Afl. 30 Afvallen zonder volhouden

Een van de redenen waarom een dieet vaak op een teleurstelling uitloopt is omdat het volhouden op de lange termijn niet lukt. Het creëren van een geweldige relatie met eten voelt niet als volhouden omdat dit een ontwikkeling is die gedragen wordt door verandering van binnenuit.

Luister naar de aflevering en ontdek hoe je afvalt zonder volhouden. Ik bespreek situaties die je zeker zal herkennen en laat het verschil zien tussen volhouden en veranderen.

Luister naar de podcast

Wat je ontdekt:

• Waarom het volhouden van een dieet gaandeweg steeds zwaarder wordt.
• Welke vragen je helpen om van binnenuit te veranderen.
• Hoe je die volgende versie van jezelf wordt met een geweldige relatie met eten.

Transcript Afl. 30

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 30.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

INTRODUCTIE

Hallo, hoe gaat het met jou? Ik hoop dat het goed gaat. Dit is aflevering 30. Dertig Etenslessen heb ik gemaakt. Ik ben zo trots op mezelf. Ik vind het zo geweldig dat ik deze podcast maak en hier zoveel liefde instop en aandacht aan besteed. En ik vind het een geweldige prestatie. 30 afleveringen, 30 Etenslessen.

Ik heb voor jou mijn ebook herschreven. Etenslessen creëer een geweldige relatie met eten en ontdek hoe je afvalt zonder dieet. En dit ebook is echt de moeite van het lezen waard. Ik vind hem nu veel meer to the point. Hij helpt je om te begrijpen waarom het afvallen je tot nu toe niet duurzaam is gelukt. Hoe je een strijd met eten oplost en van daaruit een fantastische relatie met eten creëert. En door dit ebook te lezen word je geholpen in je positionering in dit proces. En dat helpt je enorm en geeft je de wind in de rug. Dus het is echt absoluut het lezen waard. Je kunt dit ebook downloaden op mijn website via www.etenslessen.com/ebook en als je naar etenslessen.com gaat, dan zie je hem daar ook geloof ik verschijnen in een pop up. Dus heel erg de moeite waard als je deze nog niet hebt gelezen. Mijn ebook Etenslessen.

DE LES: AFVALLEN ZONDER VOLHOUDEN

Deze dertigste aflevering wil ik het met je hebben over afvallen zonder volhouden. Hoe zorg je nu dat afvallen niet als volhouden voelt?

Want dan ben je bezig die relatie met eten te creëren die duurzaam is. De relatie waarvan je zegt: 'ah ja, nu klikt het. Nu valt het allemaal op z'n plaats voor me. En dat geeft me rust en ruimte en stabiliteit. Nu voelt het niet als volhouden en hoef ik er niet continu keihard voor te werken.'

Dat is natuurlijk de relatie waar je oud mee wilt worden. Ik vergelijk het altijd met een liefdesrelatie. Als je liefdesrelatie als volhouden voelt kan het maar twee kanten opgaan: of je gaat er een punt achter zetten, of je zorgt dat je opnieuw de klik vindt en het probleem wat erin is geslopen kan oplossen.

Maar een relatie in stand houden die continu als volhouden voelt. Dat wil je niet. En terecht. En zo is het ook met je relatie met eten. Je wilt een relatie met eten creëren die niet als volhouden voelt. En die relatie, die creëer je al in het proces van afvallen. Dat is zo mooi. In Etenslessen leer ik je om die vrouw al te worden met die fijne relatie met eten, waardoor dat afvallen daar het natuurlijke en logische gevolg van is.

Nou, om dit voor jezelf te creëren, om dit voor elkaar te krijgen wil je eerst begrip krijgen van het volhouden zelf. Hoe zit het nou met dat volhouden? Waarom voelt een dieet altijd als volhouden?

Je kunt dit voor je zien als het vasthouden van een bal. Je strekte je armen uit, je houdt ze gestrekt voor je en je houdt een bal vast en je bent vast van plan om die bal net zolang vast te houden, voor je uitgestrekt, totdat je bent afgevallen. En zo is het, zo voelt dat dieet. En als je er net mee begint, ben je natuurlijk vol goede moed. Je spieren zijn nog helemaal op krachten en je weet: oké, dit is wat ik wil. Ik wil afvallen. Ik wil slank zijn. Ik wil goed voor mezelf zorgen en gezond zijn. Go!

En je strekt je armen uit en je houdt die bal voor je uitgestrekt. En bij het vasthouden van een bal met uitgestrekte armen weet je precies wat er gaat gebeuren. Je armspieren gaan moe worden, want de zwaartekracht trekt aan je armen en trekt aan die bal. En je kunt je voorstellen dat bij het volhouden van een dieet, die kracht, die zwaartekracht die aan je trekt, alle redenen zijn waarom jij meer weegt dan je wilt. In die redenen zit jouw hechting aan voedsel verpakt.

Je gebruikt eten niet alleen als brandstof, want als dat zo was, dan zou je slank zijn, maar je gebruikt het ook om andere redenen. Je gebruikt eten om jezelf te belonen. Je gebruikt eten omdat je het nodig hebt om jezelf op te vangen bij gevoelens die je moeilijk verwerken kan. Je gebruikt eten als je last hebt van negatieve gedachten waar je aan wilt ontsnappen.

En dat alles bij elkaar resulteert in het gewicht wat je hebt.

En om dat gewicht eraf te krijgen zonder die hechting op te lossen, kan maar op één manier en dat is door vol te houden. En in het begin gaat je dat nog prima af. Maar na verloop van tijd gaan je armen trillen, wordt het steeds zwaarder en krijg je last van negatieve gedachten. En dan doen zich situaties voor waar je aanvankelijk nog van dacht: ik weet precies wat ik dan ga zeggen en wat ik dan ga doen. Maar nu de situatie daar is, nu je armen trillen, nu het zwaar begint te woorden, worden deze situaties een uitdaging die je vroeg of laat niet meer weet te tackelen. Ik noem maar de situatie waarin andere mensen tegen je zeggen: 'Hé, je doet toch wel gezellig mee? Je eet toch wel gezellig mee?' En als je net bent dat dieet begonnen bent weet je misschien nog heel precies wat je dan gaat zeggen en wat je dan wilt zeggen.

Maar nu je armen zo verzwakt zijn en het echt zwaar begint te worden voel je buitengesloten, vind je het niet leuk meer en trekt die gezelligheid van jouw mensen, van jouw vrienden, van jouw familie trekt aan je en je wilt meedoen. En het ziet er lekker uit en je wilt je niet buitengesloten voelen. Daar is die hechting aan dat eten voor jou actief en de betekenis die het voor je heeft om samen met elkaar te genieten van dat eten. Dus waar je in het begin van het volhouden van je dieet nog dacht: ik weet precies wat ik wil en ik doe er niet aan mee, daarvan voel je nu. Ik wil het wel. Ik wil wel gezellig meedoen. Je krijgt last van de gedachte: en anders is het saai. Ik zit hier alleen maar met spa of met mijn kopje thee. En zij hebben allemaal dat lekkers erbij. Ik wil ook wat lekkers erbij.

En jij hebt eten misschien altijd gebruikt als een vorm van beloning. En dus heb je die gedachte die zegt: 'je hebt het verdiend. Kom op, je hebt de hele dag hard gewerkt. Je hebt de hele week hard gewerkt. Je doet het nu al zo lang goed met eten. Je kan wel één uitzondering maken. Kom op!'

Je hebt het verdiend. Dat is die zwaartekracht die daar aan je trekt. Die sociale context van gezellig meedoen. Dat is die zwaartekracht die daar aan je trekt. En dan die situaties waarin je last hebt van stress of frustratie of je onzeker voelen, verloren voelen. Daar heb jij eten altijd gebruikt en ben je gehecht aan eten als manier om jezelf op te vangen. En het is daar die zwaartekracht die aan je trekt. En dan krijg je die gedachte die zegt: ik heb dit nu nodig. Ik trek het even niet. Ik heb dit nu echt nodig. Ik kan nu niet zonder. En daar trekt de zwaartekracht aan je armen en aan die bal. En als je dan ook nog ziet dat je op de weegschaal nog niet bent afgevallen, komen daar nog meer gedachten bij en trekt de zwaartekracht nog meer. Dit lukt toch niet. Er is nog niks van af. Het schiet nog helemaal niet op. Wat duurt dit nog lang. Ik houd het niet vol. Ik kan dit niet.

En hoe langer het duurt en duurt en duurt, hoe langer jij moet volhouden, hoe kwetsbaarder jij wordt voor die sociale situaties, voor die beloning waarvan je vindt dat je er recht op hebt, voor die zachte plek om te vallen, waarvan je echt vindt dat je nu even niet zonder iets te eten kan.

En dus laat je die bal los. En is het project weer mislukt.

En je neemt het jezelf kwalijk. En dat is hoe volhouden werkt, als je niet jouw hechting aan voedsel om andere redenen dan brandstof onderzoekt. En in mijn programma in Etenslessen hebben we dat nou juist als uitgangspunt genomen. En dan heb ik het over mezelf en mijn cliënten.

Afvallen is geen model voor de lange termijn. Afvallen kunnen we maar even en daarna komt er een omslagpunt waarop je of een andere oplossing gevonden wilt hebben, en in dit geval dus onthecht zijn geraakt van voedsel, of je wilt besluiten dat dit niet is wat je wilt doen. Dus je geeft op of je wilt veranderd zijn.

En in Etenslessen zeggen we. Waarom dat volhouden? Want waar je op wilt uitkomen is een relatie met eten die klikt, die niet als volhouden voelt. Maar duurzaam en fijn en kalm en stabiel. Vrij van dat gepieker over eten in je hoofd, vrij van tellen van dagen, over hoeveel dagen het nu al goed gaat of hoeveel weken het nu al niet meer goed gaat. Je wilt dat het klikt en dat betekent dat je onderzoek moet doen. Je wilt gaan begrijpen welke functie eten voor je heeft, dat eten wat je niet gebruikt, puur om je honger te stillen en jezelf van brandstof te voorzien. En dat betekent dat je jezelf vragen wilt gaan stellen. En dan kom je op een heel ander spoor. Als je dat gaat doen gaat er een wereld voor je open. Dat hele volhouden valt weg. Dat heeft er helemaal niets mee te maken. Daar gaat het dan helemaal niet meer over. Je gaat kijken naar de zwaartekracht. Je gaat kijken waar trekt eten aan mij? Welke functie heb ik het gegeven? En pas als ik die functie kan ondervangen, dan valt de zwaartekracht weg. En hoe ondervang je die? Door je te ontwikkelen, door te onthechting en onthechten doe je niet op wilskracht, maar door je te ontwikkelen, door die volgende versie van jezelf te worden.

En dat is niet alleen een duurzame aanpak. Het voelt ook nog eens veel prettiger.

Heel vaak als klanten bij mij komen, zeggen ze heel eerlijk tegen me dat ze het eng vinden en dat ze bang zijn. En dat ze in de aanloop naar de start van onze eerste sessie vaak nog zijn gaan overeten en dan tegen zichzelf zeiden: nu kan het nog. En wat vertelt me dit? Zij denken dat ze opnieuw ergens zullen moeten gaan volhouden. Ze denken ergens dat die duimschroeven op ze wachten en dat die toch op een gegeven moment gaandeweg in mijn programma aangedraaid gaan worden. En dat er een punt gaat komen waarop ik tegen ze zeg:’ Oké, maar nu weet je dat allemaal. Nou moet je het ook een keer gaan doen. Nu moet je het laten zien. Ja, maar nou, he, nu moet je gaan aanpakken en volhouden en jezelf onder druk zetten. Nou gaan die duimschroeven aan.'

En dat moment gaat niet komen. Er zijn geen duimschroeven, er is geen volhouden. Er is alleen maar ontwikkeling.

En gaandeweg in die eerste module komen ze daarachter en zien ze waar het naartoe gaat. En in het maken van het huiswerk komen ze dan bij me en dat stralen ze en zeggen ze: 'Oh, maar dit was anders. Dit was fascinerend. Dit is een ander uitgangspunt.' En dan lach ik en dan weet ik: welkom bij Etenslessen. Dit is precies waar je voor hebt gekozen.

Je wilt afvallen op een manier die niet als volhouden voelt en dat is de enige voorwaarde waarop je die duurzame relatie met eten kan creëren.

En dus gaan ze onderzoeken en leren en ontdekken wie zij zijn als ze onthecht raken van de functie die dat eten nu nog voor ze heeft. Ik sprak laatst iemand die zei: 'Ik ben zo teleurgesteld. Ik ben al een tijdje op een andere manier aan het eten, maar ik ben nog niet afgevallen.' En voor haar, wat ik haar hier liet zien, is dat het betekent dat ze opnieuw mag gaan onderzoeken he, waar sta ik nu? Wat heb ik al gecreëerd? Wat voor mij werkt? Waar is mijn relatie met eten al ontwikkeld en een fase verder en voel ik: ah, kijk, dit loopt nu lekker. Dit heb ik op orde dit. Dit voelt niet meer als iets waar ik mijn best voor hoef te doen. En nu komt er een nieuw stuk, een nieuwe laag waarin ik opnieuw vragen kan gaan stellen. Vragen kan gaan stellen over het eten wat ik kies en hoe dat bij me past of niet bij me past. Vragen over de traktaties die ik mezelf toebedeeld, waarin ik me mezelf nog aan het belonen ben, omdat ik eigenlijk nog niet weet hoe ik mezelf op een andere manier kan belonen. Vragen kan stellen over het eten wat ik nu nog nodig heb, omdat ik merk dat ik, als ik moe ben, nog niet goed weet hoe ik mezelf dan op een andere manier kan laten opladen zonder dat ik daar snelle suikers bij nodig heb. En dat is een ontwikkeling die ze doormaakt, waarin de kloof tussen haar huidige gewicht en het gewicht wat ze wil hebben, de vrouw die ze is zonder over eten in haar leven, die kloof wordt gedicht en je kunt nooit van je lichaam verwachten dat het jou iets laten zien waar jij nog niet onthecht bent van eten.

En dus kijken we niet naar hoe lang je al bezig bent of wat jouw lichaam inmiddels zou moeten laten zien, maar we kijken naar die relatie met eten en we kijken naar die hechting en we kijken naar de vragen die jij jezelf daarover kan stellen. En daar zit je persoonlijke ontwikkeling. Daar zit je groei. En wat je ervoor terugkrijgt, ik kan er bijna geen woorden aan geven. Ik was gisteren aan het trainen, buiten aan het sporten en één van de dingen die ik heb moeten leren in het oplossen van een strijd met eten is mezelf helpen als ik moe ben. En ik vind het bewegen van mijn lichaam heel belangrijk. Heel gezond. Tegelijkertijd maak ik heel veel uren achter mijn computer. Ik ben natuurlijk veel aan het coachen. Ik geef veel sessies. Daarnaast ook veel schrijfwerk, onderzoekswerk en dus maak ik veel uren achter mijn computer. En aan het einde van de dag is mijn brein moe van alle inspanning en concentratie en voel ik een lamlendigheid. En toch weet ik ook: Marjena, als je naar buiten gaat en lekker gaat sporten, kom je helemaal bij. Het is een cadeau voor je lichaam. Je krijgt nieuwe ideeën. Het brengt je alleen maar goed. Alleen op dat moment, aan de andere kant daar nog van, ik ben nog niet buiten, ik heb me nog niet omgekleed, voel ik alleen maar lamlendigheid en weerstand. En een van de levensvaardigheden, een van de Etenslessen die ik heb geleerd in het proces van mijn relatie met eten veranderen, is het overwinnen van weerstand. En weerstand als gemoedstoestand, compleet omarmen. En werkbaar maken.

Ik verwacht niet van mezelf dat ik altijd zin zal hebben om te trainen. Dat is helemaal niet realistisch. Zoals je ook niet altijd zin hebt om je huis schoon te maken of je administratie te doen. Het is onderdeel van voluit leven, van een mooi en rijk leven dat je leidt. En weerstand overwinnen hoort daarbij. En hoe geweldig is het als je die als vaardigheid in je rugzak hebt zitten en precies weet hoe je weerstand overwint en werkbaar maakt voor jezelf? Hoe je elke keer als je brein zo beslissingsmoe is, moe is van het concentreren, jij opnieuw je weet te verbinden met je verlangen om goed voor jezelf te zorgen en naar buiten te gaan, je gympen aan te trekken en lekker te gaan sporten.

En het is één van de vaardigheden die ik me heb eigen gemaakt. En het is een van de vaardigheden die jij je eigen maakt als je jezelf de juiste vragen gaat stellen over jouw hechting aan voedsel. Wat je daarin tegenkomt, wie die volgende versie is van jezelf.

De vrijheid die ik voel als ik daar aan het trainen ben, en toevallig gisteren was het slecht weer. Het was koud, er sneed echt een koude wind buiten en overdag had de zon wel geschenen, waardoor je zou denken: oh het is misschien wel lekker weer en ik liep buiten in mijn t-shirtje. Ik had de hond bij me en daar was niemand in de speeltuin. Het was gewoon ijzig koud en de wind blies heel naar in mijn nek en op mijn blote armen heen. En ik wist: ‘ah, het is nu echt even heel erg lastig, maar ik zette mijn muziek aan. Ik koos de gedachte die mij hielpen. Ik koos de gedachte die mij inspireren en ik praat in dat soort momenten zo opbouwend tegen mezelf. Ik weet zo goed hoe ik mezelf juist in die schaduwmomenten zo goed weet te bekrachtigen. Dat het eigenlijk me allemaal optilt. Dus ik voel me geen slachtoffer in zo'n situatie. Ik heb geen last van gedachten van zelfmedelijden, maar ik kies gedachten die mij opbouwen en optillen. En ik was zo trots daar, terwijl ik aan het trainen was. Zo dankbaar voor wat ik aan het doen was. Zo dankbaar voor het geschenk wat ik aan mijn lichaam gaf. Zo dankbaar voor mijn investering in mentale kracht. In vertrouwen op mijn eigen mentale kracht om dat soort schaduwmomenten te ontstijgen en mezelf daarin liefdevol en krachtig te begeleiden als mijn beste supporter.

Ik zal zeker ook nog een keer een podcast opnemen over bewegen en je relatie met bewegen, want als je maar genoeg mislukte dieet achter de rug hebt, is afvallen en bewegen vaak ook iets geworden waar je veel negatieve associaties bij hebt. En het is zo'n geschenk om je relatie met bewegen ook weer helemaal terug te krijgen naar het niveau waar het op was toen je nog helemaal niet met je lichaam bezig was. Maar als je bewoog dat echt deed voor je plezier. En dat kun je herwinnen en opnieuw voor jezelf creëren. Dus daar ga ik het zeker nog een keer met je over hebben. Maar hier bespreek ik het dus in de context van levensvaardigheid en de levensvaardigheid die ik daarin zet is het overwinnen van weerstand.

En als je dat weer even terughaalt naar eten. Ik heb vroeger heel vaak gegeten als ik op zag tegen een taak die ik heel vervelend vond en uhm, maar waar geen ontkomen aan was. Het moest nou eenmaal gebeuren met misschien mijn kwartaalaangifte maken hahaha. En dan ging ik eerst eten, als een soort van beloning of compensatie of om mezelf wat moed in te eten. En dan ging ik die administratie doen. En ik ben daar van onthecht. Ik kan die weerstand om die administratie te doen overwinnen, puur door de manier waarop ik mezelf daar mentaal en emotioneel in begeleidt. En dat is wat jij ook te leren hebt als je daar nu eten nog voor gebruikt.

Dus, hoe voelt afvallen nu zonder volhouden? Door alle redenen waarom je nu nog eet, zonder dat je honger hebt, te onderzoeken, te ondervangen en op te lossen. En je lichaam volgt je in die relatie. Het afvallen zal direct evenredig zijn aan de ontwikkeling die je hier in doormaakt.

En terwijl dat gebeurt, zal je tegen mij zeggen: 'Aah, het voelt niet als volhouden. Wat is dit fantastisch. Hier was ik al die tijd naar op zoek.'

Ik wens je een prachtige week en ik spreek je volgende week weer. Tot dan.