op dat signaal in je maagstreek. En daarvoor heb je misschien wat hobbels te overwinnen.

Want als je een aantal keer bent afgevallen door calorierestrictie toe te passen en je wist jezelf daar niet goed mentaal in te begeleiden en je deed dat op wilskracht, dan kan dat een hele nare ervaring voor je zijn geweest. Zeker als je dat hebt gedaan, terwijl je lichaam ook nog in de groei was.

Ik heb als tiener meerdere keren een crashdieet gevolgd. Dat waren zelfbedachte ideeën waarbij ik echt heb gehongerd. Ik heb echt liggen rillen van de honger in mijn bed. En dat was een bijna traumatische ervaring. In elk geval heeft mijn brein erop gereageerd door enorm te gaan fixeren op voedsel. Het stuurde mij continu prikkels van verlangen aan eten en ik dacht aldoor aan eten. Ik rook eten veel sterker en de dagen duurde lang, laat ik het zo zeggen.

Die kilo's die ik wilde afvallen. Ik kon ze er wel afkijken, want het was verschrikkelijk om die honger te voelen en niet te mogen eten.

Als je dat maar vaak genoeg hebt gedaan, wil je het op een gegeven moment echt nooit meer. Dan gruwel je al bij de gedachte. En als je dan bijvoorbeeld met jezelf afspreekt: oké, vanaf maandag ga ik...en dan heb je weer een idee in je hoofd over hoe je wilt afvallen. En dan merk je dat je gewoon vanaf vrijdag dat hele weekend als een malle loopt te eten. In aanloop op de schaarste die gaat komen. En mogelijk heb je dan net zoals ik, toen ik een helder moment had waarop je denkt: wacht even, ik ben nu eigenlijk iets heel erg raars aan het doen. Ik ben aan het eten voor de honger die komen gaat.

En hoe kan ik afvallen als ik nu voor vijf dagen aan voedsel naar binnen aan het proppen ben? Waar ben ik nou eenmaal mee bezig? Wat is dit voor rare reactie op mijn voornemen om vanaf maandag te gaan afvallen.

Heel vaak als mensen aan mijn programma beginnen ook, zeggen ze: oh die laatste weken voor de start van het programma waren verschrikkelijk, want ik merkte gewoon dat ik veel meer begon te eten, toch een beetje uit angst dat we gaan afvallen en dat er dus restrictie gaat komen en dat we toch weer op een soort van wilskracht iets gaan afdwingen bij onszelf. En ik zat alweer helemaal in die reactie daarop. Ik was aan het anticiperen daarop.

Nou, gelukkig is dat helemaal niet wat we gaan doen, omdat je anders alleen maar meer creëert van hetzelfde. Dus dat duurzame afvallen, dat pakken we heel anders aan in mijn programma. Maar dat is wel vaak waar mijn klanten mee binnenkomen. Dus zijn ze blij dat het programma dan eindelijk begonnen is omdat het zo in ze opliep van binnen dat verlangen naar eten.

Wat kan je hier nou mee?

Ik wil je even mee terug nemen naar de tijd die jij waarschijnlijk wel ooit hebt gekend als klein kind, toen je nog helemaal niet nadacht over honger. Als klein kind kwam honger vaak ongemerkt in je op. Ik noem het hier maar even ongemerkte honger. Je had regelmatig ongemerkte honger. Als klein kind ging je op in je spel. Je leefde in jouw heerlijke kinderbubbel. Je bouwde hutten. Je speelde verstoppertje. Je maakte tekeningen. Je was niet bezig met eten. In die zin. Je probeerde niet te anticiperen op honger.

En wat zo leuk is altijd als je naar kleutertjes kijkt, dan kan je dat ook zien. Je kan zien dat ze in de kinderbijbel leven, want jij ziet van een afstandje al: ze moet plassen of hij moet plassen. Ze zitten te wiebelen en vouwen hun benen over elkaar. Maar ze gaat zo op in hun spel dat ze niet willen weten dat ze moeten plassen. Maar dan komt daar toch dat moment dat er natuurlijk geen houden meer aan is en dan ineens springen ze op: aaaah, ik moet naar de wc en dan hollen ze snel naar de wc om te plassen.

Nou, datzelfde doen ze ook met honger. Ze voelen wel die hongerprikkel maar ze willen het helemaal niet weten, want ze zijn zo lekker bezig met wat ze aan het doen zijn dat ze uiteindelijk moeten toegeven omdat die prikkels zo krachtig wordt dat ze dan in de ééns dus inderdaad alles uit hun handjes laten vallen en een volwassene opzoeken en zeggen: mag ik wat eten, ik heb honger. En dan hebben ze dus ook echt inderdaad zo'n heerlijke hongerklap en grote trek. Stevige trek.

Nou, die ongemerkte honger, die ben jij ergens kwijtgeraakt. Door het volgen van die crash diëten. Door dat gaan denken aan eten in termen van nu moet het, nu mag het. Nu mag het niet meer. Dit is wat ik hebben mag, maar dit is wat ik niet mag hebben. Laat ik maar alvast eten, want straks kan ik niet meer eten. Heb ik wel iets bij me voor als ik straks misschien honger heb, zal ik het anders nu maar alvast eten.

Je bent zo in je hoofd gaan zitten als het op eten aankomt, dat je niet meer naar je lichaam luistert.

En om af te vallen wil je je lichaam de leiding kunnen geven. Je wilt dus eigenlijk terug kunnen gaan naar jouw ongemerkte honger. Niet meer zo anticiperen en nadenken over jouw spanning voor honger, maar gewoon je leven leiden.

Overgaan tot de orde van de dag, jouw dingen doen en je lichaam de kans geven om haar eigen ding te kunnen doen. En als je lichaam zijn eigen ding kan doen, dan kan het prachtig werk voor je gaan verrichten. Heel veel achterstallig onderhoud gaan plegen.

Als je lang genoeg niet eet, kunnen beschadigde cellen opgeruimd worden. Er kunnen toxines opgeruimd worden. Schimmels worden bestreden. En...als de eerste hongerprikkel komt en jij bent die niet voor en je bent er ook niet als de kippen bij om jezelf meteen eten te geven, dan krijgt jouw lichaam van jou de kans om naar de voorraadkast te lopen en er zelf even wat uit te pakken. En dat zijn jouw reserves. En dat is natuurlijk als je van je overgewicht af wilt, iets heel erg mooi. Jouw lichaam kan het dan gewoon voor je gaan oplossen dat overgewicht, dat hoef je niet eens te regelen. Je hoeft niet heel erg in je hoofd te gaan zitten daarvoor.

Wat je wil doen is teruggaan naar die relatie die je ooit als klein kind met eten had. En dat betekent dat je niet anticipeerde op je honger. Je was gewoon je ding aan het doen en honger kwam op een goed moment luid en duidelijk voorbij. En tegen de tijd dat het luid en duidelijk is, heeft jouw lichaam ook de kans om zelf iets uit de voorraadkast te pakken. En het leuke is ook misschien, heb je dat ook wel eens meegemaakt, dat als je een hongerprikkel voelt, en dan is die nog niet eens zo heel erg sterk, maar je voelt dat je trek krijgt, en je laat het gaan omdat je nog even iets wat afmaken of omdat je hebt bedacht: oh, maar ik heb zo'n zin in een salade met pijnboompitjes, geroosterde pijnboompitjes en ik heb geen pijnboompitjes in huis en ik wil hem echt helemaal naar mijn zin maken. Dus ik ga nu eerst naar de supermarkt.

En je gaat naar de supermarkt en je moet eerst even je tas verzamelen. Dan gaat je telefoon misschien nog. Je regelt nog wat. Voordat je de deur uit bent en naar de supermarkt bent en weer thuis bent, is er inmiddels zoveel tijd verstreken dat je hongerprikkel voorbij is. En dus heb je alle tijd om die salade te gaan maken. En misschien komt er nog een ander klusje tussendoor en op goed moment komt die hongerprikkel weer bij je terug en dit keer sterker. In die tussentijd heeft jouw lichaam jouw reserves al kunnen benutten. En dat is zo mooi van het samenwerken met je lichaam. Dus hoe meer jij je lichaam de leiding geeft, ruimte creëert en ongemerkt de honger toelaat in je leven, hoe gemakkelijker dat afvallen gaat en hoe minder jij daar bewust mee bezig hoeft te zijn.

En dat betekent dat je de gedachte waarmee je jouw honger omkleed wilt gaan begeleiden. Want als je in reactie op die crash diëten of in reactie op bepaalde ideeën over wanneer je hoort te eten, je eigen honger voor blijft, gaat het afvallen niet lukken.

Je hebt dus nieuwe gedachten nodig.

Gedachten zoals: oh, straks heb ik honger en dat vind ik afschuwelijk. Daar kan ik niet tegen. Of dan word ik onwel. Misschien word ik misselijk. Zo kan ik mijn werk niet doen. Dat gaat helemaal mis.

Dat is drama en dat helpt je niet.

En als klein kind had je deze gedachte niet.

Ja, dus hou je vast aan dat idee dat je ooit gewoon ongemerkte honger kon hebben. En dat was helemaal geen enkel probleem. En toen was je waarschijnlijk fysiek nog actiever dan nu. Dus als ze toen geen probleem voor je lichaam was, terwijl je lichaam ook nog in de groei was. Dus het had heel veel energie van je nodig en je spendeerde veel energie met spelen. Waarom zou het dan nu wel een probleem zijn?

Dat is het natuurlijk niet voor je lichaam. En anders hadden we ook de oertijd niet kunnen overleven als we altijd drie maaltijden en twee tussendoortjes nodig hadden gehad.

Sorry, ik kan de savannen niet oversteken. Ik heb geen energy bar bij me...haha..

Dan hadden we die tijd niet overleefd.

Dus, je wilt je honger met andere gedachten gaan omkleden en teruggaan naar het idee dat jouw lichaam daar uitstekend mee overweg kan. En sterker nog, je geeft je lichaam daar een groot geschenk mee omdat het dat achterstallig onderhoud kan verrichten en het kan bij de voorraadkast. En het is zo fijn voor je als je je reserves kunt benutten. Mogelijk vind jij het zelf ook mooier als je minder reserves bij je draagt. Ja, dus je lichaam is er blij mee. Jij hebt minder ballast bij je. Je vindt het mooier en als klein kind was het geen enkel issue in je leven.

Dus denk hier eens over na en onderzoek de huidige betekenis die je aan honger geeft. Waarom ben je het altijd twee stappen voor? Wat zijn jouw argumenten? Wat zijn jouw redenen? Gaat die onderzoeken. Kijk of ze je helpen. Of ze het resultaat in je leven creëren, waar je naar verlangt, wat je wilt.

En als dat niet het resultaat is waar je naar verlangt, verander dan jouw ideeën over honger.

Dat is hier de eyeopeners en zoek naar een nieuwe betekenis voor jou honger, zodat je terug kan naar ongemerkte honger. Je lichaam bij de voorraadkast kan en ga jij voorbij kan komen aan al jouw eerdere negatieve ervaringen met honger. Ja, want die liggen in het verleden. En zo hoef je jouw honger niet te beleven.

Oké, ik ben er volgende week weer. En als je interesse hebt in het ontwikkelen van een fijne relatie met eten en wilt weten hoe je jouw strijd met eten kan oplossen en hoe je het gedachtenwerk kunt gaan doen om een andere betekenis te geven aan honger, dan is een eerste stap daarvoor altijd mijn workshop. Die kan je volgen op 20 maart. Zaterdag 20 maart.

Je kan je aanmelden voor de workshop op mijn website via etenslessen.com.

En ja, ik wens je een prachtige week tot gauw. Bye.