Afl. 16 De oplossing voor je grootste obstakel

Deze week introduceer ik een van de belangrijkste pijlers van afvallen zonder dieet: gedachtenwerk.

Je grootste obstakel om slank te worden en blijven is gelukkig ook je grootste kracht. 

Mijn zoektocht uit mijn strijd met eten kwam in en stroomversnelling toen ik in aanraking kwam met gedachtenwerk en dit echt goed leerde toepassen. 

Als je een gevecht met eten voert zijn daar een aantal redenen voor. Ik noem er vier die ik het meest tegenkom. 

• Gevoeligheid voor het genot van voedsel. 
• Onvoldoende in staat zijn om gevoelens goed te doorvoelen en verwerken zonder eten.
• Veel mislukte diëten achter de rug hebben, waardoor eten een stressbron is geworden. 
• Last hebben van negativiteit omdat je gedachten van lage kwaliteit zijn. 

Er is gedachtenwerk voor nodig om dit alles op te lossen. Daar ontkom je niet aan.  

Luister naar deze leerzame en onmisbare aflevering over de kracht van gedachtenwerk. Ik kom met herkenbare voorbeelden uit je strijd met eten en werk deze voor je uit met gedachtenwerk zodat je begrijpt hoe je dit toepast.  

Er gaat een wereld voor je open.

Luister naar de podcast

Wat je ontdekt:

• Wat gedachtenwerk is.
• Hoe je gedachtenwerk succesvol toepast in het oplossen van je strijd met eten. 
• Hoe je een negatieve gedachtenspiraal succesvol ombuigt.

Transcript Afl. 16

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 16.  

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.  

INTRODUCTIE

Hallo, hoe is het met jou? Ik hoop dat het goed met je gaat. Tegen de tijd dat je naar deze aflevering luistert, heb ik mijn presentatie gegeven op het grote podium van de Nationale Gezondheidsbeurs. En dit is voor mij zo'n mijlpaal.  

Zo'n grote eer. Ik weet zeker dat ik echt met de zweetpareltjes in mijn euh, in mijn hals van het podium afstap.  

Maar ook ontzettend blij, want ik zie het ook als een enorm positief signaal. Die nieuwe weg naar afvallen wordt steeds duidelijker zichtbaar en steeds meer toegankelijk. En dat maakt me zo waanzinnig blij. Want ik denk daarbij niet alleen aan de vrouwen zoals jij en ik die eindelijk een einde kunnen maken aan hun strijd met eten, maar ook aan de talloze meisjes en jonge vrouwen voor wie een strijd met eten voorkomen kan worden. Stel je eens voor wat ze dit bespaart. Altijd vechten met jezelf, die stomme weegschaal, je lelijk voelen, je dik voelen. Het schoonheidsideaal is natuurlijk van alle tijden en er zullen vrouwen zich nog heel lang aan blijven spiegelen. Maar dat restrictief eten niet de manier is om dat ideaal te verwezenlijken. Die boodschap gaat ze bereiken en heel veel ellende besparen. En dat is één van de redenen waarom ik deze podcast maak.  

Nou mocht je naar de beurs gaan. Die is dus van 6 tot en met 9 februari. Als je naar de beurs gaat en je ziet mij lopen, kom mij gedag zeggen, dat zou ik echt ontzettend leuk vinden. Goed, deze week introduceer ik één van de allerbelangrijkste pijlers van afvallen en dat is gedachtenwerk.  

WAT IS GEDACHTENWERK?

Het allergrootste obstakel om slank te worden en blijven is gelukkig ook je allergrootste kracht, mits je deze maar toepast. En dan niet een keertje maar dagelijks. Mijn een eigen zoektocht uit mijn strijd met eten kwam in een stroomversnelling toen ik eenmaal echt goed gedachtenwerk leerde doen. En ik ga je precies vertellen wat dit is.  

Indertijd, toen ik nog diep in mijn strijd met eten zat en wanhopig zocht naar de weg eruit, is één van de dingen die ik deed om mij te laten helpen in therapie gaan. En therapie heeft mij ontzettend veel gebracht. Ik heb heel veel geleerd over grenzen stellen en over mijn zelfbeeld. Ik heb goed geleerd hoe ik welke betekenis ik de dingen die gebeurd zijn in mijn jeugd kon geven.  

Maar ik merkte ook. En nu praat ik dus echt puur over mijn eigen persoonlijke ervaring en niet over therapie in het algemeen. Ik merkte ook dat ik mijn strijd met eten er niet mee opgelost kreeg.  

Ik was echt een hele bereidwillige cliënt. Heel open, heel ambitieus. Ik kwam daar echt toe om iets te leren en wilde me daar volledig voor de volle honderd procent voor inspannen.  

En ik zal je ook heel eerlijk zeggen dat ik enorm genoot van therapie. Ik vond het heerlijk dat er elke week iemand was die er helemaal klaar voor zat om naar alles te luisteren wat er in mij omging en die mij wilde helpen om duidelijkheid te krijgen in alles waar ik, waar ik mee zat en alles waar ik mee zat werkbaar te maken en oplossingen op te lossen. Dus hoewel therapie heel erg fijn voelde en hoewel het heel erg leerzaam was, kreeg ik mijn strijd met eten daar niet opgelost. En ik kwam op een gegeven moment op een punt, ik heb heel veel vormen van therapie gevolgd. 

Op een gegeven moment kwam ik op een punt dat ik tegen mezelf, zei: 'Joh, volgens mij kan je zo doorgaan tot je pensioen. Het blijft gewoon fijn om je te laten helpen. En het blijft fijn om te genieten van iemand die naar je luistert en voor je klaar zit en je alle aandacht geeft. Maar als je ondertussen niet ontwikkelt wat je werkelijk wilt, als je die strijd met eten niet opgelost krijgt, dan word je gewoon out met een eetprobleem en therapie on the side.'  

Dat was niet wat ik wilde.  

Wat ik hierin ontdekte, laat ik het anders zeggen, wat ik hier in ontdekte was dat praten over mijn problemen iets anders was dan mijn probleem in het moment zelf. In het moment waarop het probleem zich voordoet, oplossen.  

Dus de interventies, de manieren waarop ik invloed kon uitoefenen op mijn eetprobleem, bleken te moeten gebeuren in het probleem zelf. Op het moment dat ik op het punt staan om die zak chips open te trekken, op het moment dat ik bij die avondwinkel naar binnen wil lopen. op het moment dat ik mijn gympen aan wil trekken om alsnog naar de avondwinkel te gaan. Daar gebeurt het.  

En daarover praten bij een therapeut op de bank bleek mij daar onvoldoende bij te kunnen helpen. Want de prikkels die actief waren op de bank, bij de therapeut, dat waren niet dezelfde prikkels die actief waren, als ik inderdaad 's avonds mijn gympen aantrok om naar de avondwinkel te gaan en dat heeft euhm, is voor mij, iets geweest wat mij heel lang veel langer dan nodig is geweest in mijn strijd met eten heeft vastgehouden.  

Nogmaals, ik zeg helemaal niets negatiefs over therapie. Ik zeg ook helemaal niet dat therapie niet voor jou de weg uit je strijd met eten kan zijn. Probeer dat alsjeblieft ook vooral uit als je denkt dat dat mogelijk je kan helpen. Ik heb natuurlijk ook niet elke therapeut die er is gesproken en de jaren waarin ik therapie volgde zijn inmiddels al heel lang geleden. De methodiek heeft natuurlijk in dat vakgebied ook niet stilgestaan. Dus ik wil absoluut niet voor jou spreken. Ik spreek alleen voor mezelf en ik vertel je dit om omdat ik hier iets mee gedaan heb.  

GEDACHTENWERK WAS DE STROOMVERSNELLING IN HET OPLOSSEN VAN MIJN STRIJD MET ETEN

Ik ben op zoek gegaan naar andere werkvormen en een van de dingen die ik heb geleerd en met name in Amerika heb geleerd en wat mij ongelooflijk goed heeft geholpen en het oplossen van mijn strijd met eten in een stroomversnelling bracht, was het werken met mijn eigen gedachten. En in Nederland in therapie had ik daar ook al iets mee gedaan. Maar dat bleef op een niveau wat aan de oppervlakte zat. Dat was meer een, 'kijk hier eens naar', 'denk hier eens aan.' En dat was bij lange na niet voldoende om daadwerkelijk invloed te krijgen op mijn eigen gedachten. En dan vooral ook die gedachtenstromen die net even onder het ijs van je bewustzijn zitten.  

Ik gebruik vaak de metafoor van ijs en dan specifiek dat één nachts ijs. Als het die eerste nacht dat het gevroren heeft, lichtgevroren heeft, en de volgende dag er zo'n dun laagje ijs op het slootwater ligt. Wat zo helder is omdat het ook niet heeft gesneeuwd en dat er nog maar net ligt waardoor je er wel doorheen kan kijken, en je kan die vastgevroren zuurstof belletjes zien, in het ijs. En misschien ook het kroos onder het ijs en de modder onder het ijs. Maar dat vliesje, dat licht er en dat wat er onder zit is door dat verlies wat diffuus. Je kan het zien, maar het zit een beetje in de mist. Nou, dat dat één nachts ijs. Zo verbeeld ik voor mezelf en voor mijn cliënten altijd, die gedachte die we allemaal hebben, die allemaal op de automatische piloot staan waar je nauwelijks bewust van bent, tenzij je echt je best doet om ze te zien. En dat is hier het sleutelwoord.  

Je best doen, bewust je best doen om ze te zien.  

En als je dat gaat doen, als je je eigen gedachten gaat onderzoeken en werkbaar maken, garandeer ik je dat je relatie met eten verandert. En dit geeft je dus een tool in handen om invloed uit te kunnen oefenen op je eigen proces. Indertijd en dan praat ik even helemaal aan die beginperiode, pak em beet, ruim vijfentwintig jaar geleden, toen ik in therapie ging, ontstond bij mij het idee, dat als ik maar voldoende terugging naar vroeger en echt goed ging begrijpen wat mijn vader had gezegd en niet had moeten zeggen of wat hé niet had gezegd en me had moeten zeggen of wat mijn moeder heeft gedaan of niet heeft gedaan. Als ik ben maar voldoende ging uitwerken wat er in mijn jeugd allemaal was gebeurd, waar ik last van had of juist niet was gebeurd waar ik last van had, dan zou ik daardoor door een soort van rouwproces kunnen gaan en aan de andere kant van het rouwproces eruit komen.  

En daarmee zou zich dan iets hebben opgelost waardoor mijn strijd met eten zich ook op zou lossen. En ik merkte op een gegeven moment in al die jaren dat ik therapie volgde, dat ik dacht ik: 'joh, ik ben helemaal niet meer zo bezig met vroeger en hoe dat er bij ons thuis aan toeging. Dat staat al lang niet meer in verhouding tot wat zich nu in mijn dagelijks leven afspeelt en waar ik in mijn dagelijks leven last van heb. Dus hoe lang wil ik nog blijven kijken naar mijn jeugd en vroeger? En wat er allemaal is gezegd of niet is gezegd? En wanneer moet ik mij misschien gewoon vooral bezig gaan houden met het hier en nu?  

HOE WERKT GEDACHTENWERK?

Dus dat is weer even mijn persoonlijke verhaal hier in. En dat gedachtenwerk wat ik ontdekte, interventies doen en gaan kijken onder dat één nacht's ijs naar mijn eigen geautomatiseerde gedachtenstromen. Dat is een sleutel geweest in het oplossen van mijn strijd met eten. En ik wil hier nu voor je gaan illustreren hoe dat werkt.  

Ik geef je een voorbeeld. Stel, je staat op de weegschaal en je ziet dat je 80 kilo weegt. Die 80 kilo zijn compleet neutraal. Dat betekent verder helemaal niets. Tachtig kilo heeft alleen de betekenis die jij het geeft. 

Misschien is 80 kilo voor jou veel en een afschrikwekkende limit waarvan je zegt: 'Whoo, als ik dat op de weegschaal zou zien staan, dan slaan bij mij alle stoppen door. Dat zou ik echt vreselijk vinden,' Maar je kan je voorstellen dat voor iemand anders 80 kilo een grote feestelijke mijlpaal is, waarbij iemand zegt: 'Whooo! Het is me gelukt. Ik weeg 80 kilo! OMG!. Wat ben ik trots op mezelf!'  

Dat betekent het feit dat niet iedereen dezelfde beleving heeft bij die 80 kilo, wil zeggen dat die 80 kilo neutraal zijn. 

Het zijn alleen maar de feitelijke omstandigheden en die omstandigheden hebben alleen de betekenis die jij eraan geeft.  

Gedurende de dag kom je in allerlei situaties terecht. En ook jouw zelfbeeld, heb je een eigen blik op. En je gewicht, heb je een idee bij. De manier waarop je je leven leidt heb je ideeën bij en doen zich situaties in voor.  

De vriendschappen die je hebt. De familie die jij hebt. Zoals je financiën eruitzien, je gezondheid en je gewicht en je relatie met eten. Dit zijn allemaal omstandigheden en die omstandigheden hebben allemaal de betekenis die jij eraan geeft.  

En er zullen situaties zijn waarbij je het erover eens kan zijn dat de meeste mensen er dezelfde mening over zullen hebben. Maar zo lang er nog steeds mensen zijn die er heel anders naar kunnen kijken, heb je het nog steeds over neutrale omstandigheden die alleen maar de betekenis hebben die jij er aangeeft.  

Ja, landt dit? Oké.  

Wat ik hiermee wil zeggen is dat die 80 kilo, om het weer even naar je relatie met eten te halen, die 80 kilo zijn dus neutraal, maar voor jou hebben ze een betekenis. En door die betekenis die ze voor jou hebben, die kilo's voor jou hebben onder dat één nacht's ijs vandaan te halen en ze op te schrijven krijg je inzicht in de gedachtenstroom die je hebt. Die op de automatische piloot staat in je brein en voor het merendeel al geautomatiseert is.  

Tenzij het misschien een nieuw record is voor je dat gewicht. Maar als dat niet zo is, dan heb je er waarschijnlijk gedachten bij die als je niet bewust je best doet om ze te bekijken. Volkomen onbewust door je heengaan en jouw beïnvloeden en zodra je ze pen een pen op papier zet, kan je gaan zien welke gedachten je hebt bij die 80 kilo.  

En misschien zijn dat gedachten van de volgende strekking: 'Oh mijn hemel. Dit gaat zo helemaal verkeerd. Als ik op deze manier door blijven eten, groei ik echt dicht. Man, wat ben ik toch een loser. Waarom lukt me dit nou niet? Wat is er toch mis met mij? Ik wil toch zo ontzettend graag afvallen? Blijkbaar zit het er gewoon niet in. Ik spoor niet. Ik ben gewoon een veelvraat en ik heb te weinig discipline. Ik kom hier nooit uit. Ik zal altijd een strijd met eten houden.  

Stel dat één of een aantal van deze gedachte voor jou herkenbare gedachten zijn, dan kan je voorstellen dat deze gedachte een zeker gevoel bij je oproepen.  

Hoe voel je, als je denkt: ik kom hier nooit uit. Ik zal altijd een strijd met eten houden. Hoe voel je je dan?  

In mijn geval voelde ik me dan vaak verdrietig, terneergeslagen. Somber. En soms ook moedeloos.  

En als ik me toch eenmaal moedeloos voelde, dan ging ik meestal ook eten, want hé maakt er nu toch niet meer uit. Ik ging hier toch nooit uitkomen. Dus hé, daar kan ik net zo goed etend ten onder gaan nietwaar?  

Als je dit nu allemaal op een rijtje zet, dan zal je zien dat de situatie was het zien van die 80 kilo op de weegschaal.  

Mijn gedachten waren de gedachte die ik nu net heb opgesomd.  

Mijn gevoel is dat van moedeloosheid en verdriet.  

En in reactie op mijn moedeloosheid en verdriet ben ik nog meer gaan eten. Met als resultaat dat ik verder aankom.  

Wat ik hier nu heb laten zien: situatie, rijtje gedachten, gevoel, gedrag en resultaat, is het raamwerk van een gedachtenmodel.  

Hiermee heb ik als het ware mezelf van een afstandje bekeken en tegen mezelf gezegd:'Hé Marjena, welke betekenis geef jij die 80 kilo?'.  

En dan zie ik zo'n rijtje gedachten eruit rollen. En dan vraag ik aan mezelf: 'hé Marjena, als je deze gedachte denkt. Als je gelooft wat daar staat, hoe voel je je dan?' En dan zie ik hoe ik me voel. En dan kan ik dus opnieuw toetsen en kijken: 'Marjena als jij je zo voelt en moedeloos en terneergeslagen. Welk gedrag laat je dan zien? Welk gedrag roept dat in je op? Ja overeten. Oke, en als je dan gaat over eten? Wat gebeurt er dan? Wat is daar dan het resultaat van? Dat ik nog verder aankom.'  

En daarmee laat ik aan mezelf zien dat de gedachte die ik kies, de gedachte die zich daar hebben laten zien op dat papier, dat die niet helpend zijn. Dat het resultaat van die gedachte is dat ik ga over eten en verder aankom. En dit zijn dus niet de gedachten die mij uit mijn strijd met eten helpen.  

Dus op het moment dat je misschien nog tegen jezelf zegt dat 80 kilo wegen het drama is, het probleem is, kan ik je nu uit de droom helpen en zeggen:'nee, lieverd die 80 kilo zijn niet je probleem. Het is de betekenis die je die 80 kilo geeft. Die zijn het probleem.'  

En daarmee spoelde ik nog een keer terug om het nog een keer te horen, als je het niet meteen kan beet pakken. Daarmee geef ik je dus ook meteen je invloed terug. Want als die 80 kilo niet het probleem zijn, maar de betekenis die je die 80 kilo geeft. Die negatieve gedachten die je daarop vervolgens op kiest, als die veroorzaken dat je nog meer gaat eten en aankomt, dan weet je dat je dus niet zozeer hoeft te gaan sleutelen aan die 80 kilo, maar dat je moet gaan sleutelen aan de betekenis die je die 80 kilo geeft. En als je die een andere betekenis kan geven met gedachten die jou wel helpen. Dan laat je waarschijnlijk ook ander gedrag zien omdat je je anders voelt.  

Dus gedachtenwerk is niets anders dan invloed krijgen op dat wat jouw gedrag drijft.  

En dat zijn je gevoelens en je gevoelens worden weer aangestuurd door je gedachten, niet door je omstandigheden.  

Laat dat even goed landen bij jezelf. Het zijn niet de omstandigheden die jouw gedrag beïnvloeden, maar de betekenis die je aan je omstandigheden geeft die jouw gedrag beïnvloeden.  

Als je 80 kilo op de weegschaal ziet staan en je kiest de gedachte: zie je wel, ik kom hier nooit uit. Ik zal altijd een strijd met eten houden. Dan is het dat wat jou moedeloos maakt. En is het dat wat jou aanzet tot laat nu ook maar zitten ook. En je graait wat van het aanrecht, wat er voorbijkomt en je zet het op een eten omdat die moedeloosheid zo'n pijn doet dat je jezelf wilt verdoven en wilt vergeten dat je altijd een strijd met eten zal houden. Die voorspelling, die doet zo'n pijn. Daar wil je aan ontsnappen.  

En nu denk je misschien bij jezelf: ja, dat is leuk, maar als ik zie dat ik 80 kilo weegt, dan is dat ook daadwerkelijk wat ik denk. En ik zou niet weten wat ik anders zou kunnen denken. Hoe kan ik nou in hemelsnaam ....? Stel dat 80 kilo mijn ultieme record is? Ik weeg meer dan ooit. Ja, ik tik een nieuw record aan. Een pijnlijk negatief record. 80 kilo alsjeblieft. Zelf bij mekaar gegeten en gefeliciteerd. Dat is voor mij zo'n negatieve omstandigheid. Hoe kan ik daar in hemelsnaam positieve gedachten bij kiezen?  

Bingo! Bingo, bingo, bingo. Dat is dus het werk wat je te doen hebt.

Het is dus je grootste obstakel op weg naar afvallen en slank worden en blijven. Maar ook je grootste kracht. En dat je het nu nog niet kan is logisch.  

Er is ook een moment geweest dat je nog niet kon fietsen. Dat heeft iemand je geleerd.  

En jij en ik zijn nog opgevoerd zonder dat onze ouders ons op een gegeven moment opzij trokken en zeiden:'we moeten praten over de gedachten die je hebt.'  

Wist je dat je die zelf kan kiezen? Wist je dat jij zelf je je zelfbeeld inkleurt? Wist je dat jij zelf in elke situatie die je tegenkomt die situatie een betekenis geeft? En dat de betekenis die je die situatie geeft jouw gevoelens aanstuurt en daarmee je gedrag?  

Uhuh, nee, vertel eens!...Dat is ons niet geleerd. Jouw en mijn ouders hebben gedaan als je van de wc kwam zeggen:'handen wassen wassen.Even handjes wassen als je van de wc komt. Met twee woorden spreken, drie keer per dag je tanden poetsen.Maar niet: kijk eens naar je eigen gedachten.  

En als jij dat wél doet of als jou dat wel is geleerd, dan ben ik alleen maar ontzettend blij voor je, want je hebt goud in handen en dat weet je waarschijnlijk ook.  

Sinds we veel meer weten over het functioneren van het brein, hebben we dit goud in handen en kunnen we het werkbaar maken en kunnen we leren hoe we onze eigen gedachten kunnen kiezen. Je brein heeft er geen enkel belang bij. Je brein zal altijd op prikkels reageren met als doel om over jouw veiligheid te waken. En in het waken over jouw veiligheid zal je brein altijd proberen om gedachten zoveel mogelijk te automatiseren, zodat het meer energie en ruimte overhoudt voor het opmerken van gevaar in je omgeving. En dus zullen gedachten die je vaker herhaalt zich steeds meer verplaatst worden op een automatische piloot. Onder dat dunne één nacht's ijs waar jij eigenlijk al niet meer zo door hebt dat je ze denkt. En dat is gewoon efficiëntie van het brein.  

Dus als jij, stel je hebt, je man is uitgeschoten met de sojasaus zoals die van mij gisteravond en je veel te zout gegeten. Ik heb eigenlijk niet eens in de spiegel gekeken geloof ik. Oké stel, ik heb heel zout gegeten en ik hou vocht vast en mijn gezicht ziet er opgeblazen uit. En stel, ik zou overgewicht hebben en ik voel me dik en ik ga mijn boodschappen doen. En het is wat dat druilerige grijze weer, wat het vandaag toevallig is. En het regent en ik loop zo langs de supermarkt in een flits. Terwijl ik daar met mijn tassen loop te sjouwen, zie ik mezelf even in de etalageruit weerspiegeld. En ik zie daar, wat ik dan altijd vroeger, noemde mijn eigen plofkop met een onderkin. En ik denk: pffff..maar het moment gaat eigenlijk zo snel dat het een prikkel is die ik nauwelijks opmerkte. Het enige wat ik merk terwijl ik in de supermarkt loop om boodschappen te doen in mijn karretje vol te gooien, is dat ik dingen zie liggen waarvan ik weet dat ik er van aankom dat ze niet gezond zijn.  

En toch wil ik ze op dat moment hebben en denk ik: 'stik, kan mij het ook schelen.'.  

En ik gooit allemaal in mijn karretje. En ergens hoor ik nog een soort van vage gedachten van: zou je dat nou wel doen? Dit is niet verstandig, maar iets in mij zegt gewoon: 'f*ck it, het maakt mij niet uit. Ik wil dit nu gewoon hebben en ik ga naar huis en ik wil dat iedereen me met rust laat. En ik hoop dat ik het huis voor mezelf heb. En ik ga Netflix en eten.'.  

Wat ik daar bij dat doen van die boodschappen niet in de gaten heb, omdat ik dat gedachtenwerk niet doen, is dat dat moment dat ik mijn gezicht even zag in die weerspiegeling van de etalageruit. Op dat moment ben ik getriggerd in de gedachte: 'pfff, kijk nou dat hoofd. Ik zie er niet uit. Ik ben dik. Ik wordt alleen maar zwaarder en ik zie er nog slecht uit ook. Ik ben moe. Ik ben en oud. En ik ben nu al op een leeftijd dat ik ook niet meer slank zal worden.'  

Ik verzin maar even iets. Maar deze trigger, van dat even dat beeld met die onderkin in die etalageruit, dat kan mij op dat onbewuste niveau, vlak onder dat ijs, onder dat één nacht's ijs getriggerd hebben in deze gedachten. En hoe voel je je als je zo denkt ben dik, ben lelijk. Op mijn leeftijd krijg je het toch ook bijna niet meer af. Ik zie er ook moe uit.  

Nou, hoe voel je dan?  

Ja, negatief. Uhm. Ontevreden, gefrustreerd, teleurgesteld, misschien ook weer moedeloos.  

En die gemoedstoestand, die bekruipt je terwijl je boodschappen aan het doen bent.  

En als je nog niet genoeg of voldoende hebt geleerd hoe je dit soort gevoelens, hoe je je daar bewust van bent en hoe je ze verwerkt zonder ervoor te willen vluchten, zal je waarschijnlijk inderdaad voor die voor die schappen gaan waar dat eten ligt waarmee je dat even vergeet.  

En door je wel bewust te worden van het observeren van je eigen gedachten, kan je dit soort gedachten onder het ijs vandaan halen. Tegen het licht houden en ermee aan de slag gaan.  

En dat is wat ik je in mijn programma leert doen  

Om een voorbeeld te geven. Stel, ga ik weer even terug naar die 80 kilo. Stel dat je inderdaad ziet: hé, ik ben op mijn zwaarst nu. Ik ben op mijn zwaarst en ik schrik ervan. En ik merk dat ik onmiddellijk: 'denk oh, mijn God. Ik kom hier nooit uit. Ik zal altijd een strijd met eten houden. Ik heb gewoon te weinig discipline en ik voel me dan dus zo moedeloos. En ik voel het verlangen om het op een eten te zetten.'  

Wat kan je dan doen in gedachtenwerk?  

In de eerste plaats zorg je ervoor dat je deze gedachten, die ik net allemaal heb opgesomd, op papier krijgt. Inclusief die gevoelens, inclusief het gedrag. Inclusief dat resultaat.  

Zodat je van een afstand als observant van je eigen automatische gedachten en processen en prikkels daarnaar kan kijken en kan zeggen: 'hé, lieverd, met deze gedachte is het dit het gedrag wat je in jezelf oproept. Met dit resultaat: aankomen en nog meer overeten. Kan je misschien iets anders verzinnen? Welke betekenis kan jij die 80 kilo geven? Dat record wat je vandaag hebt aangetikt op een manier die opbouwend is en constructief.'  

En omdat je al jaren negatieve gedachten hebt over je relatie met eten en over afvallen en al die mislukte diëten, zijn dit de gedachten die op de automatische piloot staan.

 En dus op het moment dat je tegen jezelf zegt kom eens met iets anders ben je eerst blanco. Je weet het niet. Daar komt niks. Radiostilte.Ja..dat is logisch. Dat hoort erbij.  

Je brein zegt gewoon: 'oh! Nou als we dit dan niet doen dan weet ik het niet meer.' Dan komt er even niets en dat is een goed teken. Dan weet je dat je je eigen aandacht hebt en opnieuw bewust een keuze kan maken. En dat die keuze stroef gaat en lastig gaat. Dat hoort bij dit proces. Vooral bij de onderwerpen die voor jou het meest pijnlijk zijn. Daar is het het lastigst en dan is het ontzettend handig om je te laten helpen daarbij. Bijvoorbeeld door een coach. Niet alleen de weg uit de moeilijkste gedachten modellen te zoeken, maar het kan wel. Het kan wel.  

Oké, ik zal je een paar voorbeelden geven van de gedachte die je zou kunnen kiezen als je dus ziet dat je je record aantikt. Je bent op je zwaarst. En dan zou ik dit al schrijvend doen. En dan komt er een aardige lap tekst uit, maar het werkt dus.Heb het daarvoor over.  

'Ik zag net op de weegschaal dat ik meer weeg dan ooit. En ik zie als ik erover schrijf welke negatieve en moedeloze gedachten ik daarover heb. En ik voel me daardoor ook moedeloos en ik voel ook de behoefte om me terug te trekken, maar te isoleren en het op een eten te zetten.'  

En dan komt nu het opbouwende, constructieve stuk: 'ik realiseer me ook dat deze gedachte niet helpen en sterker nog: dat ze optioneel zijn. Die 80 kilo, ook al voelen ze niet neutraal, ze zijn het wel. De reden dat ik er zo'n pijn bij voel is omdat ik ze een hele negatieve betekenis geef. Ik geef ze een voorspellende betekenis, namelijk dat ik altijd een strijd met eten zal houden. Maar deze gedachte is natuurlijk optioneel. Dus welke gedachte zou ik kunnen kiezen die deze 80 kilo een andere betekenis geeft?'.  

'Als ik mij verbindt met het idee dat elk moment fris en nieuw is en dat ik op elk moment mijn relatie met eten positief kan beïnvloeden, dan staat dit moment natuurlijk ook nu tot mijn beschikking. In dit moment sta ik voor de keuze om die 80 kilo een hele negatieve betekenis te geven en een negatieve voorspelling mee te doen over de toekomst.' Ik kan ook tegen mezelf zeggen: 'dit moment. Dit huidige moment is de ingang naar een fantastische relatie met eten. Wat ik vandaag weeg, voorspelt niet de toekomst. Ik kan er op dit moment voor kiezen om de relatie met eten positief en opbouwend te beïnvloeden. Ik kies ervoor om te geloven dat ik dit kan. Ik wil graag ontdekken dat ik in staat ben tot het creëren van een geweldige relatie met eten, waarin ik maar mijn strijd met eten volledig op los. En door mij vandaag niet te verliezen in een drama over deze 80 kilo, zet ik daarin een duidelijke, heldere, positieve eerste stap.'

'Wauw, wat een inzicht. Wat ben ik hier trots op.'  

'Ik kies ervoor om geen drama in mijzelf te laten ontstaan over deze 80 kilo. En volgens mij is dat precies wat er voor nodig is om een fijne relatie met eten te creëren. Dit moment is fris en nieuw. En ik stap erin met trots.'  

Deze zinnen roepen een heel ander gevoel in je open dan: ik kom hier nooit uit. En je weet nu nog niet precies als je dit hebt opgeschreven hoe je een fijne relatie met eten creëert. Je hebt je oplossingen nog niet helemaal, maar je hebt wel een andere houding. Je kiest ervoor om te vertrouwen op het vinden van jouw oplossing en dat is iets anders dan voorspellen dat je er nooit uit gaat komen.  

Dus hoe voel je op het moment dat je oprecht, want dat is wel belangrijk bij een voorwaarde voor het bedenken van nieuwe constructieve gedachten, is dat je ze moet kunnen geloven.  

Als je niet gelooft wat je opschrijft, is het geen constructieve gedachte, geen bruikbare gedachte. Dat wil je nog iets verder terugschakelen naar een gedachte die je wel kan geloven.  

'Dus ik weet nu nog niet precies hoe het creëren van een fijne relatie met eten werkt. Ik weet nog niet precies hoe ik mijn strijd met eten ga oplossen. Ik weet wel dat als ik mij nu niet verlies in drama, ik een positieve stap voorwaarts zet. En dat is altijd een positief uitgangspunt voor het vinden van een oplossing. En daar geef ik mezelf nu een schouderklopje voor. Wauw. Ik kom aan mijn eigen kant staan en stapt niet in drama. Dat is daadkracht. Dat is zelfvertrouwen opbouwen. En ik weet zeker dat ik vanuit deze positie, vanuit dit uitgangspunt, mijn oplossing gemakkelijker ga vinden.'  

Gevoel. Hoe voel je als je deze gedachte denkt als ik ze zo verzin hé, terwijl ik hier tegen je praat, voel ik hoop. Ik voel iets wat opbouwend voelt. Dus dan zou ik opschrijven. Hoopvol, gevoel? Hoopvol.  

Wat ik hier ook bij zou voelen, is nieuwsgierigheid en leergierigheid. Ik wil het graag ontdekken. Dus dat zou ik dan ook opschrijven: hoopvol, nieuwsgierig, leergierig.  

En hoe gedraag ik me als ik me hoopvol, nieuwsgierig en leergierig voel? Ja, dan staan mijn voelsprieten open. Dan ga ik de kennis vinden. Dan voel ik ook een energie die stroomt, heb ik niet de behoefte om mij te isoleren en terug te trekken zoals bij die eerdere gedachte. Maar dan heb ik juist de behoefte en de energie om naar buiten te gaan en mijn oplossing te gaan halen.  

Dus wat zal ik doen vanuit leergierigheid, nieuwsgierigheid en hoop? Dan ga ik op zoek naar mijn oplossing. En dan is er natuurlijk de kans dat ik die vind ook veel groter.  

Dus ik ben actief, zoek naar mijn oplossing. Dat is het gedrag, ik ben actief, ik zoek naar mijn oplossing. En wat zal dan het resultaat zijn? In dat eerdere voorbeeld ging ik me isoleren, terugtrekken en eten met als resultaat: aankomen.  

In dit voorbeeld ben ik nieuwsgierig, leergierig, ga ik op zoek naar kennis, ga ik op zoek naar hulp. En komt mijn relatie met eten verder in ontwikkeling. Komt het vinden van de oplossing dichterbij.  

Ik hoop dat je nu voelt wat een wereld van verschil er tussen beide voorbeelden zit. Terwijl in beide gevallen praten we hier over het aantikken van een nieuw record. En dat is dan die 80 kilo.  

Dus je weegt 80 kilo, dat heb je net op de weegschaal gezien. Alleen in het eerste voorbeeld zet je het op een eten, isoleer je en kom je aan.

En in het tweede voorbeeld ga je op zoek naar kennis en hulp en komt het vinden van de oplossing dichterbij. En je hebt de relatie met jezelf bekrachtigd. Je hebt jezelf vertrouwen gegeven. Zelfvertrouwen. Je hebt jezelf vertrouwen gegeven. Prachtig, zo krachtig, zo opbouwend, zo constructief.  

En wat belangrijk is voor je om te weten, is dat jouw brein geen enkele boodschap heeft aan de kwaliteit van je gedachten. Jouw brein heeft er geen last van. Als er bij jou op de automatische piloot een hele rits programma's staan van met allemaal varianten van: het was niks, het is niks en het wordt ook nooit wat. Zolang het op de automatische piloot staat en jouw brein zich bezig kan houden met het waken over je veiligheid, is het bezig met een goeie job en wil het alles bij het oude laten. Ja dus, hoeveel pijn je ook ondervindt van je strijd met eten, je brein heeft er geen enkel belang bij om daar wat aan te doen. Dat zal echt van jouw kant moeten komen. Dat zal jouw initiatief moeten zijn.  

Maar ik beloof je ook: als jij een vrouw bent die al heel veel diëten heeft gevolgd. Zichzelf enorm onder druk heeft gezet met streng lijnen, die heeft lopen obserderen over haar menu's en wat ze mag hebben en wat ze niet mag hebben. Als je net als ik als tiener je dijbenen misschien ooit hebt ingesmeerd met een soort van goedkoop afval gel, waar je dan een advertentie voor had gezien en ze daarna in folie had gewikkeld om met een timer op je bed te gaan liggen wachten op het wonder wat dan ging gebeuren? Er zouden dan centimeters van afsmelten haha.  

En misschien heb je net als ik ook ooit met zo'n anti-cellulite borstel die ontzettend pijn doet, met van die knobbels erop, over je dijbenen zitten wrijven. En ik weet niet wat voor stunts allemaal uitgehaald omdat je wilde afvallen en daar heel veel energie en aandacht naar toe heb laten gaan.

Weet dan dat als je maar 20 procent van die energie die je daar allemaal in hebt gestoken in de loop der jaren, gaat steken in het doen van dit gedachtenwerk, jouw strijd met de verleden tijd wordt.Dat beloof ik je.

 Het verandert je wereld, het verandert jouw de kwaliteit van je gedachte en het verandert daarmee je gevoelens, je gedrag en je resultaat.  

Jouw grootste obstakel om af te vallen uit je strijd met eten te komen, is de kwaliteit van je gedachten. Zijn de gedachten die nu nog op de automatische piloot staan waar jij je nauwelijks bewust van bent.  

En dan noem ik even de trigger van jezelf in die etalage eruit zien en de dingen eten wat je in je mandje legt in de supermarkt. Ja, dat is je grootste saboteur. Je grootste valkuil. Je grootste obstakel. Je grootste kracht. Je sterkste wapen. Je grootste vuur om je te helpen door de modder van gedragsverandering heen. Wat jou naar de andere kant gaat helpen, dat is dit gedachtenwerk.  

En je hebt het altijd bij je. Het staat tot je beschikking en je kan dit leren. Je kan hier ongelooflijk goed in worden.  

En het mooie is: dit gaat niet alleen je gewicht veranderen en de kwaliteit van je gedachten veranderen, het gaat ook de kwaliteit van je leven veranderen. Want je kan je voorstellen dat als je met deze interventie, het doen van gedachtenwerk, jouw relatie met eten kan verbeteren, je natuurlijk elke relatie kunt verbeteren in je leven hiermee. Daar heb je die andere personen niet eens voor nodig.  

Je kan je zelfbeeld ermee veranderen en beïnvloeden. Maakt niet uit op welke feiten er in jouw zelfbeeld zitten, of je wel of geen diploma's hebt, of je misschien al heel lang single bent terwijl je dolgraag een relatie zou willen. Dat zijn allemaal omstandigheden die jij nu misschien nog een negatieve betekenis geeft.  

Maar die betekenis is optioneel. Je kunt het feit dat je single bent zien als iets wat iets zegt over jou en over je waarde en over je aantrekkelijkheid en over je toekomst, in negatieve zin. Je kan het net zo makkelijk omdraaien naar een positieve zin. Alles, elke situatie in jouw leven kan jij de betekenis geven die voor jou opbouwend is en constructief. En daar heb je maar 20 procent van de inspanning en energie voor nodig die je ooit in al die malle diëten hebt gestoken.  

Neem dit van mij aan. Het heeft mijn relatie met eten in een stroomversnelling gebracht. Het heeft me zo geholpen bij het afvallen en slank blijven. Het heeft me zo geholpen om alle obsessie, frustratie en drama uit mijn relatie met eten te krijgen. Obsessie en drama zaten stonden zo op de automatische piloot in die relatie. Dat kan je er allemaal uit krijgen. Verwaarlozing, het idee dat jij altijd op de laatste plaats moet komen. Dat er voor jou eigenlijk geen tijd is, behalve als al je werk gedaan is, zijn allemaal interpretaties, staat allemaal op de automatische piloot. Maar het is optioneel. Je hoeft dit niet te blijven geloven. Je gedachten zijn geen feiten.  

En de feiten? De situatie is altijd neutraal. Jij bepaalt welke betekenis jullie geeft. Oké, ik hoop dat er een vonk bij is over gesprongen.Ik hoop dat ik hiermee een wereld voor je heb geopend en dat je ziet: 'oh, wacht even! Maar dit zet alles op een ander plan.'  

Dat hele misverstand, dat je om slank te worden en blijven alleen informatie nodig hebt over gezonde voeding. Ik hoop dat je begint te zien dat dat een achterhaald idee is.  

Aanstaande donderdag, als ik mijn presentatie geven op de Nationale Gezondheidsbeurs, dan is dat natuurlijk waar ik het over ga hebben. Dat paradigma op afvallen is veel te smal. Wij maken het alleen maar tot iets wat gaat tussen je lijf en voedsel. En dat is veel te smal paradigma. Hoe je denkt. Wat je voelt. Jouw relatie met eten valt allemaal onder het paradigma's, dit allemaal onder de paraplu van dat resultaat, het overgewicht. Wat je wel of niet hebt, die strijd met eten die je wel of niet hebt. Maar ja, dus hier sta ik voor. Hier vecht ik voor.  

En dat brengt je zo veel meer dan alleen maar alleen maar die skinny jeans die je moeiteloos past. Dat is echt de kers op de taart. Dat is de bonus. Dat is leuk.  

Wat daar onder zit is wat je met dit gedachtenwerk hebt bereikt, wat je ermee hebt gecreëerd voor jezelf. Ik gebruik het voor alles, allang niet meer voor eten. Ik gebruik het voor alle andere aspecten van mijn leven en elk project wat ik aanga, wat spannend is, wat een uitdaging is, zet ik gedachtenwerk op in. Het is mijn tweede natuur geworden en ik zou het geweldig vinden als het dat voor jou kon worden. Omdat ik weet wat je daarmee kunt realiseren. Want je brein gaat het echt niet voor je doen.  

Al die jaren dat mij verteld werd: 'Marjena, je zou meer van jezelf moeten houden. Marjena, je bent te perfectionistisch of je hebt een negatief zelfbeeld'. Dan dacht ik altijd: 'ja, maar hoe verander ik dat dan?' En ik dacht dat ik terug moest naar vroeger en helemaal uitwerken.... Nee dus. Ik moest aan de slag. Met mijn brein. En jij waarschijnlijk ook.  

Oké, ik hoor heel erg graag van je wat je van deze aflevering vond en ik hoopte zo dat het een eyeopener voor je was. Nou, we gaan het hier nog veel vaker over hebben.  

Als je mij mijn hulp hierbij wilt, als ik je coach mag zijn, dan vind ik het een feest om je heel erg goed te maken in gedachtenwerk. Ik ben er zelf echt meester in geworden en en ik maak jou hier ook heel graag meester in.  

Oké, dit was het voor deze week.  

Ik spreek je volgende week weer en dan laat ik je weten hoe het was op de beurs. Fijne weken allemaal. Bye!