Afl. 128 Grote gevoelens

Als je stopt met overeten, kies je voor een leven waarin je bereid bent om al je gevoelens toe te laten. Je hebt besloten dat je iemand wilt zijn die liever voelt dan eet. Dit betekent dat je het zelfleiderschap moet ontwikkelen dat je daarbij nodig hebt. 

De afgelopen week heb ik dit zelfleiderschap op hoog niveau moeten inzetten. Er kwamen grote gevoelens voorbij, die ver uit elkaar lagen. Ik vertel je hoe ik hiermee omging en jou in Etenslessen leer om hetzelfde te kunnen doen. 

Er zullen soms dingen gebeuren die je diep raken. Jezelf daar (zonder overeten) goed ik kunnen begeleiden is een grote vrijheid en haalt het beste in je naar boven. 

Je ontwikkelt de kracht, wijsheid en liefde waarmee je altijd de weg kan vinden naar je beste beslissingen en meest vervullende leven. Wat je ook overkomt.

Wat je ontdekt:

• Hoe je grote gevoelens begeleidt.

• Het verschil tussen geestelijk en lichamelijk begeleiden van grote gevoelens.

• De waarde van gevoelens als kompas in je leven.

• Het zelfleiderschap dat je nodig hebt voor het verwerken van grote gevoelens.

Transcript Afl. 128

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 128. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hoe gaat het? Oef, ik heb een week achter de rug met grote gevoelens en contrast tussen die grote gevoelens. En daar ga ik je over vertellen. Ik heb de deuren van de Etenslessen opengedaan, vorige week, en nieuwe klanten kunnen verwelkomen. En wat ik daarbij voel is enthousiasme, inspiratie. Het is dat moment waarop ik connectie met jou maak om je te laten weten en te laten voelen vooral, wat er voor je mogelijk is om je te helpen in dat geloof te stappen, in dat geloof dat je een fantastische relatie met eten kan creëren en je strijd met eten volledig opruimen. En de energie die ik daarbij voel is gedreven en liefdevol en uitnodigend. En dus sta ik daar heel erg bij open. En de ervaring die ik je wil geven als je in Etenslessen stapt, is die van een vijfsterrenhotel.

Ik wil dat je, zodra je bij mij de lobby binnenloopt, voelt: oh oh kijk. Aan alles is gedacht. Ik word gezien, ik word verwelkomd, ik word ontvangen. Ze doen hier hun best voor mij. Dat! Die ervaring wil ik je geven en ook dat maakt me heel erg open. En zoekend naar connectie. En verbinding.

En die openheid, die liefde, dat enthousiasme stond in contrast met iets wat gebeurde in mijn privé leven. En ik ga hier niet vertellen wat dat is. Want , het is niet mijn verhaal om te vertellen, maar het raakte me. Het raakte me diep. Het was ontzettend pijnlijk. Ontzettend pijnlijk. En ik moest zoeken naar het overbruggen, het schakelen tussen het contrast van die grote gevoelens.

Want de grote gevoelens die ik had, die gingen over woede en intens verdriet. En ik voel dat niet vaak. Ik ben van nature een enorm empatisch persoon en dus kan ik gemakkelijk meebewegen in wat een ander mogelijk heeft gedreven om iets te doen. En zolang ik in verbinding ben met dat begrip, word ik niet boos. Hier deed zich iets voor in mijn privéleven waar ik niet in mee kon. En als ik jou zou vertellen wat het is weet ik dat je geraakt zou zijn.

Kortom, er waren grote gevoelens. Hele grote gevoelens. En ik ben in razernij geweest. En dat komt misschien twee keer per jaar voor. Eén keer per jaar. Er zullen jaren zijn waarin dat helemaal niet gebeurt. Razernij.

En ik moest dus zien te schakelen tussen voelen van razernij. En intens verdriet. En die openheid. Het verwelkomen. Die vijf sterren ervaring die ik mijn klanten wilde geven en de liefde die ik voor ze voelde. En dat geloof waar ik in ze wilde helpen stappen. Beide waren waarachtig voor me. Ik heb niet hoeven doen alsof ik daadwerkelijk die liefde en die uitnodiging voelde, die was er. Dat stuk van mij. Dat was er en dat is er. En dat andere was er ook. Beiden waren waarachtig.

En dit is waarom ik het met je deel. Als je voor een leven kiest waarin je altijd slank wilt zijn en niet wilt overeten, je lichaam dus niet wilt belasten. Je wilt een onbelast lichaam hebben en je wilt stoppen met overeten. Dan kies je voor een leven waarin je altijd openstaat voor alles wat je voelt. Dat is de prijs die je ervoor betaalt. En in mijn programma verkoop ik die prijs aan je, weet ik het zo voor je in te richten dat je gemakkelijk kan stappen in dat geloof van de waarde daarvan. Want dat heeft een ongelooflijk grote waarde voor je. Bereid zijn om te voelen wat er te voelen valt, altijd, is van hele grote waarde. Het is je kompas, het brengt je bij je wijsheid, het laat je jouw grenzen zien. Het laat je je waarde zien. Het laat je zien waar je toe bent aan nieuw geloof. Aan die volgende versie van jezelf. Het brengt je dus ook jouw evolutie en persoonlijke ontwikkeling. Het brengt je je dromen, je realiseert er dromen mee.

En dat betekent dat je je lichaam leert gebruiken als klankkast voor al je gevoelens. En in dit geval, de afgelopen week gebeurde er veel, ging er veel door die klankkast heen en had ik de vaardigheid nodig van het schakelen tussen die verschillende gevoelens die er waren en het contrast daartussen.

En jij zal deze vaardigheid ook nodig hebben. En het betekent dat je leert om ruimte voor jezelf te kunnen creëeren. De ruimte die je nodig hebt, waarin je dit voor jezelf kan vasthouden, het schakelen tussen grote gevoelens. En het dragen van het contrast. Dat is ook een ruimte op zich. Dus je bent in het gevoel zoals ik vorige week, in het gevoel was van razernij of in het gevoel van machteloosheid, in het gevoel van verdriet of in het gevoel van uitnodigen, verbinden, inspiratie voelen, liefde voelen. En daartussenin...het dragen van het contrast en mijzelf begeleiden in dat contrast.

Wat je daar in helpt, wat de stappen ervan zijn, begint met je te realiseren dat alles wat je voelt altijd bij je eigen gedachten vandaan komt.

Wat er vorige week gebeurde in mijn privé leven, betekent op zich niets. Ik gaf het een betekenis en de betekenis die ik het gaf veroorzaakte mijn razernij en mij gevoelens van machteloosheid en intens verdriet.

En nu is belangrijk om te weten dat als het gaat om grote gevoelens, er zijn gebeurtenissen waarbij je dit ook wilt. Het past. Het klopt. Als er zich iets heel ernstigs voordoet, dat is nog steeds een betekenis die ik het geef, als er zich iets heel ernstigs voordoet, dan wil je ook geraakt zijn. Groot verlies. Groot geweld. Grensoverschrijdend gedrag. De ernst daarvan, je wilt daar ook in geraakt zijn, want het komt overeen met je kompas. 

En in dit geval komt het ook overeen met wat de wet daarover zegt. Los daarvan wet of geen wet. Als je geraakt bent, diep geraakt bent, dan wil je daar ook ruimte aan bieden. Je wilt een container voor jezelf vast kunnen houden, een ruimte voor jezelf vast kunnen houden waarin je de grote gevoelens die daar zijn kan verwerken. En het is dus niet het moment om jezelf te coachen op je gedachten. Het is niet het moment om te proberen gedachtenwerk te doen, iets om te denken. Nee, je wilt geraakt zijn en het is heel belangrijk dat je daar ruimte voor maakt. Het besef alleen, dat wat je voelt veroorzaakt is door je gedachten en niet door de omstandigheden, is heel belangrijk.

En waarom zeg ik dit..Omdat als je gelooft dat je omstandigheden voor jou kunnen bepalen, hoe jij de wereld ervaart. Wat de kwaliteit van jouw leven is, dan voel je je een slachtoffer en dat is nooit in je voordeel. Je hebt in dit leven de vaardigheid nodig van het kunnen door zien dat wat er zich ook voordoet in je leven, het altijd je gedachten zijn over de gebeurtenissen die de pijn veroorzaken en niet de gebeurtenis op zich.

Door je dat te realiseren ben je namelijk altijd vrij. En je wilt geraakt zijn. Je wilt de pijn voelen die je voelt of de razernij die je voelt, maar je weet ook dat je hier geen slachtoffer bent. Dat je altijd nog steeds invloed hebt en dat jouw beleving van de wereld nog steeds jouw domein is. Het kan niet van je afgepakt worden. En in de pijn die je voelt, is dat zo zo belangrijk dat je dit weet. En je wilt misschien op dat moment naar die ander wijzen en ik denk dat het ook goed is dat je jezelf daar de ruimte voor geeft om dat te doen en te zeggen: als die ander niet, dan had ik dit nu niet gevoeld. Maar het besef, het besef dat het jouw gedachten zijn over wat die ander deed, geeft jou je vrijheid terug. En in die vrijheid wil je boos zijn. In razernij zijn. Geraakt zijn. 

Zie je het verschil? En dit is in het kunnen begeleiden van jezelf, jezelf een leven kunnen geven waarin je nooit slachtoffer bent of gedwongen bent om slachtoffer te blijven van gebeurtenissen waar je geen controle over had en hebt. Zo belangrijk, het is alles.

Dat werk van dokter Viktor Frankl die in Auschwitz heeft gezeten, gevangen heeft gezeten. Die zag dit. En het is een de stip aan de horizon die ik voor je wil zetten om te kunnen laten zien aan je dat welke leed je ook overkomt, het zijn jouw gedachten waar je altijd ruimte kan vinden om jezelf te kunnen helpen.

Oké, dus contrast, grote gevoelens. En in dat schakelen tussen die grote gevoelens, wil je beseffen dat jij nog steeds eigenaar bent. Jij bent eigenaar van jouw domein, hoe jij de wereld ervaart en beleefd. Dat besef laat je er zijn. En ondertussen geef je alle ruimte die je nodig hebt aan wat je voelt. En de gedachte die je hebt over de gebeurtenissen. 

Daarnaast heb je nog een andere belangrijke vaardigheid nodig en dat is het kunnen verwerken van de energie die vrijkomt bij grote gevoelens. Want dat is veel energie. En ik denk dat wij in onze aangepaste zelf daar gemakkelijk aan voorbij kunnen gaan. Het is ons vaak ook zo geleerd. Zodra je huilde werd je misschien een glaasje water aangeboden. Van hier. Drink even, dan kunnen we dat huilen stelpen. Haal even diep adem, dan kan het zakken of direct je zo knuffelen dat er geen ruimte meer is om te huilen. Of althans misschien voel je daarbij dat de ander in ongemak is in het getuigen zijn van jouw grote gevoel. En dat het hier meer gaat over de agenda van de ander. Ik wil dat dit stopt. Ik voel me hier zo ongemakkelijk bij, wat jij hebt aangevoeld. En wat maakte dat je het hebt weggeduwd.

In het leren zorgen voor je energie en stoppen met overeten is het belangrijk dat je dit kan herkennen. Waar zijn mijn grote gevoelens ooit taboe geworden? Wat doe ik in plaats van het doorvoelen en verwerken van die grote energie die daarbij vrijkomt? Wat heb ik aangeleerd om te doen en overeten en mezelf letterlijk en figuurlijk zoet houden met eten is één van de manieren geweest waarmee ik vroeger altijd direct, als er woede in mij ontstak, dat direct de kop indrukte. Kan niet, mag niet. Wil ik niet.

En in het hebben van een gezonde relatie met mijn grote gevoelens heb ik moeten leren hoe begeleid ik die zonder ze af te reageren op anderen, zonder mezelf er mij pijn te doen? Wat doe ik hiermee? En dit is mijn belangrijkste inzicht daarover geweest.

Als je geraakt wordt door iets, maakt je lichaam, maakt je brein onmiddellijk allerlei stoffen aan die in de natuur gebruikt zouden worden, als je een dier was geweest, om ermee te vechten of te vluchten. Als een hert schrikt van een tijger die uit de bosjes komt, maakt het heel veel adrenaline aan en cortisol. En het verbrandt die adrenaline en cortisol ook meteen dat hij hert spuit er vandoor. Rent voor zijn leven, letterlijk en figuurlijk. En in een natuurfilm zie je een paar shots later, als dat hert het heeft overleefd, dat hert in de zon staan uit te hijgen, ergens bij een beek en drinken en tot ontspanning komen. De hormonen, de energie die vrijkwam is ook daadwerkelijk verbruikt. Het hert wat z'n domein verdedigt, gaat het gevecht aan. En als je dat een paar shots later ziet, dan zie je die herten met beschadigingen en krassen en wonden staan uithijgen. Het is uitgeleefd. De strijd is gestreden.

Wat wij doen in onze beschaving is leren om in ons hoofd te blijven zitten. Je gaat het gesprek aan, de discussie aan of je gaat hard je best doen om dingen op te lossen in je hoofd, in je hoofd, in je hoofd. Maar je lichaam heeft van alles beleefd. Zit in beleving. Er zijn stoffen aangemaakt, er is energie aangemaakt en waar laat je die? Waar laat je die? Waar laat je die, als je die niet afreageert op anderen? En waar laat je die, als je hem niet onderdrukt met eten? 

In Etenslessen begeleidt ik je hierin en gaan we er intensief mee aan de slag, geef ik je tools om je te leren hoe jij dit doet. En het komt er simpelweg op neer dat je gaat accepteren dat een deel van je brein dierlijk is en niet mee kan in in je hoofd gaan zitten en redelijk blijven. In rede alleen maar vanuit je hoofd de dingen benaderen. Je bent geraakt en dus is er een dierlijk zelf wat geraakt is en energie heeft aangemaakt.

En of je die energie er af danst of kickbokst, of op een andere manier, al naargelang wat voor soort energie het is, begeleid het is belangrijk dat je dat doet. Het is zo gezond, zo gezond. En aan de buitenkant ziet dat er niet aangepast en keurig uit. Dus misschien doe je de gordijnen dicht..haha..Zodat je niet bekeken hoeft te voelen. Maar het is belangrijk. Zo belangrijk. 

Als ik het hier over heb met mijn groepen dan, lachen we altijd, want we voelen inderdaad, een beetje die gêne van dat aangepaste zelf. Wat zegt: tut tut, wat zal een ander daar wel niet van denken? Maar als je beseft dat wij van de natuur zijn, wij zijn één met de natuur, één met alles wat op deze planeet leeft. Alleen wij hebben dat hoogontwikkelde brein, wat alles ook redelijk kan benaderen, vanuit de rede. En daarin hebben we geleerd om dat dierlijke zelf wat te vergeten. Te onderdrukken. In een keurslijf te stoppen. En dat komt er op allerlei andere manieren uit, als je dat niet leert verzorgen, als je dat niet leert begeleiden en zien en dat belandt je op de behandeltafel van de haptonoom of in een burnout. Of je geeft geld uit wat je niet hebt, of je snauwt en doet dingen, zegt dingen waar je achteraf spijt van hebt. Het komt er op allerlei manieren uit. Migraine aanvallen, het kan van alles zijn.

En ik denk dat als ik dit nu tegen je zegt, dat je het misschien ook kan herkennen. Waar, waar wordt jij direct van de rede en negeer je wat er in je lichaam gebeurt? En overeet je.

En hier wil ik tegen je zeggen. Het is allemaal te leren. Je kan hier heel vaardig in worden. En afgelopen week, toen ik zo door dit contrast heen ging, van blij zijn voor mijn klanten. Ze verwelkomen. Ze die vijf sterren ervaring geven. Ze helpen om ja te zeggen en in het geloof te stappen. Ik kan dit en daarin blij voor ze te zijn en met ze te zijn, hun cheerleader te zijn. En die andere container waarin ik door verdriet ging en razernij en machteloosheid en..oef...mijn lichaam ruimte gaf om het te verwerken, om die energie kwijt te kunnen en te schakelen tussen die twee.

Ik heb het zo goed gedaan, zo goed gedaan. Ik kwam zo opdagen in onvoorwaardelijke zelfliefde. Opdagen in zelfleiderschap. Ik kon zo goed er boven zijn telkens en zien: wat heeft ze nu nodig? Wat heeft nu ruimte nodig? Hoe ga ik het voor haar ordenen en inrichten? Hoe help ik haar schakelen? Het is me niet alleen gelukt om heel goed te schakelen en heel gezond in verbinding te zijn, al naar gelang in welke container ik was en mezelf hier goed in te begeleiden met al die gevoelens. Ik ben ook nog eens heel productief geweest. En creatief. Ook dat had ik nog steeds tot mijn beschikking. Ik heb gewoon heel veel werk verzet. Nieuwe dingen gecreëerd. Fantastisch. Fantastisch. Ik ben zo trots op mezelf.

En voor jou is dit ook mogelijk. Jij kan dit ook ontwikkelen. Iemand worden die zichzelf heel goed kan begeleiden met het doorvoelen van grote gevoelens. Het contrast tussen grote gevoelens kunnen dragen, begeleiden en verzorgen. En dan nog steeds ook een peak performer zijn die mooie dingen kan maken, goed kan functioneren. En daar waar je jezelf geraakt wilt laten zijn. In die ervaring zitten van: ik ga even helemaal stuk. Dat kunnen laten gaan. Daarmee zijn en dat kunnen begeleiden en je lichaam daarin begeleiden. Je dierlijke zelf daarin begeleiden. En wat zo mooi is, is dat als je aan de andere kant daarvan komt, het ook zuiver is. Er is niets blijven liggen. Je hebt het daadwerkelijk, net als dat hert wat je ziet uithijgen bij die beek. Het is verbruikt, het is verwerkt, het is verbrand. Zo gezond.

En dat is de vaardigheid die je ontwikkelt in het stoppen met overeten. Dat is de vaardigheid die je ontwikkelt in het creëren van een geweldige relatie met eten. Een geweldige relatie met jezelf, dat is het. En dit is hoe dat er voor mij vorige week uitzag.

En ik ben nog niet klaar hiermee. Ik zit nog voor een deel in dit proces, maar ik heb het grootste werk gedaan. Het meeste is geweest. De meeste energie is  verbrand, verwerkt. En ik ben blij dat ik dit met je kon delen en het ook op deze manier van waarde kan maken voor je.

Dus wat het ook is, wat jou overkomt in je leven, besef: je hebt de keuze om het een andere interpretatie te geven. Maar dat hoeft niet om jezelf ermee te kunnen begeleiden op een gezonde manier. Je wilt daar ook zijn en je bent nog steeds vrij. Je zal nooit een slachtoffer hoeven zijn of blijven van dat wat je ervaart. En dat is mooi. Ik ben er volgende week weer.