Afl. 181 Het misverstand over wilskracht en afvallen

 ‘Je moet het gewoon graag genoeg willen’ is de algemene opvatting over gewichtsverlies. Waarom dit idee niet klopt bespreek ik in deze les. Het is belangrijk dat je begrijpt hoe wilskracht werkt in relatie tot gewichtsverlies, zodat je afvallen gemakkelijker kan maken, maar ook om te voorkomen dat je gelooft dat het jou misschien aan wilskracht ontbreekt.

Ik vertel je precies waar het misverstand zit en hoe je gewicht verliest zonder gevecht op wilskracht.

Wat je ontdekt: 

• Wat wilskracht is.

• Hoe wilskracht werkt in relatie tot afvallen.

• Hoe je afvallen gemakkelijker maakt.

Transcript Afl. 181

Je luistert naar haar Etenslessen de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 181. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ben je ook moe? Misschien stuiter jij van de energie. Ik ben echt moe, maar het is een hele lekkere vermoeidheid. Het is een mellow vermoeidheid en ik heb de laatste tijd mijn vermoeidheid geobserveerd, wat meer geobserveerd en gemerkt dat het eigenlijk een hele fijne sensatie is als je er geen één negatieve gedachten over hebt en niet denkt dat het een probleem is omdat je zoveel te doen hebt die dag. Als je geen last hebt van dat soort gedachten is het eigenlijk een hele fijne sensatie, want je lichaam is diep ontspannen. Je bent heel mellow en ik geniet ervan vandaag. Ik laat dat lekker door me heen gaan.

En waar ik moe van ben is de vierdaagse workshop die ik net heb afgerond. Ik gaf een workshop vierdaagse over afvallen zonder dieet. Die was fantastisch. De mensen die zich lieten coachen waren geweldig, echt fantastisch en de sessies waren daarmee heel erg waardevol voor iedereen die de coaching observeerde. De lessen die ik gaf waren super waardevol, dat heb je me ook laten weten. Dank je wel voor je spontane reactie daarop. En als je op mijn lijst staat dan kun je die workshops allemaal nog bekijken. Ze staan online en maak daar gebruik van. Je gaat er veel uithalen.

Ik nodig je ook uit om deel te nemen aan een Etenslessen. We zijn op dit moment geopend en op 12 april gaan we van start. 11 april sluit ik de deuren en op 12 april gaan we van start. Jouw fijne relatie met eten creëren, je strijd met eten oplossen en afvallen zonder dieet. We gaan voor jouw blijvende resultaat, blijvend gewichtsverlies en wat ik hier voor je wil doen in deze aflevering in aanloop ook naar onze start is kijken naar dat misverstand over wilskracht. Ik krijg daar ook tijdens de workshop wat vragen over en ik begrijp dat omdat wilskracht, ik zou bijna willen zeggen binnen dieetcultuur traditioneel verbonden is met afvallen. En dus wil ik hier in deze les voor je bespreken. Wat is wilskracht nou precies? Hoe interpreteren we wilskracht? Of zetten we wilskracht meestal in binnen het kader van afvallen? En hoe doe je dat binnen Etenslessen? Wat is het verschil daarin, het verschil daartussen en wat ik daarin boven wil laten drijven voor je is het misverstand hierover. Dus laten we dat samen uitpakken.

Wat is wilskracht? Wilskracht is energie. En in je brein werkt het als het ware als een soort reservoir. Als je uitgerust wakker wordt, dan is dat reservoir helemaal gevuld. En op het moment dat je een beslissing moet nemen dus een keuze moet maken, een inschatting maken doe ik dit of doe ik dat of doet niets. Zodra je een beslissing moet nemen of je emotioneel moet beheersen, wordt er wat energie aan dat reservoir onttrokken. En dus kan je je voorstellen dat als je veel beslissingen neemt en je je emotioneel veel moet beheersen, dat je snel door dat reservoir heen bent. Dus op dagen dat je heerlijk met een boekje op een tropisch strand aan zee ligt, in een hangmat, starend naar de wolken in de lucht die er misschien niet eens zijn. Dan wordt er niet zo veel energie aan dat reservoir onttrokken. Maar op t moment dat je door t verkeer gaat, misschien je kinderen ochtends de deur uit moet zien te krijgen en zelf allerlei beslissingen moet nemen in je werk, beslissingen moet nemen privé, dan wordt er een flink appèl gedaan op je wilskrachtreservoir. En als je ook nog veel geduld moet beoefenen tijdens vergaderingen of langdurige zoom sessies, dan zul je merken dat je daarna wat gaar bent. En als je dan langs de keuken loopt en daar ligt iets lekkers te knabbelen, dan kan je dat ineens in je mond hebben zitten en denken dat was niet mijn plan voor morgen.

En wat er speelt is dat je door je wilskracht heen bent. Je wilskrachtreservoir is als het ware uitgeput. En hoe relateren we dit nou meestal aan afvallen?

In de jaren tachtig en zeventig dat ik mijn moeder en oma hoorde praten over afvallen, dan was de gangbare terminologie altijd ik moet het zien vol te houden. Je moet het gewoon volhouden. Je moet het gewoon graag genoeg willen. En dat verwees dan naar die wilskracht. Dus waar ik mee opgroeide was het idee dat afvallen gewoon een kwestie is van het heel graag willen. Je moet het gewoon graag genoeg willen. Je zet door, je houdt vol en dus begin je op maandag en volg je een dieet. Je volgt een plan. En je houdt dat vol totdat je op je streefgewicht bent en elke verleiding die je tegenkomt om van dat plan af te wijken, die moet je op wilskracht zien te bedwingen. Kortom volhouden. Je doet het op wilskracht en je kan je voorstellen dat als jouw wilskrachtreservoir niet wordt uitgeput, als daar weinig gebruik van wordt gemaakt, dan is de kans dat je dit lukt groter dan wanneer er wel een flink beroep wordt gedaan op jouw wilskrachtreservoir.

En in dit deel van de wereld, met onze 24 uurseconomie en een telefoon, een smartphone misschien in je handen waar je doorheen scrolt en waarop je ziet dat er e-mails binnenkomen, wordt er veel meer, veel sneller gebruik gemaakt van jouw reserves in dat wilskrachtreservoir dan wanneer dat er allemaal niet zou zijn. Waarmee je dus zou kunnen zeggen hey, op dagen dat ik uitgerust ben en niet zoveel beslissingen hoeft te nemen en niet zoveel geduld hoeft te beoefenen, is de kans dat het mij lukt om me aan mijn plan te houden en een dieet te volgen groter dan op dagen waarop me dat niet lukt. En dat klopt. Die ervaring zal je ook hebben. Als mensen bij mij komen en zeggen ik ben helemaal klaar met dat diëten want het lukt me gewoon niet. En ze doen dan hun verslag naar hun ervaringen met het volgen van diëten. Dan kunnen ze iedere keer aanwijzen waar het misging, hoe ze probeerden om het terug te pakken, hoe vaak ze dat tegenkwamen en hoe vaak ze moesten terugpakken. Daar ging het mis. Daar liet ik de bal vallen, maar pakte hem weer terug. Ik verzamelde opnieuw moed en iedere keer dat ze dat moesten doen hadden ze een gebrek aan wilskracht op dat moment en zijn ze gezwicht voor de verleiding van eten, wat ze zichzelf kwalijk namen. Waarna ze probeerden de volgende dag opnieuw met een schone lei zich aan hun plan te houden. En iedere keer dat ze dat niet is gelukt, liep hun vertrouwen in zichzelf en dat dieet een deuk op. Totdat ze na verloop van tijd zeiden Ja, oké, weet je, wie hou ik je voor de gek? Het kaartenhuis is gewoon al drie keer in mekaar gestort. Het lukt me niet, ik geef het op.

En de conclusie die ze daarover trokken was misschien nou ja, met dat dieet was niet zo veel mis. Dat lag aan mij. Ik hield het gewoon niet genoeg vol. Ik hield het niet lang genoeg vol. Ik heb te weinig wilskracht. En dat idee, die gedachte is niet alleen heel pijnlijk, maar het klopt ook niet. Het is een misverstand. En als je dit misverstand niet herkent, kun je jouw zelfbeeld daarmee kleuren en gaan denken ik ben gewoon iemand met een gebrek aan wilskracht. En je kunt het ook nog aan mij zien, want ik ben te zwaar. Ik ben veel te zwaar. En mensen kunnen aan mij dus herkennen dat ik iemand ben met weinig wilskracht. En als je rondloopt met dat idee in je hoofd is dat natuurlijk ongelooflijk pijnlijk. Want elke kamer waar je binnenkomt, iedere keer als je je hand uitstrekt om jezelf voor te stellen, projecteer je op die ander, die persoon die je voor het eerst ontmoet, wat jouw eerste indruk is op hun, welke eerste indruk ze van jou hebben, welke indruk je daar maakt. En die indruk schat je in, is negatief. Ja, ze kleedt zich leuk aan, ziet er verzorgd uit, maar het is wel een dame met een gebrek aan wilskracht.

Da's jammer. Auw. Zie je hoe pijnlijk dat is? Geloof dit alsjeblieft niet over jezelf, want dat is niet waar. Het ontbreekt je niet aan wilskracht. Dit is een misverstand wat bestaat binnen de dieetcultuur. Maar het klopt niet. Jij beschikt over evenveel wilskracht als ieder ander. En je doet er alles aan om een controle te hebben over je reservoir door jezelf te focussen op dat dieet en hoe graag je het wilt volhouden en hoe gezond het voor je zal zijn als je dat doet en hoe trots je zal zijn als je dat lukt. En hoe goed je dan ook vindt dat je er uitziet. En als mensen je complimenten maken, als die eerste vijf kilo er af zijn en het ook begint op te vallen. Hoe meer je probeert je daar aan vast te klampen van oké, doorzetten nu, doorzetten nu.

Waar hier in aan voorbij wordt gegaan is dat de rede, de rede waarom je overgewicht ontwikkelde, niet wordt geadresseerd. Wat je aan het doen bent is niets anders dan symptoombestrijding. Overgewicht ontstaat door een overmatig verlangen naar eten en als er niet wordt gekeken naar dat verlangen waar dat door ontstaat, hoe je verlangen creëert, dan doe je niets anders dan het symptoom bestrijden. En de ene dag zal je dat beter lukken dan de andere, op dagen dat je uitgerust bent en jouw wilskrachtreservoir minder hard nodig hebt. Lukt je dat beter dan op dagen waarop dat niet zo is.

Maar het is een gebroken systeem, want je zal het de rest van je leven moeten blijven doen op deze manier. En dat is iets waar je vroeg of laat tegen in verzet komt omdat je denkt ik vind mijn leven zo niet leuk. Ik ben alleen maar bezig met volhouden. Elke dag is opnieuw opstaan, zuchtte. Nadenken. Hoe ging het gisteren? Hoe goed heb ik het gisteren volgehouden? Oké. Vandaag opnieuw. En als ik het gisteren had verpest, dan moet ik het vandaag beter doen. En als het gisteren goed ging, dan moet ik het vandaag continueren. Volhouden. Het is geen duurzaam model. Het is volkomen logisch dat je hier op leegloopt, dat het je ontmoedigt en dat je geen plezier hebt in jouw relatie met eten. En dat je uiteindelijk misschien zelfs besluit dan maar dik. Want dit is niet hoe ik wil leven. Dit is niet wie ik wil zijn. Dit is niet de kwaliteit die ik aan mijn leven wil geven. En ik ben het helemaal met je eens. Ik tekende hier ook niet op in, maar ik wilde ook niet steeds zwaarder blijven worden omdat dat niet goed voelde in mijn lichaam. Iedere keer als ik dan wilde bukken of even snel de trap op omdat ik de deur uit moest en boven nog iets was vergeten en ik kon voelen dat mijn lichaam moeite had met het dragen van dat overgewicht voelde ik maar dit is ook niet wat ik wil. En het lijkt alsof ik moet kiezen of ik zit in dat wilskracht gevecht van al door volhouden, volhouden, volhouden of ik word steeds zwaarder en in beide gevallen heb ik dan niet de resultaten in mijn relatie met eten waar ik blij mee ben.

Dus hoe kan dit anders?

En ik denk dat het creëren van een leven waarin je jouw wilskrachtreservoir niet zo hard nodig hebt, niet de juiste oplossing is. Wat ik veel interessanter voor je vind en waarvan ik heb gemerkt dat je daar een fantastische relatie met eten mee creëert en blijvend gewichtsverlies is het kijken naar verlangen. Hoe ontstaat mijn verlangen naar overeten? Waar gaat dat over? Wat kon mij dat vertellen? En op het moment dat je besluit dat je een geweldige relatie met eten wilt creëren, kan je daar de focus op leggen. En gaan onderzoeken hoe je jouw verlangen naar overeten verkleint. Want je hebt dat verlangen zelf gecreëerd. Dat je overmatig verlangen naar eten voelt, is niet jouw schuld. Het is wel jouw creatie.

Overeten is niet iets wat jij fout doet. Er is niets mis met jou. Je hebt alleen last van iets wat je nog onvoldoende begrijpt. En door eigenaarschap te nemen en alles, alle negativiteit eraf te halen, alle oordelen er af te halen maar te zien. Hey, ik heb niet een relatie met eten die ik wil en ik wil die relatie gaan begrijpen. Want ik verlang zo vaak naar eten. Ik verlang overmatig naar eten en het enige wat ik kan doen is dat op wilskracht zien te onderdrukken. En dat is geen duurzame aanpak. Dan vind ik mijn relatie met eten gewoon ook niet fijn. Ik verlies dan misschien wel gewicht of tijdelijk gewicht, maar het voelt niet goed wat ik aan het doen ben. Dus laat ik die relatie met eten die ik heb gaan begrijpen en onderzoeken hoe ik mijn verlangen naar overeten heb gecreëerd. Het is niet mijn schuld, maar wel mijn creatie. En dat betekent dat ik dus ook iets heel nieuws voor mezelf kan creëren. Als dit mijn creatie is, het overgewicht of het gevecht met eten, het continu verlangen naar overeten. Als dat mijn creatie is, kan ik ook besluiten dat ik iets anders wil creëren, iets moois. Iets waar ik me goed bij voel. Iets wat mij ondersteunt en wat mij ook ondersteunt op dagen dat er een enorm beroep wordt gedaan op mijn wilskrachtreservoir. Omdat ik het druk heb. Omdat er veel speelt in mijn privé leven. Omdat mijn kinderen ergens doorheen gaan. Omdat mijn baan op de tocht staat. Omdat één van mijn ouders ernstig ziek is en ik mantelzorg verleen. Bij die korte tijd dat we hier op aarde zijn, hoort dit allemaal bij onze menselijke ervaring. Je komt dat allemaal tegen en natuurlijk doet dat een beroep op je wilskrachtreservoir op het nemen van je beslissingen, op het beheersen van je emoties, op het begeleiden van jezelf. En je verdient een relatie met eten die jou daarin ondersteunt. En waar je niet al je wilskracht voor nodig moet hebben. Die wil je in kunnen zetten voor andere dingen. Dus hoe je daar komt, daar nieuwsgierig naar worden en onderzoeken hoe je jouw verlangen naar eten hebt gecreëerd en hoe de huidige creatie van jouw relatie met eten in elkaar steekt. Dat, dat is de duurzame weg. De weg die het allemaal voor je op z'n plaats kan laten vallen. En je verlangen naar overeten verkleinen maakt daar onderdeel van uit.

Want dit is het ding met wilskracht.

Je zal waarschijnlijk kunnen herkennen dat als je rijbewijs hebt en je rijdt auto, dat het dragen van je autogordel voor jou niet veel inspanning vereist. Het is iets wat je automatisch doet. Het is geautomatiseerd gedrag en je hoeft als je een volle dag voor de boeg hebt, je niet af te vragen gaat die auto gordel mij vandaag lukken? Heb ik genoeg wilskracht om die gordel om te gaan doen? Dat is geen issue voor je. Tandenpoetsen waarschijnlijk ook niet. Je hoeft daar niet over te piekeren. Gaat mij dag dat vandaag lukken? En dat is om een aantal redenen.

Waarom je poetst, weet je. Je weet waarom je je tanden poetst. Je weet waarom je dat wil. Je weet ook hoe je je tanden poetst, waarmee je je tanden poetst, in welke volgorde je je tanden poetst. Dat al die vragen daaromheen zijn beantwoord. En je bent gecommitteerd. En het is zo'n gewoonte geworden dat ook op drukke dagen waarin er veel speelt in jouw leven, waar je wilskracht voor nodig hebt, dit geen issue is. Zelden. Ik denk dat we allemaal wel eens een keer in zijn beland en dacht oh stik, ik ben vergeten om mijn tanden te poetsen. Ja, nu doe ik het niet meer. Als je dat zo geautomatiseerd hebt, dan is het omdat je weet waarom je je tanden wilt poetsen. En je hebt al helemaal uitgewerkt hoe je ze wilt poetsen, waarmee je ze wilt poetsen. En daarmee heb je het daarna tot een gewoonte gemaakt waar je niet meer over na hoeft te denken.

In jouw relatie met eten heb je dat werk nog niet gedaan. Je weet nog onvoldoende hoe je nou eigenlijk precies voor jezelf wilt zorgen. En als je dat wel weet waarom je dat nog niet lukt, Waarom jouw verlangens nog met elkaar conflicteren. Hier, in dat tandenpoetsen zit geen oppositie. Je hebt niet zoveel gedachten die jou verleiden om je tanden niet te poetsen. Als je de volgende dag keer bent wakker geworden zonder dat je je tanden had gepoetst ben je daar snel van genezen! Ja, hier zit niet zoveel oppositie in. Je wilt geen cariës. Je wilt dat je tandvlees gezond is. En de inspanning die je daarvoor moet leveren. Daar heb je ja tegen gezegd. Je bent gecommitteerd. Dit is wat je doet. Dus er zit niet zoveel verleiding in jouw tandenpoetsen routine om het niet te doen. En daarmee vraagt het niet zoveel van je wilskrachtreservoir.

Met eten heb je dat nog niet gecreëerd. In eten zit nog wel oppositie. Het deel van jou wat wil eten om te vergeten, Eten om te verdoven, eten om te vieren, om te belonen, om te genieten staat haaks op dat deel van jou wat misschien zegt ik wil puur en onbewerkt eten. Ik wil alleen eten als mijn lichaam om brandstof vraagt. Ik wil misschien wel eten voor mijn plezier, maar beperkt, want ik wil fit zijn, vitaal zijn. Ik wil dat dit kostbare lichaam. Ik heb er maar één. Ik kan geen ander lichaam krijgen. Ik wil dat het lang meegaat en ik wil dat de kwaliteit hoog is. Ik wil kunnen genieten van dit lichaam. Ik wil dat het goed functioneert en ik wil het ondersteunen in het uitvoeren van al zijn processen. Er is een deel van jou wat ontzettend graag goed voor jou wil zorgen en er is een deel van jou wat dat niet wil, wat een andere agenda heeft, andere gedachten op de voorgrond heeft staan namelijk, ik heb dit nu gewoon even nodig. Als ik dit nu niet eet, heb ik het gevoel dat ik op dieet ben en dat wil ik niet. Dat heb ik jarenlang gedaan. Nu mag het, anderen nemen ook. Er wordt van mij verwacht dat ik gezellig meedoe. Het ruikt zo lekker, het ziet er zo lekker uit. Stik. Kan mij het schelen. Morgen weer een dag. Ik heb hier nu even maling aan. Val me niet lastig. Ik heb me de hele dag al geconcentreerd en mijn best gedaan. Nu wil ik even met rust gelaten worden. Laat me dit gewoon eten.

Die oppositie zit nu nog wel in jouw relatie met eten en je kan je voorstellen dat als die oppositie er is, de hoeveelheid wilskracht die er in jouw reservoir moet zitten om je verlangen naar overeten te onderdrukken groter moet zijn dan wanneer die oppositie er niet is. En dat gaat over verlangen. En zodra jouw verlangen naar overeten kleiner wordt, zoals je bij dat tandenpoetsen niet zo'n last hebt van gedachten die jou verleiden om het niet te doen, om niet te verlossen, om je tanden niet te stoken. Om nieuwe tandpasta te kopen als die op is. Als daar geen gedachten zijn die jou verleiden om dat allemaal niet te doen, kost het je niet zoveel wilskracht.

Er is geen oppositie en in jouw relatie met eten zit die nog wel en die zit er omdat je deels nog onvoldoende begrijpt van jezelf hoe je tot je keuzes komt. Waar die oppositie precies over gaat.

Maar ik beloof je dat eten niet sterker is dan jij. Jouw impuls om te eten is niet sterker dan jij. Dit probleem is niet groter dan jij. Als je een groot probleem ervaart, is het omdat jij dat hebt gecreëerd met jouw gedachten van verlangen en je intolerantie voor het toelaten van al je emoties. En wat je kan doen om dit te veranderen. En dat is mijn belangrijkste boodschap voor je dat je het kan veranderen, dat dit probleem niet groter is dan jezelf, maar dat je dit probleem alleen nog onvoldoende begrijpt, jezelf hier in nog onvoldoende begrijpt en jouw relatie met eten nog onvoldoende kent om daar andere keuzes in te kunnen maken.

En wat je doet in Etenslessen. Wat je doet in mijn programma is met behulp van mijn formule dit helemaal voor jezelf uitrollen en uitwerken. Zodat je jouw verlangen naar overeten kleiner kan maken. Je vermogen om eten en gevoelens uit elkaar te halen groter kan maken, je tolerantie voor het voelen van ongemak groter kan maken en daarmee een fantastische relatie met eten creëren.

En het deel van je brein wat eten altijd een goed idee vindt. En wat eten ook altijd een goed idee zal blijven vinden, goed kunnen begeleiden zonder gevecht. Op wilskracht. Want ook dat is voor je mogelijk.

Het kunnen voelen van verleiding zonder dat je dat op wilskracht hoeft te onderdrukken. En dan creëer je een relatie met eten. Dan heb je op een goed moment een relatie met eten staan die stabiel is en betrouwbaar. Waarin je het gewicht hebt waar je blij mee bent en jij dagen kan hebben waarop je gestrest bent en er een groot appèl wordt gedaan op jouw wilskrachtreservoir. Als je veel beslissingen moet nemen, moeilijke beslissingen moet nemen, jouw brein daar heel graag de hele tijd over wil piekeren en het er weer over wil hebben. Als je relatie door zwaar weer gaat of als je juist eenzaam bent omdat je naar een relatie verlangt. Al die dingen die bij dit leven horen. Door ziekte gaan. Lastige onderzoeken, gesprekken met artsen die je moeilijk kan volgen, waarbij ze je vragen om keuzes te maken die ontzettend spannend voor je zijn of keuzes daarin moeten maken voor iemand anders waar je van houdt, die ontzettend spannend zijn. Dit hoort allemaal bij ons menselijke ervaring. En hoe fijn is het voor je als je een relatie met eten kan creëren die jou daarin draagt en ondersteunt? En niet enorme bakken wilskracht van jou vraagt omdat er nog zoveel oppositie in zit, zoveel tegenstrijdigheid en je niet weet hoe je je verlangens begeleidt, niet weet hoe je je emoties draagt en begeleidt zonder dat je daar eten bij nodig hebt en nog onvoldoende weet hoe je jouw verlangen naar overeten hebt gecreëerd en dat ook weer kleiner kan maken.

Maar daar gebeurt dat. Daar gebeurt het. En je kan die fijne relatie met eten bouwen. Je kan m creëren. Ik geef je daar graag mijn formule voor. En wat ik in ieder geval hier aan je wilde laten zien is dat dat oude idee van afvallen is gewoon een kwestie van wilskracht en blijkbaar heb ik te weinig wilskracht, dat is een misverstand. Jouw wilskracht is compleet. Elke dag dat jij uitgerust wakker wordt, is jouw reservoir even goed gevuld als dat van ieder ander.

Ik nodig je uit. Doe mee! Kom bij Etenslessen. Op 11 april sluiten we de deuren en op de 12e gaan we van start. Ik coach je. Ik geef je mijn formule. We gaan al deze stappen zetten die ik net heb beschreven. Ik kijk daar met heel veel plezier naar uit. Tot gauw.