Afl. 105 De oplossing voor hardcore obsessie

Ik weet uit eigen ervaring hoe eenzaam een obsessie met eten kan zijn. Je levert een gevecht dat je moeilijk kan uitleggen aan iemand die hier geen ervaring mee heeft. Daarbij heb je meestal weinig of geen overgewicht waardoor je vrienden zich afvragen waarom je het jezelf zo moeilijk maakt. Je ziet er toch goed uit?

Als jij jezelf hierin herkent is deze aflevering voor jou. Ik laat zien wat je nodig hebt om uit je obsessie te komen, want ook jij kan een fijne relatie met eten creëren. Een relatie die kalm, stabiel en betrouwbaar voelt.

Ik bespreek het rookgordijn waardoor je moeilijk kan zien welke oplossing je nodig hebt, de persoonlijke kracht waarover je beschikt (die je hier juist in de weg zit) en het vertrouwen dat je wilt leren ontwikkelen nog voordat je zeker weet dat je oplossing werkt.

Hier volgen de stappen.

Wat je ontdekt:

• Hoe je obsessie zichzelf in stand houdt.
• Het rookgordijn dat lijkt op werken aan je oplossing.
• De gezonde aanpak die niets met doorzetten te maken heeft.

Transcript Afl. 105

Hallo, hoe gaat het met je? Met mij gaat het super. Ik ben bezig met het laatste kwartaal van dit jaar. Ik heb mooie nieuwe plannen voor het komend jaar en ik nodig je uit voor een masterclass die ik de komende periode een aantal keer ga geven.
Om daaraan deel te kunnen nemen moet je alleen op mijn lijst staan, want ik nodig alleen mensen van mijn lijst uit voor die masterclass. Hij is helemaal gratis en als je daar graag aan wil deelnemen omdat je veel plezier hebt van deze podcast, er veel van leert, dan is die masterclass echt de moeite waard van je tijd. Ik zal me een aantal keer geven, dus er zit ongetwijfeld een datum tussen dat je kan. Meld je daarvoor aan voor mijn lijst als je daar nu nog niet opstaat zodat ik je kan uitnodigen voor de masterclass. Je doet dat door mijn gratis ebook aan te vragen via etenslessen.com. En zodra je op mijn website bent, zie je onder in een balk waarin ik je uitnodigen om mijn gratis ebook aan te vragen. En als je daar je gegevens achterlaat, dan kom je automatisch op mijn lijst en kan ik je voor die masterclasses uitnodigen.

In deze Etensles wil ik het met je hebben over hardcore obsessie. En als jij je identificeert met hardcore obsessie, dan hoef ik je niet uit te leggen hoe dat eruitziet. Want je bent er al dag en nacht mee bezig. Het hoofdstuk eten en je gewicht is voortdurend op de voorgrond in je gedachten en daar word je horendol van. Het is als een circusparade aan gedachten in je hoofd die voortdurend voorbijkomen en je wilt hier dolgraag vanaf. Ik ga hier in deze les een aantal inzicht te geven die je daarbij kunnen helpen en je kunnen ondersteunen. En in de eerste plaats kan ik je vertellen dat ik uit eigen ervaring weet hoe het is om hier in te zitten. En als er iets is wat ik herken bij mezelf en bij al mijn klanten die last hebben van een hardcore obsessie, is dat ze over het algemeen nauwelijks of geen overgewicht hebben en daardoor in de ogen van anderen geen reden om zo met dat eten in hun maag te zitten. Het wordt niet herkend als een probleem voor je. En als je vertelt dat je zo'n strijd met eten ervaart, dan zeggen ze: joh, weet je, iedereen eet toch wel eens iets te veel. Of ik doe ook wel eens gek met eten en je ziet er toch goed uit. Waar heb je het over? En dat plaatst je wat in een isolement en maakt dat je nog meer alleen in je hoofd zit met dat continue gevecht rondom eten en je gewicht.

Het is belangrijk, daarom vind ik om je hiermee te laten helpen. Want hoe meer je in dat isolement zit, hoe meer als het ware er een kracht, een energie, continu weglekt naar alleen jezelf proberen te helpen hiermee. Terwijl op het moment dat je de dialoog er over opent en je laat helpen, het kan gaan stromen en er ontwikkeling kan komen. Dus of je dat nou door mij laat doen of door iemand anders. Hardcore obsessie vraagt echt om hulp.

En dan nu. Hoe ziet het eruit? Het lastige van hardcore obsessie is dat het juist ontstaat bij mensen die heel wilskrachtig zijn. Gedreven zijn, over veel persoonlijke kracht bezitten en doorzetters zijn. En dit zijn prachtige eigenschappen. Het is fantastisch dat je hierover beschikt en waarschijnlijk heb je er ook veel succes mee in andere gebieden van je leven. Jij bent iemand die, als je eenmaal ergens je zinnen op hebt gezet, eigenlijk altijd krijgt wat je hebben wilt. Want je bent een doorzetter. Je laat je niet uit het veld slaan en als je ergens mee op je snufferd gaat, dan klop je je knieën af en zeg je tegen jezelf: oké, ik probeer het gewoon nog een keer en dat is prachtig. En ik hoop dat je dat ook kan zien van jezelf. Je bent slim, je bent een doorzetter. Je geeft niet snel op en raakt niet snel ontmoedigd. Da's een prachtige kracht.

Alleen drammen, doorbijten en vechten werkt in relatie tot voedsel niet. En daarmee maak ik meteen mijn eerste punt voor je. Om uit dit probleem te komen, om een fijne relatie met eten te krijgen en het gewicht te kunnen hebben dat je wilt, zal je een andere manier, een andere benadering moeten leren voor het creëren wat je hebben wilt. Op dat eetstuk werkt dat drammen en je vastbijten niet. En daarmee is het alsof ik je eigenlijk je krachtigste wapen ontnemen en zeg: hier heb je niet zoveel aan. Wat!! Hoe dan? Want hoe harder jij steeds onderuit gaat, hoe meer je iedere keer opnieuw je moed verzamelt en je er nog harder in vastbijt. En nu zeg ik tegen je: dit wapen, deze kracht die je hier inzet, deze super power, helpt je niet. Het maakt je obsessie alleen maar groter. Je hebt een hele andere houding nodig die voor jou in eerste instantie voelt alsof je eigenlijk niks meer mag. En daar ga ik je wat over uitleggen.

Hardcore obsessie kent in de eerste plaats de kracht van planmatig proberen te krijgen wat je hebben wilt. Dus je zal in de loop der jaren, zeker als je hier al heel lang last van hebt, steeds opnieuw een aanpak hebben bedacht voor jezelf. En de ene keer zal die aanpak vooral via sport zijn gegaan en heb je een prachtig sport plan. De andere keer zal je hebben vastgebeten in een zelfhulpboek, een weer een andere keer zal je hulp hebben ingeschakeld en in therapie zijn gegaan. Hoe je het ook hebt geprobeerd. Je hebt steeds opnieuw iets aangegrepen. Iets bedacht waarvan je denkt dit zou het misschien kunnen zijn. En daar ben je vol voor gegaan. En dat voelde dan ook iedere keer als hoop. Als ook ergens een stuk opwinding. Ach, ik denk dat ik het nu misschien gevonden heb. Dit zou misschien wel eens voor me kunnen gaan werken en in die hoop en die drive die je daar direct bij voelde, ben je geneigd om er alles over te gaan bestuderen en te willen weten. En om er continu aan te willen denken. En er ontstaat in jou een wat opgeklopte energie. En dat is de energie van misschien is dit de weg naar de uitgang. En dat idee? Misschien is dit de weg naar de uitgang, misschien is dit ook de weg naar dat gedroomde succes waar ik al zoveel jaren hard voor vecht. Dat maakt dat je opgewonden raakt en je er helemaal in wilt ingraven als het ware.

Dus het is aan de ene kant een hoopvolle energie die je voelt, een positieve energie die je voelt: ha, dit zou misschien wel eens de uitweg kunnen zijn. En daarin wil je in volle galop gaan. En dat voelt op dat moment ergens best wel lekker. Want voor jou is voor je gevoel vastzitten in een probleem waarvan je de uitgang niet kan zien het pijnlijkste wat er is en je spartelt op die plek. En dus zodra je iets vindt waarvan je denkt dit zou het misschien wel kunnen zijn. Of dit kan misschien wel voor mij werken. Verzamel je al je persoonlijke kracht en wil je daar vol op losgaan.

Ingegeven natuurlijk ook door de pijn van je machteloosheid. Door de pijn van steeds op dezelfde plek weer uitkomen en maar niet verder komen en zo boos worden op jezelf, zo teleurgesteld zijn dat het je op dit vlak steeds maar niet wil lukken en jezelf dat kwalijk nemen en je daar voor schamen. En die pijn, die zet zich om, die slaat om in een er vol voor gaan. En dat maakt je zo hardcore omdat je zoveel pijn hebt. Juist omdat je het hier zo moeilijk mee hebt, je zo machteloos voelt. Zet je dat volledig om in obsessie op het moment dat je denkt dat je misschien de uitweg hebt gevonden

Dit loopt uiteindelijk spaak. En dat komt omdat je met die hardcore obsessie, die enorme drive van je, voortdurend een spanning creëert tussen jou en eten. Want dat wat jij hebt gevonden en dat is het tweede punt wat ik voor je maak. Dat wat jij hebt gevonden en herkend als mogelijk de oplossing maakt dat je al je hoop daar op inzet. En dus is elk eetmoment een moment waarop zich moet gaan laten zien of het voor je werkt.

En dat maakt dat het eten wat je doet en de keuzes die je daar in maakt niet op zichzelf staan. Eten is niet iets tussen jou en je lichaam, een kwestie van honger hebben of geen honger hebben. Een kwestie van samen met andere mensen ergens van willen genieten of niet. Nee, het is het moment waarop jij bewijs wilt zien dat je de juiste beslissing hebt genomen en de juiste aanpak hanteert. En omdat je daar alles in jou op inzet, heb je een hoog gespannen verwachting, een hoog gespannen verwachting van je aanpak en een hoog gespannen verwachting van jezelf. En zelfs als die aanpak die je hebt gekozen goed voor je werkt, creëer je eigenlijk zelf de spanning die zich uiteindelijk vertaalt naar een ontlading in overeten, omdat met elk moment waarop jij ziet: ha, dit werkt! Dit werkt! Het gaat goed, je onmiddellijk gaat tellen hoe lang het al goed gaat en zoekt naar de feedback dat je begint af te vallen of in ieder geval niet aankomt. En omdat je daarin zo door draaft, heb je nauwelijks ruimte voor geduld. Heb je geen ruimte voor ontspanning, maar ook geen tolerantie voor de momenten waarop je iets eet wat je hij herkent als: dit was niet de bedoeling.

En zodra je op dat punt komt van: dit was niet de bedoeling, ontlaadt al die opgebouwde spanning en hoop, die enorme drive, en verval je in drama en teleurstelling en soms ook echt paniek. Stik, dit is het dus ook niet. Dit is het dus ook niet waarmee al je angst dat dit misschien toch dan ook niet gaat werken oplaait en zich weer vertaalt in de spiraal van zelfverwijt en wanhoop en machteloosheid. En omdat je dan op dat moment in je eigen ogen toch niks meer te verliezen hebt, eet je tot je niet meer kan. Want het maakt nu toch niks meer uit, want jij bent dat hopeloze geval.

En wat ik hiermee wil aangeven is dat je misschien helemaal niet verkeerd bezig was. Alleen wat jou hier in de weg zit is die hardcore obsessie. En hardcore obsessie heeft behalve dit, deze dynamiek, van je ergens helemaal in vastbijten. Er vol voor gaan, er alles over willen weten en hoge verwachtingen van je zelf hebben ook nog een andere kant. En die kant wordt vaak over het hoofd gezien.

Kijk maar eens even of je dit herkent. Als jouw brein niet bezig is met in die diepere staat van zijn, je helemaal vast ingraven in de oplossing die je hebt gevonden. De hoop die dat in je losmaakt. Het verlangen wat dat in je losmaakt en die opgewonden energie. Je aan de andere kant daarvan je helemaal in graaft in het rumineren, het analyseren van je probleem. En dat vindt je brein dan ook heel erg lekker om te doen. En daarmee zit je in een hardcore obsessie. Je bent of geobsedeerd bezig om je oplossing uit te leven. Je oplossing te testen en daar al je hoop op in te zetten. Of je bent hardcore bezig met het analyseren hoe je toch uit dit problemen kan komen. Waarom het jou niet lukt, wat er toch mis is met jou? Wat je te doen staat, hoe je dit kan gaan oplossen en al je analyses daarover nog een keer helemaal doorkauwen en voor de zoveelste keer voor jezelf herhalen. Waarbij die energie die eerst helemaal ging zitten op je hoop en je oplossing en je nieuwe aanpak nu helemaal gaat zitten op het probleem denken.
En beiden voelen constructief. Beiden voelen ook als je enige optie. Dus of je hebt weer iets gevonden waarvan je denkt: dan is dit het misschien. Of je bent weer op die plek waar je al je intellect loslaat. Al jouw persoonlijke krachten en jouw enorme drive loslaat op het analyseren van je probleem. Wat is er toch mis met mij? Hoe steekt dit probleem nou toch in elkaar? Wat doe ik nou toch verkeerd? En daarmee kent jouw brein eigenlijk maar twee standen. Of hyper zijn en je vastbijten in iets wat je herkent als misschien de oplossing of helemaal somber zijn en je in pijn omwentelingen in uitgebreide analyses over je probleem. En daarbuiten blijft er heel weinig leven voor je over en je doet je best om daar de dingen te doen die je voor elkaar wil krijgen en te zijn wie je voor jezelf wilt zijn en voor anderen wilt zijn. Maar er lekt voortdurend heel veel energie weg naar deze twee standen.
De uitnodiging voor jou is om slimmer te zijn dan deze dynamiek. Te kunnen gaan zien, hierboven gaan hangen en kunnen gaan zien dat beide een enorm rookgordijn voor je zijn. Zodra je investeert in één van beiden met deze energie die ik nu net omschreven heb, wat normaal gesproken juist jouw grootste kracht is, waarmee je altijd zoveel voor elkaar krijgt. Zodra je deze energie inzet op een van deze posities, het analyseren van je probleem en het sombere daarover of jeingraven in je oplossing, ben je de obsessie in stand aan het houden. En wat je dus nodig hebt om hier uit te komen is een derde positie kiezen die met geen van beiden te maken heeft. En dat is voor jou een enorme mentale detox. Dat voelt voor jou alsof je jezelf alles afpakt. En iedere keer als je brein er weer op wil springen in het ene of op het ander, op het een of op het ander tegen jezelf zegt: nee mag niet meer. Doe we niet meer, ga ik niet in mee, accepteer ik niet langer. En het voelt voor jou als je dat doet met jezelf, alsof er dan geen alternatief is.

Maar ik heb zo'n knetter pijnlijk probleem. Ik moet er toch alles aan doen om daar uit te komen? Nee, jij niet...haha... Jij niet. Is niet goed voor je. Niet op de manier zoals je dat nu doet.

Wat je nodig hebt om hier uit te kunnen komen is gezond zelfleiderschap. En dat is iets wat je nu nog niet beheerst. Wat je nu nog doet is iets los laten op eten waar jouw brein alleen maar heel hard tegen terugvecht. En het is alsof je als een hond achter je eigen staart aan jaagt, het putje uit. Het bevechten van je eigen brein kan je nooit winnen, want diezelfde energie die je daarin stopt wordt ook weer omgezet om terug te vechten. En dus kan dat maar n kant op. En dat is destructie. Jezelf uitputten. En iedere keer dat je dat doet, ondermijnt dat jouw persoonlijke kracht, je zelfvertrouwen en het slaat ook een deuk in je zelfbeeld. Dus wat je nodig hebt om hier uit te komen, lieverd, is dat je gaat beseffen dat je geen van beide posities nog mag innemen en dat wat je te leren hebt gezond zelfleiderschap is waarin je dit gedrag niet langer van jezelf tolereert en je realiseert dat je jezelf hier niet uit kunt vechten. Je kunt jezelf hier alleen uit begeleiden. En wat je nu doet is niet begeleiden, maar vechten.

Landt dit bij je? Zo belangrijk omdat te gaan zien en wat heb je nu nodig om gezond zelfleiderschap te laten zien? Dat is in de eerste plaats aan je eigen kant komen staan en al het verwijt uit dit probleem halen.

Accepteer dat wat je nodig hebt om hier uit te komen niet deze super power van vechten is en doorbijten. Volle kracht vooruit is niet de weg voor jou niet op dat eetstuk. Je eruit analyseren en daar jezelf in verliezen en heel veel over nadenken is niet de manier is niet gezond voor je.

Wat je nodig hebt is een plan van aanpak waarin je gedegen gedachtenwerk kan gaan doen en kan gaan leren hoe je zonder obsessie stuurt op een resultaat. En jouw brein kent op het eetvlak en het vlak van je gewicht alleen nog maar het standje obsessie. Dus jezelf leren begeleiden begint bij aan je eigen kant komen staan en zeggen: oké vechten werkt niet op dit vlak. Ingraven in analyses werkt niet op dit vlak. Ik wil mezelf gaan leren begeleiden vanuit een andere energie, waarbij ik me niet meer laat verleiden tot dit gedrag. En iedere keer als ik merk dat ik dit gedrag vertoon in mijn eigen gedachte, want andere mensen weten het niet. Ze horen het niet. Behalve als je vriendinnen hebt of vrienden hebt met wie het er voortdurend over hebt, dan weet je dat je ook daar die detox nodig hebt. Pak jezelf dit speeltje af en realiseer je dat de weg er uit pas kan ontstaan als jij je brein niet meer beloont in hardcore obsessie. En dat voelt voor jou in de eerste instantie als een enorm vacuüm en dat is ook de belangrijkste reden waarom ik zeg laat je hierbij helpen, want jij kan zelf bijna niet meer zien hoe het dan ook anders kan, op dit stuk.

Gezond zelfleiderschap betekent dus dat je jezelf niet langer toestaat om je op deze manier in te graven en gaat leren hoe je op een kalme, positieve, opbouwende manier stuurt op een resultaat. Temporiseert. Ergens aandacht aan besteed en weer loslaat, ergens aandacht aan besteed en weer loslaat. En dat is de belangrijkste training die hier voor je gebeuren gaat. Het is heel, heel nieuw voor je en lastig voor je om ergens op te gaan sturen zonder door te draven. En het belangrijkste wat je daar in nodig hebt om dat te kunnen doen. Aandacht geven en weer loslaten is vertrouwen. En dat is precies wat je nu nog niet hebt.

En wat je gaat leren is het laatste punt wat ik hier over wil maken voor je, wat je gaat leren is of wat je wat je zal gaan moeten leren, is om eerst ergens vertrouwen in te hebben, vertrouwen in te stellen nog voordat je bewijs hebt, nog voordat je bewijs hebt dat het werkt en ook niet meer te azen op dat bewijs. Dus ergens vertrouwen in stellen doe je, dat is mentaal werk door gedachte van vertrouwen te creëren. En over een langere periode dat vertrouwen te cultiveren zonder dat je bewijs hebt dat het voor je werkt en je brein niet langer toestaan om er aldoor naar te willen staren.

Lukt het? Werkt het, want dan bouw je die spanning weer op waar ik eerder over vertelde die jij zelf creëert tussen jou en eten. Tussen jou en je gewicht. Dus hierin neem je vooral veel dingen bij jezelf weg in het oplossen van een hardcore obsessie en in het vacuüm dat dan ontstaat ontwikkel je gezond zelfleiderschap waarin je het gedachtenwerk gaat doen, waarmee je het vertrouwen creëert wat je nodig hebt om zonder obsessie, zonder je vast te bijten en zonder dus opnieuw spanning te creëren die zich weer ontlaadt via overeten. Een gezonde, fijne, kalme, stabiele relatie met eten creëert. En de angst die je daarin gaat tegenkomen, in dat vacuüm wat ontstaat is de angst dat je zwaar gaat worden. De angst dat je dik gaat worden. Want waarom ben je er ooit zo bovenop gaan zitten? Omdat je jouw verlangen naar eten niet kon onderdrukken en dit zo vaak actief in je was, zo vaak getriggerd in je was, waardoor je waanzinnig veel wilskracht nodig had om dat verlangen te onderdrukken. En dus is de angst dat als jij ook maar even de teugels laat vieren en dus aandacht geeft en weer loslaat. Het gaat betekenen dat je alles gaat eten wat los en vastzit en moddervet wordt. En dat wil je absoluut niet. Daar ben je bang voor. En dus brengt dat je weer terug bij dat gezonde zelfleiderschap en het vertrouwen wat je mag gaan ontwikkelen.

Deze stappen. Bewustwording, leren herkennen dat jij uitgeput wordt door je eigen brein en dat jouw persoonlijke kracht en je intellect en je drive hier niet de juiste aanpak voor je zijn. Het vacuüm opzoeken door je brein niet langer ruimte te geven om te obsederen ofwel over de oplossing, dan wel over het probleem. En die ruimte benutten om gezond zelfleiderschap te ontwikkelen en daarin een basaal vertrouwen te cultiveren dat jij uitstekend in staat bent om een fantastische relatie met eten te creëren die kalm voelt, stabiel en betrouwbaar. Ik noemde het voor mezelf een oase van rust. Na al mijn jaren van vechten, mezelf uitputten, obsessie, analyses, probleem denken. Ik voelde dat creëren van die fijne relatie met eten, toen ik zag dat me dat lukte en ik zag hoe ik dat deed. Welke principes ik daarbij gebruikte en ontdekte dat die uitstekend voor me werkte. Toen kwam ik uit bij die oase en voelde ik: ah, dit is waar ik al die tijd naar op zoek ben geweest. Slank zijn is maar de helft, als het al de helft is. De andere helft is de mentale rust waar ik zo intens naar heb verlangd. En het is zo ongelooflijk fijn om ruimte te hebben in je leven voor al die andere dingen waar je veel liever je intellect op in wil zetten. En daarom heb ik zoveel compassie voor mensen die een hardcore obsessie met eten en hun gewicht ervaren, want dat zijn vaak juist de slimste mensen die hier last van hebben.

En die ook het meeste last hebben vanzelf verwijt omdat ze denken: als ik het dan allemaal zo goed begrijp, waarom kan ik het dan niet laten zien? En het lastige, dat rookgordijn waar je steeds maar zo moeilijk doorheen kan kijken is dat je kan zien, kan gaan zien, mag gaan zien, dat de spanning, het probleem wat je wat je ervaart steeds door jou, juist door jouw wilskracht in je drive gecreëerd worden.

Er is niets mis met jou, echt niet. Je bent niet beschadigd. Het is niet te laat voor je, je bent niet kapot. Je jeugd was niet te erg. Je bent gewoon een hele krachtige persoonlijkheid en je bent een doorzetter. Je laat niet los als je ergens je zinnen op hebt gezet. En nu mag je gaan leren hoe je op een andere manier kan creëren waar je naar verlangt. En ik beloof je die oase van rust. Die stabiliteit, die ontspanning in jouw relatie met eten is ook voor jou mogelijk.

Oké! Ik hoop dat dit goed voelt. Dat ik je hiermee heb laten zien welke stappen je mag gaan zetten waar de opening voor je zit. Nogmaals, laat je helpen. Doe dat binnen Etenslessen of ergens anders. Maar open dat isolement waarvan je geneigd bent om je daar nu nog in terug te trekken, vanuit schaamte en omdat andere mensen in jou naar jou kijken en denken. Waar heb je het over? Je hebt geen probleem.

Ik heb zo vaak mensen die ik spreek die tegen me zeggen aan, maar vragen pas ik wel binnen jouw programma, want ik heb nauwelijks overgewicht. Je bent niet alleen. Geloof me. In elke groep is het zo'n beetje de helft van het aantal deelnemers dat niet of nauwelijks overgewicht heeft, maar hier in verstrikt zit. En ik weet precies hoe ik je hieruit kan helpen. En we doen dat binnen Etenslessen heel methodisch, heel inzichtelijk waardoor je al die energie die jij hebt waarin je zo graag wilt gaan en iets beet pakken, het positief wilt kunnen bouwen, die kan je omzetten en gebruiken en inzetten op de tools die ik je daarvoor geef en de zelfcoaching die ik je daarvoor leer, waarbinnen jij dat gezonde zelfleiderschap eindelijk kan gaan ontwikkelen en dan zien dat je helemaal kan krijgen wat je hebben wilt. Nou, ik ben er volgende week weer. Ik wens je een hele mooie dag. Meld je aan voor mijn lijst als je uitgenodigd wilt worden voor mijn masterclass en tot gauw. Bye.