Afl. 189 De Etenslessen van Marielle. Vrijheid en tools voor het leven.

Als je eenmaal aan de andere kant van overeten staat kan je bijna niet meer uitleggen hoe je daar bent gekomen, maar de aantrekkingskracht van suiker is voor Marielle verdwenen en we onderzoeken in ons gesprek welke stappen ze daarvoor heeft gezet. Wat opvalt is het belang van je drijfveer. Waar doe je het voor? Voor Marielle was dat vrijheid.

Ze verlangde naar vrijheid in haar relatie met eten, maar ook naar een grotere vrijheid in haar leven. Daar kwam ze in Etenslessen de tools voor halen. Tools voor het leven. Wat ze vertelt gaat je inspireren. Vrijheid is een waarde die we koesteren, ook in onze relatie met eten.

Wat je ontdekt: 

• Hoe Marielle haar verlangen naar suiker losliet.

• Wat vrijheid in haar relatie met eten betekent.

• Waar ze de coaching voor wilde gebruiken.

Transcript Afl. 189

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Is je wel eens opgevallen dat hoe je één ding doet je elk ding doet? Als je in jouw relatie met eten last hebt van perfectionisme en er direct een issue mee hebt als je niet helemaal hebt gegeten zoals je dat in je hoofd had, dan zal je dat patroon ook kunnen herkennen in de manier waarop je met je werk omgaat. Hoe je je administratie ordent. Hoe je voor je huis zorgt, hoe je je kinderen opvoedt, al die andere gebieden van je leven. Daarin zal je datzelfde patroon kunnen herkennen. En Marielle, die wilde haar relatie met eten en het verbeteren van haar relatie met eten en het creëren van blijvend gewichtsverlies gebruiken om daarin vaardigheden te ontwikkelen die ze vervolgens ook kon inzetten in de andere gebieden van haar leven. En dat was voor haar de belangrijkste reden om in mijn programma te stappen.

Voordat ik je in ons gesprek meeneem, nodig ik je uit voor de workshop die ik op 7 juni geef. 7 juni gaat Etenslessen open voor deelname en ik geef die dag, ik noem het een workshop maar het is een gratis les. Ik geef een gratis les die dag ter introductie op het programma, zodat je weet: hoe creëer ik nou mijn succes in Etenslessen? Hoe ga ik mijn relatie met eten veranderen. En wat is daarvoor nodig? Hoe ziet dat eruit? Ik neem je daar in mee en ik geef je drie stappen. De belangrijkste stappen die je in mijn programma zet waarmee je kan stoppen met overeten. Als je op mijn lijst staat, nodig ik je daarvoor uit en als je niet op mijn lijst staat kan je je daarvoor aanmelden via mijn website etenslessen.com of via mijn social media. Dus zoekt dat op en zorg dat je erbij bent 7 juni. Het gaat je helpen om glashelder dat hele proces voor je te zien. Mijn formule van stoppen met overeten en de drie simpele stappen die daar in dat mooi voor jou oplijnen. Dat hele proces. Dus kom daarbij. En hier is mijn gesprek met Marielle. Enjoy.

Marjena: Hey Marielle. 

Marielle: Hai! 

Marjena: Hallo, wat ontzettend leuk om jou hier te spreken. Je had mij spontane e-mail gestuurd waarin je liet weten dat waar je staat, wat je allemaal hebt bereikt in Etenslessen, wat je voor jezelf hebt gecreëerd en wat er voor je veranderd is. En ik was enorm verrast omdat ik je altijd heb gecoacht op de stukken waar niet liep zoals je wilde. Maar al die prachtige winst, ja daar hadden we het niet over, want dat was verder niet nodig, daar had je geen aandacht voor nodig. Maar toen ik het allemaal in die e-mail las, dacht ik echt oh oh fantastisch. En wat het natuurlijk heel interessant en waardevol maakt voor anderen om naar te luisteren is om iets mee te kunnen krijgen van wat is nu het geheim geweest van jouw succes en wat zijn de dingen geweest die jou het meest hebben geholpen? Wat zijn de ontdekkingen geweest die voor jou het meest van betekenis zijn geweest? En wat is voor jou het meest relevant geweest? Daar komen we waarschijnlijk gewoon vanzelf langs als we dat samen aftasten in ons gesprek. Maar laten we dan beginnen bij, daar moesten wij eerder al even samen om lachen, hoe oud je was toen je voor het eerst aan de lijn ging?

Marielle: Ja, ik was vrij jong inderdaad. Ja, ik denk dat ik rond twaalf was, dus het einde van de lagere school, dus begin van mijn puberteit. Ja en toen merkte ik gewoon dat. Ja ik houd ontzettend van lekker eten, dus toen ook. Ik at gewoon lekker en ik merkte ook dat ik wel wat zwaarder werd en zeker als je natuurlijk in de puberteit komt en dan krijg je lichaam natuurlijk ook een andere vorm. Dus toen ben ik al vrij snel gaan lijnen en ik heb echt allerlei soorten diëten gedaan, van brooddieet tot appeldieet, het ziekenhuisdieet met waarbij alleen bietjes mag eten en volgens mij cheddarkaas. Nou ja, ik heb van alles en nog wat gedaan.

Marjena: Hou op, het ziekenhuisdieet? Die is aan mij voorbij gegaan..haha 

Marielle: Haha...die was heel effectief. Ja, dan was je drie dagen op dieet en dan volgens mij de rest van de week kon je dan normaal eten en dat dat werkte ook heel goed. Ja het is echt niet normaal en ik viel altijd dan wel een paar kilo af, maar ja dan stopte ik weer met diëten omdat ik het niet volhield en dan kwam ik weer bij en zo heb ik mijn leven lang wel gejojood.

Marjena: Kan jij je nog herinneren als je nou twaalf bent, ik was veertien met mijn eerste dieet. Hoe kwam zo'n dieet op je pad? Kan jij je nog herinneren waar dat idee überhaupt vandaan kwam en hoe je het vond? Was dat in het tijdschrift of een vriendinnetje of je moeder?

Marielle: Nou, het was, ik weet wel, een vriendinnetje die toen op dieet was. Dat was gewoon een vriendinnetje in de klas. Zij was op dieet en bij ons thuis werd er ook wel regelmatig een dieet gevolgd. Dus ja, ik kreeg bij al die informatie om me heen en toen dacht ik oh dat ga ik ook doen. En het helpt, dus weet je, ik word gewoon slanker. Dus ja geweldig! Je wil ook een soort controle hebben denk ik, over je lijf. Ik had altijd al mensen in mijn omgeving die ook wel bezig waren met diëten.

Marjena: Volledig herkenbaar. En vanaf die tijd ben je eigenlijk altijd op en af met diëten bezig geweest?

Marielle: Klopt. Van alles en nog wat geprobeerd en iedere keer weer wat nieuws eigenlijk tot het nieuwtje ervan af was en ja ik dan wel was afgevallen en dan weer een tijdje niet. Dan at ik eigenlijk gewoon alles. Ik denk dat ik ook wel mijn hele leven heel erg zoekende was van hoe doe ik het nu eigenlijk met eten? Want of ik zat in een dieet of ik at eigenlijk weer te veel voor mijn gevoel. En ik vond het heel moeilijk om te bepalen van wat is nou eigenlijk goed voor mij lijf. Daar was ik niet zo mee bezig want ik dacht ik mag alles of ik mag niks. Dus ik zat toch wel heel erg in die restrictie.

Marjena: Wat ik zou erop terugkijkend zo bijzonder vindt van de dieetcultuur, waarin ik zelf net als jij ben opgegroeid, is dat je niet kan zien welke enorme blinde vlek ons in het gezicht staart. Namelijk dat we alleen maar denken aan gedragscontrole. Dus of ik spreek men mezelf af. Dus je leest een dieet en je denkt oh weet je, soms wordt er heel mooi onderbouwd waarom je het dan op die manier moet doen en hoe je dan helemaal gaat krijgen wat je hebben wilt. En dus denk je oh, het enige wat er van mij dan wordt gevraagd is dat ik me daar gewoon aan committeren. En hoe simpel is dat? Je kan toch gewoon met jezelf afspreken: dit is wat ik eet en dit is wat ik niet eet. En dan ergens lukt dat op een gegeven moment niet meer en dan heb je gesmokkeld. In de jaren tachtig werd dat gezondigd genoemd. En dan pakte je de draad weer op. Totdat je dan merkt: nou, dit dieet is mislukt. Maar wat er dan was mislukt, was niet dat dieet, maar jij. Jij had gefaald. Je hebt weinig discipline en je best niet genoeg gedaan. Maar dan kwam er een nieuw dieet en dan dacht je Ha.

Marielle: Ja, precies, we gaan er weer voor. En deze keer lukt het wel..haha

Marjena: Precies. Begon je een beetje op een gegeven moment een gevoel te krijgen van wat? Wat klopt hier nou niet? Als je nu 10, 20, ik weet nu hoeveel jaar jij hebt op een gegeven moment zo aan het doen was dat je denkt wacht even, is er niet een andere route, Heb jij daar op een gegeven moment vragen bij jezelf over gesteld?

Marielle: Nou eigenlijk niet zo. Ik ging gewoon door denk ik met het volgen van die diëten. Ik ging bijvoorbeeld op een gegeven moment naar de weightwatchers, want ik dacht van misschien is dat dan de oplossing. Maar dat is uiteindelijk ook een dieet. Dat komt ook op hetzelfde neer. Ik heb dus niet bij mezelf afgevraagd van hoe kan ik dit nu anders doen? Ik ben gewoon zo doorgegaan.

Marjena: Ja gewoon iedere keer blijven denken het ligt blijkbaar mij. Ik moet gewoon beter mijn best doen. Het is een kwestie van doorzetten, discipline, wilskracht. En wanneer veranderde dat?

Marielle: Eigenlijk toen ik jouw podcast leerde kennen, vlak daarvoor, toen was ik nog wel, had ik weer een nieuw dieet ontdekt. Daar was ik toen wel iets mee afgevallen, maar iedere keer lukt het weer niet en toen ging ik ermee door. En toen lukte me dat afvallen ook niet meer en ik kon me er ook heel moeilijk aan houden. En toen dacht ik wel al ja, misschien moet ik het ook maar gewoon opgeven. Waar ben ik nou eigenlijk mee bezig? Werd er heel moe van.  Misschien moet ik het ook maar gewoon accepteren. En toen kwam ik in aanraking met jouw podcast en dat was wel echt voor mij een feest van herkenning en een openbaring wat ik daar allemaal hoorde. En toen dacht ik: o ja, zo simpel kan het dus zijn. Want vooral toen ik van jou hoorde over die Hongerbalans. Het klinkt heel logisch, maar het was voor mij een eye opener. En toen realiseerde ik me ook: O ja, weet je, ik kan gewoon het beste naar mijn eigen lichaam luisteren. Mijn lichaam kan aangeven wanneer het honger heeft en niet en dat was een eye opener. En toen dacht ik al wat heerlijk! Weet je, ik hoef helemaal niet meer al die diëten te volgen. Ik ben zelf de autoriteit ten aanzien van eten. Het is mijn relatie met eten en dat was voor mij nieuw. Eindelijk iets dat gewoon bij mij past.

Marjena: Dus van punten tellen of calorieën tellen naar: hey, ik moet contact maken met mijn lichaam zoals dat als kind ook was. Daar dacht ik later zo aan terug dat ik me realiseerde na jaren alleen nog maar dat dieet hoofd te hebben van hé, voordat ik ooit van het concept van een dieet hoorde, was eten gewoon iets wat ik aan mijn lichaam overliet. Je bent aan t spelen als kind en ineens voel nu heb ik honger. Klaar. En dan eet je totdat je voelt ah dit was lekker zo, ik heb genoeg gehad en je kon ook zo makkelijk, ik weet niet of jij dat als kind ook had, ik kon zo makkelijk eten laten liggen.

Marielle: Geen enkel probleem. Je was er gewoon niet zo mee bezig. 

Marjena: Nee, gewoon niet. Oké, dus die Hongerbalans, dat idee van ik kan terug naar mijn lichaam en samenwerken met mijn lichaam hier in, dat voelde goed. En wat ontdekte je nog meer in het veranderen van je relatie met eten? Want ik kan me voorstellen dat je behoorlijk last hebt gehad nog wel, een periode van dat dieetdenken en het ergens goed willen doen of zo? In Etenslessen ga je onderzoeken Wat zijn nou de momenten dat ik naar overeten verlang en wat komen die momenten mij vertellen? Waar gebruik ik dat overeten nou eigenlijk voor? Was dat iets waar jij je voor Etenslessen al bewust van was dat dat er was? Of was het echt alleen maar het dieetdenken waar je je bewust van was en wat je in de weg zat?

Marielle: Nee, dat was echt het dieetdenken wat me in de weg zat. Dus ik was toen ook niet bezig met overeten. Ja, natuurlijk dacht ik wel eens van oh, ik heb nu te veel gegeten, Dat voelde je dan wel, maar ik had niet door dat ik soms ook at om andere reden dan honger, zeg maar. Dus daar was ik mij daarvoor niet bewust van. Ik dacht als ik trek heb, ik moet nu eten en dan was ik niet aan het bedenken van het waarom heb ik eigenlijk trek? Is het misschien een emotie of is het een soort schijnhonger? Dat had ik daarvoor niet door, maar door die Hongerbalans ben ik dat veel meer gaan ervaren van ja, wanneer heb ik nou eigenlijk echt honger? Dat was nieuw voor mij.

Marjena: En kwamen daar in bepaalde onderwerpen boven drijven in dat connectie maken met die Hongerbalans dat je zegt van o wacht even, dit zit mij in de weg. Om je een beetje op weg te helpen. Een van de dingen die je aan mij schreef is dat jouw relatie met suiker heel erg is veranderd. 

Marielle: Klopt.

Marjena: En dat zal met bepaalde redenen zijn geweest. Je hebt daar ontdekkingen over gedaan. Wat kwam er voor jou bovendrijven daarover?

Marielle: Toen ik jouw podcast beluisteren, toen kwam ik dus in aanraking met die Hongerbalans. En wat ik toen ook heel bevrijdend vond is dat jij zei van gewoon niet meer in restricties denken dus je mag alles eten. Dus dat was ook een soort van openbaring voor mij. Ik denk oke, dat heeft er wel toe geleid dat ik ook eerst wat aankwam omdat ik toen dacht o, ik mag dus alles nemen en dat voelde ook niet goed. Dus toen dacht ik oké dit is ook niet wat ik wil, want dan ga ik te veel eten. Inmiddels had ik me aangemeld voor jouw programma en toen helemaal in het begin van programma, als je dan van jou al die modules krijgt en leert ook over voeding. Toen sprak me heel erg aan wat jij vertelde over wat er gebeurt als je snelle suikers neemt en wat dat doet met je lijf. En dat je lichaam eigenlijk helemaal niet gebouwd is op snelle suikers. En dat als je snelle suikers neemt, je vetorgaan eigenlijk ook zijn werk niet kan doen omdat die insuline vrij hoog is. Nou dat vond ik hele nuttige informatie en toen dacht ik van ja ik wil ook eigenlijk helemaal niet meer iets in mijn lijf wat daar gewoon niet geschikt voor is of niet voor gebouwd is. Dus toen had ik besloten om die snelle suikers te schrappen uit mijn dieet of uit mijn ontwerp eigenlijk. We praten niet meer over dieet. Om daar gewoon met te stoppen maar zonder heel radicaal erin te zijn. Gewoon beperken eigenlijk. Dat was mijn intentie. Dus toen heb ik brood vervangen door koolhydraatarm brood. En ik ben wel minder pasta en minder rijst, koolhydraat rijke producten gaan eten en dat voelde heel erg goed. Dus ook geen suiker meer eigenlijk. Ik was daar nog niet heel restrictief in, maar ik dacht wel van dat ga ik gewoon proberen en ik merk dat ik mij daar ontzettend goed bij voelde. En dat is dan ook mijn onweerstaanbare reden zeg maar om zo min mogelijk snelle suikers te nemen. Ik voel me er gewoon echt heel goed bij. Ik heb geen last meer van suikerdips. Ik slaap heel erg goed. Ik was voorheen nog wel eens moe overdag, heb ik eigenlijk ook nooit meer. Tenzij ik natuurlijk echt iets heb gedaan wat heel vermoeiend is, maar niet vanwege een suikerdip Eh.

Marjena: Dit is zo interessant. Omdat wat je nu vertelt hè, dat is precies dat geheim waarvan een ander daar naar kan luisteren en kan denken. Ik heb ook al lang gelezen en ik weet ook allang dat snelle suikers niet echt goed voor mij zijn. Maar ja, zo simpel is het niet, vrouw...hahaha..voor mij! Wat maakt nou? Wat ik dus stel in de Etenslessen is dat ik zeg: haal de restrictie eraf. Ga ontdekken wat voor je werkt, je mag alles. De switch die je in mijn programma maakt is dat je alles mag, maar dat op een gegeven moment vanzelf van binnenuit niet meer wil. En dat niet meer willen kan alleen ontstaan als er eerst vrijheid is, als het eerst oprecht van jezelf mag. En wat zo ongelooflijk knap is en wat jij hier nu in een paar zinnen even zo neerzet, is dat je zegt nou ja, toen mocht ik alles van mezelf, maar merkte ik ja dit is het ook niet helemaal. En toen kwam ik er achter: ik wil dat mijn vetorgaan gewoon lekker z'n werk kan doen. Ik wil die hoge insuline niet en toen wilde ik dat niet meer. En iemand die behoorlijk suiker verslaafd is en het heel erg lekker vindt en ernaar hangt, die kan hiernaar luisteren en denken oke ja: dat gaat dus snel. Wat maakt nou dat je inderdaad nee kan zeggen als iemand je een gebakje aanbiedt als je dat wel heel erg lekker vindt, maar je dan gewoon tegen jezelf zegt ja, ik wil geen hoge insuline! Sorry, maar die volg ik nog even niet. En ik snap dat. Ik snap dat. Jij en ik snappen dat, want we komen daar ook vandaan, dus het is interessanter om met z'n tweeën te kijken: kunnen we dat wat verder uitpakken? Dus eerst is er die ruimte nodig om tegen jezelf te zeggen en het ook echt te menen: alles mag, er komt nooit meer een dieet. En dan merk je dus als het echt mag dat er iets verandert in de beleving van het eten, van iets wat dat eten nou eigenlijk met je doet. En wat jij dus merkte is ik slaap slecht, ik ben moe overdag. Wat merkte je nog meer? Voor mij was één van de dingen waar ik erg op af knapte toen het echt mocht van mezelf is, het smaakt zo snel naar meer en dat vind ik zo onrustig. Vond je dat vervelend, genotzucht?

Marielle: Ja, genotzucht heb ik ook zeker last van, maar ik kan me niet herinneren dat dat nou zo bij mij speelde. Wat maakt nou dat ik bedacht? De restrictie was er af, dus alles mocht. Maar het voelde zoals jij het wel zegt, het voelde wel als disco in mijn mond, maar daarna voelt het gewoon niet lekker meer in mijn lijf. Daar werd ik me heel bewust van. Het was niet eens meer dat ik dan heel veel meer wilde, maar ik dacht het voelt even heel lekker en daarna voelt het gewoon niet fijn. En denk ik ook wel, toch door ongemak heen gaan en ook experimenteren. Dus ik ga kijken wat er met me gebeurt, hoe het voelt. En dan natuurlijk heb je wel eens momenten dat je denkt oh ja, ik heb er wel zin in. Of je hebt er een verlangen naar. En dan, ja toch door dat ongemak heen gaan, door het moment heen gaan, dat helpt natuurlijk ook. En ik heb ervaren als je een tijdje lang dit doet, dat een soort ontwenning komt in je lijf of in je denken.

Marjena: Absoluut.

Marielle: Dat is het gekke. Ik kan het bijna niet eens meer terughalen. Dat vind ik heel raar. Terwijl ik echt wel echt gek was van suiker en ook heel veel chocola heb gegeten. Ik ben het bijna alweer vergeten hoe het voelde. 

Marjena: Toen ik zelf zo zocht naar een oplossing voor wat voelde als gevangen zitten in overeten en het gewoon elke dag alleen maar opnieuw proberen om het niet te doen. Elke dag opnieuw proberen om het niet te doen. Om dan deze switch te kunnen maken naar het mag, maar ik wil het niet meer. Dat is ook een proces, dus wij praten er nu over vanuit aan de andere kant daarvan komen en dan denken ik kan eigenlijk al bijna niet meer uitleggen hoe ik dat nou heb gedaan. Maar dat komt ook omdat het een stapeling is van meerdere stappen die je daarin zet. Er wordt vaak in diëtiek zo over gepraat over een switch, over een knop, alsof er een kwartje valt. Die switch waar ik over praat binnen Etenslessen van het mogen maar het niet meer willen is inderdaad een verandering die zich voordoet van binnenuit. Maar daar zit een proces aan gekoppeld. En een van de dingen die je zei toen we het hadden over dit gesprek is dat jouw motief om dit programma te volgen was dat je zei: ik wist dat ik bepaalde tools ging leren, of althans het was mijn associatie erbij. Ik ga bepaalde tools leren in dat programma, waar ik ook plezier van ga hebben in de andere aspecten van mijn leven en wat er gaat veranderen voor mij in die relatie met eten, wat ik daarin voor mezelf ga creëren, ik weet gewoon dat ik dat ook in de andere gebieden van mijn leven zal gaan kunnen inzetten. En dat was voor jou een motief om dat proces te willen onderzoeken, alle stappen daarin door te maken. En het is een drijfveer geweest, ook in je grote waarom. En als ik dan lees dat jouw verlangen naar suiker nu zo nagenoeg verdwenen is. Jouw relatie met suiker is veranderd, maar daar heeft jouw nieuwsgierigheid en onderzoek in: ik wil mijn relatie met eten veranderen en daarmee wat ik daarin leer, zal ik in alles kunnen toepassen. Kan je daar iets over vertellen? Hoe dat eruit ziet of wat dat voor je heeft betekend?

Marielle: Wat ik heel graag wilde, dat hoorde ik je ook in de podcast zeggen: als je goede relatie hebt met eten, dan geeft dat heel veel vrijheid, want je bent daarvan onthecht. Als je het op één manier doet, dus in relatie met eten, dan doe je dat ook op andere manieren. Dus ik dacht: ik wil gewoon vrij zijn. Maar niet alleen in mijn relatie met eet, maar gewoon in alles in het leven. Dus ik wil gewoon dat doen wat ik wil en dan wil ik niet belemmerd worden door allerlei beperkende overtuigingen of allerlei ideeën die ik heb waardoor ik iets niet durf. Ik wil gewoon vrij zijn daarin. Ik wil mij vrij voelen en ik dacht echt: als ik jouw programma ga volgen, dan hoop ik die tools te krijgen die me daarbij bij helpen. Dat is wel gelukt denk ik.

Marjena: Zo mooi! Ik hoor dit zo vaak. Een van de dingen die mij zo blij maken altijd is dat ik denk ja je kom bij Etenslessen misschien omdat je denkt ik wil zo graag x gewicht kwijt, ik wil uit dat overeten, ik wil die rust in mijn hoofd en dat zijn allemaal prachtige dingen. Dat zijn allemaal cadeaus die je inderdaad krijgt. Maar wie je wordt in dat proces om die cadeaus te creëren, dat is in mijn ogen het ware geschenk. En wat jij nu zegt is dat jouw grootste verlangen is vrijheid. Dat is je belangrijkste waarde. En jouw verlangen of je doel was ik wil vrijheid creëren in mijn relatie met eten en daarmee vrijheid in alles wat ik doe.

Marielle: Precies. Ja. Dat is het.

Marjena: En dat is waar mijn coachhart direct harder van gaat kloppen omdat in verbinding kunnen zijn met wie je wil zijn. Het leven wat je wil leiden, dat is natuurlijk ons diepste verlangen altijd. Ik noem het altijd voluit kunnen leven. Niemand kan je nu zoen hoe je straalt. Maar wij zitten tegenover elkaar te stralen omdat dat uiteindelijk is waar je eten als ingang voor hebt gebruikt. En natuurlijk je lichaam kunnen ondersteunen in hoe het het liefst wil functioneren, zodat je vitaliteit tot je beschikking hebt, je lichaam straalt en het licht is. En onbelast. Ons lichaam is ons kostbaarste bezit, maar kunnen leven in lijn met wie je wil zijn, dat valt daar natuurlijk ook onder. Zijn er dingen in gebeurd waarvan je merkt dat je inderdaad die vrijheid hebt gevonden. Niet alleen in mijn relatie met eten, maar dat ook daarbuiten.

Marielle: Eh ja, ik denk het wel. Ik denk dat ik ook in mijn werk eh ja, dat ik de stappen die ik zet, dat ik dat op een veel relaxtere wijze doe dan daarvoor. En veel meer in zelfleiderschap. Dat is zeker zo. En ook ja, in relatie met andere mensen. Het voelt gewoon veel vrijer. En wat ik ook heel mooi vind aan jouw programma is dat ik ook heb geleerd. Dat was voor mij wel een eyeopener, dat eigenlijk 50% van de tijd in je leven is het allemaal wat minder leuk en 50% van de tijd voel je je fantastisch. Ja. En dat het gewoon allemaal naast elkaar kan bestaan en dat dat helemaal prima is. Dat je gewoon mens bent en maar dat je ook de minder fijne gevoelens, dat je die ook intens kan beleven en van genieten is misschien een groot woord, maar dat je het wel gewoon volledig kan ervaren en beleven. Dat geeft mij gewoon die ruimte en de vrijheid om te doen, te doen waar ik naar verlang. En dat is dan op werkgebied, maar ook in relaties met vrienden. Met alles eigenlijk in het leven.

Marjena: Het is zo waardevol wat je zegt. Wij zijn tijdgenoten, kunnen we zeggen. Wij waren kinderen op de basisschool in de jaren zeventig, middelbare school, jaren tachtig. En als je een beetje uit ons tijdvak komt, dan kom je uit een tijd waarin aan ons heel erg is verkocht: geluk ziet eruit als je aldoor lekker voelen. Geluk ziet er uit als altijd zelfverzekerd, altijd blij, altijd zin in alles. En voel je dat niet, dan doe je iets niet goed. Dan moet je Afvallen, dan moet je een mooier huis hebben. Dan heb je een andere relatie nodig. Moet je spullen kopen. De maakbaarheid van geluk is enorm aan ons verkocht als de meetlat. En dat maakte dat wij ons denk ik achter de schermen van binnen aldoor voelden oh, ik ben nu somber, dan doe ik iets niet goed. Oh, ik ben gestrest, dan doe ik blijkbaar iets niet goed. En als je in dat misverstand tuimelt, dan denk je ergens: misschien is dat weg als ik vijf kilo minder...haha...

Marielle: Ja precies..haha...Zo werkt..haha.

Marjena: Haha...dus het gras is groener als ik dat streefgewicht heb bereikt, want dat gaat mij zo happy maken. Ja, dan is het gefikst.

Marielle: Dan is alles goed..haha..

Marjena: Dan is het gefikst. En die 50% waar jij het nu over hebt, waarin je dan dus merkt oh wacht even, het bestaat naast elkaar. Dat maakt nou juist dat dat gewicht wordt bereikt, gek genoeg. Dat is zo bijzonder eraan dat op het moment dat je niet meer denkt dat het gras ergens anders groener is, maar je hier leert om iemand te zijn die 50% van de tijd zich verloren voelt. Gestrest. In twijfel zit. Onzekerheid, neerslachtigheid, frustratie. Al die emoties die we lastig kunnen vinden en daarmee zijn. Ons daartoe verhouden, zonder dat we daar eten bij nodig hebben. Dat maakt nou juist dat in het hier en nu we precies dat creëren waarvan we altijd dachten dat het als een soort van gefikst ervaring zou zijn.

Marielle: Klopt.

Marjena: Ik weet niet of jij dat ook trouwens herkent, laat ik dat meteen aan je vragen. Dat dat een mooie verandering in de tijdgeest is. Dat we steeds meer dat naast elkaar laten bestaan en niet meer geloven in de illusie dat we ons eigenlijk al door lekker zouden moeten voelen.

Marielle: Ja precies, het is een nieuwe tijdsgeest inderdaad ja. Maar wij zijn inderdaad nog uit de jaren 70, 80 waarin je moest je continu happy voelen eigenlijk. Ja.

Marjena: Voel je heerlijk! En met deze vijf stappen heb je in vijf weken vijf kilo eraf. En kijk nou eens, Oh, ik voel me nu heerlijk, Ik voel me heerlijk. En wat ik in Etenslessen, echt vanaf dag één heel vaak of regelmatig zeg is: stoppen met overeten betekent goed worden in je rot voelen. Iedereen kijkt me altijd in het begin even aan van: wat vertel je me nu? Wat verkoop je mij nu? Oh, ik ga me dus rot voelen. Daar kom ik niet voor. 

Marielle: Precies. Ja...haha. Dat klopt en die zit goed in mijn hoofd dus. En dat helpt. En het is helemaal goed. Alle gevoelens die er zijn en gewoon mens zijn.

Marjena: Ja precies. En dat betekent, en dat is misschien ook om dan weer even terug te grijpen op die vrijheid waar je het over had. Als dat idee volledig is omarmd, dan zijn we vrij om voluit te leven. We proberen dan nooit teleurstellingen te vermijden, moeilijke gesprekken te vermijden. Dromen die misschien niet uit gaan komen, maar liever niet na jagen. Want stel dat je teleurgesteld wordt en iets niet lukt. Je durft op dingen af te stappen omdat je niet meer zo probeert te voorkomen dat je ergens een emotie tegenkomt die lastig is.

Marielle: Precies dat is het.

Marjena: En wat ik bijzonder vind aan jouw verhaal is dat jij ergens dus voelde, voordat je dit proces instapte, aanvoelde: volgens mij ga ik daar iets leren wat mij in alles gaat helpen. 

Marielle: Ja, uit jouw podcast heb ik dat wel gehaald. En volgens mij zeg je dat ook wel in je podcast hoor, dat de relatie met eten daar begin het, maar het werkt ook door op andere gebieden. Daar was ik al langere tijd naar op zoek, dus ik ben blij dat ik bij jou terecht ben gekomen.

Marjena: En je schreef dat er zeven kilo af zijn gegaan ongeveer in een jaar. En ik zeg ook altijd ik vind tijdelijk gewichtsverlies echt waardeloos. Dat is wat jij en ik vanaf ons tienerjaren zijn gaan doen. Kilo's eraf, kilo's er weer bij, eraf, erbij. Totdat je uiteindelijk merkt ik breng het niet eens meer op. En blijvend gewichtsverlies betekent dat er geen andere weg is dan daadwerkelijk je relatie met eten veranderen en dieet kan dat onmogelijk voor je doen. En dat het hele proces, van de vragen die je jezelf daarin stelt en die relatie die je met suiker hebt veranderd. Dat gaat natuurlijk heel erg over kijken naar je gedachten en kijken naar je gevoelens. nou ben ik mijn draad kwijt. Waar begon ik nou over? 

Marielle:  Over het gewicht.

Marjena: Ja precies, over blijvend gewichtsverlies! B Heb jij daar nu? Voel je dat je nooit meer terug zal kunnen gaan naar hoe het was, naar tijdelijk gewichtsverlies zeg maar.

Marielle: Ja, ik moet zeggen gewicht speelt een veel minder grote rol in mijn leven nu, dus ik vind het wat minder boeiend. Ik vind het wel lekker dat ik afval, voelt gewoon lekker. Ik wil me graag licht voelen. En er mag zeker nog wel wat van af, maar ik ben er eigenlijk niet zo mee bezig meer, dus dat is even het eerste. En ten tweede is ja, het is er van af, maar dat komt er nooit meer bij. Nee, dat weet ik zeker, dat is gewoon blijvend. Wie weet gaat er nog meer van af, maar misschien ook niet en dan is het ook goed. Ik kan me wel voorstellen als ik echt zou willen dat ik weer wat kilo's verlies, ja, dan ga ik denk ik wel weer hard aan de slag met alle tools die je mij gegeven hebt. Maar voor nu is het gewoon goed zo.

Marjena: Precies. En dat vind ik zo fijn dat als je eenmaal weet hoe je dit hebt gecreëerd, welke tools je daarvoor inzet. Dan weet je ook al als ik nog meer wil, nou dan, dan pas ik die tools toe en dan ga ik verder onthechten op voedsel waarvan ik weet: dat is dan wat mijn lichaam van mij nodig heeft. Maar daarvoor creëer ik eerst die geestelijke en emotionele onthechting, zodat ik het niet weer op wilskracht ga doen. Want als ik het op wilskracht ga doen, creëer ik weer restrictie. En dan wordt dat verlangen alleen maar groter. En dan wordt het weer vechten tegen verlangen wat jij en ik als kinderen, adolescenten hebben gedaan.

Marielle: Zo is het helemaal. Ja. Dus als ik dat wil, dan weet ik hoe ik dat kan gaan doen. Maar dan komt het ook weer van binnenuit dat ik dat wil en dat is ook prima.

Marjena: Precies, jij bent je autoriteit, jij bent die eigenaar daarvan en jij doet dat dan samen in samenwerking, in harmonie met je lichaam en je hele systeem. Wat je denkt, wat je voelt en dan doet in plaats van alleen aan die gedragskant sleutelt. Dan mag ik dit dus niet meer eten en dan ga je direct soort van terug naar af. Ja, ik vind het echt fantastisch! Ik ben zo blij voor je, Ik vind het zo mooi dat je dit nu voor het leven hebt staan een stuk. 

Marielle: Jij ook bedankt Marjena, voor je coaching hierin. Hartstikke mooi!

Marjena: Nou heel graag gedaan! Ik zit even te zoeken. Maar het voelt als een heel mooi rond gesprek. Volgens mij hebben de belangrijkste onderwerpen eruit gehaald voor je. En ik denk dat je gewoon heel erg lekker mag vieren. En ik vier het heel erg met je mee. Ik ben heel erg blij voor je en ik was zo verrast, want ik hoorde natuurlijk steeds alleen je ontwikkelpunten die je inbracht. Toen ik dit allemaal las dacht ik: oké dan!

Marielle: Ja, er is best veel gebeurd.

Marjena: Marielle, dank je wel! Ik vond het ontzettend leuk om je te spreken.

Marielle:: Heel graag gedaan. Dankjewel Marjena. Bye.