Afl. 139 Eten uit onvrede. Vervolg

In navolging op de vorige aflevering beantwoord ik de vraag, wat je kan doen als je weet dat je uit onvrede eet en ook weet waar die onvrede over gaat. In dat geval ben je al een waardevolle stap verder. Wat heb je nu nodig om ook te stoppen met overeten?

Daar geef ik je in deze aflevering de stappen voor.

Ik stel je een aantal krachtige coachvragen waarmee je beweging krijgt in je onvrede en laat je de kans zien die stoppen met overeten aantrekkelijk maakt.
Luister naar dit inspirerende vervolg en ontdek hoe je stopt met eten uit onvrede.

Wat je ontdekt:

• Waarom je uit onvrede eet.

• Hoe je de botsing tussen meerdere waarden oplost.

• De kans die stoppen met overeten aantrekkelijk maakt.

Transcript Afl. 139

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 139. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo. Hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik heb een vervolg voor je. Ik realiseerde me na de les van vorige week dat er een vervolg aan vast mag. Voor het geval je zegt: hey, ik zie heel duidelijk dat ik uit de onvrede eet en dat weet ik ook al een tijdje. En ik weet ook al een tijd, al die tijd, waar die onvrede over gaat. Wat nu? En daar help ik je mee in deze les.

En als je die eerste les nog niet hebt gehoord, die lessen hiervoor, aflevering 138. Maar wel geïnteresseerd bent in dit onderwerp, eten uit de onvrede, ga dan terug en luister naar deel 1 omdat ik daarin het verschil laat zien tussen frustratie, eten uit frustratie of eten uit onvrede. En het gaat je helpen om dat verschil te kunnen herkennen. En ik leg ook uit in die aflevering hoe onvrede naar je waardes verwijst. En als je daarnaar hebt geluisterd, heb je daar ook een veel duidelijker beeld van. Dus die aflevering gaat je helpen als je herkent dat je uit onvrede eet. En ik ga je hier nu in deze les helpen met de vraag: wat nu? Ja, ik eet uit onvrede en ik weet ook waar die onvrede over gaat. Laten we daarnaar kijken.

Als je weet waar je onvrede over gaat, dan zal je waarschijnlijk ook kunnen herkennen dat wat je in de weg zit niet zo gemakkelijk op te lossen is. We hebben het dan vaak over iets wat je in de weg zit, wat meer tijd nodig heeft voor jou om je weg in te kunnen vinden. En het kan daarbij gaan over onvrede die samenhangt met omstandigheden waar je geen controle over hebt, bijvoorbeeld niet weten of je boventallig bent en misschien ontslagen gaat worden, je baan gaat verliezen en het kan een tijd duren voordat je dit weet en je hebt daar geen controle over. De enige controle die je hebt is om zelf het initiatief te nemen en alvast weg te gaan. Je hebt wel een sfeer van invloed, maar als je graag wilt kunnen blijven dan kan je hier alleen maar afwachten wat er gaat gebeuren. Als je kind door een lastige periode gaat waar geen directe oplossing voor is of waarbij je misschien te maken hebt met hulp die wordt ingeschakeld en lange wachttijden, dan zit je ook hier in een omstandigheid waarvan je zegt: die omstandigheid, die kan ik niet forceren en ik heb meer tijd nodig om hier mijn weg in te vinden. Als je een relatie hebt met iemand die getrouwd is en dat huwelijk gaat ontbonden worden, dat is al helemaal duidelijk. Maar jouw liefde ziet er tegenop om dat gezin op te breken en die kinderen te confronteren met hun scheiding. Zijn kinderen, Haar kinderen te confronteren met een scheiding. En dus duurt dit ook nog een tijd. Het klinkt alsof ik dit heb meegemaakt. Ik baseer dit puur op mijn inlevingsvermogen. T Is een suggestie hier. Ik heb er, ik heb er geen ervaring mee.

Als er onduidelijkheid is over je gezondheid. Onduidelijkheid is over je financiën. Als je te maken hebt met een overbruggingshypotheek en zit te wachten totdat dat huis eindelijk is verkocht. Ik praat hier allemaal over omstandigheden die je niet direct kan forceren en je toe moet zien te verhouden.

En als je dat herkent of misschien bijvoorbeeld niet tevreden bent met je baan of hoe je omgaat met je baan. Dit is misschien een handig voorbeeld om voor de rest van deze les voor je te gebruiken. Stel dat je een baan hebt waarbij er sprake is van onderbezetting. En je voelt continu het appèl om loyaal te zijn aan het team, loyaal te zijn aan de organisatie en meer werk te verzetten dan je eigenlijk redelijkerwijs de energie voor hebt. Dus je overvraagt jezelf in je werk. En misschien word je daar ook om gewaardeerd. En misschien zit het in de bedrijfscultuur. Doet iedereen het. Maar je voelt hier onvrede over en de vraag is nu: waar, jouw verlangen, jouw waarde om niet te overeten, botst met een ander verlangen. Want wat deze omstandigheden voor jou ook zijn, er zijn redenen waarom je hier onvrede over voelt en de onvrede wordt veroorzaakt niet door de omstandigheden zelf. Dat zou je denken als je mij hierover hoort praten. Maar je onvrede wordt veroorzaakt door je gedachten over je omstandigheden.

Als je geen issue zou hebben met waar je kind doorheen gaat, of het wachten tot het huwelijk van die ander ontbonden is. Als je geen issue hebt met het leven met financiële onzekerheid als je volledig in acceptatie bent over de onzekerheid rondom je baan en boventalligheid of onzekerheid rondom je gezondheid, dan is er geen onvrede. Het feit dat je onvrede voelt, wil zeggen dat je je nog niet weet te verhouden tot de situatie zoals die is. En er vindt hier een botsing plaats tussen meerdere verlangens. En het ene verlangen wat je hebt, en dat is natuurlijk het kader van mijn Etenslessen is dat je wilt kunnen stoppen met overeten. Eten uit onvrede, wat je hier doet, helpt je niet. Werkt niet voor je. Het is alleen op het moment dat je in gedachtestromen zit over die onvrede die er is, je eten gebruikt om daaraan te kunnen ontsnappen en je onvrede weg te eten, te dempen met tijdelijk plezier. Tijdelijk genieten van eten, het daadwerkelijk kunnen proeven, kauwen, slikken en je verbijten is wat je hier letterlijk en figuurlijk doet. Je verbijten is een activiteit waarmee je die onvrede tijdelijk wat naar de achtergrond duwt. Maar die blijft natuurlijk bestaan. En uiteindelijk ben je dan ontevreden over het overeten wat je doet, het gewicht wat je hebt, je gedrag, hoe je komt opdagen in jezelf-zorg. Of niet komt opdagen in jezelf-zorg. En die onvrede van die situatie waar je antwoord nog niet op hebt gevonden, waar je nog niet goed toe weet te verhouden. Wat je doet werkt niet en je wilt kunnen stoppen met overeten. En de waarden waar we over praten als je wilt kunnen stoppen met overeten is dat je wilt kunnen komen opdagen voor al je gevoelens en je gevoelens wilt kunnen toelaten en verwerken zonder dat je daar eten bij nodig hebt.

Daartegenover staat een andere waarde, een andere norm of een andere overtuiging. En die gaat over die situatie met betrekking tot je onvrede. En het is belangrijk voor je, waardevol, om erachter te komen wat dat is. Wat zit daar? En er zijn een aantal vragen die je kunnen helpen om dat helder te krijgen. Waarom doe ik wat ik doe? Is een vraag die je hier helpt. En dan heb ik het niet over het overeten wat je doet, dat weet je. Je bent die onvrede aan het wegduwen, maar als je kijkt naar de situatie, naar de bron van je onvrede, waarom verhoud je je daar nu nog toe zoals je dat doet?

Ik zal een paar voorbeelden geven, bijvoorbeeld als het gaat om die boventalligheid. Waarom neem je niet het initiatief en ga je weg? Waarom laat je dit bestaan en voortduren? Wat geloof je hier? Dus waarom wacht je af? Wat geloof je hier? Als je je zorgen maakt om je kind. Wat maakt dat je nu komt opdagen in die situatie zoals je dat nu doet. Wat geloof je over je kind en de omstandigheden daaromheen? Als je hier goed naar gaat kijken, wat het ook is: baan, kind, huwelijk, gezondheid, financiën, relaties. Familie. Het lijkt alsof die omstandigheden het probleem zijn. Het lijkt alsof daar geen invloed voor je mogelijk is, maar die is er wel. Als je goed kijkt, kan je zien dat die er wel is. Er zijn alleen redenen waarom je je nu nog tot de situatie verhoudt zoals je dat doet. Dus waarom doe je nu nog wat je doet? Wat geloof je hier? Waarom laat je de situatie zoals hier nu is bestaan? Als je goed kijkt, zal je waarschijnlijk kunnen zien dat er meerdere opties zijn.

Wat geloof ik over deze situatie? Dus waarom doe ik wat ik doe? Waarom laat ik deze situatie bestaan? Wat geloof ik allemaal over deze situatie? Neem de tijd om te gaan zitten met deze vragen. En waarschijnlijk komen dan er normen en overtuigingen bovendrijven. In het voorbeeld van werken op een plek die onderbezet is en dat appél voelen van overwerken, meer van jezelf vragen dan je aan energie te geven hebt. Waarom doe je dit? En als je hier, als je onderzoekt wat je daarover gelooft, dan komt mogelijk de overtuiging naar boven drijven wie jij denkt dat jij moet zijn in relatie tot anderen. Ik mag anderen niet in de steek laten. Ik moet loyaal zijn. Ik mag anderen niet teleurstellen. Als ik voor mezelf kies, word ik afgewezen. Als ik voor mezelf kies, gaat het ten koste van de relatie.

Stel dat dat soort overtuigingen boven komen drijven. Dan ben je al een belangrijke stap verder. Dus, je waarde is niet willen overeten. Kunnen stoppen met overeten en jezelf-zorg en je omstandigheden, je onvrede uit elkaar halen. Hier kijk je nu naar de onvrede zelf en onderzoek je welke overtuigingen daaronder zitten. Welk verlangen daaronder zit? Waarom doe je wat je doet? En als die overtuigingen boven komen drijven en je ze in beeld krijgt, dan kun je gaan onderzoeken of wat je hier gelooft werkelijk waar is. Is het waar?

En een hele mooie coachvraag die je zelf kan stellen is: wat is nog meer waar? Wat is ook waar? En aan andere prachtige effectieve vraag is: dient deze overtuiging mij?

Heel vaak hanteren we overtuigingen die eigenlijk niet meer kloppen en die je ooit hebt bedacht in je jeugd, in je tienerjaren. En ik kan duidelijk zien dat overtuigingen die ik in mijn jeugd en in mijn tienerjaren heb ontwikkeld vaak kinderlijk zijn en zwart wit. Het is óf of, dus in het geval van de gedachte ik mag anderen niet teleurstellen of ik mag anderen niet in de steek laten. Waarom geloof je dat je moet kiezen tussen anderen in de steek laten of jezelf in de steek laten? Is het zo zwart wit? Hele interessante vraag. En als volwassene kun je vaak veel beter overweg met spiegelen op zwart wit gedachten. Voor tieners en kinderen is de wereld vaak heel zwart wit. Zij zijn tegen mij. Niemand houdt van mij. Ze willen mij niet. Dit komt nooit meer goed.

Als kind denk je snel zwart wit en denk je in superlatieven. En, als volwassene, als je afstand neemt kun je vaak veel gemakkelijker de grijstinten opzoeken. En dan dus ook herkennen dat de overtuiging die je hanteert niet klopt en dat er nog meer waar is. En dit is heel belangrijk werk om te doen omdat je brein gewoon een leven lang blijft herhalen wat je ooit geautomatiseerd hebt. Dus je kinderlijke overtuigingen, je beperkende kinderlijke overtuigingen, je zwart wit overtuigingen, daar word je gewoon oud mee als je ze niet naar je bewustzijn haalt en heroverweegt. Opnieuw evalueert. Werkt deze overtuiging voor mij? Wat zou ik geloven als een ander dit denkt? Wat komt er dan in mij op? Geloof ik dan inderdaad dat ik in de steek gelaten word als iemand anders beter voor zijn energie zorgt en zijn grenzen bewaakt? Of wordt er dan iets aan mij voorgeleefd waarvan ik denk: daar was moed voor nodig! Als jij je grenzen beter mag bewaken, mag ik dat dus ook. En waarom wacht ik totdat jij dat initiatief daarin neemt?

Dus cultuur op de werkvloer veranderen, is heldenwerk. En misschien zijn er mensen die je daar ontzettend dankbaar voor zijn. Als jij dat heldenwerk op je neemt. Omdat ze dan toestemming voelen om hetzelfde te mogen doen.

Als je dit werk gaat doen, gaat onderzoeken wat je allemaal gelooft, waarom je doet wat je doet, waarom je deze situatie zo laat bestaan, wat je allemaal over de situatie gelooft, de overtuigingen die daar onder zitten, naar je bewustzijn haalt en gaat zoeken naar grijstinten gaat zoeken naar wat nog meer waar is. Dan zal je erachter komen dat het veranderen van de overtuiging die je huidige gedrag nu nog drijft tijd gaat kosten. Jezelf toestemming geven om niet langer te geloven dat je anderen in de steek laat als je je eigen grenzen bewaakt is iets wat tijd van je gaat vragen. Je zal dat geloof moeten bouwen. Het is een van de dingen die je in mijn programma leert. Waar ik mijn leerlingen op coach en in ondersteun met het gedachtenwerk wat ik ze laat doen en de tools voor zelfcoaching die ik ze geef. Een van de dingen die je hier in tegenkomt is dat het tijd nodig heeft om geloof te bouwen. Je stapt stapsgewijs in nieuwe ideeën, je adopteert nieuwe ideeën stapsgewijs, maar het is wel een techniek.

Als je een laag zelfbeeld hebt zoals ik dat ooit had en er vaak tegen je wordt gezegd je zou meer van jezelf moeten houden en je kan dat ook zien. En je denkt ja, dat wil ik ook. Dan heb je wel nog steeds ook praktische stappen nodig waarmee je jezelf ondersteunt, technieken, om je brein te leren: dit is wat ik wil gaan geloven over mij. En dit is hoe ik dat stapel, stukje bij beetje, mijn brein leer om mijzelf anders te zien en bewijs te vinden, de onderbouwing te vinden waarom ik mijzelf ook anders mag zien. Dus als het bijvoorbeeld gaat om het bewaken van je grenzen op de werkvloer, dan wil je jezelf ruimte geven om het geloof dat dat mag. Het legitimeren van het bewaken van je grenzen en het geloof dat je daarmee anderen niet in de steek laat, maar juist stimuleert en helpt om hetzelfde te mogen doen. Die inzichten, die vragen wat tijd van je. Je wilt daar alleen wel voor opkomen dagen omdat je anders niet veranderd, je gedachten niet veranderen. Dan blijf je hangen in: ik zie dat het allemaal niet klopt. Maar ja, hoe verander je dat?

Nou, door technisch te stappen te zetten met het veranderen van je gedachten daarover en te zoeken naar de onderbouwing en het bewijs waarom je dat oude idee mag gaan laten vervagen.

Het idee dat je anders anderen in de steek laat en steeds meer aangehaakt raakt en overtuigd raakt van dit heldenwerk. Als ik mijn grenzen beter bewaak, help ik anderen om hetzelfde te mogen doen en verander ik de cultuur hier om mij heen. Waar iedereen baat bij heeft, ook al lijkt het in eerste instantie alsof ik niet loyaal ben aan de groep als ik nee zeg. In werkelijkheid ben ik juist loyaal naar de groep. Ik ben alleen niet langer loyaal aan de cultuur die mij en mijn collega's ondermijnt.

Wat jouw situatie ook is, ontdek hier, onderzoek hier waar jouw overtuigingen zitten die jou nu nog in je huidige gedrag vasthouden of huidige ideeën over je situatie vasthouden en adopteer een nieuw geloof. Bouw nieuw geloof.

En dan de laatste stap hierin is het volgende inzicht. Het bouwen van dat nieuwe geloof en de tijd die het je gaat kosten om dit te doen, betekent niet dat je tot die tijd blijft overeten. Dus ik werk aan een beter zelfbeeld. Ik werk aan nieuwe overtuigingen. Ik ben aan het leren hoe ik me beter verhoud tot deze situatie. En zolang dat duurt, is het nou eenmaal wat het is en eet ik mijn onvrede daarover weg.

Nee, nee. Want waar zit hier de kans? Wat vraagt het leven van je?

Wat vraagt het leven van je? Het leven vraagt van jou dat je je leert verhouden tot het dragen van beide, jouw waarde om te stoppen met overeten en je zelfzorg en onvrede uit elkaar te halen. Ja, dat is je dierbaar. Dat is kostbaar. En het creëren van nieuw geloof over die onvrede is kostbaar en je investering waard, je gedachtenwerk waard. En wat het leven van je vraagt is dat je zo lang als dit duurt en je jouw antwoorden nog niet hebt gevonden dat nieuwe geloof nog niet hebt gebouwd, in staat bent om niet te overeten, terwijl je ook in onvrede bent.

En dit, samen, hier ruimte voor vasthouden in de relatie met jezelf. Thuiskomen in onvrede over de situatie op je werk of thuiskomen in onvrede over de situatie thuis. En tegelijkertijd ook niet overeten. En daarvoor op komen dagen. En wat het leven dus van je vraagt is dat je iemand wordt die beide kan. Je onvrede dragen en tegelijkertijd die onvrede niet weg eten. Voor beiden komen opdagen. En ik beloof je dat als je ervoor kiest om te geloven dat je daarmee een prachtig geschenk aan jezelf geeft. Zelfleiderschap ontwikkeld, zelfliefde ontwikkelt en iets met jezelf opbouwt, iets met jezelf creëert wat zo diep gaat. Jou zo gaat wortelen in de relatie met jezelf dat je draagkracht, je geestelijke draagkracht en emotionele draagkracht enorm toenemen

Hier ben ik. Hier ontmoet ik mezelf. Op deze plek, in m'n onvrede en tegelijkertijd voel ik dat ik daar het liefst eten voor zou willen pakken om mezelf als het ware een doekje voor het bloeden te geven van: okay, weet je, je kan dit nu niet oplossen, maar hier pak wat lekkers want het is ook gewoon allemaal balen wat hier speelt. Dat voelen, dat dat aan je trekt, dat je jezelf dat excuus wil geven om iets te doen waar je spijt van hebt, om iets te doen wat je pijn doet. En ik weet dat als je daar niet voor kiest, dat je zegt: je hebt hier al die onvrede en als je nu gaat eten is het alleen maar een trap na. Doe je jezelf daarboven op pijn en dat verdien je niet. Je verdient het om te leren hoe je je hiertoe verhoudt, hoe je onvrede draagt en tegelijkertijd dat niet weg duwt met eten. Wow! En het ongemak wat je daarin gaat tegenkomen, waar je dan doorheen beweegt, daar ga je zo op groeien. Het is fantastisch als je merkt dat je aan de andere kant daarvan begint te komen. Het gaat je zo trots maken, zou het gevoel geven dat je krachtig bent en een leider bent. Een goeie, gezonde leider van jou en echt in liefde komt opdagen voor jezelf. Er is niets mooiers dan dat.

En ik ben zo blij dat eten het je komt vertellen. Overeten het je hier laat zien van: hé, er ligt hier een prachtige kans voor je. En dat overeten komt je dat brengen, je onvrede over dat overeten komt je dat brengen. Komt je die kans brengen? Pak hem, zet deze stappen, doe dit werk, onderzoekt dit en je zal beamen dat dat inderdaad je heel veel oplevert. En het mooie is dat de situatie, je onvrede tegen de tijd dat het is opgelost, jij daarop zal terugkijken en zeggen het is zo fijn dat dit achter de rug is. Maar één van de dingen die het me heeft gebracht is dat ik leerde om te stoppen met overeten, terwijl ik onvrede draag en daarvoor op kom dagen. En dat is een groot geschenk. Ik ben er volgende week weer. Tot dan.