Afl. 158 Bang dat het weer een gevecht wordt

Als eten een gevecht is geweest, wil je niets doen wat dit gevecht weer kan aanwakkeren. Je wilt jezelf niet opnieuw in de problemen brengen. Hierdoor neem je genoegen met minder. Je hebt niet het gewicht dat je wilt en eet meer dan je wilt. Maar je laat dit gebeuren omdat je bang bent dat het anders mis gaat. In deze les laat ik zien waarom afvallen nooit meer een gevecht hoeft te worden en nog steeds voor je mogelijk is.

De relatie met eten die je nu hebt is door jouzelf gecreëerd. Het is jouw creatie. Dit betekent dat je een nieuwe creatie kan maken. Je kan een nieuw ontwerp maken van jouw relatie met eten.

Dit is perspectief vraagt om geloof en daarna om actie.
Je maakt je verlangen naar overeten kleiner. Dat wordt je nieuwe creatie.
Alles wat je in dat proces tegenkomt gaat je leven verrijken. Jij wordt slanker en je leven rijker. Luister naar deze les om voorbij te komen aan je angst. Dat gevecht met eten hoeft nooit meer terug te komen.

Wat je ontdekt:

• Waarom je angst voor een strijd met eten ongegrond is.

• Wat die strijd ooit heeft aangewakkerd.

• Jij nog steeds alle macht hebt om te creëren waar je naar verlangt.

Transcript Afl. 158

Hé, hoe is het? Hoe gaat het met je? Met mij gaat het zo goed. En wat ik daarmee bedoel is dat ik door nieuwe laagjes heen ga van eenzaamheid en angst. Mijn primitieve brein schreeuwt continu moord en brand op dit moment omdat ik iets aan het doen ben wat ik nog nooit eerder heb gedaan. En daar houdt dat stuk van het brein niet van. Ik ben een boek aan het schrijven en ik heb dat nog niet eerder gedaan. En ik heb er ideeën over die niet door iedereen worden begrepen. En als je onderdeel bent van die patriarchale cultuur waarin we leven, dan herken je dat we zo gewend zijn, zo getraind zijn om altijd voor de acceptatie te gaan. Om begrepen te worden. Om enthousiasme, om het groene licht te krijgen. Begrijp je wat ik bedoel? Dat pleasen, Dat willen pleasen, zodat je je veilig kan voelen en geaccepteerd kan voelen. En ik ben op dit moment me aan het positioneren op een manier die niet iedereen kan begrijpen, die niet iedereen toejuicht. En het werpt me enorm op mezelf terug.

En dat voelt spannend en ontregelend. Ik groei er zo enorm van als mens. Het is fantastisch. En het grappige is dat ik dat in de pijn daarvan heel erg goed kan zien en herkennen en mezelf er enorm om kan waarderen. En toevallig kwam ik gisteravond één van mijn buren tegen, schat van een man. We hebben altijd heel leuk contact als we even een praatje maken en hij vroeg aan mij hoe het gaat en ik vertelde waar ik mee bezig was en ik vertelde waar ik doorheen ging en hij zei tegen mij, hij is Amerikaan, Oh I am sorry to hear that. En hij wilde mij laten zien van hey ik leef met je mee. En het grappige was dat er op dat moment een kloof was omdat ik niet herkende wat hij bedoelde en ik dacht er later over na terwijl ik doorliep naar huis met de hond en ik dacht oh ja, dat is natuurlijk hoe we ooit hebben geleerd met gevoelens om te gaan. Lastige gevoelens, gevoelens van angst of eenzaamheid. Oeh, daar moet je zo snel bij vandaan willen. Je moet dat direct opruimen en als je daarin zit is dat naar voor je. Ik zie dat zo niet meer. Ik kon dat ook niet zo blijven zien, omdat ik anders ook bleef overeten. Ik bleef dat eten nodig hebben om mijn gevoelens te kunnen dempen. Want als ik niet snel genoeg uit een moeilijk gevoel kon stappen, dan was het ondraaglijk, voelde het ondraaglijk, want het idee erover was ook ondraaglijk.

Ik wil dit niet, ik kan dit niet. Dit is te groot, dit is te moeilijk. Zo zie ik het niet meer. En als je al een tijdje naar mijn podcast luistert, dan weet je ook dat ik pijn de betekenis heb gegeven van groeipijn. Zodra ik ergens pijn over voel, onderzoek ik direct waar zit de groei? En de groei zit altijd daar waar ik sowieso het onbekende betreedt. Iets wat ik veel doe omdat het me zoveel brengt. En dat is niet waar deze aflevering over gaat, maar het houdt daar wel verband mee.

Want waar ik met je naar wil kijken is jouw verlangen om gewicht te verliezen, jouw verlangen om je relatie met eten te veranderen. En wat ik soms zie is dat iemand heel veel moeite heeft om voor dat verlangen te gaan staan, omdat je bang bent dat het opnieuw een gevecht wordt. En daar wil ik met je naar kijken. Als je op die plek bent van het niet aan willen gaan, het niet aandurven gaan omdat je bang bent dat het weer een gevecht wordt, dan wil ik daar een aantal ideeën over met je delen. Je iets geven om over na te denken.

Als afvallen eerder voor jou een gevecht is geweest, dan wil je niets doen wat dit gevecht opnieuw kan aanwakkeren. Je wilt jezelf niet opnieuw in de problemen brengen. En daardoor neem je genoegen met minder. Je hebt niet het gewicht dat je wilt en je eet meer dan je wilt. Maar je laat dit gebeuren uit angst, omdat je bang bent dat het anders opnieuw misgaat. Als je dit probeert, als je daar weer je handen aan gaat branden. Het is alsof je opnieuw je vingers hieraan kan branden en denkt nee, nee, nee, nee, ik vermijd het liever. Ik kom er niet aan. Ik blijf er met mijn handen van af.

Ik ben zelf jarenlang op die plek geweest. Ik had overgewicht, niet heel veel, maar ik had wel overgewicht, dat kon ik duidelijk zien. Ik wist ook waar dat gewicht vandaan kwam en dat had hiermee te maken. Ik durfde mijn eetgedrag niet te veranderen. Ik durfde daar niet aan te komen. En wat ik kon zien was dat ik at als ik gestrest was. Als ik de dingen even niet kon overzien en het voor mijn gevoel allemaal te veel werd. Er een soort van chaos ontstond in mijn hoofd. Als ik de dingen niet kon overzien, dan pakte ik iets te eten. Als ik in besluiteloosheid zat, niet wist wat nou de juiste keuze was, pakte ik eten. Dus als ik boos was op mezelf, gefrustreerd, vond dat ik iets niet goed had gedaan of anderen vonden dat ik iets niet goed had gedaan. En ik was het daarmee eens en ik was boos op mezelf, pakte ik iets te eten.

En ik zag ook dat eten een directe verleiding voor mij kon zijn. Ik had me zo aangepast aan mijn verlangen naar eten omdat ik er zo mee in gevecht was geweest dat als ik ergens kwam en iemand bood mij koekjes aan en er stond de hele tijd een schoteltje tussen mij en die ander in met daarop mooie koeken of wat dan ook stukjes chocola, en ik voelde daar verleiding bij, dan at ik. En ik deed dat uit zelfbehoud, omdat ik als de dood was om opnieuw met mezelf in gevecht te raken als ik ging proberen om mijn verlangen naar dat eten te bedwingen.

Dus ik was aan het emotie eten, de stress, besluiteloosheid, het voelen van ontregeling. Ik at ook als ik vermoeid was. Ik kon heel duidelijk zien dat het allemaal emotie eten was. En ik kon ook heel duidelijk zien dat ik at zodra ik verleiding voelde. Iemand bood me iets aan. Ik hoorde mezelf meteen ja zeggen nog voordat ik zelf kon bedenken wil ik dit wel echt? Ik zei gewoon ja. Want dat verlangen wat ik voelde, dat sprak ik direct uit. Ja, lekker. Ja, graag. En ik liep er met een boog als het ware omheen. Ik was niet tevreden, niet tevreden over mijn gewicht, niet tevreden over de manier waarop ik met eten omging. Maar ik durfde mijn handen er niet meer aan te branden omdat de jaren waarin ik probeerde om gewicht te verliezen, al die jaren waarin ik diëten had gevolgd, mij zo in de problemen hadden gebracht.

Ik was zo in gevecht beland met mezelf. Zodra ik wakker werd dacht ik aan oh hoe ging het gister met eten? Oh, het is weer niet gelukt. Oké, ik moet het vandaag opnieuw proberen. Waar haal ik die kracht vandaan? Weer mijn schouders eronder zetten. En ik verloor zoveel energie aan dat gevecht, aan dat continu verlangen wat ik naar eten voelde, Wat ik probeerde om op wilskracht te onderdrukken. Het was een hel in mijn hoofd en aan de buitenkant kon ik heel goed functioneren. Niemand die daar iets van zag, maar ik had het achter de schermen in m'n eigen hoofd m'n handen daar vol aan. En ik wilde dat niet meer, niet meer. Ik kon het niet meer opbrengen en ik voelde dat ik uit geestelijk zelfbehoud daar mijn handen niet meer aan wilde branden. En als jij nu op die plek zit, wil ik je het volgende aanreiken om naar te kijken.

Wat je voelt, waar je last van hebt en wat je nu dus z'n gang laat gaan omdat je daar geen spanning meer in wilt creëren, is aangeleerd verlangen. Je hebt last van aangeleerd verlangen en wat je in het verleden, verlangen naar eten hebt, bedoel ik. En wat je in het verleden altijd hebt gedaan is dat verlangen onderdrukken. Als je op wilskracht een dieet volgt, dan onder druk je dat verlangen en je doet dat door jezelf te vertellen kom op, je kan dit. Over zoveel weken is er zoveel kilo af. Dit is wat je zo graag wilt. Doe het gewoon. Je moet het gewoon graag genoeg willen. Zet door. En met die energie ben je het gevecht aangegaan met je eigen verlangen en ben je dat gaan onderdrukken. En ik begrijp dat je nooit meer opnieuw in dat gevecht wilt belanden. Je wilt de vlammen van dat vuur niet opnieuw aanwakkeren. En dus vermijd je het. En wat je nu doet is toegeven aan dat verlangen zodra je het voelt of je probeert zo goed en zo kwaad als het gaat dat verlangen te managen. En soms situaties uit de weg te gaan waarvan je weet dat gaat mijn verlangen prikkelen. Ik ga liever niet. Als het er niet is, dan zie ik het ook niet en dan voel ik dat verlangen ook niet. En je probeert het zo goed mogelijk te managen. Je haalt bepaalde dingen niet in huis en dan zie je jezelf overeten op de dingen die er dan wél zijn. Maar dan kan je in ieder geval nog tegen jezelf zeggen ja, maar het is in ieder geval wel gezond wat ik nu eet. Niet heel ongezond. En zo ben je als het ware aan het schotse lopen. Je probeert zo goed mogelijk je te verhouden tot dat oncontroleerbare verlangen wat in je kan oplaaien.

En wat ik je wil laten zien is dat er een derde optie is.

Verlangen onderdrukken zoals je dat hebt gedaan toen je diëten volgde, wil je inderdaad niet meer doen en raad ik je ook af. Doe dat alsjeblieft nooit meer. Het brengt je niet het gewicht wat je wilt en als het je brengt is het tijdelijk en daarna word je uiteindelijk zwaarder dan je was voordat je eraan begon. Of je belandt in een gevecht van continu op wilskracht dat verlangen moeten onderdrukken. Wat je dan wel leuk dan niet lukt. En het kost je bakken met energie. Dus op wilskracht gewicht verliezen, opnieuw met een dieet, jezelf in het gareel proberen te duwen, dat raad ik je absoluut af. Is niet goed voor je geestelijke gezondheid en het kan je niet eens geven wat je wilt.

Maar het vermijden wat je nu doet en genoegen nemen met minder en bang zijn voor je verlangen naar eten en het daarom het ze gang maar laten gaan, raad ik je ook af. Het hoeft namelijk niet. Je kan krijgen wat je hebben wilt. Je hebt een derde optie. En die derde optie is je verlangen niet onderdrukken. Is je verlangen niet zijn gang laten gaan, maar je verlangen kleiner maken. Je verlangen naar overeten kleiner maken. En wat je daarvoor nodig hebt is in de eerste plaats geloof in jezelf. Dat je dat kan. Nu leef je namelijk in het geloof dat je het niet kan, omdat je het eerder zo vaak hebt geprobeerd en altijd hebt verloren, dat gevecht.

En als het je lukte, dan was het zo niet wat je wilde, die ervaring daarvan. Het kostte je zoveel energie. Je zat zo in spanning met jezelf en met je relatie met eten, dat het ook niet was wat je wilde. En uiteindelijk heb je geconcludeerd het zit er voor mij gewoon niet in. Ik moet gewoon accepteren dat mijn leven compleet is met overgewicht. Dit is wat het is. Maar eigenlijk is het niet wat je wilt. En het overeten wat je doet is eigenlijk ook niet wat je wilt.

Geloven in jezelf betekent dat je jezelf een nieuwe optie geeft en zegt: ik kan iemand worden met een fijne relatie met eten. Ik kan een relatie met eten gaan creëren waar ik van hou. En het resultaat van die relatie is dat ik het gewicht heb waar ik blij mee ben en het proces waarmee ik dat gaat doen gaat goed voelen. Ik ga dat boeiend en interessant voor mezelf maken. Zie je dat je daarmee dat zwart wit idee, dat gepolariseerde idee van dit zit er voor mij gewoon niet in of het is een hel van een gevecht. Dus het kan gewoon niet. Of ik laat het gewoon zijn gang gaan. Die twee uitersten. Daar hoef je dus niet tussen te kiezen. Het hoeft niet een gevecht te zijn of iets wat je opgeeft en zijn gang maar laat gaan.

Je kan iets heel nieuws voor jezelf creëren. Je kan een volgende versie van jezelf worden, iemand anders worden. En die potentie, die heb je omdat je brein plooibaar is. Je brein is plooibaar tot op hoogbejaarde leeftijd. En dus kun je je brein een nieuw perspectief geven en iets anders voor je laten creëren. En het geloof wat je daarvoor nodig hebt, is dat dat verlangen wat je voelt, dat verlangen naar eten wat nu misschien nog soms groter lijkt dan jezelf, waarvan jij denkt ja, daar zit een soort van do not awaken the beast in mij. Want eenmaal geactiveerd is t groter dan mijzelf, dat je dat idee loslaat en dat je je openstelt voor de gedachte dat jij dat zelf hebt gecreëerd.

De relatie met eten die je nu hebt heb jij zelf gecreëerd. En dat gaat niet over beschuldigen. Het laat je zien dat jij de macht hebt om die relatie ook te veranderen. Je hebt dit zelf gecreëerd dus je kan ook iets anders creëren. Dat je kan creëren heb je al bewezen. Je hebt het al bewezen. En dat kan je zien aan de relatie met eten die je nu hebt. Is jouw creatie. En nu kan je besluiten dat je iets anders wilt creëren. Als je dit geloof adopteert, je openstelt voor dit idee. En zo simpel als het is, is het waar. Dan ben je een stap verder.

Neem geen genoegen met minder en zie dat wat je nu hebt jouw creatie is en je kan besluiten en nu ga ik een volgende versie maken. Ik ga mijn relatie met eten opnieuw ontwerpen en creëren en de relatie die ik nu met eten heb, heb ik misschien voor een heel groot deel onbewust gecreëerd. Of ik heb hem gecreëerd omdat ik mij door een autoriteit heb laten vertellen, dat dit goed voor mij zou moeten werken. Dat dit goed voor mij is. Dat dit bij mij past. En ik zeg je dat je niet goed geïnformeerd was.

Een dieet op wilskracht volgen zonder je verlangen naar eten te veranderen, zonder te weten waarom je overeet, werkt averechts. Kan niet voor je werken en dat probleem wat je ervaart is mede daardoor veroorzaakt. Dus jij hebt iets gecreëerd, een relatie met eten gecreëerd waar je niet tevreden over bent. Je bent niet tevreden over de manier waarop je met eten omgaat. Dit is jouw creatie. Je hebt daar bronnen voor gebruikt waarvan je dacht dat het goede bronnen waren die je verder hielpen. En een aantal daarvan zijn dat misschien ook geweest en een aantal niet. Prima. Die huidige versie ga je loslaten en je gaat een nieuwe creëren en je geeft jezelf daar een schone ruimte voor. Oké, deze creatie ben ik klaar mee, ga een nieuwe creëren, nieuwe versie creëren. En dat kan ik, want dat heb ik al bewezen.

En wat je daarna nodig hebt is de moed om in actie te komen. En te onderzoeken, te observeren. Hoe heb ik mijn huidige verlangen naar overeten en met overeten, mijn definitie van overeten, is het eten wat je doet, waar je achteraf spijt van hebt en waar je lichaam niet om heeft gevraagd. Het eten waar je achteraf spijt van hebt en waar je lichaam niet om heeft gevraagd. Je had geen honger. Binnen een fantastische relatie met eten kan je prima eten zonder dat je honger hebt, maar dat is eten waar je dan ook geen spijt van hebt. En als je geen last meer hebt van dieetmentaliteit is dat helemaal prima. Je kan een relatie met eten creëren die slank zijn niet in de weg staat en waarbinnen ook ruimte is voor eten waar je voor kiest zonder dat je honger hebt.

Dus je gaat observeren. Waar creëer ik verlangen waar ik vanaf wil? Wanneer creëer ik dat verlangen en hoe creëer ik dat verlangen? Verlangen is een gevoel en komt bij je gedachten vandaan. Gedachten activeren gevoelens. Je ziet iets lekkers en je denkt oeh lekker. Nou, die gedachte. Oeh lekker! Oh, da's mijn lievelings. Die gedachte, ja, daar voel je direct verlangen bij. En dat is dus jouw creatie. Het is een keuze die je daar maakt en dat gebeurt in een flits. Het gaat heel snel, maar het is nog steeds een stap die jij daar zet. Daar kun je andere keuzes in gaan maken.

Dus je gaat observeren. Hoe creëer ik mijn verlangen? Wanneer creëer ik verlangen? En wat heb ik mezelf eigenlijk allemaal verteld? Een van de dingen die je denkt is niet alleen oeh, wat lekker of hier heb ik zin in of dit maakt het gezellig. Maar je hebt ook gedachten die jou vertellen dit is groter dan mezelf. Ik kan hier mijn handen niet meer aan branden. Het is wat het is, het is nou eenmaal zo. Oh, ik heb er nu toch al zin in. Laat ik het maar eten, dan heb ik het maar gehad. Anders loopt het alleen maar op en wordt het straks een eetbui. Vroeg of laat wordt dat een eetbui, dus laat ik het nu maar eten. Het zijn allemaal gedachten die jouw huidige relatie met eten vormen. En als je gaat observeren hoe je verlangen creëert, waar je dat doet, wanneer je dat doet, dan kun je ook zien wanneer je eet uit emotie, omdat je bang bent voor dat verlangen. Of de gevoelens die je hebt op dat moment niet tolereert, niet de capaciteit hebt om ze te dragen.

En nu maak ik weer even een bruggetje naar dat gesprek met mijn buurman. Toen ik hem vertelde waar ik doorheen ging en hij dacht dat dat naar voor mij was. Hij gaf dat een hele andere betekenis. Die gevoelens waarvan ik zei de eenzaamheid en het staan voor waar ik in geloof en de onzekerheid die ik voel en de angst van niet weten. Nog geen bewijs hebben dat de keuzes die ik maak de juiste keuzes zijn en dat ik iets doe wat helemaal nieuw voor me is en hoe lastig ik dat vind. Hij dacht dat dat naar voor me was, maar ik geef dat een hele andere betekenis. Mijn capaciteit voor dat soort gevoelens is zo enorm toegenomen, zo enorm gegroeid. En dat heeft voor mij een hele positieve betekenis.

Waar zie jij voor jou die potentie? Waar zie jij dat er gevoelens zijn waarvan jij nu ziet, als ik de capaciteit ontwikkel om die gevoelens op waarde te schatten, te omarmen, te dragen, maar daar goed toe te kunnen verhouden, wie word ik dan? Wat is er dan voor mij mogelijk? Wat creëer ik daarmee? En als je eenmaal aan die kant staat, er op die manier naar kijkt, dan kunnen dat soort gevoelens heel aantrekkelijk voor je worden. Heel aantrekkelijk. Wat nog steeds niet maakt dat ze op dat moment prettig voelen. Maar je kiest ervoor. Je bent 100% ingekocht. Dit is wat ik wil. Dit is wat ik wil. En het schuurt en het voelt ongemakkelijk. Maar ik kies hier voor omdat ik zo heb ingekocht op de waarde ervan. Omdat ik zo zie wat me dat brengt. Wie ik word daarin.

Ik wil al mijn gevoelens kunnen dragen. Allemaal. Van extase en euforie. Tot complete uitzichtloosheid. Mijn diepste angsten. Ik wil ze kunnen voelen. Mij daartoe kunnen verhouden en weten. Omdat ik weet, omdat ik weet wat ze maar brengen, Omdat ik weet wie ik word daarin. Waarmee ik natuurlijk niet zeg zoek situaties op die schadelijk zijn. Dat is niet waar ik het nu over heb. Ik heb het over doelbewust kunnen herkennen dat het leven van jou vraagt als je niet wilt overeten. Het leven van jou vraagt dat je iemand wordt die een huwelijk kan hebben wat tijdelijk door zwaar weer gaat. Een kind kan hebben wat zoekende is en waarvoor je de oplossingen nog niet hebt. Die om kan gaan met het hebben van een grote droom waar andere mensen niet in geloven. Die om kan gaan met een gebroken hart, liefdesverdriet of een onvervuld verlangen. Afwijzing, keer op keer afgewezen worden in een ambitie die je hebt of in de liefde. Jouw grote liefde willen ontmoeten en daar iedere keer opnieuw voor moeten riskeren. Om ontslagen te worden. Boventallig te zijn en dan enorm moeten kiezen voor geloof in jouw capaciteiten. Geloof in jouw waarde in de markt. Of misschien heb je een vaste baan en wil je eigenlijk voor jezelf beginnen, maar zodra je daaraan denkt, voel je zowel verlangen als grote angst.

Zie je dat het leven dat allemaal van je kan vragen? En dan komen daar nog dingen bovenop waar je niet voor kiest, maar waarvan je weet dat ze wel bij het leven horen.

Het verlies van je ouders. Ik noem maar iets. Niets is blijvend. Alles is in transitie in dit leven.

Dus het laten groeien van je capaciteit, als je kan zien wat de aantrekkingskracht daarvan is, omdat je kan zien wie je wordt daarin, dan ben je ingekocht en dan kun je zeggen ok, maar dan wil ik niet op die plek blijven waar ik nu ben. Waar ik mijn angst voor verlangen. Mijn angst om in gevecht met mezelf te raken als ik gewicht wil verliezen. Je wil daarin kunnen zien wat ervan aan de andere kant zit. Ik geloof dat ik mijn verlangen naar overeten kan verkleinen. Ik heb dat verlangen zelf gecreëerd. De relatie met eten die ik nu heb, heb ik zelf gecreëerd en ik ben toe aan een andere creatie. En ik geloof dat ik die kan maken. Ik geloof dat ik die kan vormgeven en dat ik dat kan bouwen. Ik wil onderzoeken, waar heb ik dat verlangen gecreëerd? Hoe ziet het eruit? Waar zit mijn emotie-eten? Wat geloof ik daarover? Wie wil ik worden?

En dan heb je een ontwerp nodig waarmee je het uiteindelijk bouwt.

Ik geloof in jouw potentie omdat ik keer op keer op keer zowel bij mijzelf als bij de mensen die in Etenslessen komen, heb gezien hoe plooibaar ons brein is. Iedere keer opnieuw hoor ik iemand tegen mij zeggen: ik had dit nooit voor mogelijk gehouden, nooit! Marjena, als je mij had verteld toen ik hier bij jou binnenkwam, dat ik nu onder dat gewicht zit, zou gaan zitten. Waar ik nou met angst en beven van droomde! Ik zit daar nu onder. Ik had je voor gek verklaard! En dat is waar ik nu ben.

Dat. Dat is wat ik al weet, omdat ik het zo vaak heb gezien en precies weet hoe je dat creëert. Jouw verlangen naar overeten is niet groter dan jezelf en je hoeft geen genoegen te nemen met minder. Je bent eraan toe om iets nieuws te maken en je kan daar je stappen in gaan zetten.

Ik heb daar de formule voor. Een proces van onvermijdelijk succes. Je hoeft dat niet helemaal zelf te gaan brouwen, maar ik geef je nu deze les om tegen je te zeggen. Geloof niet dat het er voor jou niet in zit en wees niet bang om het gevecht aan te wakkeren. Dat gevecht, dat wakker je alleen aan, het probleem wakker je alleen aan op het moment dat je verlangen naar eten weer op wilskracht gaat onderdrukken. En dat is niet wat we in Etenslessen doen. En dat is niet wat ik je adviseer om te doen. En dan kan je nog steeds krijgen wat je hebben wilt. Je kan nog steeds creëren waar je naar verlangt en dat is zo mooi omdat het je zoveel komt brengen.

Je kan nu nog niet zien wie jij dan wordt in dat proces, als je maar gelooft dat het voor je mogelijk is. Je kan een relatie met eten creëren waar je van houdt en het gewicht waar je blij mee bent.

Op 9 november ga ik voor de laatste keer van dit jaar open. Je bent uitgenodigd. Je bent uitgenodigd om die droom voor jezelf te realiseren binnen mijn formule. Met de tools die ik je daarvoor geef, de coaching die ik je daarvoor breng. Mijn proces, de mensen die je daarbij om je heen hebt, die diezelfde ontwikkeling doormaken. Waarvan er een heleboel zijn die al veel verder zijn daarin dan jij, waar je je aan kan optrekken. Het is de beste plek om jezelf in te positioneren en hiervoor te kiezen. En gewichtsverlies is nog maar het begin.

Meld je aan voor mijn wachtlijst. Op 9 november gaan we van start. Mijn wachtlijst vind je via etenslessen.com en ik ben er volgende week weer. Heb een mooie dag. Tot dan!