Afl. 131 Afvallen en emotionele vrijheid

Als je in een enkele hypnose sessie verlost kon worden uit je strijd met eten, zou je daar dan voor kiezen? Twintig jaar geleden had ik direct ja gezegd. Nu denk ik daar heel anders over.

Om te kunnen stoppen met overeten moest ik emotioneel flexibel worden. De vrijheid daarvan is zo waardevol die had ik nooit willen missen.

Als je emotioneel flexibel bent durf je elke droom na te jagen. Angst voor afwijzing is geen probleem. Je voelt het en stapt vooruit. Wat anderen van je vinden is geen probleem. Je voelt een gemis in aansluiting en stapt vooruit.

Het opent de weg naar leven in overgave. Je voelt de vrijheid om jezelf te zijn en alles te geven wat je aan de wereld kan bijdragen. Wat dit brengt zou je voor geen goud willen missen.

Als je het moeilijk vindt om emoties toe te laten geef ik je in deze les de inspiratie die je hierin aanmoedigt en vooruithelpt.

Wat je ontdekt:

• Wat emotionele flexibiliteit is.

• De waarde van emotionele vrijheid.

• Hoe je emotionele flexibiliteit kan ontwikkelen.

Transcript Afl. 131

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 131. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe gaat het? Hoe is het met je? Wat fijn dat je weer luistert. Ik kreeg vanmorgen de vraag van iemand hoe ik over hypnose denk. Het creëren van een fijne relatie met eten via suggesties in je onderbewuste en wat mijn mening daarover is. En wat ik antwoorde is dat ik er vroeger alles voor over zou hebben gehad als ik op een tafel had kunnen gaan liggen, mijn ogen had kunnen sluiten en tegen iemand had kunnen zeggen: fix het! Haal dat intense verlangen naar overeten uit m'n onderbewuste. Haal mijn obsessie met eten en mijn gewicht uit m'n onderbewuste. Haal mijn verlangen naar eten uit m'n hoofd. Bevrijd mij. Bevrijd mij uit deze hel waar ik in zit. Ik had er alles voor over gehad. En ik zei: ik had m'n moeder ervoor bestolen. Serieus, echt.

Ik had niets liever gewild dan me laten fiksen via hypnose. En nu, achteraf denk ik daar heel anders over.

Nu achteraf zeg ik dat ik niets had willen missen, geen Etensles had willen missen van het werk wat ik heb moeten doen om bewust te stoppen met overeten. En daar mijn weg in te vinden. Elke les die ik daarvoor heb moeten leren, zeg ik nog steeds volmondig ja tegen. Ik zou het zo weer doen. En éen van de redenen waarom ik dat zo weer zou doen is omdat ik in dat stoppen met overeten en afvallen emotionele vrijheid voor mezelf heb gecreëerd. Een vrijheid die ik anders niet had gehad, waarvan ik niet had geweten hoe ik die vaardigheid van emotionele vrijheid had gebouwd. Én omdat het één van de grootste rijkdommen in mijn leven is, wil ik het daarover met je hebben in deze Etensles en je uitleggen wat ik versta onder emotionele vrijheid, hoe je die voor jezelf creëert en waarom die zo ongelofelijk waardevol is. 

Een van de dingen die ik deed in dat overeten was emotie-eten. Omdat mijn brein oplicht als ze een kerstboom van snelle suikers, ontdekte ik, als kind al onbewust en later als tiener en adolescent iets bewuster, dat ik mezelf heel goed kon afleiden met eten. Als jij ook zo'n brein hebt, als jouw brein ook oplicht als een kerstboom van bepaald soort eten, dan ontdek je vroeg of laat dat je dat eten heel goed kan gebruiken om jezelf een time out te geven. Als je iets voelt wat je niet wilt voelen, als er iets speelt wat je even wil vergeten. Als je tegen een taak opziet. Als je gestresst bent, gespannen bent, met een vraagstuk zit, een probleem zit waar je even geen oplossing voor weet. Elk ongemak wat je voelt, kun je een time out van nemen door te eten. Het is zo gemakkelijk, zo dichtbij, binnen handbereik. En in dat overeten wat ik deed om mezelf even een time out te kunnen geven van wat ik voelde in ongemak, ontdekte ik ook dat ik mezelf zo goed met eten kon belonen. En als ik me instant lekker wilde voelen dat met eten kon manipuleren. En als ik heel erg blij was en uitgelaten en hyper van de opwinding, enthousiast over iets, kon ik eten om mezelf weer even naar beneden te helpen, mezelf weer te aarde en te laten landen en iets te kalmeren in dat enthousiasme wat ik voelde, in dat hippere gevoel als me dat teveel werd. 

En op den duur was het resultaat daarvan dat ik om alles at. Elk gevoel. Elk gevoel raakte in mij gekoppeld aan eten, spanning, eenzaamheid, afwijzing, frustratie, angst voor conflict. Onvervuld verlangen. Vertwijfeling. Onzekerheid. Alles, ik at om alles. 

En toen ik wilde stoppen met overeten, moest ik dit weer uit elkaar kunnen halen. Ik moest ontdekken hoe voel ik wat er te voelen valt zonder eten? Hoe help ik mezelf uit opwinding weer wat terug met beide voeten op de aarde? Hoe help ik mezelf als ik me wat verloren voel? En even niemand heb om mee te praten? Of degene met wie ik kan praten begrijpt me niet en er is even geen aansluiting en ik ben alleen in wat ik daar beleef.

Hoe werkt dit? Overeten heeft mij gedwongen en geholpen om de vaardigheid te leren van emotionele flexibiliteit. Het doorvoelen van elke emotie die zich aandiende in reactie op de gedachten die ik dacht. Op wat ik dacht.

En ik denk dat wij onderschatten hoe groot de nadruk ligt in onze cultuur op je lekker voelen. Elke boodschap in de commercie laat ons altijd weer beelden zien van je lekker voelen. Onze associaties met slank zijn gaat over je lekker voelen. Als je kijkt binnen de commercie, of dat nou de commercie is van diëtiek en vitaliteit of de commercie is van de cosmetica-industrie en de mode-industrie. In beide gevallen worden er beelden gesuggereerd die gaan over je lekker voelen. Als het gaat om het beeld van vitaliteit dan zien we altijd iemand in een fris wit t-shirt. Stralend met een smoothie in de hand. Met een juicer erbij en een heleboel fruit eromheen en een blije, stralende blik met misschien een onderschrift wat zegt: ik doe dit nu zeven weken en ik barst van de energie. Ik voel me heerlijk. Ik straal en dat laat die foto ook zien. En binnen het schoonheidsideaal, de cosmetica-industrie of de mode-industrie, zien we, stel dat het een fotomodel is die een zonnebril moet verkopen, dan zie je een een een bloedmooi jong meisje over haar zonnebril heen kijken. Misschien ligt ze in een bikini naast een zwembad en wat ze uitstraalt is: ik voel me heerlijk. Ik voel me zo ontspannen en ik voel me heel zelfverzekerd. Zo zie je mannequins ook over de catwalk lopen. Heel zelfverzekerd. Met een zekere ontspanning ook in hun lichaam. En daar willen wij wel wat van..haha.. als je kijkt naar dat vitaliteitsplaatje zeg je: oh ja, dat wil ik ook! Ik wil me ook zo bruisend en stralend voelen en barsten van de energie. En als je kijkt naar beelden van ontspanning en zelfverzekerdheid zeg je ook doe mij daar wat van.

Maar in het stoppen met overeten kom je nu juist die momenten tegen waarop je helemaal niet straalt en blij bent of je zelfverzekerd voelt en ontspannen. Het zijn de momenten waarop je moe bent, in frustratie thuiskomt en even je draai moet zien te vinden in het oppakken van een taak of jezelf helpen ontspannen. Het is dat moment waarop je in gezelschap bent met andere mensen die nog wat eten en nog wat pakken. En er blijven bakjes voor je neus staan terwijl jij van binnen voelt: ik ben verzadigd en als ik nu stop met eten blijft het nog leuk. Als ik nu door gaan met eten, ga ik vanavond naar huis met de gedachte het was gezellig, maar ik zit wel erg vol. Waarom at ik nou zoveel? En daar, in dat moment besluiten dat je niet meer eet, ga je een ongemak tegenkomen. Het ongemak van eten zien, eten ruiken, zien dat anderen nog pakken en nemen en voelen dat een deel van je brein zegt: doe mee, neem nog wat, pakt nog wat en je kiest om dat niet te doen, omdat je voelt dat dit je perfecte moment is om te stoppen. Dit is dat moment van verzadiging en alles wat daarna nog komt maakt het minder leuk. Daar, voor dat ongemak komen opdagen, komen opdagen voor dat ongemak van thuiskomen in een leeg huis, moe zijn en jezelf een plek moeten zien te geven in ontspanning zonder dat je daar eten voor gebruikt, is een ongemak. Je e-mails openmaken en zien dat er meer werk voor je ligt dan je af kan krijgen in de tijd die je daarvoor hebt gereserveerd, is een ongemak omdat er een gedachte voorbijkomt die gezegd: ik red het niet. Ik kom tijd tekort. Het is meer dan ik kan. Dat. Die momenten gaan niet over je ontspannen en zelfverzekerd voelen. Of superblij zijn en bruisen van de energie. Het is allemaal ongemak.

En een leven zonder overeten van je vraagt is dat je de emotionele flexibiliteit ontwikkelt om daar allemaal op mee te kunnen bewegen. En de druk of de illusie van dat schoonheidsideaal of dat vitaliteitsbeeld, in het algemeen de druk die de consumptiemaatschappij op ons legt door continu te communiceren: koop dit, dan voel je je lekker. Doe dit, dan voel je je lekker, creëert een verlangen om als je je lekker voelt, dat vast te kunnen houden. En als je je niet lekker voelt, daar zo snel mogelijk uit de klauwen.

En in beide gevallen creëer je daarmee lijden. Want als je je lekker voelt, en je wilt het vast kunnen houden, ben je het al kwijt. Zodra je het vast wil houden ben je in krampachtigheid en krampachtigheid voelt niet lekker. Ben je in schaarste, de angst om te verliezen, dat lekkere gevoel te verliezen. En angst voelt niet lekker. Dus je bent het al kwijt. En als je je niet lekker voelt en je bent in ongemak en je probeert daar zo gauw mogelijk vandaan te klauwen, daar uit te klauwen en je spartelt, ben je in het ongemak van niet accepteren. Ben je in het ongemak van verzet. Ben je in het ongemak van spartelen.

Emotionele vrijheid betekent dat je meebeweegt met wat er is. Helemaal open staat voor wat er is. En als je je lekker voelt dat er laat zijn zonder verlangen om het vast te willen houden. En als je je niet lekker voelt en in ongemak bent daar indaalt en helemaal komt opdagen voor de ervaring daarvan. Zonder verzet, zonder tegenstribbelen. En dan beweeg je mee op je complete emotionele spectrum. Elke emotie, elke emotie die geactiveerd wordt door wat je denkt, door je heen laten gaan. Volledig uit laten resoneren. Uit laten klinken. En daarbij willen zijn. En dit brengt een vrijheid met zich mee, deze emotionele flexibiliteit, het ontwikkelen van deze vaardigheid, die je niet te stoppen maakt. Het brengt een zelfleiderschap met zich mee waarmee je alles kan. Alles.

Want het ergste wat er kan gebeuren is dat je iets voelt. De spanning van een presentatie gaan geven. Waarin je het graag goed wil doen. De spanning van tegen iemand zeggen: ik vind je leuk. En riskeren dat die ander zegt: ik jou niet zo...haha..De zorg van het zou graag goed willen doen in je ouderschap en daar je weg in vinden, je weg in zoeken en de antwoorden niet hebben omdat opvoeden niet met een gebruiksaanwijzing komt. Maar het beste in jezelf naar boven kunnen halen omdat je zo flexibel bent in het voelen van elke onzekerheid of zorg die je in jezelf activeert door de gedachte die je denkt. Het beste in jezelf naar boven kunnen halen in je ouderschap, in je werkende leven, in je professionele leven, in het zoeken van dat wat bij je past en het nog niet weten. Je kan zo volledig in overgave leven en elke droom riskeren en willen realiseren en najagen voor elke situatie waar je geen controle over hebt kunnen komen opdagen, als je emotioneel flexibel bent. En dat is een vrijheid die ongekend is. Er is geen limiet. Er is geen limiet in wat je met jezelf kan beleven als je emotioneel flexibel bent. Geen grens aan wat je durft te exploreren.

En jouw persoonlijke evolutie kan keer op keer op keer plaatsvinden. Meerdere keren in dit leven, waarbij jij steeds verder ontvouwt en je potentieel benut. En kan voelen wat er bij te voelen valt. Het ongemak van groeien. Jouw groeipijn. En ik had dat niet willen missen. Nooit niet. Twintig jaar geleden wel. Was ik zo op een tafel gaan liggen, had ik gezegd: fix het! Haal het uit m'n hoofd, haal die vreselijke compulsie om te overeten uit mijn hoofd. Haal het verlangen naar eten uit mijn hoofd, haal dat continue bezig zijn met wat ik weeg en of ik aankom of afval, haal het uit mijn hoofd.

Ik ben zo blij dat dat niet kon. Dat dat niet is gebeurd. Dat ik al dit werk heb moeten doen wat mij deze emotionele vrijheid heeft gebracht en dat is wat ik voor jou zie. Wat voor je mogelijk is. Ik wil niet dat je eetprobleem gefixt kan worden zonder dat je de vaardigheid leert van emotionele flexibiliteit. En daarmee ze zo vertrouwd raakt met ongemak. Ongemak zal altijd ongemakkelijk blijven. Het is voorspelbaar dat je 's ochtends uitgerust je gemakkelijker lekker voelt dan ''s middags om vier uur als je je brein hebt gebruikt. Als je je reserves hebt ingezet. Natuurlijk ben je daar moe. Natuurlijk is het daar moeilijker voor je om positief te denken. Het is logisch dat je lontje wat korter is. Dat je minder mentale weerbaarheid tot je beschikking hebt. En als je daar flexibel in bent, mee kan zijn zonder dat je gelooft dat je iets verkeerd doet. Je afvraagt waarom je je niet lekker voelt, denkt dat dit moet stoppen, dat dit weg moet. Dat je het niet kan dragen dat je nu echt iets te eten nodig hebt om dat derde dagdeel van de dag, die avond erbij te kunnen pakken.

Als je dat allemaal niet gelooft, maar kan zijn met wat daar is, ben je zo vrij. Omdat je goed bent in het opdagen in dat ongemak, zonder verzet, zonder spartelen. Zonder twijfel of jij wel oké bent. Of je je leven wel goed doet. Dit is hoe het is om 4 uur 's middags..haha..Dat is waar je bent. 

Ik weet wat je dat oplevert. En het mooie is dat als je jouw relatie met eten gebruikt om deze emotionele flexibiliteit te ontwikkelen, je die voor alles in kan zetten. 

Luister! Eten is in mijn ogen de moeder, de moeder aller primair gedrag. Als het je lukt om jouw relatie met eten te veranderen, je gedrag rond eten te veranderen, jouw strijd met eten op te ruimen, je verlangen naar eten en je genotzucht, je gevoeligheid voor snelle suikers te kunnen begeleiden, kan je alles! En daarmee is dat werk in mijn ogen zo waardevol. De moeder aller primair gedrag is eten. En dat, jouw relatie met eten gebruiken om deze vaardigheid van emotionele vrijheid te verwerven, jouw emotionele flexibiliteit te ontwikkelen, is het hoogste goed. Het maakt het zijn met jou, jouw dagen zo veilig. Je hoeft je omgeving niet meer zo te controleren. Je hoeft niet je zo in te spannen omdat je zo graag wilt dat je kinderen zich lekker voelen want als zij zich niet lekker voelen kan jij je niet lekker voelen. Hoeft niet meer. Je kinderen kunnen zich niet lekker voelen en jij kan dan voelen dat je dat lastig vindt dat dat iets met je doet. En dat is dan oké.

Wow! Wow! Wat een vrijheid in je ouderschap. En wat brengt je dat in de manier waarop je er kunt zijn voor hun, hoe je getuige kunt zijn van hoe zij hun weg leren vinden in dit leven. Je zet dat in voor je team. In je leiderschap. Als je ziet dat ze zoekende zijn. Als je ziet dat de dingen nog niet gaan zoals je wilt, dat het team functioneert. Of hoe jij je verhoudt tot je leidinggevende. In alles wat het ook is. Die emotionele flexibiliteit maakt het zo veilig voor je, maakt je leven zo veilig omdat je er zo in thuis kan zijn. Je kan zo thuis zijn in wat zich aandient in je lichaam, in reactie op wat je denkt en wat je waarneemt.

Oké, dit was mijn antwoord op het idee van hypnose en het oplossen van een strijd met eten op die manier en ik weet er zelf niks van.

Hypnose. Ik heb het nooit ondergaan op die manier. Als als dat is hoe het gaat, dat je iemand anders dit laat fixen in jou zonder dat jezelf daar vaardigheden voor hoeft te ontwikkelen. Fit is wat ik voor je zie en als je voelt ik herken nu over welk zelfleiderschap we praten en ik herken nu dat ik hier inderdaad nog niet vaardig in ben. Weet dan het volgende.

In Etenslessen leer ik je een concept wat ik bodyfulness noem. Als je het nu nog heel lastig vind om te weten wat je voelt omdat je zegt: ik weet het gewoon heel vaak niet. Het enige wat ik weet is dat ik wil eten of dat ik wil scrollen, maar ik weet niet welke emoties er zijn. Ik ben ook heel rationeel. Ik zit altijd zo in mijn hoofd. Ik weet niet wat ik voel. Ik help je daarmee in Etenslessen en ik leer je een concept wat ik bodyfulness noem. In mindfulness observeer je je geest, observeer je de gedachten die voorbijkomen. In bodyfulness, geef ik je de tools waarmee je observeert, welke sensaties er door je lichaam gaan. En daarmee is het alsof ik je leer autorijden. Als jij kan autorijden, dan weet je nu dat dat iets is wat je vrijwel onbewust kan doen, waarbij je ondertussen naar muziek luistert of met iemand telefoneert. Maar er is een tijd geweest dat je eerst de auto moest verkennen, het dashboard moest verkennen en iemand jou liet zien: dit is je stuur. Dit is je versnellingspook. Dit is hoe je je spiegels gebruikt. Dit is wat je met die pedalen doet en dit is hoe je al die vaardigheden, al die handelingen bij mekaar brengt. En het was heel inspannend voor je om auto te rijden omdat je dat allemaal nog heel bewust moest doen. Naarmate al die handelingen geautomatiseerd raakte, werd je daar onbewust bekwaam in en vaardig in en wist je lichaam samen te werken met je denken en de prikkels die je verwerkte rondom je in het verkeer, op zo'n soepele en vaardige manier dat het je nauwelijks bewuste inspanning kost. Hetzelfde geldt voor je emoties. Maak je daar geen zorgen om. Jouw vermogen om in verbinding te kunnen komen met wat je allemaal voelt en te kunnen leren herkennen welke emoties dat allemaal zijn en heel vaardig te worden in het toelaten van elke emotie en ermee zijn totdat die helemaal heeft kunnen uit resoneren is intact. Aanwezig. Compleet. Dat is het uitgangspunt wat ik kies voor jou in mijn programma. En daarbij geef ik je mijn tool voor bodyfulness, waarbij je dat dashboard van al je emoties leert bestuderen en naar je bewustzijn brengen. En in het begin gaat dat inspannend voor je misschien en wat houterig en wat stroef. En gaandeweg word je er steeds vaardiger in. Net zo lang totdat je zo vaardig bent in het toelaten van wat je voelt, dat je in een flits kan herkennen dat er een cocktail aan emoties in je is geactiveerd. Dat je bijvoorbeeld kan voelen: ah, wacht even, ik voel me nu opgejaagd, gestrest. Ik voel me ook teleurgesteld. En bezorgt. Alledrie. Bezorgd, opgejaagd en teleurgesteld. In een flits en je kan zijn met die cocktail aan emoties, ze er laten zijn en dragen en aanwezig zijn bij de ervaring daarvan totdat ze zijn uitgewerkt. Dat. Die vaardigheid zo vloeiend kun je daar je in ontwikkelen.

En dat is emotionele vrijheid en het is fantastisch. En als het ongemakkelijk voelt, zal het ook altijd ongemakkelijk blijven. Daarom zijn het gevoelens van ongemak. Welkom. En daarmee maak je je dus los van die druk op je lekker voelen die de consumptiemaatschappij je heeft geleerd. Dat idee dat je, als je je lekker voelt, dat vast zou moeten zien te houden. En als je dat niet lukt, is er iets mis met jou of je doet je leven niet goed. En het idee dat als je je niet lekker voelt, dat je daar zo snel mogelijk vandaan zou moeten, dat kun je helemaal gaan loslaten hierin. En zijn met wat is. Altijd. Op elk moment.

Als je daar klaar voor bent en zegt: dit wil ik ontwikkelen want ik herkende waarde daarvan! De deuren van Etenslessen gaan op 25 mei open en ze sluiten op 31 mei. Dus tussen 25 mei en 31 mei kan je instappen. En dan starten we op 1 juni en gaan we dit voor jou creëren. Ga je dit leren. Geef ik je mijn tool voor bodyfulness. Ga je deze emotionele flexibiliteit op gang brengen en je eigen maken. En daarmee is the sky the limit voor alles wat daarna komt. Dus noteer de datum. 25 mei tot 31 mei zijn de deuren open en op 1 juni leer ik je dit en gaan we niet alleen die fantastische relatie met eten creëeren en dat gewicht waar je blij mee bent, maar je gaat je ook deze vaardigheid eigen maken en daar heb je de rest van je leven bij alles wat je doet plezier van. Ik zie je volgende week weer. Tot dan.